Tου Α. ΖώηΌπως κατά την ημέρα της Λαμπρής, κάθε καραγκούνικο σπίτι στη Θεσσαλία έσφαζε κι έψηνε το πατροπαράδατο αρνί, έτσι και την ημέρα των Χριστουγέννων δεν υπήρχε σπίτι, σε οποιοδήποτε χωριό, που να μην έσφαζε το καλοθρεμμένο γουρούνι.
Το γουρούνι, όπως αναφέρει μελέτη του φιλολόγου Ζήση Τζιαμούρτα, η οποία απέσπασε τον έπαινο της Ακαδημίας Αθηνών, το αγόραζαν μικρό, από το μήνα Μάιο και το συντηρούσαν με κολοκύθια και πίτυρα, συνήθως όλο το καλοκαίρι, σε νερό, είτε στο ποτάμι.
Το γουρούνι, όπως αναφέρει μελέτη του φιλολόγου Ζήση Τζιαμούρτα, η οποία απέσπασε τον έπαινο της Ακαδημίας Αθηνών, το αγόραζαν μικρό, από το μήνα Μάιο και το συντηρούσαν με κολοκύθια και πίτυρα, συνήθως όλο το καλοκαίρι, σε νερό, είτε στο ποτάμι.
Αποτελούσε ντροπή για το σπίτι εκείνο, που δεν είχε γουρούνι, καθώς θεωρούνταν παρακατιανό, φτωχό κι ανοικοκύρευτο.Εξάλλου, ήταν απαραίτητο για ένα αγροτικό σπίτι, καθώς από το γουρούνι έπαιρναν τη λίπα, το κρέας, τα λουκάνικα κι έφτιαχναν τα γουρνοτσάρουχα.
Με τη λίπα έφτιαχναν τις διάφορες πίτες και τα φαγητά τους, καθώς το λάδι δεν υπήρχε ...
Με τη λίπα έφτιαχναν τις διάφορες πίτες και τα φαγητά τους, καθώς το λάδι δεν υπήρχε ...