Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2009

Σπύρος Λύτρας

Ο Σπύρος Λύτρας γεννήθηκε στην Ιτέα Φωκίδας το 1971. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Θεσσαλονίκης, με την Τέτα Μακρή και τον Στέλιο Κουπέγκο, από την οποία αποφοίτησε το 1999 με άριστα.
Ο Σπύρος Λύτρας εμπνέεται από πρόσωπα οικεία ανδρών και γυναικών που συναντάμε στην καθημερινή μας ζωή, σε συνδυασμό με φανταστικά στοιχεία που ο ζωγράφος επινοεί από υπερρεαλιστικά μοντέλα ενός κόσμου με δύναμη μεταφυσική και σαγηνευτική εικόνα.

Ο Μαγικός Υπερρεαλισμός του Σπύρου Λύτρα

Ανδρικές ή γυναικείες φιγούρες, ζευγάρια που αγκαλιάζονται ή φιλιούνται, ορθάνοιχτα μάτια μικρών παιδιών ή ώριμων ανδρών που αδηφάγα παρατηρούν, αδέσποτα σκυλιά που καρτερικά υπομένουν, ανθρωπόμορφα πιόνια που καραδοκούν σε φανταστικές σκακιέρες, πλοία που αναχωρούν, τραίνα που χάνονται στο βάθος του ορίζοντα, το απέραντο γαλάζιο της ελληνικής θάλασσας, πλακόστρωτες ταράτσες νεοκλασικών σπιτιών με φοίνικες και ... λουλούδια, κατακόκκινες στέγες σπιτιών σε γνώριμες επαρχιακές πολιτείες: αυτό είναι το εικαστικό σύμπαν του Λύτρα.

Όμως ο καθένας οφείλει να είναι προσεκτικός μπροστά στο έργο του ζωγράφου, ιδιαίτερα όταν το όραμά του συνδιαλέγεται έντονα με το υπαρκτό, το εικονιστικά πραγματικό. Τα φαντασιακά στοιχεία στο έργο του Λύτρα αυτονομούνται σε τέτοιο βαθμό που μπορεί να υποστηριχτεί ότι αντιπροσωπεύουν ένα παράλληλο σύμπαν, έναν ονειρικό κόσμο που εμπνέεται από το συλλογικό ασυνείδητο.

Τα πινέλα του καλλιτέχνη ποτέ δεν παραλείπουν να υπερτονίσουν το γενεσιουργό αίτιο της παραγωγής τους: ο Λύτρας είναι πρωτίστως ζωγράφος και διαχειρίζεται τα μορφοπλαστικά του στοιχεία με πλήρη επίγνωση της ιστορικής παράδοσης του υλικού του. Δεν είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς στο έργο του ζωγράφου εξπρεσιονιστικές επιρροές, αφαιρετικές προθέσεις, έντονους φορμαλιστικούς πειραματισμούς, μετακυβιστικές διαθέσεις και συμβολιστικές προεκτάσεις. Ακόμη αναγνωρίσιμα είναι τόσο στοιχεία του Γερμανικού ρεαλισμού του μεσοπολέμου όσο και γνώριμες επινοήσεις των καλλιτεχνών του σουρεαλισμού.

Η πολυμορφική επιλεκτικότητα του Λύτρα, η οποία βασίζεται στην αφηγηματική νοσταλγία και την ιστορική εκλεκτικότητα, παγιωμένες τεχνικές του ώριμου μεταμοντερνισμού, πετυχαίνει να δημιουργήσει ένα ιδιότυπο μορφικό σύμπαν, το οποίο αναδεικνύει τις ιδιαιτερότητες ενός πρωτότυπου μαγικού υπερρεαλισμού.

Στα έργα εκείνα όπου οι ανθρώπινες φιγούρες προβάλλονται η μία πάνω στην άλλη, ο ανθρωπιστής Λύτρας επιτυγχάνει, ακριβώς εξαιτίας της ονειρικής διαφάνειας των περιγραμμάτων, να δημιουργήσει ένα παλίμψηστο ανθρώπινων μορφών που τροφοδοτεί δημιουργικά κι ελπιδοφόρα τη φαντασία του θεατή.

Ο Λύτρας διαθέτει υπομονή και επιμονή, απαραίτητες αρετές για ένα ζωγράφο που στοχεύει να κατακτήσει μέσα από τη σχεδιαστική δεινότητα τη μορφολογική συνέπεια ενός οράματος που αποδεικνύεται φιλόδοξο σε ζωγραφική ποιότητα, πλούσιο σε στοχαστική διάθεση, απροσμέτρητα βαθύ σε συναισθηματικότητα και απόλυτα επινοητικό σε φαντασιακή διαύγεια.

Χρήστος Π. Μιχαλόπουλος
Ιστορικός Τέχνης


Η εκδήλωση της κοπής της Πρωτοχρονιάτικης Πίτας του Πελεκάνου


Ο Σύλλογος Εθελοντών Αιμοδοτών Πελεκάνος είναι μια πολύ σπουδαία προσπάθεια που άνθισε στην πόλη μας. Πραγματοποιήθηκε όπως δημοσιεύσαμε και προβάλλαμε η κοπή της πίτας του συλλόγου.
Με αφορμή αυτό το γεγονός μπορείτε να διαβάσετε ένα μεγάλο ρεπορτάζ για αυτήν την εκδήλωση από την εφημερίδα εν Δελφοίς .

ΔΗΠΕΘΕ ΡΟΥΜΕΛΗΣ: Η κατσαρίδα έφτασε...



Αναδημοσίευση απο το altpressfthiotida

Η κατσαρίδα του Βασίλη Μαυρογεώργου ήρθε και στη Λαμία. Προσωπικά βρήκα το έργο δροσερό, χαριτωμένο και πρωτότυπο. Οι συντελεστές της παράστασης - όλοι νέα παιδιά - δούλεψαν με κέφι και έδωσαν ένα καλό αποτέλεσμα, από τον σκηνοθέτη και σύνθετη της μουσικής Κώστα Γάκη, τη Δάφνη Ηλιοπούλου στα ευρηματικά και λιτά σκηνικά- κουστούμια, τους πολύ καλούς ηθοποιούς Ευγενία Δημητροπούλου και Γιάννη Πλιάκη και όλους τους υπόλοιπους την Ελενα Γεροδήμου στην επιμέλεια κίνησης, τον Θόδωρο Μαρτσέλλο στο φωτισμό , τη Μαρία Δελή στη μουσική διδασκαλία, το βοηθό σκηνοθετη Βάσια Ατταριάν, τη Σοφία Δημοπούλου στη θεατρολογικη επιμέλεια, την Αφροδίτη Πουρνάρη στις κατασκευές και το Θανάση Πετρόπουλο στην εικονογράφηση ενός πρωτότυπου προγράμματος.
Βέβαια το έργο δεν ανεβαίνει πρώτη φορά, έχει ήδη παιχτεί με ... επιτυχία στην Αθήνα και άλλες πόλεις. Η κατσαρίδα δόθηκε με μια τελείως διαφορετική καλλιτεχνική προσέγγιση από αυτή του Προμηθεα Δεσμώτη είναι άλλωστε και τελείως διαφορετικό θεατρικό είδος και φυσικά περιμένουμε με ενδιαφέρον την καλλιτεχνική συμβολή του Διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης κ. Καλαβρούζου σε μια επόμενη παράσταση. Παρ' όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα ΔΗΠΕΘΕ από την έλλειψη στήριξης από το Υπουργείο Πολιτισμού.
ΤΏΡΑ ΤΙ ΕΓΏ ΠΡΟΣΩΠΙΚΆ ΕΙΣΈΠΡΑΞΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΠΑΡΆΣΤΑΣΗ.
Σε ένα πρώτο επίπεδο θα μπορούσε να είναι ένα χαρούμενο παραμύθι, μια κατσαρίδα που παρόλο που εξορίστηκε από την κοινωνία της γιατί ήταν άτακτη , μπόρεσε και πραγματοποίησε το όνειρό της να φτάσει στο φεγγάρι. Η παράσταση δημιουργούσε μια κεφάτη ατμόσφαιρα με έντονο το ονειρικό στοιχείο και είχε ένα αισιόδοξο διδακτικό μήνυμα:Αν θέλεις κάτι πολύ , μπορείς να το πετύχεις. 'Εδώ μια γάτα πέταξε, εσύ δεν θα καταφέρεις να φτάσεις στο φεγγάρι;'είπε ο Τιμόθεος ο αρουραίος στη μικρή κατσαρίδα την Ιωάννα.
Υπάρχει όμως και ένα δεύτερο επίπεδο που ο καθένας μπορεί να το φαντασθεί ανάλογα με ότι κουβαλάει μέσα του. Από αυτή την άποψη η παράσταση θα μπορούσε να ιδωθεί και λιγάκι ανατρεπτική. Γιατί η κατσαρίδες είναι έντομα που οι κανονικοί άνθρωποι απεχθάνονται, θεωρούν επικίνδυνα και καταδιώκουν με κάθε μέσο, είναι στους 'αποκάτω' στο περιθώριο, ζουν τη ζωή τους αθόρυβα όταν οι άλλοι κοιμούνται.
Η μικρή κόκκινη κατσαρίδα, η Ιωάννα εξορίστηκε, γιατί έγινε επικίνδυνη για την ασφάλεια της κοινωνίας της επειδή ήταν διαφορετική. Ανυπάκουη και ονειροπόλα...
Εξω από τις κοινωνικές δεσμεύσεις όμως, ήταν ΕΛΕΥΘΕΡΗ να πραγματοποιήσει τα όνειρά της.Και η τρελή περιπέτεια της ζωής της άρχισε, με κινδύνους που μπόρεσε να ξεπεράσει με τη βοήθεια απρόσμενων και περίεργων φίλων και όχι σαν τις δυο φίλες της στην κατσαριδούπολη που την πρόδωσαν στην πρώτη δυσκολία.
Μπορούσες να διακρίνεις ακόμα μια κριτική στον χαζοχαρούμενο γκλάμουρ κόσμο του θεάματος στο πρόσωπο των τζιτζικιών αλλά και ένα επίλογο- παραίνεση στον κόσμο της Λαμίας να μην τρομοκρατούνται από τις διαδόσεις που λέγονται για 'κατσαρίδες' που έρχονται να κατακλύσουν τη Λαμία αλλά να προσπαθήσουν να τις δουν με άλλο μάτι και να τις συμπαθήσουν λιγάκι, όπως την Ιωάννα.
Αυτά από μένα , τα υπόλοιπα σχόλια δικά σας.Να το δείτε....
Χ. Π.