Νιώθω σαν κάτι ν΄ αναπνέει.
Νιώθω κάτι.
Σκατά. Που θα λέγε κι ο Μπούκ.
Το θέμα είναι τα πράγματα να συμβαίνουν αβίαστα. Όχι τυχαία. Κάπως έτσι δέκα περσόνες, δέκα μοναδικοί άνθρωποι συναντήθηκαν ένα βράδυ του Οκτώβρη και αργότερα του Ιούνη, με τον μεσιέ Μπουκόφσκι και συνέβησαν όλα όσα ήταν να συμβούν.
Εγκεφαλικό σεξ. Αυτό σου κάνει κάθε γραμμή του που την σέρνεις σ΄ όποιο μονοπάτι γουστάρεις και γίνεται το θέατρο ένα ατελείωτο παιχνίδι και μια κατάσταση που το - δοκιμάζω το άλλο… κι άλλο - είναι η μόνη ανάγκη.
Με τον Μπουκόφσκι δεν σε μέλλει. Σε ξεγυμνώνει και είναι μια γύμνια που δεν χωράν ...