Ο Έλληνας που σκότωσε ένα εκατομμύριο καγκουρό
Ο Στ. Μαργαρίτης, που γεννήθηκε το 1937 στην Βουνιχώρα Φωκίδος είναι ένας ζωντανός θρύλος στην Αυστραλία. Και έχει χαρακτηριστεί ως «μοναδικός». Η ζωή του έχει καταγραφεί σε βίντεο, έχει γίνει τραγούδι και έχει γραφτεί και βιβλίο για αυτόν.«Έζησα δύσκολα, φτωχά και ταλαίπωρα παιδικά χρόνια λόγω του πολέμου και του εμφυλίου» μας λέει και συνεχίζει: «Στα 16 μου πήρα την απόφαση να ξενιτευτώ. Είχα να επιλέξω μεταξύ Αμερικής και Αυστραλίας. Ρώτησα που έχει ...
καγκουρό και όταν μου είπαν ‘στην Αυστραλία’ έφυγα».
Με το πλοίο Fairsea φορτωμένο με 2.500 μετανάστες ταξίδευε πάνω από 30 μέρες για την Αυστραλία. Αμούστακος με ένα χρέος 350 λιρών (για το εισιτήριό του) έφτασε στο απομακρυσμένο Σεντ Τζoρτζ όπου είχε ένα «καφέ» ο θείος του, Γιάννης Τσονακάς.
«Για οκτώ χρόνια ο θείος μου, ένας εργένης, δούλευε στο μαγαζί-σπίτι του και δεν πήγε ποτέ ούτε στο απέναντι πεζοδρόμιο. Δεν έζησε ποτέ με γυναίκα. Ήταν όμως καλός Σαμαρίτης» μας λέει.
Μαζί του ξεκίνησε να δουλεύει και ο Σταύρος επτά ημέρες την εβδομάδα με πενιχρή αμοιβή.
Από πυγμάχος, κυνηγός
Από την επαρχία πήγε στο Μπρίσμπαν όπου έκανε όλες τις δουλειές. Ξυλουργός, γκαρσόν, παίκτης ράγμπι, ακόμα και …πυγμάχος! Μάλιστα έκανε και παγκόσμιο ρεκόρ αφού έριξε τον αντίπαλό του νοκ-άουτ σε οκτώ …δευτερόλεπτα!
Μετά την πυγμαχία έγινε κουρέας και το βράδυ κυνηγός καγκουρό. Εκεί και διέπρεψε αφού φέρεται να σκότωσε ένα εκατομμύριο καγκουρό.
«Στο σημάδι είμαι ακτύπητος» λέει με καμάρι.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα έκανε μονάδα επεξεργασίας κρέατος και δέρματος καγκουρό που λειτουργεί έως σήμερα με το όνομα «KATRAMATOS & CO» που είναι το …παρατσούκλι της οικογένειας Μαργαρίτη.
«Την εποχή της μεγάλης ακμής φτάσαμε να απασχολούμε έως και 250 άτομα» μας λέει συμπληρώνοντας πως το εργοστάσιο λειτουργεί και τώρα με επιτυχία.
Και έτσι ο «Σταυραετός της Βουνιχώρας» έγινε ο αξιοσέβαστος The Greek του Κουίνσλαντ. Παντρεύτηκε με την Τζόαν και απόκτησαν δύο υπέροχες κόρες, την Γεωργία και την Πανωραία αλλά δεν ξέχναγε ποτέ τον Παρνασσό και την Γκιόνα και μόλις οι οικονομίες του το επέτρεψαν άρχισε να κάνει ταξίδια -προσκυνήματα στην πατρίδα.
Έκτοτε ο Σταύρος επισκέπτεται συχνά την Ελλάδα και το 1990 μετέφερε ένα λυόμενο σπίτι από την Αυστραλία, το οποίο συναρμολόγησε και το έστησε στη Βουνιχώρα για να ζήσουν άνετα τα τελευταία χρόνια τους οι γονείς του!
Ο Σταύρος δεν έγραψε όμως ιστορία μόνο για αυτά του τα επιτεύγματα. Έχει και ένα χόμπι να σκαλίζει τα αυγά των αυστραλιανών εμού (είναι το δεύτερο σε μέγεθος πουλί του πλανήτη). Το βαθυπράσινο αυτό αβγό ύψους 15 εκ. και περιφέρειας 33 εκ. μετατρέπεται από τον κυρ-Σταύρο σε έργο τέχνης με το σκάλισμα γεωμετρικών σχημάτων και παραστάσεων.
Όπως μας λέει «σκαλίζοντας προοδευτικά το αβγό αποκαλύπτονται 8-10 αποχρώσεις».
Με την τέχνη του αυτή έγινε διάσημος και έχει συμμετάσχει σε πολλές εκθέσεις, ακόμα και στην διεθνή έκθεση EXPO 1988 στο Μπρίσμπαν. Σήμερα στον τόπο του, το Σεντ Τζορτζ του Κουίνσλαντ, λειτουργεί μουσείο με τα δημιουργήματά του που το επισκέπτονται τουρίστες από όλο τον κόσμο.
Με πρωτοβουλία των θαυμαστών του γράφτηκε και το βιβλίο «Stavros- A Unique Man»- Σταύρος- Ένας Μοναδικός Άνθρωπος» (συγγραφέας ο Kevin Hallewell).
http://lidoriki.blogspot.com
Και δηλαδή πρέπει η Φωκίδα να νοιώθει υπερήφανη για έναν υπάνθρωπο που το μόνο που πέτυχε σαν μετανάστης στην Αυστραλία είναι να εξοντώνει δύσμοιρα κανγκουρό; Τί να πω, αν θεωρείτε πως αυτός ο τυχοδιώκτης προάγει τίποτα από τα ελληνικά μας ιδεώδη εκεί που βρίσκεται κατά αυτόν τον τρόπο... τότε να τον προσλάβει και ο δήμος της Ιτέας για να ξεπαστρέψει και τα υπόλοιπα αδέσποτα που επέζησαν από τις φόλες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλεος πια! Μια ακόμη μεταφερόμενη είδηση μέσω του καλού αυτού Blog δεν μπορεί να είναι για μία ακόμη φορά έρεισμα για γκρίνιες! Μείνετε απλά στην είδηση και αντλήστε τα καλά και τα άσχημα στοιχεία της...Το iteanet απλά μας ενημερώνει...Προσεγγίστε την διαφορά
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν δεν απατώμαι τα blogs είναι ιστότοποι οπού γίνεται διάλογος και καταθέτονται απόψεις, αν είναι να βλέπουμε και να μη σχολιάζουμε τότε ποιός ο λόγος της ύπαρξής τους; ας αράξουμε στην τηλεόρασή μας να δεχόμαστε απαθέστατα ότι μας σερβίρουν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν είχε εμπορική αξία το κρέας του σκύλου τότε σίγουρα δεν θα υπήρχαν σκυλιά στην Ιτέα, θα είχαν γίνει ...μεζεδάκια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζουμε οτι το μπλόγκ είναι διάλογος αλλά και αφορμή για συζήτηση.
Ο συμπατριώτης μας φανταζόμαστε ότι ακολούθησε τους νόμους της Αυστραλίας και κυνηγούσε Καγκουρό, δεν ξέρουμε αν προκάλεσε περιβαλλοντικό πρόβλημα ουτε τις συνθήκες της Αυστραλίας αν κάποιος ξέρει περισσότερα για αυτό το κυνήγι ας συμπληρώσει.