Σαν
βόμβα έπεσε ο λόγος του σοσιαλιστή υποψήφιου για την προεδρία της
Γαλλικής Δημοκρατίας Φρανσουά Ολάντ στο Μπουρζέ. «Ο εχθρός μου, ο
αληθινός εχθρός μου, δεν έχει όνομα, δεν έχει πρόσωπο, δεν έχει κόμμα.
Ποτέ δεν θα θέσει υποψηφιότητα. Ποτέ λοιπόν δεν θα εκλεγεί και παρ' όλα
αυτά κυβερνά. Αυτός ο εχθρός είναι ο κόσμος του χρηματοπιστωτικού
συστήματος» διακήρυξε, προκαλώντας
κατάπληξη, γιατί ποτέ δεν εθεωρείτο ο Ολάντ αριστερό στοιχείο στο Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα και αυτή η ευθεία, ολομέτωπη ...επίθεση κατά του «κόσμου του χρηματοπιστωτικού συστήματος» σηματοδοτεί μια σοβαρότατη πολιτική στροφή, αν φυσικά εφαρμόσει ο Ολάντ αντίστοιχη πολιτική σε περίπτωση που κερδίσει στις γαλλικές προεδρικές εκλογές που θα γίνουν στις 6 Μαΐου.
Ο σοσιαλιστής υποψήφιος συνέχισε ακάθεκτος. «Προειδοποιώ τους οικονομικούς εγκληματίες, τους απατεώνες, τους μικρούς αρχηγούς συμμοριών, όλους αυτούς που μπόρεσαν να πιστέψουν ότι ο νόμος δεν τους αφορά: η Δημοκρατία θα σας πιάσει!» τόνισε με ιδιαίτερη έμφαση.
«Θέλω να κάνω το 2012 τη μεταρρύθμιση της λειτουργίας των χρηματοοικονομικών αγορών που εγκαταλείφθηκε καθ' οδόν από τον Νικολά Σαρκοζί. Δεν πρόκειται μόνο για ζήτημα δικαιοσύνης. Είναι θέμα επιβίωσης της οικονομίας και της κυριαρχίας της χώρας μας» είχε τονίσει νωρίτερα ο σοσιαλιστής υποψήφιος σε επιστολή του προς τον εκπρόσωπο της αριστερής πτέρυγας του κόμματός του, τον Αρνό Μοντεμπούρ, η υποστήριξη του οποίου ανέδειξε τελικά τον Φρανσουά Ολάντ ως υποψήφιο των σοσιαλιστών για την προεδρία της Δημοκρατίας.
Με τη γραμμή αυτή ο Ολάντ ανοίγει πλέον ξεκάθαρο ιδεολογικό και πολιτικό μέτωπο κατά της Δεξιάς του Σαρκοζί, ελπίζοντας παράλληλα να συσπειρώσει με αυτές τις θέσεις γύρω του και τους ψηφοφόρους της κομμουνιστικής Αριστεράς στον δεύτερο γύρο. Πιθανότατα θα το πετύχει αυτό, αν παραμείνει αρκετά πιστός σε αυτήν τη γραμμή.
Είναι διασκεδαστική, αλλά ταυτόχρονα και αποκαλυπτική η επίθεση που έκανε εναντίον του Ολάντ η δήθεν σοσιαλαριστερίζουσα εφημερίδα «Λιμπερασιόν», η οποία όμως ανήκει στον μεγαλοτραπεζίτη ντε Ροτσίλντ - και μάλιστα από τη θέση του κύριου άρθρου της, γράφοντας μεταξύ άλλων:
«Δεν πρέπει όμως να κάνουμε τις τράπεζες αποδιοπομπαίο τράγο για όλα τα κακά μας. Η Γαλλία δεν θα βγει από την κρίση κηρύσσοντάς τους τον πόλεμο. Οι τράπεζες χρηματοδοτούν την οικονομία, δημιουργούν πλούτο, συνεισφέρουν στην ανάπτυξη» γράφει η «Λιμπερασιόν» εμφανώς ταραγμένη.
Αγωνιωδώς προσπαθεί να περισώσει τουλάχιστον ό,τι σώζεται: να προλάβει εκ των προτέρων ώστε η ρύθμιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος να είναι όσο το δυνατόν λιγότερο περιοριστική για τα κέρδη των τραπεζιτών.
«Η χρηματοοικονομική ρύθμιση είναι μια υπόθεση πάρα πολύ σοβαρή για να την εγκαταλείψει ο Ολάντ στους αγύρτες δημαγωγούς» καταλήγει το κύριο άρθρο της. Η στροφή του Ολάντ προς τα αριστερά και η αφόρητη πίεση της Μαρίν Λεπέν από τα δεξιά που έχει κάνει σημαία του προγράμματός της την έξοδο της Γαλλίας από το ευρώ, οδήγησαν τον δεξιό Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί σε μια άκρως ριψοκίνδυνη επιλογή, ειδικά σε μια χώρα σαν την Γαλλία: να υποστηρίζει ακραία νεοφιλελεύθερες πολιτικές επιλογές και μάλιστα να εμφανίζεται ως ο απολύτως πιστός στο Βερολίνο φιλογερμανικός πόλος του γαλλικού πολιτικού σκηνικού.
Από την άλλη πλευρά, ο Ολάντ με τις τελευταίες του τοποθετήσεις εδραιώνει την εικόνα του πολιτικού που όντως θα απαιτήσει την επαναδιαπραγμάτευση του νέου δημοσιονομικού συμφώνου σταθερότητας που προωθεί για ψήφιση στις χώρες της Ευρωζώνης η Γερμανία. Αυτό γεννά νέες ελπίδες στις χώρες του Νότου της Ευρώπης ότι με πρόεδρο τον Ολάντ η Γαλλία ίσως επιχειρήσει εκ νέου να αντιπαρατεθεί με το Βερολίνο και να συγκροτήσει μέτωπο κατά της απόλυτης γερμανικής επικυριαρχίας στη Γηραιά Ηπειρο.
ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΗ
Η Μέρκελ φυσικά ψηφίζει Σαρκοζί
Αναφανδόν υπέρ της επανεκλογής ως προέδρου της Γαλλίας του Νικολά Σαρκοζί τάσσεται δημοσίως πλέον η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ. Οχι μόνο λόγω ιδεολογικής συγγένειας αφού είναι και οι δύο δεξιοί, αλλά κυρίως λόγω του φόβου ότι η γραμμή που πρεσβεύει ο Φρανσουά Ολάντ των σοσιαλιστών θα διαταράξει τις γερμανογαλλικές σχέσεις αν αυτός εκλεγεί πρόεδρος. «Η Γαλλία βρίσκεται ενώπιον στροφής προς τα αριστερά» ήταν ο τίτλος ανάλυσης της γερμανικής εφημερίδας «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε». «Αν επιβεβαιωθούν στις κάλπες οι δημοσκοπήσεις, τότε μελλοντικά θα υπάρξουν αξιοσημείωτοι τριγμοί στις σχέσεις μεταξύ Βερολίνου και Παρισιού» προειδοποιούσε τους Γερμανούς ιθύνοντες με σχόλιό της η συντηρητική εφημερίδα της Φρανκφούρτης.
κατάπληξη, γιατί ποτέ δεν εθεωρείτο ο Ολάντ αριστερό στοιχείο στο Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα και αυτή η ευθεία, ολομέτωπη ...επίθεση κατά του «κόσμου του χρηματοπιστωτικού συστήματος» σηματοδοτεί μια σοβαρότατη πολιτική στροφή, αν φυσικά εφαρμόσει ο Ολάντ αντίστοιχη πολιτική σε περίπτωση που κερδίσει στις γαλλικές προεδρικές εκλογές που θα γίνουν στις 6 Μαΐου.
Ο σοσιαλιστής υποψήφιος συνέχισε ακάθεκτος. «Προειδοποιώ τους οικονομικούς εγκληματίες, τους απατεώνες, τους μικρούς αρχηγούς συμμοριών, όλους αυτούς που μπόρεσαν να πιστέψουν ότι ο νόμος δεν τους αφορά: η Δημοκρατία θα σας πιάσει!» τόνισε με ιδιαίτερη έμφαση.
«Θέλω να κάνω το 2012 τη μεταρρύθμιση της λειτουργίας των χρηματοοικονομικών αγορών που εγκαταλείφθηκε καθ' οδόν από τον Νικολά Σαρκοζί. Δεν πρόκειται μόνο για ζήτημα δικαιοσύνης. Είναι θέμα επιβίωσης της οικονομίας και της κυριαρχίας της χώρας μας» είχε τονίσει νωρίτερα ο σοσιαλιστής υποψήφιος σε επιστολή του προς τον εκπρόσωπο της αριστερής πτέρυγας του κόμματός του, τον Αρνό Μοντεμπούρ, η υποστήριξη του οποίου ανέδειξε τελικά τον Φρανσουά Ολάντ ως υποψήφιο των σοσιαλιστών για την προεδρία της Δημοκρατίας.
Με τη γραμμή αυτή ο Ολάντ ανοίγει πλέον ξεκάθαρο ιδεολογικό και πολιτικό μέτωπο κατά της Δεξιάς του Σαρκοζί, ελπίζοντας παράλληλα να συσπειρώσει με αυτές τις θέσεις γύρω του και τους ψηφοφόρους της κομμουνιστικής Αριστεράς στον δεύτερο γύρο. Πιθανότατα θα το πετύχει αυτό, αν παραμείνει αρκετά πιστός σε αυτήν τη γραμμή.
Είναι διασκεδαστική, αλλά ταυτόχρονα και αποκαλυπτική η επίθεση που έκανε εναντίον του Ολάντ η δήθεν σοσιαλαριστερίζουσα εφημερίδα «Λιμπερασιόν», η οποία όμως ανήκει στον μεγαλοτραπεζίτη ντε Ροτσίλντ - και μάλιστα από τη θέση του κύριου άρθρου της, γράφοντας μεταξύ άλλων:
«Δεν πρέπει όμως να κάνουμε τις τράπεζες αποδιοπομπαίο τράγο για όλα τα κακά μας. Η Γαλλία δεν θα βγει από την κρίση κηρύσσοντάς τους τον πόλεμο. Οι τράπεζες χρηματοδοτούν την οικονομία, δημιουργούν πλούτο, συνεισφέρουν στην ανάπτυξη» γράφει η «Λιμπερασιόν» εμφανώς ταραγμένη.
Αγωνιωδώς προσπαθεί να περισώσει τουλάχιστον ό,τι σώζεται: να προλάβει εκ των προτέρων ώστε η ρύθμιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος να είναι όσο το δυνατόν λιγότερο περιοριστική για τα κέρδη των τραπεζιτών.
«Η χρηματοοικονομική ρύθμιση είναι μια υπόθεση πάρα πολύ σοβαρή για να την εγκαταλείψει ο Ολάντ στους αγύρτες δημαγωγούς» καταλήγει το κύριο άρθρο της. Η στροφή του Ολάντ προς τα αριστερά και η αφόρητη πίεση της Μαρίν Λεπέν από τα δεξιά που έχει κάνει σημαία του προγράμματός της την έξοδο της Γαλλίας από το ευρώ, οδήγησαν τον δεξιό Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί σε μια άκρως ριψοκίνδυνη επιλογή, ειδικά σε μια χώρα σαν την Γαλλία: να υποστηρίζει ακραία νεοφιλελεύθερες πολιτικές επιλογές και μάλιστα να εμφανίζεται ως ο απολύτως πιστός στο Βερολίνο φιλογερμανικός πόλος του γαλλικού πολιτικού σκηνικού.
Από την άλλη πλευρά, ο Ολάντ με τις τελευταίες του τοποθετήσεις εδραιώνει την εικόνα του πολιτικού που όντως θα απαιτήσει την επαναδιαπραγμάτευση του νέου δημοσιονομικού συμφώνου σταθερότητας που προωθεί για ψήφιση στις χώρες της Ευρωζώνης η Γερμανία. Αυτό γεννά νέες ελπίδες στις χώρες του Νότου της Ευρώπης ότι με πρόεδρο τον Ολάντ η Γαλλία ίσως επιχειρήσει εκ νέου να αντιπαρατεθεί με το Βερολίνο και να συγκροτήσει μέτωπο κατά της απόλυτης γερμανικής επικυριαρχίας στη Γηραιά Ηπειρο.
ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΗ
Η Μέρκελ φυσικά ψηφίζει Σαρκοζί
Αναφανδόν υπέρ της επανεκλογής ως προέδρου της Γαλλίας του Νικολά Σαρκοζί τάσσεται δημοσίως πλέον η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ. Οχι μόνο λόγω ιδεολογικής συγγένειας αφού είναι και οι δύο δεξιοί, αλλά κυρίως λόγω του φόβου ότι η γραμμή που πρεσβεύει ο Φρανσουά Ολάντ των σοσιαλιστών θα διαταράξει τις γερμανογαλλικές σχέσεις αν αυτός εκλεγεί πρόεδρος. «Η Γαλλία βρίσκεται ενώπιον στροφής προς τα αριστερά» ήταν ο τίτλος ανάλυσης της γερμανικής εφημερίδας «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε». «Αν επιβεβαιωθούν στις κάλπες οι δημοσκοπήσεις, τότε μελλοντικά θα υπάρξουν αξιοσημείωτοι τριγμοί στις σχέσεις μεταξύ Βερολίνου και Παρισιού» προειδοποιούσε τους Γερμανούς ιθύνοντες με σχόλιό της η συντηρητική εφημερίδα της Φρανκφούρτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου