Πενήντα χρόνια συμπληρώνονται από τη στυγερή δολοφονία από το παρακράτος του νεολαίου αγωνιστή της ΕΔΑ Στέφανου Βελδεμίρη τον Οκτώβριο του 1961 στην Θεσσαλονίκη. Οι συναγωνιστές, οι φίλοι και οι σύντροφοί του προκειμένου να κρατήσουν την μνήμη του ζωντανή πραγματοποιούν εκδήλωση την Κυριακή στις 11:00 στο 3ο δημοτικό σχολείο Αμπελοκήπων.
Ομιλητές της εκδήλωσης θα είναι ο Γιώργος Τσιάκαλος, ο Σπύρος Κουζινόπουλος και ο σύντροφος του Μόρφης Στεφούδης.
Ήταν παραμονές των εκλογών της «βίας και της νοθείας» όπου το παρακράτος εξαπέλυε επιθέσεις εις βάρος στελεχών της ΕΔΑ. Τέσσερις μέρες πριν τις εκλογές στις 25 Οκτωβρίου, ο Στέφανος που εκείνη την ώρα επέβαινε μαζί με τον συναγωνιστή του Μόρφη Στεφούδη σε ταξί προκειμένου να μοιράσει προεκλογικό υλικό πυροβολείται εν ψυχρώ από χωροφύλακα. Μία μέρα μετά ξεψύχησε.
Μια μαρτυρία του αδελφού του Στέφανου, του Γιώργου Βελδεμίρη περιγράφει την τρομοκρατική ατμόσφαιρα εκείνης της εποχής:
«Η ατμόσφαιρα ήτανε τρομακτική. Δηλαδή στο σπίτι μας π.χ. είχαμε δύο ασφαλίτες, οι οποίοι σε μόνιμη βάση ένας καθότανε στην εξώπορτα και ένας στο παράθυρο μην ...φύγουμε από το παράθυρο. Όχι εγώ φυσικά ο ίδιος, αλλά περισσότερο ο Στέφανος ο αδελφός μου, ο οποίος ήτανε σεσημασμένος για να του κάνουνε ζημιά. Διότι εκείνος ήταν Γραμματέας της Νεολαίας της ΕΔΑ τότε, εκείνος έτρεχε σε όλες τις συγκεντρώσεις, εκείνος ήταν το ατίθασο παιδί που δεν υπάκουγε στους μπάτσους, γιατί πολλές φορές τους έκανε καψόνια. Δηλαδή σηκωνότανε πρωί και τους έπαιρνε τους πήγαινε μέχρι την Καλαμαριά με τα πόδια π.χ. «Ρε, Στεφανάκο, σε παρακαλούμε κάτσε λιγάκι, πάμε σε ένα σημείο που ξέρω εγώ να σου κάνουμε και τα εισιτήρια». «Όταν είχε δουλειά εύρισκε τρόπο και τους ξέφευγε. Όταν ήθελε να πάει κάπου, κάπου χωνότανε, κάπου έτρεχε που δεν μπορούσαν να τον προλάβουν, γιατί ήτανε αθλητικός τύπος και γεροδεμένο παιδί και με αντοχές και σκληραγωγημένος από την δουλειά.»
Εκτός από την δολοφονία του 24χρονου τότε Στέφανου Βελδεμίρη ένα ακόμη στέλεχος της ΕΔΑ ο επίσης 24χρονος στρατιώτης Διονύσιος Κερπινιώτης δολοφονείται στο εκλογικό κέντρο του χωριού Δεμίρι της Αρκαδίας.
Ο Στέφανος Βελδεμίρης διέμενε μαζί με την οικογένειά του στις Συκιές Θεσσαλονίκης,...
ήταν μέλος της Επιτροπής Πόλης της Νεολαίας ΕΔΑ Θεσσαλονίκης και η δολοφονία του είχε συνταράξει τότε το πανελλήνιο. Ο Γιάννης Ρίτσος αφιερώνει το ποίημα του «Ωδή στον Στέφανο Βελδεμίρη», αφιερωμένο στον αδικοχαμένο αγωνιστή της δημοκρατίας.
Και δεν φοβόμαστε πια Στέφανε
μη και κοπεί το φως
μη κι απομείνουμε στη μέση
καθώς διαβάζουμε τον ύμνο της Ελευθερίας
που υπέγραψες με το αίμα σου”
Γιάννης Ρίτσος ( 28.10.61)
Για το περιστατικό της δολοφονίας, αφηγείται ο συναγωνιστής και στενός φίλος του Βελδεμίρη, Μόρφης Στεφούδης, που ήταν δίπλα του τη στιγμή της δολοφονίας και είχε κάνει και τον πολυετή αγώνα για τον εντοιχισμό της αναμνηστικής πλάκας. Όπως λέει στην μαρτυρία του στον δημοσιογράφο Σπύρο Κουζινόπουλο:
“Στη χρέωση καθηκόντων για τις εκλογές, που είχαμε κάνει στην Επιτροπή Πόλης της Νεολαίας ΕΔΑ Θεσσαλονίκης, είχαμε απαλλάξει τον Βελδεμίρη από οποιαδήποτε οργανωτικά και άλλα καθήκοντα, μια και του είχε ανατεθεί εξ ολοκλήρου το στήσιμο των μεγαφωνικών εγκαταστάσεων στην πόλη της Θεσσαλονίκης και όλη τη Μακεδονία στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου.
Κάποια στιγμή, όταν ο Στέφανος επέστρεψε το απόγευμα εκείνης της μέρας από τις Σέρρες, ήρθε και με συνάντησε στο στέκι της Μπαλταδώρου.
Και όταν είδε τον όγκο του υλικού που είχε απομείνει, προσφέρθηκε να με βοηθήσει στη διανομή του. Έτσι λοιπόν μισθώσαμε ένα ταξί για να διασκορπίσουμε μαζί τις προκηρύξεις. Ξεκινήσαμε από τη Νεάπολη και κάποια στιγμή καταλήξαμε στην Επτάλοφο Στο σημείο αυτό πρέπει να σημειώσω ότι, όπως πολύ αργότερα πληροφορήθηκα από αστυνομικό, η Ασφάλεια είχε στήσει έξι μπλόκα στην περιοχή της Ξηροκρήνης, όπως και σε όλη τη Θεσσαλονίκη, για να αποτρέψει τη διανομή έντυπου προεκλογικού υλικού της ΕΔΑ και του ΠΑΜΕ.
Εξάλλου, μία ανάλογη επίθεση από αστυνομικούς με περίστροφα, είχε δεχθεί στην Άνω Πόλη, ομάδα φοιτητών της νεολαίας ΕΔΑ από τους Αλέκο Γρίμπα, Θανάση Γρέβια, Κώστα Παπακωνσταντίνου, Ανδρέα Τσάκαλο και άλλους.
Το ταξί που μισθώσαμε με τον Στέφανο Βελδεμίρη κατευθύνθηκε αρχικά στη Νεάπολη, όπου σκορπίσαμε ικανό αριθμό προκηρύξεων και από εκεί κατευθυνθήκαμε στην Ξηροκρήνη, όπου αφού διασχίσαμε την πλατεία Επταλόφου, φτάσαμε στη διασταύρωση των δρόμων Φιλιππουπόλεως και Πέραν.
Είχαμε τελειώσει πλέον τη διανομή κι ενώ ρίχναμε από τα παράθυρα του ταξί την τελευταία δεσμίδα των προκηρύξεων, ακούστηκε ένας δυνατός κρότος. Γυρίζοντας τα κεφάλια μας πίσω, είδαμε ένα άτομο με περίστροφο, ενώ ακούστηκε και ένας δεύτερος πυροβολισμός.
Τράβηξα αμέσως ενστικτωδώς τον Βελδεμίρη να πέσουμε χαμηλά μέσα στο ταξί για να προφυλαχτούμε, είδα όμως ότι δεν αντιδρούσε και από τον κρόταφό του έτρεχε αίμα. Ο Στέφανος ήταν αναίσθητος και στο πρόσωπό του είχε χωθεί κομμάτια γυαλιού από τη θραύση του πίσω παρμπρίζ, με συνέπεια να είναι αιμόφυρτος.
Φύγαμε με τον ταξιτζή κατευθείαν για τον Ερυθρό Σταυρό. Κοντά στους Άγιους Πάντες, ο Στέφανος συνήλθε για λίγο και μου ψιθύρισε: “Σκοτείνιασε, πονάω”. Στον Ερυθρό Σταυρό ένας γιατρός μου είπε “ο φίλος σου έχει δύο τραύματα στο κεφάλι. Είναι πολύ άσχημα”. Ενώ καθώς τον μεταφέραμε με νοσοκομειακό στο Λαϊκό Νοσοκομείο, ο Στέφανος βρήκε για λίγο τις αισθήσεις του και καταλαβαίνοντας ότι έρχεται το τέλος του, πρόλαβε να μου πει με κομμένη την ανάσα: “Εγω χάνομαι. Κοίτα μη σταματήσεις ποτέ αυτό που αρχίσαμε...”. Την άλλη μέρα το πρωί, ο Στέφανος ξεψύχησε”.
Η αστυνομία για να δικαιολογηθεί, ισχυρίστηκε ότι ο χωροφύλακας που πυροβόλησε, πέρασε τους Βελδεμίρη και Στεφούδη για… εμπόρους ναρκωτικών, ενώ ο δράστης της δολοφονίας υποστήριξε στη δίκη του ισχυρίστηκε ότι τάχα ήθελε να πυροβολήσει στα λάστιχα του αυτοκινήτου και οι σφαίρες του εξοστρακίστηκαν και έπληξαν τον Βελδεμίρη στο κρανίο.
Τελικά το δικαστήριο, στο κλίμα της εποχής, χαρακτήρισε τη δολοφονία ως «φόνο εξ αμελείας» και επέβαλε στον δράστη χωροφύλακα Σπύρο Φιλίππου ποινή φυλάκισης 4 χρόνων. Πήγε στις αγροτικές φυλακές και σε λιγότερο από δύο χρόνια ήταν ελεύθερος!
Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής, το 1969, όταν ήταν στο Παρίσι, αναφερόμενος σ' αυτές τις εκλογές είχε πει:
«Μετά τις εκλογές του 1958, που έφεραν την ΕΔΑ δεύτερο κόμμα, είχε δημιουργηθεί μια εύλογη ανησυχία στα Ανάκτορα και σε ορισμένους στρατιωτικούς κύκλους. Και είχε γίνει η σκέψις, ενόψει των νέων εκλογών, να ασκηθεί ψυχολογική πίεσις επί των κομμουνιστών για να συμπτυχθεί η δύναμίς των. Τα ανόητα αυτά σχέδια κατήρτιζαν μυστικές υπηρεσίες εν αγνοία της κυβερνήσεώς μου...».
http://www.alterthess.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου