Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009

Ποιός μετανιώνει για τον Δεκέμβρη;

«Εξακολουθούμε να μην μετανιώνουμε για το Δεκέμβρη» τονίζει ο Αλέξης Τσίπρας σε άρθρο του στην ιστοσελίδα www.protagon.gr, με αφορμή τη συμπλήρωση ενός έτους από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Ο πρόεδρος του ΣΥΝ υποστηρίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο του περασμένου Δεκεμβρίου έδωσε σκληρή μάχη αρχών απέναντι σε ολόκληρο το πολιτικό και μιντιακό σύστημα.

Ακολουθεί ολόκληρο το άρθρο:

Πριν από έναν χρόνο, στις 6 Δεκεμβρίου του 2008, ο 15χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από τις σφαίρες ενός αστυνομικού όπλου. Αυτό που ακολούθησε ήταν πέρα από κάθε πρόβλεψη.

Ένα τεράστιο κύμα διαμαρτυρίας και αγανάκτησης , εκδηλώθηκε αστραπιαία σε ολόκληρη την Ελλάδα σαρώνοντας το γενικό κλίμα παραίτησης και πολιτικής απάθειας μέσα στο οποίο φαινόταν... να ζει η ελληνική νεολαία. Και έφερε σε αδιέξοδο το κατεστημένο πολιτικό σύστημα, το οποίο είχε αποφασίσει να υπερασπιστεί μέχρι τέλους την εκδοχή του «μεμονωμένου ατυχούς γεγονότος».

Είναι προφανές ότι αυτή η παράλογη και ωμή δολοφονία, ήταν η σπίθα. Το εύφλεκτο υλικό ήταν τα συσσωρευμένα αδιέξοδα της νέας γενιάς. Αδιέξοδα γνωστά και ομολογημένα. Η τεράστια κρίση του εκπαιδευτικού συστήματος, το αβέβαιο εργασιακό μέλλον, που στερεί από τους νέους ανθρώπους την προοπτική της ανεξαρτησίας και της ατομικής ελευθερίας, η σοβαρή οικονομική κρίση και η εργασιακή και οικονομική επισφάλεια. Με λίγα λόγια, η βεβαιότητα ότι αυτή η γενιά θα ζήσει τη ζωή της χειρότερα από ότι έζησαν όλες οι προηγούμενες γενιές μέχρι σήμερα.

Αυτά τα προβλήματα, γέμιζαν διαρκώς το ποτήρι, που ξεχείλισε με την δολοφονία του Γρηγορόπουλου. Και έτσι προκλήθηκε αυτό το πρωτοφανές κύμα οργής, που ξέσπασε σε δρόμους, πλατείες και έξω από αστυνομικά τμήματα. Αλλά δεν σταμάτησε εκεί. Την ώρα που οι βασικοί εκφραστές του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος και τα μεγάλα ΜΜΕ προσπαθούσαν να παρουσιάσουν αυτό το ξέσπασμα μόνο ως τυφλή βία πάνω σε βιτρίνες εμπορικών καταστημάτων, δεκάδες χιλιάδες νέα παιδιά διαδήλωναν επί μέρες με μαζικό, δυναμικό αλλά ειρηνικό τρόπο. Και σχεδόν ταυτόχρονα, οι εργαζόμενοι κατέβηκαν στους δρόμους των ελληνικών πόλεων, συγκροτώντας τις μαζικότερες οργανωμένες διαδηλώσεις των τελευταίων δεκαετιών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η μόνη πολιτική δύναμη που υπερασπίστηκε, χωρίς να λογαριάσει το κόστος, το δίκαιο και τα αίτια αυτής της εξέγερσης. Και το πλήρωσε. Πολύ γρήγορα η δημόσια συζήτηση σταμάτησε να επικεντρώνει στα εύφλεκτα υλικά και εστιάστηκε στα αποκαΐδια. Και όσοι τολμήσαμε να εστιάσουμε στον ορθό λόγο, μετατραπήκαμε σε ηθικούς αυτουργούς του εμπρησμού.

Δεν μετανιώσαμε και δεν κάναμε πίσω. Υπερασπιστήκαμε από θέση αρχής την εξεγερμένη νέα γενιά από την οργανωμένη συκοφαντία και παραπληροφόρηση. Και επιμόνως φέραμε στο προσκήνιο τα αδιέξοδα που προκαλούν τον θυμό της. Και ταυτόχρονα καταθέσαμε προτάσεις που θα μπορούσαν να δώσουν διέξοδο. Προτάσεις που αφορούσαν τον περιορισμό της καταστολής και της αστυνομικής αυθαιρεσίας, την υπεράσπιση του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα της εκπαίδευσης. την εξάλειψη των κοινωνικών ανισοτήτων, την αντιμετώπιση της ανεργίας και της εργασιακής επισφάλειας.

Εξακολουθούμε να μη μετανιώνουμε για το Δεκέμβρη. Για τη σκληρή μάχη αρχών που δώσαμε απέναντι σε ολόκληρο το πολιτικό και μιντιακό κατεστημένο. Δε μετανιώνουμε, κυρίως, γιατί πιστεύουμε ότι τα αιτήματα αυτά παραμένουν ενεργά στη συνείδηση της κοινωνίας και αναδεικνύονται πιο ζωντανά, πιο ξεκάθαρα και πιο ώριμα στους επόμενους κοινωνικούς αγώνες.
Ένα χρόνο μετά, ξέρουμε περισσότερα. Ξέρουμε ότι η σπίθα της αμφισβήτησης υπάρχει στις καρδιές των νέων ανθρώπων.

Ξέρουμε ότι η κυρίαρχη πολιτική και οικονομική στρατηγική, που για να συσσωρεύσει κέρδη στους λίγους οδηγεί την κοινωνία σε βαθειά κρίση, δεν έχει ούτε την υποστήριξη, ούτε την συναίνεση που θα ήθελε για να προχωρήσει. Ξέρουμε ότι το να δηλώνεις αριστερά και να μοστράρεις τα σφυροδρέπανα δε σε θέτει κατά ανάγκη απέναντι στο σύστημα εξουσίας.

Το κυριότερο όμως που ξέρουμε, είναι ότι το σύστημα εξουσίας, παρά την φαινομενικά απόλυτη κυριαρχία του, έχει σοβαρές αδυναμίες και φοβάται.

Όχι τα ξεσπάσματα βίας, γιατί αυτά ξέρει ότι μπορεί να τα διαχειριστεί προς όφελός του. Φοβάται όμως τον κόσμο που διεκδικεί τα αυτονόητα, στους δρόμους, τα πανεπιστήμια, τα σχολεία, τους χώρους εργασίας.

Φοβάται τον επόμενο Δεκέμβρη, που θα ξεσπάσει πιο συνειδητά, πιο οργανωμένα, με ξεκάθαρα διατυπωμένα τα πολιτικά και κοινωνικά του αιτήματα: αντίσταση, αλληλεγγύη, αξιοπρέπεια.
Από ΤVXS

5 σχόλια:

  1. "Ποιός μετανιώνει για τον Δεκέμβρη;"

    κανένας...

    ο καθένας θέρισε τον οκτώβρη, τον καρπό της δεκεμβριανής του σποράς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η κοινωνία έχει περισσότερα ερεθίσματα όταν ψηφίζει, έτσι η ψήφος γίνεται πιο σύνθετη υπόθεση. Αυτοί που κάνουν τις εκλογές αποφασίζουν με ποιο σκηνικό θα πάνε έτσι ώστε να έχουν περισσότερες πιθανότητες, άλλο που μερικές φορές δεν τους βγαίνει. Στις εκλογές ψηφίσαμε και για τον Δεκέμβρη και για την οικονομία και για την πολιτική της απερχόμενης κυβέρνησης και για πολλά άλλα.
    Το αποτέλεσμα όμως κάποιας αναμέτρησης εκλογικής δεν μπορεί να αποτελεί κολυμβήθρα του Σιλωάμ για κανέναν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. μία απάντηση στον κ. Τσίπρα από αρθρογράφο του μέσου που φιλοξένησε το άρθρο του, έτσι για να υπάρχει ο αντίλογος και να γίνει κουβέντα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ξέχασα το link, μας μπερδεύτε με τις αλλαγές των ρυθμίσεων στα σχόλια:

    "http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=70&smid=382&ArticleID=725&reftab=37&t=%CE%9F-%CE%A4%CF%83%CE%AF%CF%80%CF%81%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%AC-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CE%AF%CE%B1%CF%82"

    τέλος πάντων, είναι στο protagon.gr και αυτό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Είναι γεγονός ότι ο Τσίπρας νομίζει ότι η κοινωνία και η πολιτική είναι παιδική χαρά και πετάει πολλά τσιτάτα κατά καιρούς χωρίς αυτά να είναι αποτέλεσμα ώριμης πολιτικής σκέψης, γι' αυτό και δεν αντέχουν και σε σοβαρή κριτική.
    Και δεν είναι το μόνο μεγαλοστέλεχος ή μη στην Αριστερά που το κάνει αυτό.
    Ωστόσο ο αρθρογράφος δεν κάνει καμιά σοβαρή πολιτική κριτική στον Τσίπρα για ένα τόσο σοβαρό θέμα, όπως αυτά που συνέβησαν πέρισυ το Δεκέμβρη στη χώρα μας.
    Αντιθέτως κάνει το ίδιο για το οποίο κατηγορεί τον Τσίπρα, δηλαδή πετάει τσιτάτα χωρίς να τους δίνει πολιτικό βάθος.
    Φτηνή, εκ του ασφαλούς κριτική, κοινώς λαικισμός.
    Βέβαια ούτως ή άλλως ελάχιστοι στην Ελλάδα έχουν καταφέρει να πιάσουν έστω κάποιες πτυχές μιας τόσο βίαιης κοινωνικής έκρηξης που μας έπιασε όλους εξ απίνης.
    Δεν περιμένω πολλά από έναν αρθρογράφο, ο οποίος απ' τον τρόπο γραφής του δείχνει ότι θέλει απλά να ειρωνευτεί και να υποβιβάσει τον Τσίπρα.
    Και βέβαια δεν είναι δα και τόσο δύσκολο αυτό.
    Όσο για τη δική μου ανάλυση, μια άλλη φορά που θα 'χω χρόνο, γιατί εμένα δε μ' αρέσουν τα τσιτάτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή