Την Κυριακή 21 Μαρτίου στην Άμφισσα η κινηματογραφική λέσχη της Άμφισσας παρουσιάζει το έργο Ραντεβού στον αέρα.Ο Ryan Bingham (George Clooney) εργάζεται ως ειδικός συρρίκνωσης εταιρειών. Αντικείμενο της δουλειάς του είναι να ταξιδεύει όπου του ζητήσει η εργοδοσία του, να εκπονεί σχέδιο για την εκάστοτε εταιρεία που χρειάζεται περικοπές αλλά δεν έχει τα κότσια να τις κάνει από μόνη της και στο τέλος απολύει εκείνους που πρέπει. Αν έχει ένα λόγο για να κάνει αυτή τη δουλειά, είναι επειδή παίρνει από αυτή ό,τι επιθυμεί περισσότερο: τα ταξίδια. Βρίσκεται συνεχώς εν κινήσει, από το ένα αεροπλάνο στο άλλο, συλλέγοντας μανιωδώς αεροπορικά μίλια. Θεωρεί τις σχέσεις με τους άλλους βαρίδια που τον καθηλώνουν σε ένα μέρος, για αυτό και τις ... αποφεύγει συστηματικά. Για αυτόν, η κίνηση είναι η ζωή και η στασιμότητα ισούται με θάνατο. Πλησιάζει όμως απειλητικά το όριο των 10 εκατομμυρίων μιλίων που αναγκαστικά θα τον καθηλώσει στο έδαφος, τη στιγμή μάλιστα που γνωρίζει την ιδανική γυναίκα η οποία συνηθίζει να ταξιδεύει το ίδιο συχνά με εκείνον.
Διαβάζοντας το όνομα του Jason Reitman των «Thank You For Smoking» και «Juno» πίσω από τη σκηνοθετική καρέκλα, χαμογελάμε διακριτικά, καθώς ο συγκεκριμένος σκηνοθέτης μας έχει πλασάρει στο παρελθόν αντιπαθείς («Thank You For Smoking») ή έστω δύσκολους («Juno») χαρακτήρες με τέτοιο τρόπο, ώστε να τους αισθανθούμε δικούς μας. Το ίδιο προσπαθεί να κάνει και στο «Up In The Air», δίνοντάς μας ένα Ryan Bingham που θα μπορούσε κάλλιστα να ονομάζεται απλά George Clooney: ωραίος, γεμάτος αυτοπεποίθηση, άνετος και στιλάτος, ο κεντρικός ταξιδευτής του «Up In The Air» θαρρείς πως δεν απέχει και τόσο από τον ίδιο τον Clooney, τόσο γιατί προτιμά την μεγάλη ζωή, όσο και γιατί αποφεύγει τις δεσμεύσεις. Όταν όμως θα έρθει στη ζωή του η Alex Goran (Vera Farmiga), δηλαδή ένας.. θηλυκός Bingham, αλλά και η προστατευόμενη/άτυπη κόρη Natalie Keener (Anna Kendrick), θα αναγκαστεί να επαναπροσδιορίσει τις σχέσεις του με τους ανθρώπους και να τις τοποθετήσει και πάλι στο ζύγι, απέναντι στα 10 εκατομμύρια μίλια που τόσο πολύ ονειρεύεται, για να καταλάβει the hard way, ότι "τα μίλια δεν φέρνουν την ευτυχία". Τα πολλά μίλια όμως;
Συναισθηματικό κουλουβάχατο και θεματικό αλαλούμ σε μια ταινία που σπεύσαμε να δούμε και μας άφησε.. μετέωρους, παρότι στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού οι κριτικοί γυαλίζουν το παπούτσι του Clooney για τη συνάντησή του με τον θείο του Kodak Theater. Είναι ο Clooney τόσο καλός; Ναι, για κάποιον που παίζει τον.. εαυτό του, σε μια ταινία που θέλει να πει πολλά και τελικά δεν λέει τίποτα: οικογένεια ή μοναξιά; Ταξίδι ή σταθερότητα; Εργασία ή ανεργία; Αγάπη ή ελευθεριότητα; Όλα και τίποτα για τον Ryan Bingham, καθώς αφού περνάει δύο ώρες υπηρετώντας με νύχια (απέναντι στην .. γερακίνα Vera Farmiga) και με δόντια (απέναντι στην φαινομενικά corp bitch Anna Kendrick) ένα lifestyle για να το αδειάσει και να το.. ξαναγεμίσει πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ταινίας, αποφεύγοντας να πάρει θέση. Θέση δεν παίρνει ούτε ο Reitman απέναντι στο 'κωμοδράμα' του, βάζοντας τον Clooney πότε να μας γοητεύει και πότε να μας κλαίγεται, με τέτοια συχνότητα ταλάντωσης, που πραγματικά μας κουράζει, ειδικά από τη στιγμή που το «Up In The Air» πέφτει σε κενό αέρος προς τη μέση και με το πρόσχημα του γάμου της αδερφής, κάνει μια τεράστια κοιλιά, χάνοντας πολύτιμα λεπτά αλλά και.. πόδια. Το τέλος θα βρει τον χαρακτήρα επιζώντα αλλά χωρίς σαφείς απαντήσεις, ούτε προς το παρελθόν του, αλλά ούτε ως προς το μέλλον του. Αν ήταν να περάσω middle life crisis για να καταλήξω στα ίδια, για φεεεερε από δω καλέ μου τα extra μίλια, γιατί έχω να αγοράσω και δώρα από τα duty free...
To «Up In The Air» είναι μια ταινία για να πάρει ο Clooney Oscar, χωρίς να τσαλακωθεί, καθώς παίζει τον εαυτό του, κλείνοντάς μας παράλληλα το μάτι ότι και οι «ιπτάμενοι έχουν ψυχή» παρόλα τα μίλια και τα θηλυκά. Μίλι, μίλι τον καημό, τον μετράω και πονώ, αλλά η πτήση έχει καθυστέρηση και ο George θα μείνει με την γλύκα, ίσως όχι της ακαδημίας, αλλά σίγουρα αυτής της κριτικής.
Από cinemanews.gr
Όχι βέβαια πως αυτός έχει ανάγκη το άλφα ή το βήτα αντικείμενο αλλά εξαιτίας της όλης στάσης του κινέζου που χωρίς τη βοήθεια της γλώσσας επιστρατεύει μια θεατρικότητα στο πρόσωπο και στο σώμα με την οποία και υποβάλλει τον πελάτη στην αγορά. Το ίδιο πρόβλημα με τη γλώσσα έχει βεβαίως και ο πελάτης ο οποίος λυγάει μπροστά στο δράμα που παίζει μπροστά του ο σιωπηλός κινέζος και παίρνει μια σειρά από κατσαβίδια που λυγάνε με την πρώτη αντίσταση της βίδας, πριόνια που δεν κόβουν τίποτα, διάφορα επικίνδυνα αξεσουάρ και ομπρέλες που στη δεύτερη βροχή λιώνουν σαν χαρτί και ένα σωρό άλλα άχρηστα πράγματα που παράγουν τα κινέζικα εργοστάσια. 
Κάτι τέτοιες ομπρέλες αγόρασε προχθές για τον πατέρα του στο διάσημο βεντζινοπωλείο – βενζινοποτείο του Βάϊου Πολύζου στα Βραγκιανά ο Ηλίας Τσιτσιάνης αφού βεβαίως πρώτα παζαρεύοντας κατέβασε (κοινή συναίνεσει με τον Κινέζο ο οποίος έδειξε ιδιαίτερα προσαρμοσμένος με τις ανατολίτικες συνήθειες) την τιμή από πέντε σε τέσσερα ευρώ. Αφού τις πήρε τις άνοιξε πάνω από το τραπέζι που πίναμε καφέ με τον δάσκαλο Τάκη Τσιάρα και τον Γιάννη Πολύζο, είδε πως λειτουργούν και έμειναν αμφότεροι ευχαριστημένοι. Ανέκφραστος ο Κινέζος (που να συγκρατήσω πως τον λένε με το όνομα που είπε) πήγε μετά στο αντικρινό τραπέζι που κάθονταν ο εφημέριος του Μαράθου, παπα Γιώργης Βόμπρας, να του πουλήσει αναπτήρες αλλά δεν κατάφερε να τον πείσει γιατί αμέσως μόλις τον πλησίασε, αυτός έκανε μια κίνηση και έπιασε προστατευτικά τα γένια του.
Είχε ακούσει μας είπε πως αυτά τα κινέζικα μαραφέτια σκάνε εκεί που δεν το περιμένεις και μπορεί να σου κάψουν πραγματικά και όχι μεταφορικά τα γένια κι έτσι ούτε ήθελε να τα δει στα μάτια του, πόσο μάλιστα να τα πιάσει στα χέρια του.
