Εντυπώσεις απο το Live του Βασίλη Γισδάκη και του Θανάση Κατσουλιέρη στο Ρακομελιό στην Ιτέα

Τρέχω πετάω κυνηγάω πουλιά και όνειρα,
και κάθε μέρα κολυμπάω σε πιο βαθιά νερά
Θέλω τον κόσμο να αγκαλιάσω με ένα ζεστό φιλί,
και από τη δύση μου να φτάσω ως την ανατολή …

Ήθελα να περάσουν μερικές μέρες για να μπορέσω να επεξεργαστώ και να αφομοιώσω με ηρεμία αυτό που ζήσαμε στο live του Σαββάτου με τον Βασίλη Γισδάκη και τον Θανάση Κατσουλιέρη. Για όσους από εμάς το ζήσαμε η νύχτα ήταν ΜΑΓΕΥΤΙΚΗ.
Η φωνή του Βασίλη σε συνδυασμό...
με της κιθάρες του Θανάση έφεραν ένα αποτέλεσμα που άφησε όλο το κόσμο άφωνο.
Για το Βασίλη δεν μπορώ να πω και πολλά πράγματα γιατί το βιογραφικό του τα λέει όλα, το μόνο που δεν λέει και δεν μπορεί να περιγράψει είναι η ψυχή που καταθέτει κατά τη διάρκεια ενός live. Ο δικός μας Θανάσης από την άλλη έκανε μια καταπληκτική δουλεία απέναντι σε ένα τόσο απαιτητικό καλλιτέχνη όπως είναι ο Βασίλης και είναι άξιος πολλών συγχαρητήριων.

Η επιλογές των τραγουδιών κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού που παρακολουθούσε τους δυο μουσικούς να ταλαντεύονται ποτέ στα τραγούδια του αξεπέραστου Μάνου Χατζηδάκη, πότε σε παραδοσιακά τραγούδια (με την ηλεκτρική κιθάρα του Θανάση να μας σαγηνεύει) και πότε σε ροκ/έντεχνους ρυθμούς. Ευχάριστη και ελπιδοφόρα ήταν και η παρουσία του Γιάννη Αναγνωστοπούλου ενός νέου παιδιού που με το ταλέντο του ενθουσίασε και άφησε μια γλυκιά απορία στο κοινό. Αποκορύφωμα στη βραδιά ήταν η έκπληξη που μας επιφύλασσε ο Βασίλης ερμηνεύοντας ακαπέλα «Το Ταξίδι» (Ν. Γκάτσος-Μ. Χατζιδάκις) κάνοντας όλο το κοινό να τηρήσει απόλυτη σιωπή και εν συνεχεία να τον χειροκροτεί όρθιο για αρκετά λεπτά. Κλείνοντας σας παραθέτω τους εκπληκτικούς στοίχους του Ν. Γκάτσου που περιγράφουν το ταξίδι της ζωής του Μ. Χατζιδάκι…Κάλο τάξίδι λοιπόν στη ζώη του κάθενος...

Το ταξίδι
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Τρέχω πετάω κυνηγάω πουλιά και όνειρα,
και κάθε μέρα κολυμπάω σε πιο βαθιά νερά
Θέλω τον κόσμο να αγκαλιάσω με ένα ζεστό φιλί,
και από τη δύση μου να φτάσω ως την ανατολή.
Μα είναι φίδι το ταξίδι
είναι χολή μαζί και ξύδι,
σε ένα μεγάλο αγκάθινο σταυρό
όμως εγώ δεν κάνω πίσω
ούτε τον δρόμο μου θ' αφήσω,
ώσπου λιμάνι σίγουρο να βρω.
Θέλω τον κόσμο να αγκαλιάσω με ένα ζεστό φιλί,
και από τη δύση μου να φτάσω ως την ανατολή.
Τρέχω,πετάω,χαιρετάω τα πιο τρελά παιδιά
Και κάθε πέτρα που πατάω ανοίγει σαν καρδιά
Δείχτε μου δρόμο να περάσω με ήλιο με βροχή,
Θέλω τον κόσμο ν' αγκαλιάσω και πάλι απ' την αρχή.
Μα είναι φίδι το ταξίδι
είναι χολή μαζί και ξύδι,
σε ένα μεγάλο αγκάθινο σταυρό
όμως εγώ δεν κάνω πίσω
ούτε τον δρόμο μου θ' αφήσω,
ώσπου λιμάνι σίγουρο να βρω.
Δείχτε μου δρόμο να περάσω με ήλιο με βροχή,
Θέλω τον κόσμο να διαβάσω και πάλι απ' την αρχή.

Από  https://www.facebook.com/mattlouk?fref=photo 
Φωτογραφίες απο Sot Risot