πατήστε την σελίδα να διαβάσετε τα ονόματα |
Δεν ήταν ίδια όμως τα πράγματα στην δικτατορία που οι φασίστες του σήμερα εκθειάζουν.
Τότε εκτός από τις μαθητικές επιδόσεις χρειαζόταν και το χαρτί πολιτικών φρονημάτων. Όποιος φρονούσε διαφορετικά από το καθεστώς δεν ήταν νομιμόφρων και δεν είχε στην ήλιο μοίρα, όσοι εκθείαζαν την χούντα είχαν να λαβαίνουν με χίλιους τρόπους.
Η ιστορία υπηρετείται από τις ζωντανές μαρτυρίες….
Η «Ημερησία» παρουσιάζει ένα ντοκουμέντο της φοβερής εκδικητικότητας του καθεστώτος της 21ης Απριλίου. Πρόκειται για την απόφαση της επιτροπής του υπουργείου Παιδείας που έθεσε εκτός των «εισιτήριων εξετάσεων» 235 δεκαοκτάχρονα τότε παιδιά - ο κατάλογος με τα ονόματα των οποίων παρατίθεται – με αφορμή τα «αριστερά φρονήματα» όχι μόνο των ιδίων αλλά και συγγενικών τους προσώπων ή ατόμων του περιβάλλοντός τους. Και αυτοί…διάβαζαν αλλά ο πέλεκυς έπεσε πάνω τους βαρύς…
Από τη μία πλευρά το σε άψογο χωροφυλακίστικο ύφος κείμενο της απόφασης είναι ενδεικτικό των αντιλήψεων του καθεστώτος περί «φρονηματισμού» της νεολαίας. Από την άλλη όμως εύγλωττα επισημαίνεται από το κείμενο μαρτυρία , οι συνέπειες της απόφασης για τους ανθρώπους αυτούς ήταν καταλυτική , καθώς δεν μπόρεσαν ποτέ να σπουδάσουν, αν και είχαν τα προσόντα – με ότι αυτό συνεπάγεται για την μετέπειτα ζωή τους.
Το ντοκουμέντο αποκλεισμού από τις εισαγωγικές εξετάσεις για
τα πανεπιστήμια το σωτήριο έτος 1967
πατήστε την σελίδα να διαβάσετε τα ονόματα |
Θέμα ημερησίας διατάξεως – Κρίση περί νομιμοφροσύνης των
υποψηφίων
Παρατωθείσας της μελέτης των μέχρι σήμερον υποβληθέντων πράξεων
των Επιτροπών αποδοχής και ελέγχου δικαιολογητικών των υποψηφίων, ως και πάντων
των υποβληθέντων στοιχείων των κριθέντων μη νομιμοφρόνων και μετά συζήτηση
μεταξύ των μελών αυτής αποφασίζει:
Α. Δέχεται ότι συμφώνως και προς τας διαβιβασθείσας απόψεις
της κυβερνήσεως δια του κ. Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων δέον να
αποκλεισθώσει ως μη νομιμόφρονες οι αναπτύξαντες κομμουνιστική δραστηριότητα
και ουχι απλώς οι συμπαθώς διακείμενοι ή εμφορούμενοι υπο κομμουνιστικών
φρονημάτων , δια τους οποίους δεν αναφέρονται συγκεκριμμένα εκδηλώσεις θεμελιούσα
κατά τρόπο ασφαλή την προσχώρησήν τούτων εις την κομμουνιστικήν παράταξιν.
Β. Κρίνει ότι δέον να μην αποκλεισθώσιν οι λοιποί, κριθέντες
πρωτοβαθμίως ως μη νομιμόφρονες , διαβιβασθώσι δε τα επιβαρυντικά στοιχεία τούτων
εις τας οικείας Ανωτέρας και Ανωτάτας
σχολάς, εις ας περιπτώσεις ήθελον ούτι επιτύχει, ίνα τύχωσιν ιδιαιτέρως
παρακολουθήσεως και μερίμνης παρα των οικείων σχολών. Το γεγονός ότι ούτοι
διαβιούντες υπό την επήρειαν κομμουνιστικού περιβάλλοντος κατώρθωσαν μέχρι σήμερον, βοηθούντος και του σχολείου, να μην προβώσι εις εκδηλώσεις παρέχει την βάσιμο
ελπίδα ότι είναι δυνατόν να αποσπασθώσιν εκ της αντεθνικής ιδεολογίας και να
ενταχθώσιν εις την εθνικήν παράταξιν.
Γ. Κρίνει ως μη νομιμόφρονες
τους κάτωθι δια τους οποίους υφίστανται στοιχεία αποδεικνύοντα την κομμουνιστική
αυτών δράσιν. :
Ακολουθούν τα 235 ονόματα
Άρθρο Μαρτυρία
Όχι, δεν τους συγχωρώ
Ζητήσαμε από τον αδελφό μιας από ης κοπέλες της μαύρης λίστας να σχολιάσει μετά σαράντα χρόνια το άγνωστο αυτό έγκλημα της δικτατορίας. Να τι μας έγραψε, παρακαλώντας μόνο να τηρηθεί η ανωνυμία του:
Δεν τους συγχωρώ από τον πρώτο μαύρο συνταγματάρχη μέχρι τον τελευταίο κολασμένο χαφιέ, δεν τους συγχωρώ όχι για όσα έκαναν οι μένα και ο' άλλους σαν και μένα, που στο κάτω-κάτω ήμασταν ένοχοι, αφού διαλέξαμε τον πόλεμο από την σιωπή. Αλλά για όσα έκαναν στους δικούς μας ανθρώπους, σε απλούς ανθρώπους που στιγματίστηκαν γιατί είχαν την αξιοπρέπεια να μην αποκηρύξουν αδέλφια, γιους και θυγατέρες και γι αυτό έπρεπε να οδηγηθούν στο μαρτύριο και τη σφαγή.
Ναι. στη σφαγή. Γιατί είναι σφαγή να κουβαλάς γέρους γονείς στα κρατητήρια και να τους ζητάς να αποκηρύξουν ια παιδιά ιούς. Είναι σφαγή να ρίχνεις τα μαντρόσκυλα στο κατόπι τους επειδή είπαν όχι στην καταδίκη των αποσυνάγωγων. Είναι σφαγή να τους αποκόβεις από φίλους. από γείτονες, από συγγενείς. Και είναι δέκα φορές σφαγή να κατεβάζεις το μαχαίρι σου πάνω από όνειρα και προσδοκίες για μια καλύτερη ζωή, να κλείνεις στα μούτρα εκατοντάδων νέων παιδιών την πόρτα της ανώτατης εκπαίδευσης, που με το μόχθο τους άνοιξαν.
Σαράντα χρόνια πέρασαν κι όμως οι πληγές δεν έχουν κλείσει. Τι θα γινόταν η αδελφή μου αν της είχαν επιτρέψει να φοιτήσει στη σχολή που πέτυχε; Πιθανότατα δεν θα ήταν μια απλή υπάλληλος γραφείου. όπως τώρα και σίγουρα δεν θα περνούσε όλη της τη ζωή με ένα σακούλι κάτω από τη μασχάλη. γεμάτο κρεουργημένα όνειρα.
Και να μην μπορείς να ζητήσεις πια το λογαριασμό από κανέναν, εκτός ίσως, μιας και έχουμε φτάσει στο θρίαμβο της σιωπηρής πλειοψηφίας, από τον ίδιο σου τον εαυτό. Τί πήγες κι έμπλεξες όταν οι άλλοι έκαναν το κορόιδο. Τι πήγε και η νεαρή τότε μαθήτρια αδελφή σου και είπε όχι σε μια απλή υπογραφή; Τι χρειαζόταν τότε η αντίσταση, κάθε είδους, όταν ιδεολογικά παιδιά. πολιτικά εγγόνια και μεταλλαγμένοι συγγενείς της χούντας ζεσταίνουν κρατικούς θώκους; Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι αυτό: να μην τους συγχωρήσεις στον αιώνα τον άπαντα.
Για όλα. για όλα. για όλα και κυρίως για ιη σιωπή και τη σφαγή των αμνών που επέβαλαν επί δικαίων και δικαίων...
Άρθρο Μαρτυρία
Όχι, δεν τους συγχωρώ
Ζητήσαμε από τον αδελφό μιας από ης κοπέλες της μαύρης λίστας να σχολιάσει μετά σαράντα χρόνια το άγνωστο αυτό έγκλημα της δικτατορίας. Να τι μας έγραψε, παρακαλώντας μόνο να τηρηθεί η ανωνυμία του:
Δεν τους συγχωρώ από τον πρώτο μαύρο συνταγματάρχη μέχρι τον τελευταίο κολασμένο χαφιέ, δεν τους συγχωρώ όχι για όσα έκαναν οι μένα και ο' άλλους σαν και μένα, που στο κάτω-κάτω ήμασταν ένοχοι, αφού διαλέξαμε τον πόλεμο από την σιωπή. Αλλά για όσα έκαναν στους δικούς μας ανθρώπους, σε απλούς ανθρώπους που στιγματίστηκαν γιατί είχαν την αξιοπρέπεια να μην αποκηρύξουν αδέλφια, γιους και θυγατέρες και γι αυτό έπρεπε να οδηγηθούν στο μαρτύριο και τη σφαγή.
Ναι. στη σφαγή. Γιατί είναι σφαγή να κουβαλάς γέρους γονείς στα κρατητήρια και να τους ζητάς να αποκηρύξουν ια παιδιά ιούς. Είναι σφαγή να ρίχνεις τα μαντρόσκυλα στο κατόπι τους επειδή είπαν όχι στην καταδίκη των αποσυνάγωγων. Είναι σφαγή να τους αποκόβεις από φίλους. από γείτονες, από συγγενείς. Και είναι δέκα φορές σφαγή να κατεβάζεις το μαχαίρι σου πάνω από όνειρα και προσδοκίες για μια καλύτερη ζωή, να κλείνεις στα μούτρα εκατοντάδων νέων παιδιών την πόρτα της ανώτατης εκπαίδευσης, που με το μόχθο τους άνοιξαν.
Σαράντα χρόνια πέρασαν κι όμως οι πληγές δεν έχουν κλείσει. Τι θα γινόταν η αδελφή μου αν της είχαν επιτρέψει να φοιτήσει στη σχολή που πέτυχε; Πιθανότατα δεν θα ήταν μια απλή υπάλληλος γραφείου. όπως τώρα και σίγουρα δεν θα περνούσε όλη της τη ζωή με ένα σακούλι κάτω από τη μασχάλη. γεμάτο κρεουργημένα όνειρα.
Και να μην μπορείς να ζητήσεις πια το λογαριασμό από κανέναν, εκτός ίσως, μιας και έχουμε φτάσει στο θρίαμβο της σιωπηρής πλειοψηφίας, από τον ίδιο σου τον εαυτό. Τί πήγες κι έμπλεξες όταν οι άλλοι έκαναν το κορόιδο. Τι πήγε και η νεαρή τότε μαθήτρια αδελφή σου και είπε όχι σε μια απλή υπογραφή; Τι χρειαζόταν τότε η αντίσταση, κάθε είδους, όταν ιδεολογικά παιδιά. πολιτικά εγγόνια και μεταλλαγμένοι συγγενείς της χούντας ζεσταίνουν κρατικούς θώκους; Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι αυτό: να μην τους συγχωρήσεις στον αιώνα τον άπαντα.
Για όλα. για όλα. για όλα και κυρίως για ιη σιωπή και τη σφαγή των αμνών που επέβαλαν επί δικαίων και δικαίων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου