OI “ MΠΑΞΕΣ “ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ..ΟΝΕΙΡΟΥ..

    Η μετανάστευση από παρελθόν ξανά παρόν

Δεν ξέρω αδέρφια , το γιατί , αλλά χρόνια τώρα , κάθε που κοντο..ζυγώνουν οι γιορτάδες , όλο στριφο..γυρνάνε στο νου μου , διάφορες παλιές ιστορίες , γιά την ξενητειά τους ..ξενητεμένους , έρχονται στο νου , παλιοί αγαπημένοι φίλοι και συγγενείς , που απ’ το χρόνο , λες , και ..ξεθώριασε η εικόνα τους και πάει να σβύσει..έχουν μισο..ξεχαστεί..
   Πόσα και πόσα παιδιά , μιλάμε γιά..τότε , έφυγαν ..αμούστακα σχεδόν , παλληκαράκια , γεμάτα φλόγα γιά ...
δουλειά , γιά..προκοπή , με “ προίκα “ τους μοναδική , την ευχή , μιάς έρμης μάνας , που δεν είχε , πιά , ούτε δάκρυ γιά να..βγάλει .
   Δεν ξέρω , αν ήταν τύχη η..ατυχία , που η μοίρα με ‘φερε πολλές φορές ..μάρτυρα , σε τέτοιες στιγμές , στιγμές αποχωρισμού , αλλά , καλώς η κακώς , λες και , παιδί ακόμα τότε , μπορούσα να διαβάσω τα..παραμέσα , της μάνας , του πατέρα , των αδερφιών , των φίλων , των συγγενών , ποτέ δεν με ..ξεγέλασε εκείνη η..ψυχρή εικόνα που έβλεπα , όχι , το ‘νοιωθα , το ..καταλάβαινα , πως μέσα τους..γινόταν ..σεισμός , και με το ζόρι στέκονταν ορθοί , σαν..αγάλματα ..
   Πως φεύγαν , απ’ το χωριό , σφιγμένα-σφιγμένα , τα παιδιά μας , λες και φορούσαν ..μάσκα , που τα κανε αλλοιώτικα , και πήγαιναν ..που ; Ανάθεμα κι’ αν ..ήξεραν…Άκουγαν γιά…” Μπάξες “ με όλα τα καλά του κόσμου , γιά..ντόλλαρς , που τα..μάζευαν ( !!) με το..φαράσι , κι’ ένα σωρό άλλα.., ας μη τα χαρακτηρίσουμε …
   Θα μου πείτε , καλά τι σε ‘πιασε Δευτεριάτικα , με τα της..κακούργας  ξενητειάς ; Έλα μου ντε ..αλλά ας πούμε την..πάσα..αλήθεια ..
  Έχοντας , ζαβάδας..ένεκα , στο νου , όλα τα παραπάνω , ίσως και λόγω κάποιας σχετικής συζήτησης , που είχαμε με ένα φίλο , και γυρνώντας πίσω , στα παλιότερα χρόνια , που έρχονταν οι “ Αμερικάνοι “ , έτσι λέγαμε τους ομογενείς μας , και μας λέγανε πολλά και διάφορα , γιά τις ..μπάξες με τα καλούδια και τους..θησαυρούς , του..Αμερικάνικους , φυσικά , με παίρνει στο τηλέφωνο ο ανιψιός μου ο Θύμιος λέγοντάς μ ου , πως εδώ πιό κάτω , στη γειτονιά μας , πλάϊ σ’ένα σκουπιδοτενεκέ , είναι αφημένη , μιά…” ΜΠΑΞΑ “ , μάλιστα , μιά πραγματική Αμερικάνικη …μπάξα ..που μάλιστα απευθυνόταν σε κοντοχωριανή μας  , εξ..Αβόρου ..
  Πολύ βέβαια , δεμ ήθελα , πήγα , ώρα 9,30 ‘ το βράδυ , και την φωτογράφισα τη μπάξα , ενώ οι περαστικοί βλέποντάς με να φωτογραφίζω τα ..σκουπίδια , ποιός ξέρει τι θα..σκέφτονταν..δείτε όμως…





    Ποιός ξέρει αδέρφια , πόσα όνειρα , πόσες ..ελπίδες και..βάσανα , βέβαια , δεν κουβάλησε μέσα της αυτή η ..” μπάξα “ , του Αμερικάνικου ονείρου , και πόσες φορές δεν..ξεχείλισε απ’ τα δάκρυα της κυρά ..Σπειρδούλας , που μαράζωνε , έχοντας , γιό..άντρα , ποιός ξέρει , στην ξενητειά…
    Αχ !  Θειά..Σπειρδούλα , να ‘ξερες πόσα  μου ‘φερε  στο νου αυτή σου η…μπάξα…
 http://lidoriki.blogspot.com