δεν ήθελα εγώ να μισώ τόσο,
την αγάπη είχα διαλέξει για σύντροφο,
το δίκιο είχα στο νου μου,
και τα ΄πνιξες φονιά δόλια,
γιατί ξέρεις εσύ ή μάλλον έτσι νομίζεις,
πως με το μίσος τυφλώνομαι και δε ξεχωρίζω το φταίχτη,
μα…έχω γω συντρόφους καλούς,
δίπλα μου είναι η ελπίδα,
μέσα μου το πάθος,
πολύ πίσω μα διακρίνεται κι η γνώση....
Να, σιγά σιγά που ξυπνάνε κι ανακλαδίζονται,
να φοβάσαι τώρα πρέπει σου, να τρέμεις τώρα,
γιατί η οργή που συνοδεύει η ελπίδα,
γίνεται στρόβιλος που σαρώνει,
άμποτε από κοντά κι οι καλές ιδέες,
κι ο λόγος ο βαρύς ο ίσιος,
τότε θα δεις εσύ κι οι όμοιοί σου,
θα δεις αγύρτη και συ κι οι ομοτράπεζοί σου,
να ‘ρχεται καταπάνω σας η ρομφαία!
http://kakaras.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου