Κατεβαίνοντας απο τα Πεντεόρια στο Γαλαξίδι απέναντι χρύσιζαν οι καλαμιές από τα σιτηρά. Όχι δεν τα έσπειρε κανένας μιας και πάψανε οι άνθρωποι να σπέρνουν σε αυτά τα μέρη, ούτε και ζωντανά τα βόσκησαν γιατί οι τόποι ανήκουν σε ανθρώπους που ζητούν αντάλλαγμα. Έμειναν εκεί για να εντυπωσιάζουν τον περαστικό με το χρυσό τους χρώμα όταν τα χτυπά ο ήλιος. Έμειναν να μας θυμίζουν τα μέρη που οι πρόγονοι μας βγάλανε τις πέτρες μέτρο μέτρο και που περιμένουν μόνο την φωτιά πλέον για να τους αγγίξει κάτι.
Οι φωτογραφικές μηχανές δεν μπορούν να αποδώσουν αυτό που βλέπει το μάτι, αλλά δίνουν την δυνατότητα ο νους να πάει λίγο πιο μακρυά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου