Τριζόνια: Τα άγνωστα νησάκια του νομού Φωκίδας

  Με νησιωτικά χρώματα, χωρίς το θόρυβο των αυτοκινήτων, με σπίτια λιγοστά και καταπράσινους κήπους, με εύκολη πρόσβαση και πεντακάθαρες ακτές, τα νησάκια αυτά του Κορινθιακού κόλπου θαρρείς και τα ’χει ξεχάσει ο χρόνος.
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ
Για ποιους λόγους να επιλέξω τούτες τις άγνωστες νησίδες για να περάσω τις διακοπές μου;
Σίγουρα αυτή είναι μια καλή ερώτηση, η οποία θα βρει εύκολα απάντηση. Αν είστε φίλος της ηρεμίας και αποζητάτε να περάσετε μερικές μέρες δίπλα στην ακροθαλασσιά με χαλαρούς ρυθμούς ή αν σας ...
κουράζει η κίνηση των αυτοκινήτων, οι άσκοποι συνωστισμοί και τα άλλα παρελκόμενα των πολύβουων καλοκαιρινών θερέτρων, τότε δεν χρειάζεται δεύτερη σκέψη. Τα Τριζόνια θα σας καλωσορίσουν και μέσα σε λίγες ώρες θα σας εντάξουν στη δική τους καθημερινότητα. Εδώ θα βολευτείτε και θα περάσετε σίγουρα καλά. Αν πάλι σας λείψει η κίνηση, οι κοσμοπολίτικες ναυτικές πολιτείες της Ναυπάκτου και του Γαλαξιδίου δεν απέχουν περισσότερο από 25 και 40 χλμ. αντίστοιχα.
ΤΟ ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΜΑ
Τα Τριζόνια είναι μια συστάδα νησίδων του Κορινθιακού κόλπου, που αποτελείται από τα νησάκια Τριζόνια, Πρασούδι, Αϊ-Γιάννης και Πλάνεμι. Το μεγαλύτερο από αυτά και το μόνο κατοικήσιμο είναι η νησίδα Τριζόνια, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 500 μέτρων από τις ακτές της Φωκίδας και από τα χωριά Σπηλιά και Γλυφάδα. Η συνολική της έκταση δεν ξεπερνά τα 2,5 τετραγωνικά χιλιόμετρα, με μέγιστο μήκος μόλις 3 χιλιόμετρα.
Στις ακτές του Κορινθιακού, στον οικισμό Χάνια Τριζονιών, αφήνεις πίσω σου την ιδέα της αυτοκίνησης και επιβιβάζεσαι στο σκάφος, που πραγματοποιεί σχεδόν κάθε μία ώρα το δρομολόγιο για τα Τριζόνια. Μην περιμένετε κανένα θαλασσινό ταξίδι από αυτά που σε πάνε στα νησιά του Αιγαίου. Εδώ, με το που θα μπεις στο πλοιάριο, έφτασες κιόλας! Το καλωσόρισμα είναι απλό, νησιωτικό. Τα Τριζόνια σε υποδέχονται με τη χαρακτηριστική ησυχία ενός τόπου όπου δεν κυκλοφορούν μηχανοκίνητα οχήματα και μ' ένα κουκλίστικο λιμανάκι, όπου απλώνουν τα τραπεζάκια τους οι ψαροταβέρνες. Από εδώ και πέρα δεν έχεις να κάνεις τίποτα περισσότερο από το να συντονιστείς στους ρυθμούς του: βόλτες στα καταπράσινα μονοπάτια, χάζι στην προβλήτα και σπονδές στον Ποσειδώνα με ούζο και θαλασσινούς μεζέδες.
Ο μοναδικός οικισμός, με καμιά πενηνταριά σπίτια όλα κι όλα, βρίσκεται χτισμένος στο στενότερο σημείο του νησιού, στο μυχό ενός ορμίσκου, που βλέπει την απέναντι ακτή της Ρούμελης. Λίγα μέτρα από το λιμάνι και προς τα νότια, διαγράφεται ένας δεύτερος, βαθύς και καλογραμμένος κόλπος.
Εδώ, μόλις πριν από λίγα χρόνια, δημιουργήθηκε μια μεγάλη μαρίνα, η οποία χρησιμοποιείται ως ενδιάμεσος σταθμός για σκάφη αναψυχής, που πλέουν από το Σαρωνικό και το Αιγαίο προς τον Πατραϊκό και το Ιόνιο και αντίστροφα.
Το σκηνικό γύρω από το μικρό λιμάνι είναι απλό και ευχάριστο: τέσσερις ταβέρνες, ένα μπακάλικο, τα χαμηλά σπίτια των ελάχιστων κατοίκων και τρία μικρά ξενοδοχεία αποτελούν όλη κι όλη την αστική υποδομή των Τριζονιών. Μπροστά από το λιμανάκι υπάρχει μια μικροσκοπική αμμουδιά, που γεμίζει με πιτσιρικάδες, όχι ό,τι καλύτερο για τους μεγαλύτερους, που χρειάζονται περισσότερο χώρο. Βέβαια, δεν είναι λίγοι αυτοί που βουτούν από τα βράχια. Στη θέση Πούντα, περίπου 2 χλμ. νοτιοανατολικά από το λιμάνι, βρίσκεται η ομώνυμη παραλία με άμμο και πετραδάκι. Ακριβώς πίσω από τη μαρίνα, προς την πλευρά του νησιού που κοιτάζει την Πελοπόννησο, υπάρχουν οι λιλιπούτειες παραλίες Ασπρα Χαλίκια και Καψάλες.
Βέβαια, σαφώς καλύτερες ακρογιαλιές υπάρχουν απέναντι, στις ακτές της Στερεάς, στη Σπηλιά και τη Γλυφάδα. Ωστόσο, τα πρωτεία έχει κερδίσει η εκτεταμένη ακτή της Σεργούλας λίγο πιο δυτικά, με το βοτσαλάκι, τα πλατάνια (στο δυτικό άκρο της) και τα κρυστάλλινα νερά. Καλές και οργανωμένες ακτές θα βρείτε στον κοντινό Μαραθιά και, πηγαίνοντας προς Ναύπακτο, στις ακτές της Χιλιαδούς.
ΟΙ ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ
Το νησί, όπως είπαμε, είναι μικροσκοπικό με όχι ιδιαίτερα ορεινό ανάγλυφο και μπορείτε να το περπατήσετε απ' άκρη σ' άκρη μέσα σε δύο ώρες. Εφόσον δεν υπάρχουν δρόμοι για αυτοκίνητα ή άλλα μηχανοκίνητα οχήματα, είναι ευνόητο πως όλες οι διαδρομές γίνονται με τα πόδια. Εφοδιαστείτε, λοιπόν, με νερό, καπέλο και ένα ζευγάρι καλά παπούτσια για περπάτημα -σαγιονάρες και πάνινα υποδήματα δεν συστήνονται- και, εφόσον ρωτήσετε τους ντόπιους, για να μη χαθείτε, «αποδράστε» στην απόλυτη ηρεμία.
Από το λιμανάκι με κατεύθυνση βορειοδυτική φεύγει ένας στενός χωματόδρομος, που οδηγεί στο δυτικότερο άκρο του νησιού, στο ακρωτήρι Κοχυλάς, αλλά και στη θέση Παλιόκαστρο, όπου υπάρχουν υπολείμματα μεσαιωνικού πύργου (περίπου 1.500 μέτρα). Ενας άλλος δρόμος-μονοπάτι ξεκινάει από το άκρο της μαρίνας και τραβάει νότια, ακολουθώντας το περίγραμμα της ακτής για το ακρωτήρι Πούντα. Είναι μια ήπια περιπατητική διαδρομή, που ξεδιπλώνεται για περίπου 2 χλμ. μέσα από περιβόλια και λιόδεντρα, βλέποντας συνεχώς το δίαυλο και τις ακτές της Δωρίδας. Μια διαδρομή που μπορεί να συνδυαστεί -για τους φίλους του είδους- με ψαροντούφεκο στη νησίδα Πλανέμι. Αν, πάλι, διαθέτετε κάποιο μικρό σκάφος ή φουσκωτό, τα Τριζόνια θα αποδειχτούν ένας επίγειος παράδεισος. Οι αποστάσεις μεταξύ των νησίδων και της αντικρινής στεριάς είναι μηδαμινές. Τα θαλάσσια περάσματα, όμως, δεν είναι τόσο ακίνδυνα όσο φαίνονται. Η θάλασσα έχει ισχυρά ρεύματα και βγάζει τοπικούς καιρούς, που θέλουν προσοχή. Γι' αυτό, φρόνιμο είναι να μιλήσετε με τους ντόπιους ψαράδες.
 http://trans.kathimerini.gr