Η αλήθεια είναι πως μου φαίνεται πολύ παράξενο…. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου το είχα συνηθίσει. Μεγάλο κομμάτι της ζωής της οικογένειάς μου, ξεκινώντας από τον παππού μου και φτάνοντας μέχρι σήμερα.
Μετά από 55 χρόνια περίπου, η γωνία που σχηματίζουν οι οδοί Γιαγτζή και Αθ . Διάκου έπαψε να στεγάζει ένα μανάβικο όπως όλοι είχαμε συνηθίσει. Έφτασε η ώρα ο πατέρας και η μάνα μου να ξεκουραστούν… Πολύ δουλειά τόσα χρόνια. Ατέλειωτα ξενύχτια, ατέλειωτες ώρες ξεφορτώματος, εκατοντάδες ταξίδια για νέα εμπορεύματα, ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΖΩΗ.
Δεν ήταν εύκολο. Για τον πατέρα ήταν το δεύτερό του σπίτι. Ήταν πολύ μικρός όταν ο ...παππούς μπήκε συνέταιρος στο μανάβικο, στον ίδιο χώρο τη δεκαετία του πενήντα και είναι από τότε εκεί.
Το μαγαζί (σαν επιχείρηση και μόνο) κάποια στιγμή πέρασε στην κυριότητα του παππού και ο πατέρας μου ξημεροβραδιαζόταν εκεί… Με εξαίρεση την περίοδο 1962-1964 που υπηρέτησε τη θητεία του σε Τρίπολη και Λάρισα, όλα τα υπόλοιπα χρόνια ήταν εκεί.
Εκείνη την περίοδο, ο δίδυμος αδελφός του πατέρα μου, ο θείος Κώστας, ανοίγει το Χρυσό Ψαλίδι, ένα από τα ξακουστά μπαρμπέρικα της εποχής, και ο πατέρας μου αφοσιώνεται στο μανάβικο. Περί το 1975 ο θείος μου και ο πατέρας μου συνεταιρίζονται στο μαγαζί ιδρύοντας εταιρία. Το 1977 παντρεύεται ο θείος μου και το 78 οι γονείς μου. Το ίδιο έτος πεθαίνει ο κατάκοιτος ήδη παππούς μου ( γεννηθείς το 1896). Έκτοτε η οικογένεια μας και η οικογένεια του θείου μου, και μέχρι και τον Σεπτέμβρη του 2001, είχαν την επιχείρηση από κοινού. Τότε ο θείος μου αποφασίζει να συνταξιοδοτηθεί και η επιχείρηση παραμένει στα χέρια της οικογένειάς μου μέχρι και την 30η Σεπτέμβρη 2010.
Το συγκεκριμένο μαγαζί είναι ίσως ένα από τα τελευταία (αν όχι το τελευταίο) εκείνης της εποχής των παππούδων μας, στην με μεγάλη ομολογουμένως ιστορία, αγορά της Άμφισσας. Πέρα από το γεγονός ότι η επιχείρηση σαν επιχείρηση δεν μετεγκαταστάθηκε ποτέ, ακόμη και στο κτίριο (ελέω των εκάστοτε ιδιοκτητών) δεν υπήρξε ουδεμία μεταβολή. Ήταν μια παραδοσιακή γωνία που θύμιζε άλλες εποχές… Μάλλον λοιπόν πρόκειται για τέλος εποχής…
Θα ήθελα εκ μέρους του πατέρα μου αλλά και ολόκληρης της οικογένειάς μου, να ευχαριστήσω όλο τον κόσμο που πέρασε το κατώφλι του μαγαζιού μας και μας τιμούσαν διαρκώς με την υποστήριξη και την παρουσία τους και ελπίζω να φανήκαμε αντάξιοι των προσδοκιών τους.
Προσωπικά θα ήθελα να ευχηθώ στους δικούς μου ΚΑΛΗ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ και να τους ευχαριστήσω για όλα αυτά που μου προσέφεραν και μου προσφέρουν τόσα χρόνια και που είναι πάντα δίπλα μου.
Χρυσοβαλάντης Ηλ. Καρλιαύτης
Από μια καινούργια ιστοσελίδα της Άμφισσας
http://zou-la-pi.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου