Ποιος είπε πως δεν ήξερε; Όλοι οι Αρμόδιοι ξέρανε ,όλοι ξέρουν, απλά τώρα το έμαθε και ο πολύς ο κόσμος, αυτοί που την πληρώνουν τόσα χρόνια, και έτσι άρχισε το τέλος τους.
Πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία που κυκλοφόρησαν τελευταία, αποδεικνύουν το μέγεθος του διαχρονικού σκανδάλου στον τόπο μας και εξηγούν πολλά «μυστήρια» της νεότερης ιστορίας του τόπου. Γιατί η φτώχεια, γιατί τέτοια προκλητική αγνόηση Νόμων και Πολιτείας από Ιδιώτες και Αιρετούς, γιατί τέτοια πολυκομματική συγκάλυψη, γιατί το ΠΑΣΟΚ Φωκίδας (τουλάχιστον) «έφαγε» το Κο Μπακογιάννη το 1984 παρά τις ικανότητες που όλοι του αναγνώριζαν και το έργο που είχε προσφέρει στο Κόμμα, γιατί οι τοπικές κομματικές οργανώσεις «αποβάλουν» όποιον εγείρει θέμα μεταλλείων στην περιοχή (άρα προκύπτει και το γιατί τελικά κυριαρχούν οι «φίλοι» των εξορύξεων σε όλες τις κομματικές και διοικητικές βαθμίδες) κ.λπ. Απ’ότι φαίνεται επίσης ,έρχεται από πολύ παλιά αυτή η ιστορία, από την εποχή της Γερμανικής κατοχής και των Ναζί και ακόμα παλιότερα.
Τα Πρακτικά της Βουλής έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα, και ακόμα και εάν μέσα της...
έχουν φωλιάσει ανίκανοι ή μισθοφόροι οικονομικών συμφερόντων, είναι σίγουρα λάθος να λέει οποιοσδήποτε ότι είναι όλοι ίδιοι. Αυτό προκύπτει και από την ιστορία αυτή. Ο λόγος γίνεται για τα Πρακτικά συνεδρίασης της Βουλής των Ελλήνων το 1984 τα οποία παρατίθενται όπως κυκλοφόρησαν .
Για την διευκόλυνση της ανάγνωσης ,ακολουθεί μία περιληπτική αναφορά.
Έχει κατατεθεί στην Βουλή μαζί με όλα τα άλλα και μία τροπολογία που αφορά την δυνατότητα ανανέωσης της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων βωξίτη στην Φωκίδα.. Ο βουλευτής ΠΑΣΟΚ Φωκίδας Κος Μπακογιάννης διαφωνεί και του δίνεται ο λόγος. Καταθέτει Μισθωτήριο συμβόλαιο από το Ελληνικό Δημόσιο προς την Εταιρεία Α.Ε. Βωξίτες Παρνασσού, στο κείμενο του οποίου περιλαμβάνονται και ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία.
Εκπρόσωπος της Α.Ε. Βωξίτες Παρνασσού ο Κος Ηλίας Ηλιόπουλος.
Στις 5-6-1941 , η Α.Ε. Βωξίτες Παρνασσού πούλησε στην Γερμανική Εταιρεία HANSA LEICHTMETALL AKTIEN GESELSAFT τα μεταλλευτικά δικαιώματα βωξίτη στη περιοχή μαζί με όλα τα σχετικά κινητά και ακίνητα στοιχεία.
Όλα αυτά, περάσανε στο Ελληνικό Δημόσιο με τον Νόμο 1530/29-10-1950 σαν «εχθρική περιουσία» .
Στις 24-1951, η Α.Ε. Βωξίτες Παρνασσού καταθέτουν αγωγή κατά του Ελληνικού Δημοσίου και ζητάνε να ακυρωθούν τα συμβόλαια πώλησης του 1941 γιατί έγιναν κάτω από άσκηση ψυχολογικής βίας, οπότε όλα αυτά να περιέλθουν και πάλι στην ιδιοκτησία τους και όχι στο Ελληνικό Δημόσιο.
Στις 5-5-1951, η Α.Ε. Βωξίτες Παρνασσού συμβιβάζεται με το Ελληνικό Δημόσιο , παραιτείται της αγωγής του 1951 ,αναγνωρίζει ότι όλα τα προαναφερόμενα του ανήκουν και συμφωνεί να τα μισθώσει προς εκμετάλλευση.
Στο Κεφάλαιο Α του Συμβολαίου ,αναφέρεται ως αρχική Διάρκεια Μίσθωσης τα 5 χρόνια , με δυνατότητα της εταιρίας να τα ανανεώνει μονομερώς ,χωρίς όμως να ξεπεράσει η συνολική διάρκεια τα 30 χρόνια .
Επικαλούμενος τα ποιο πάνω, ο Κος Μπακογιάννης ζητά να καταργηθεί η παράγραφος της τροπολογίας που έχει κατατεθεί στην Βουλή, σύμφωνα με την οποία δίνεται η δυνατότητα παράτασης το δικαιώματος εκμετάλλευσης έως το 2026 (από το 1984 !). Αυτό το αποκαλεί πολύ μεγάλο σκάνδαλο, επικαλούμενος ότι αυτό το μετάλλευμα είναι το μόνο μετάλλευμα στρατηγικής σημασίας που διαθέτει η χώρα, διατυπώνοντας την ερώτηση «Τι θα απομείνει Κε Υπουργέ μετά το 2026;» .Στην συνέχεια ,προκειμένου να υποδείξει το ποιος ήταν ο Κος Ηλιόπουλος, καταθέτει στη Βουλή των Ελλήνων το κεφάλαιο 5 «Ο ΒΑΡΩΝΟΣ» του βιβλίου «ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ» (THE MURDERERS) του HARRY J. ANSLYNGER ,στο οποίο αναφέρεται αναλυτικά η ιστορία του Ηλία Ηλιόπουλου ως έμπορος ναρκωτικών ,όπλων κ.λπ. Στη συνέχεια στα πρακτικά αναφέρεται σύντομη αλλά σημαντική αναφορά στο ποιος είναι ο συγγραφέας, καθώς και όλο το κεφάλαιο στην αρχική γλώσσα (Αγγλικά) και σε μετάφραση.
Πολύ αποκαλυπτικά τα στοιχεία που περιέχονται σε αυτά τα Πρακτικά ,εάν και δυστυχώς δεν κυκλοφόρησαν όλα προκειμένου να σας τα παραθέσουμε. Πολλές απορίες Μετά τον Κο Μπακογιάννη παίρνει τον λόγο ο Κος Κράτσας της ΝΔ που διαφωνεί με τον Κο Μπακογιάννη και παραθέτει τα επιχειρήματά του τα οποία παρουσιάζουν πολύ ενδιαφέρον γιατί είναι ολόιδια με τα σημερινά .
Σαν να μη πέρασε μια μέρα για την Φωκίδα. Τότε εποχή ανάπτυξης ,σήμερα εποχή κρίσης, και τότε ανάγκη είχε η περιοχή και σήμερα το ίδιο, και τότε υποχωρούσαν όλοι για χατίρι της εταιρίας και την κάλυπταν και σήμερα το ίδιο ,και τότε ελεύθερη κινήσεων και Νόμων ήταν η εταιρία και σήμερα το ίδιο, και τότε φτωχή ήταν η Φωκίδα και σήμερα , 26 χρόνια μετά ,το ίδιο. Και ένας προβληματισμός, πόσα τέτοια χρόνια θέλει ακόμα η Φωκίδα ;
Συνέχεια στο http://delphikomellon.blogspot.com/2010/11/blog-post_10.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου