ΦΙΛΑΜΕ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΛΕΙΣΤΑ ΚΑΙ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ… ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ

Αυτή η σχολική χρονιά τελειώνει. Είναι από αυτές που συνήθως περνάνε γρήγορα, γιατί δεν έχεις χρόνο να σκεφτείς τι κάνεις και που πηγαίνεις. Φέτος όμως, πρωταγωνιστές ήμασταν εμείς. Αντικαταστήσαμε στα σχολικά προγράμματα την παπαγαλία και την πειθαρχία με την αλληλεγγύη, τον αγώνα και την αμφισβήτηση. Τόσα χρόνια στο σχολείο, μαζί με την παπαγαλία μάθαινες να μην λες την άποψή σου για το πώς μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα, μάθαινες ότι η γνώμη σου δεν μετράει. Το μόνο που μετράει είναι να μάθεις απ’ έξω πράγματα που πιθανότατα μετά θα ξεχάσεις. Όμως, το θερμό Δεκέμβρη του 2008 οι χιλιάδες μαθητές και μαθήτριες, νέοι και εργαζόμενοι που διαδηλώσαμε την οργή μας, κερδίσαμε. Γιατί αναδείξαμε ότι το μέλλον που μας ετοιμάζουν, δεν μας χωράει. Ότι το αποστειρωμένο, αυταρχικό σχολείο της παπαγαλίας, τα ατέλειωτα φροντιστήρια, ο μηδενικός ελεύθερος χρόνος είναι μια πραγματικότητα που μας πνίγει. Δηλώσαμε ότι δεν μας χωράει ένα μέλλον εργασιακής ανασφάλειας και ανεργίας. Κάποιοι όμως έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μην ακουστεί η φωνή της εξέγερσης του Δεκέμβρη. Η αστυνομική βία ήταν ο ένας τρόπος. Ο άλλος ήταν η κοινή πρακτική της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ και του ρατσιστικού ΛΑΟΣ να ... αφορίσουν τις κινητοποιήσεις μας, να μας ξαναβάλουν στο περιθώριο μην τυχόν και διανοηθούμε ότι με συλλογικούς αγώνες μπορούμε να νικάμε και να βελτιώνουμε τις ζωές μας. Το ΚΚΕ κατήγγειλε και στάθηκε απέναντί μας. Αυτοί που αποφασίζουν για τη ζωή μας έχουν μια ιδιαίτερη ικανότητα να μην μπορούν ποτέ να μας ακούσουν. Γιατί το μόνο πράγμα που είναι ικανοί να καταλάβουν είναι οι αριθμοί και νούμερα, όχι πραγματικούς ανθρώπους και τις ανάγκες τους.
Φέτος όμως υπάρχει και κάτι άλλο που δεν είχαν υπολογίσει. Κάθε νέος και νέα που έχει γεννηθεί μέχρι και το 1991 έχει δικαίωμα ψήφου στις φετινές ευρωεκλογές. Πιθανότατα δεν το έχεις μάθει γιατί κάνουν ό,τι μπορούν για να μην το μάθεις, γιατί φοβούνται ότι μετά το Δεκέμβρη οι νέοι άνθρωποι θα αποφασίσουν να συμμετέχουν μαζικά στα κοινά και θα αρχίσουν να παίρνουν τη ζωή τους στα χέρια τους. Δεν έχουν πρόβλημα να τους βρίζεις και να τους απαξιώνεις, αρκεί να επιλέγεις την αποχή και την απάθεια. Η εξουσία τους βασίζεται πάνω σε αυτό.
Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να μην τους κάνουμε τη χάρη! Να διαλέξουμε να αγωνιστούμε για να βελτιώσουμε τη ζωή μας. Να αγωνιστούμε για ένα καλύτερο σχολείο που δεν θα είναι μια καθημερινή τιμωρία για όποιον είναι μέσα στους τέσσερις τοίχους του. Να αγωνιστούμε για το δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή δουλειά, να αγωνιστούμε για να προστατεύσουμε το περιβάλλον και να μην γίνουν οι πόλεις μας τσιμεντένιες φυλακές. Να πάμε αριστερά.
Να μην επωμιστούμε εμείς και οι οικογένειές μας τα βάρη της κρίσης που αυτοί
δημιούργησαν.
Να αγωνιστούμε για ίσα δικαιώματα απέναντι στην Ευρώπη του ρατσισμού, της εργασιακής ανασφάλεια του πολέμου. Πάνω από όλα όμως, να αγωνιστούμε για να ακούγεται η φωνή μας και κανείς να μην μπορεί να αποφασίζει για τη ζωή μας χωρίς εμάς.
ΣΤΙΣ 7 ΙΟΥΝΗ - ΔΙΑΛΕΓΟΥΜΕ ΖΩΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΠΙΒΙΩΣΗ – ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΣΥΡΙΖΑ
Νέοι και Νέες του ΣΥΡΙΖΑ