Λίγα αναθυμήματα
Του παλιού μου φίλου, του Γιώργου Γάτου, δεν θα σας αφηγηθώ τον βίο ούτε θα προσπαθήσω ν’ αποτιμήσω το έργο του. Και του βίου και του έργου έχω αποσπασματική, και ίσως φευγαλέα, γνώση. Θα σας μεταφέρω κάποια αναθυμήματα που εικονογραφούν κάποια θραύσματα της πλούσιας ζωής του και της επώδυνης αλλά και με δημιουργικές ανατάσεις εποχής, την οποία διήνυσε από τη θέση πάντα του μαχόμενου διανοούμενου.
Όλοι σας ξέρετε ότι ο Γιώργος ήταν ένα ευπαίδευτο άτομο, σπουδαγμένο στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, αφοσιωμένο σε μια σκεπτόμενη δημοσιογραφία, με σαφή ένταξη στην Αριστερά, ένταξη, καθώς έλεγα, διανοούμενου. Στο βάθος ήταν φιλίστορας και πατριδολάτρης, λάτρης της ρουμελιώτικης γενέτειρας.
Τον πρωτογνώρισα στη δεκαετία του 1950 στο πατάρι του Λουμίδη στη Στοά Nικολούδη που ένωνε την οδό Πανεπιστημίου με την οδό Σταδίου. Το πατάρι έβλεπε στην οδό Σταδίου.
Οι δύο δρόμοι τότε δεν ήταν οι πολυθόρυβοι σημερινοί τραπεζόδρομοι, αλλά δρόμοι...