Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

Η σημερινή συγκέντρωση στην Άμφισσα


Πραγματοποιήθηκε η Απεργιακή συγκέντρωση σήμερα στην Άμφισσα. Ο πρόεδρος του Εργατικού κέντρου έκανε την βασική ομιλία που είχε στόχο κυρίως την καταδίκη των επεισοδίων που έγιναν τις προηγούμενες ημέρες σε όλη την Ελλάδα. Κατήγγειλε ότι ύποπτοι κύκλοι στέλνουν sms στα παιδιά των σχολείων της περιοχής και προσπάθησε να συνδέσει μια φωτιά σε δύο κάδους σκουπιδιών της Άμφισσας, το προηγούμενο βράδυ, με αυτούς τους κύκλους. Ακολούθησε αργότερα ... η καταδίκη της δολοφονίας του 15χρονου και της πολιτικής της κυβέρνησης .
Στον χώρο της πορείας έφτασε δυναμική και μαζική πορεία μαθητών που φώναζε το σύνθημα Μπάτσοι Γουρούνια Δολοφόνοι και άλλα συνθήματα που σχετίζονται με θέματα παιδείας και καταστολής.
Διαβάστηκαν ψηφίσματα από τα 15μελή των σχολείων και ακολούθησε πορεία στους δρόμους της Άμφισσας.
Η πορεία είχε το χρώμα και την ζωντάνια των συνθημάτων των μαθητών. Οι μαθητές μάλιστα έκαναν την ηγεσία του εργατικού κέντρου να τρέχει πίσω τους δύο φορές . Την πρώτη όταν δεν ακολούθησε την κεφαλή της πορείας και έστριψε στην κάτω πλατεία με αποτέλεσμα οι συνδικαλιστές να τρέχουν να ξανατεθούν επικεφαλείς και την δεύτερη όταν πήραν την απόφαση να κάνουν πορεία στην Αστυνομική Διεύθυνση παρόλη την αντίθεση των συνδικαλιστών. Η πορεία έγινε και κατέληξε στην Αστυνομική Διεύθυνση όπου και τερματίστηκε.
Η δικιά μου γνώμη είναι πως, όταν δεν προχωράς εσύ κάποιος σε προσπερνάει, όσο και αν φαίνεσαι μαχητικός, ενώ επί της ουσίας κάνεις βήμα σημειωτόν.
Μας κλέβουν τα ταμεία των συντάξεων και κάνουμε συμβολική 24ωρη απεργία , μας κλέβουν τις αυξήσεις και μας φορτώνουν τα έξοδα της χρηματοοικονομικής κρίσης και εμείς κάνουμε συμβολικές 24ωρες , δολοφονούν ανενόχλητα και αθωώνονται.
Η νεολαία της Ελλάδας είναι πιο μπροστά και από τα κόμματα και από τους συνδικαλιστές. Δεν μπορούν να δεχθούν το παράλογο και το άδικο θέλουν πραγματικούς αγώνες και όχι συμβολικούς αγώνες που καταλήγουν στην ψηφοθηρία για τις εκλογές.
Οπωσδήποτε μέσα στα λάθη που κάνουν οι νέοι σε αυτόν τους τον αγώνα, είναι και η τυφλή βία που χρησιμοποιούν μερικές φορές, αλλά ποιος μπορεί να τους κατακρίνει ; Αυτός που κάνει δύο φορές τον χρόνο μια 24ωρη, ή ακόμα χειρότερα κάποιος που δεν αγωνίζεται, και έχει αποδεχθεί το λάθος και την υποταγή . Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες πρέπει να ξανακερδίσουν την εμπιστοσύνη των εργαζομένων που ήταν πολύ λιγότεροι από ότι έπρεπε στην πορεία και να εμπνεύσουν τους νέους στους δικούς τους αγώνες. Αν δεν το κάνουν θα ξεπεραστούν όπως ξεπεράστηκαν και τώρα.