Σάββατο 24 Απριλίου 2010

Μέρα που ‘ναι σήμερα….

Από την ιστοσελίδα του πατριώτη μας από την Γραβιά Αντώνη Κακαρά που φυλακίστηκε για την δράση του στην δικτατορία παίρνουμε την επόμενη αρνάρτηση
Απριλίου 21, 2010
ΟΡΓΗ
ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ 67-74
Πιστεύω πως απ’ όσους τότε βίωσαν στο πετσί τους τις φυλακές και τις εξορίες καθώς και τα βασανιστήρια στα κελιά της ασφάλειας και της ΕΣΑ από τα ανδράποδα της χούντας, κανείς δε θα φανταζόταν πως η κρατική τηλεόραση θα απαξίωνε την αντίσταση επί δικτατορίας. Τέτοιες πρακτικές δε εφαρμόζονται από αφέλεια ή αμέλεια, αλλά μεθοδευμένα. Το φαινόμενο παρατηρείται στα πλαίσια της γενικότερης απαξίωσης και κύρια της πολιτικής ζωής, και των ανθρώπων που εξακολουθούν, παρά τη λαίλαπα, να ... πιστεύουν σε αξίες, σε αρχές, να έχουν στόχους και οράματα, να αντιστέκονται όπως τότε.

Στιγματίζεται με την ευκαιρία και η πρακτική μερίδας του δημοσιογραφικού κόσμου. Εκείνων που εκμεταλλεύονται τη δύναμη των Μέσων Ενημέρωσης και συμβάλλουν περισσότερο απ’ όλους στην κατάντια του δημόσιου βίου. Επιβάλλουν την υποκουλτούρα, αποπροσανατολίζουν το λαό, προσβλέπουν στην αποδυνάμωσή του. Είναι επομένως υπηρέτες του καπιταλισμού, του ιμπεριαλισμού, είναι λακέδες του μεγάλου κεφαλαίου, δούλοι συμφερόντων των λίγων σε βάρος των πολλών.

Ας δούμε τα αίτια που επέβαλλαν τη δικτατορία:

  • Το Κυπριακό δεν υπήρχε περίπτωση κάτω από την πίεση των ΗΠΑ- Αγγλίας-ΝΑΤΟ να οδηγηθεί στη διχοτόμηση από κοινοβουλευτική κυβέρνηση. Θα υπέγραφε έτσι και τη δική της καταδίκη. Μόνο μια δικτατορία θα το έκανε αυτό άνετα.
  • Ο πόλεμος των έξη ημερών του Μάη του 67 είχε ανάγκη τον εναέριο χώρο και τις ευκολίες του εδάφους της Ελλάδας, ήταν απαραίτητη μια δικτατορία.
  • Η άνοδος της αριστεράς στην Ελλάδα καθώς και η αύξηση του ρόλου της Βουλής σε σχέση με τον αυταρχισμό των προηγούμενων χρόνων δεν άρεσε ούτε στο στρατιωτικό ούτε στο παλατιανό κατεστημένο. Η δικτατορία είχε τη λύση.

Χρειαζόταν επομένως το πραξικόπημα και ας ξεμπερδεύουμε εδώ με αυτό που λέγεται συνεχώς πως υπήρχαν δύο χούντες και επικράτησε των συνταγματαρχών. Υπήρχε η στρατιωτική ηγεσία υπό τον Α/ΓΕΣ Σπαντιδάκη που επεξεργαζόταν σχέδιο επέμβασης διά του Παπαδόπουλου με τους συνεργάτες του καθόσον υπηρετούσαν στις αντίστοιχες θέσεις. Αυτό το σχέδιο που ενέκρινε ο τότε Βασιλιάς Κωνσταντίνος κατά τμήματα που ετοιμάζονταν και το υπέβαλλε ο Σπαντιδάκης, εφαρμόσθηκε με ελάχιστες τροποποιήσεις..

Ο αντικομουνισμός, στάθηκε ανέκαθεν το επιχείρημα για κάθε εκτροπή όχι μόνον στη χώρα μας, αλλά οπουδήποτε μέχρι το 1990 έκρινε η ελίτ των ιμπεριαλιστών και κεφαλαιοκρατών πως θίγονταν τα συμφέροντά τους. Θα ήταν κωμικό να δεχτούμε πως, στην εισβολή στην Κύπρο δήθεν παραπλανήθηκε η τότε ηγεσία της χούντας, περί επικείμενης επίθεσης εκ Βορρά από το Σύμφωνο της Βαρσοβίας. Μ’ αυτή την αιτιολογία όμως ο προσανατολισμός των Ενόπλων μας Δυνάμεων εξακολούθησε να είναι προς την κατεύθυνση εκείνη. Οι άνθρωποι δεν ήταν τόσο ηλίθιοι, στην προδοσία έδωσαν άλλα ονόματα, ενώ υπηρετούσαν τα δικά τους συμφέροντα, μαζί με τα συμφέροντα όσων ήθελαν την Κύπρο στο ΝΑΤΟ και στον Δυτικό αποκαλούμενο κόσμο με κάθε κόστος.

Να μην ξεχνάμε πως κομιστής της πληροφορίας ήταν πρέσβης μεγάλης δυτικής χώρας, μάλλον της Αγγλίας, και δέκτης ο γνωστός σε όλους μας τότε αρχηγός του ΓΕΝ Αραπάκης. Ο ίδιος σε λίγες μέρες, με ένα ρόλο σπάνιο στην πολιτικοστρατιωτική ιστορία, θα είναι συνομιλητής των ρυθμιστών της ελληνοτουρκικής κρίσης, ένας από τους ανθρώπους που άνοιξαν την κερκόπορτα της Κύπρου και την κράτησαν ανοιχτή με τις δήθεν διαπραγματεύσεις.

Για να ολοκληρώσουμε το θέμα του Κυπριακού, τονίζεται πως άποψη του υπογράφοντος είναι πως η αποκληθείσα γραμμή Γκιουνές, η σημερινή διαχωριστική γραμμή στην Κύπρο, ήταν ο στόχος των Τούρκων με τη σύμφωνη γνώμη των Αμερικανών αρμοδίων και βέβαια των πάντοτε παρόντων και ρυθμιζόντων από το παρασκήνιο Άγγλων. Αυτήν τη γραμμή την επέβαλλαν με τη δύναμη των όπλων οι Τούρκοι, με την πολύπλευρη υποστήριξη δυνάμεων των ΗΠΑ και της Αγγλίας που ήταν παρούσες στο θέατρο επιχειρήσεων, και με την υποχώρηση των ελληνοκυπριακών δυνάμεων (που έτσι και αλλιώς ήταν σχεδόν διαλυμένες και χωρίς ηθικό) κατόπιν διαταγής του Αβέρωφ. Ο ίδιος γνώριζε για το επικείμενο πραξικόπημα από τον Αμερικανό Πρέσβη. Δεν το πέρασε ως πληροφορία στον Μακάριο, διότι ΄΄ήταν απόρρητο μυστικό των Αμερικανών, πώς μπορούσε να το πει΄΄. Τόση πατριωτική ευαισθησία είχε ο άνθρωπος, που λίγες μέρες μετά την αποφυλάκισή του λόγω του Κινήματος του Ναυτικού και λίγους μήνες πριν την εισβολή των Τούρκων, βρέθηκε να ταξιδεύει με διπλωματικό διαβατήριο για το γνωστό ως Σεμινάριο της Ρώμης, όπου καθορίσθηκε το μέλλον της Κύπρου.

Του ΝΑΤΟ, είναι ανέκαθεν ψυχρή η εμπλοκή, ειδικά στην εισβολή αφού από υπηρεσίες τους εκδόθηκαν διαταγές και οδηγίες για μη εμπλοκή της Ελλάδας στις επιχειρήσεις, ας αφήσουμε ότι τούτη η γη χρησιμοποιήθηκε και τότε και σήμερα ακόμα περισσότερο ως οικόπεδο/βάση των δυνάμεων του εγκληματικού επιθετικού συμφώνου. Ποια συμφέροντα της Ελλάδας έχουν εξυπηρετηθεί από το ΝΑΤΟ; Για ποιο λόγο υπάρχει αυτό το μόρφωμα, αν όχι για να υπηρετεί στρατηγικά τις ΗΠΑ; Και όταν αναφερόμαστε εν προκειμένω σε τέτοιες αφηρημένες έννοιες, εννοούμε την άρχουσα τάξη εκείνης της χώρας, και τους αντίστοιχους συμμάχους τους δηλαδή τις αντίστοιχες τάξεις των χωρών μελών μηδέ της δικής μας εξαιρουμένης, αφού αυτοί δεν γνωρίζουν σύνορα.

Τι θέλουμε να πούμε μ’ αυτά;

  • Πως η ευθύνη μέρους του πολιτικού κόσμου εκείνης της εποχής είναι μεγάλη.
  • Πως οι της χούντας χρησιμοποιήθηκαν ως πολιορκητικός κριός.
  • Πως είναι πλήγμα κατά του Δικαίου και της ιστορίας ότι δεν δικάσθηκαν και όσοι μη στρατιωτικοί συνεργάσθηκαν με τη δικτατορία, αλλά ξέμπλεξαν με το επιχείρημα του ΄΄στιγμιαίου εγκλήματος΄΄.
  • Πως είναι άδικο και ιστορικό λάθος ότι δεν έφτασε η Κυπριακή υπόθεση στα δικαστήρια.
  • Πως είναι άδικο που σήμερα κυκλοφορούν με τους καταληκτικούς βαθμούς οι περισσότεροι στρατιωτικοί απ’ όσους τότε υπηρέτησαν τη δικτατορία επομένως και ξένα συμφέροντα. Να πούμε πως η χώρα μας είναι χώρα στρατηγών, ναυάρχων και πτεράρχων. Να μη λησμονήσουμε και τους στρατηγούς των Σωμάτων Ασφαλείας αφού και από εκείνους έχουμε αντίστοιχους βαθμούς και εύσημα με ελάχιστους τιμωρημένους για βασανισμούς αντιστασιακών.

Αν αυτά δεν είναι απαξίωση της αντίστασης, επιβράβευση της υποτέλειας, του ψέματος, της ανυπαρξίας αρχών τότε τι είναι;

Θέλουμε να προσθέσουμε επίσης με τα παραπάνω πως, όλα επιτρέπονται για εξυπηρέτηση των συμφερόντων συγκεκριμένης τάξης ανθρώπων.

  • Και η διατήρηση του ΝΑΤΟ ώστε να υπάρχει ο μηχανισμός των επεμβάσεων όπως ακριβώς τον ζούμε,
  • Και η επιβολή κυβερνήσεων με τις έγχρωμες επαναστάσεις,
  • Και η αδιαφορία για το θάνατο χιλιάδων μεταναστών στα νερά της Μεσογείου και κύρια του Αιγαίου, ενώ για όσους σώζονται ακολουθεί η εκμετάλλευση μέχρι σημείου να τους καίνε τα πρόσωπα όπως την Κούνεβα, να εκμεταλλεύονται και προσβάλλουν τις γυναίκες όπως σε καμία άλλη χώρα όπου προσφεύγουν δε γίνεται,
  • Και η επιβολή του αμερικάνικου τρόπου ζωής με την υποκουλτούρα, με την βλακώδη δήθεν ενημέρωση και δήθεν διασκέδαση, κύρια από την ιδιωτική τηλεόραση και τις προσβλητικές εκπομπές αηδιαστικού επιπέδου.

Τονίζεται ιδιαίτερα και η ενδοτική πολιτική των κυβερνήσεων και εδώ και αλλού, για να μη νομίζουμε πως μόνον στη χώρα μας παρατηρείται αυτή η πολυτέλεια. Θυμίζουμε τη βασιλεία της ρεμούλας, της μίζας, την απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών, τα καθαρά σκάνδαλα όπως της SIEMENS με τον χρηματισμό παραγόντων του κράτους και των κυβερνήσεων και των δύο μεγάλων κομμάτων, την καθαρή κλοπή των αποθεμάτων των Ασφαλιστικών Ταμείων δηλαδή του ιδρώτα των εργαζομένων μεταπολεμικά, την προσβολή της λογικής των απλών ανθρώπων από κάποιους, που θεωρούν την κτήση των δισεκατομμυρίων μέσω του χρηματιστηρίου και των υπεράκτιων εταιριών ως νόμιμη μέθοδο πλουτισμού, την εκμετάλλευση της ευπιστίας των χριστιανών από εκείνους τους ρασοφόρους, που κλέβουν το δημόσιο χρήμα και τον πλούτο με τη βοήθεια κρατικών λειτουργών, και σταματάμε εδώ.

Από το 67 μέχρι το 74 είχαμε μια καθαρή δικτατορία, ξέραμε γιατί και πως παλεύουμε, είχαμε τις αρχές και την πίστη μας, θέλαμε να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο, γνωρίζαμε πού πατάμε. Σήμερα η ρευστότητα στον πολιτικό χώρο και η κρίση που ρημάζει τις τσέπες των πολλών, υπερχειλίζοντας εκείνες των λίγων, υπηρετεί αυτούς, που πιο πάνω αναφέραμε με τους τρόπους που σημειώθηκαν και πολλά άλλα που παραλήφθηκαν, η ανατροπή των Κομουνιστικών Κυβερνήσεων έφερε τη λαίλαπα και την άγρια μορφή του καπιταλισμού, δηλαδή τον ιμπεριαλισμό, στην επιφάνεια, άνθρωποι που μέχρι χθες είχαν αξίες και πίστη τις μετάλλαξαν, προτίμησαν τον εύκολο δρόμο της προσαρμογής και με μικρά πηδηματάκια μετακινήθηκαν σταδιακά σε απροσδιόριστες περιοχές ανοχής και συνδιαχείρισης του συστήματος.

Κόμματα και πολιτικοί χώροι μετακινήθηκαν επίσης ιδεολογικά παρασέρνοντας μαζί τους οπαδούς και μέλη. Τίποτα θετικό δεν προέκυψε για τον τόπο, ενώ άλλαξαν οι διευθύνσεις κατοικίας μερικών παράλληλα με το φαινόμενο του ιδεολογικού μετεωρισμού, που δείγμα του ζούμε τελευταία μαζί με την ΄΄κρίση΄΄ τον αντικομουνισμό και τις συνέπειές του. Αυτός ειδικά όσο και να στοχεύει στη συγκεκριμένη ιδεολογία, έχει συνέπειες γνωστές όπως και της δικτατορίας.

Ο κόσμος που παραδίνουμε δεν είναι καλύτερος απ’ αυτόν που παραλάβαμε. Και δε χρειάζονται εδώ συμπεράσματα και παραινέσεις για το τι πρέπει να γίνει, σέβομαι τον αναγνώστη…..

Από kakaras.wordpress.com

Ο Δήμος Δελφών καλεί για Εθελοντές Πυρασφάλειας

Ο Δήμος Δελφών καλεί για την εθελοντική συμμετοχή στο «ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΥΡΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ» του Δήμου

Ο Δήμος Δελφών, ενόψει της έναρξης της αντιπυρικής περιόδου (01.05–31.10), απευθύνεται σε όσους και όσες ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν εθελοντικά στο πρόγραμμα πυροπροστασίας της περιοχής Δελφών.

Το πρόγραμμα φύλαξης καίριων σημείων των δημοτικών διαμερισμάτων μας, ΔΕΛΦΩΝ και ΧΡΙΣΣΟΥ, έχει αποδώσει τα τελευταία χρόνια σε πολύ μεγάλο βαθμό ‘ έχει δε αποτρέψει, αλλά και έγκαιρα διαγνώσει, την εκδήλωση ζημιογόνων για τον τόπο ... πυρκαγιών. Πάντα σε συνεργασία με τις υπηρεσίες του Δήμου Δελφών και τις αρμόδιες κρατικές αρχές, η δύναμη του εθελοντισμού είναι εκείνη που προστατεύει πρώτα απ’ όλα τον ίδιο μας τον τόπο.

Στα πλαίσια αυτά, αναμένουμε εντός του Μαΐου, τις δικές σας εθελοντικές συμμετοχές στα τηλέφωνα:

22653 51300 – 22653 51316 – 22653 51318 & 22650 82600.

Χρήσιμο θα ήταν η παράλληλη δήλωση της διαθεσιμότητάς σας σε ημέρες και ώρες για την λειτουργικότερη οργάνωση των μονάδων.

Ο Δήμος Δελφών ευχαριστεί εκ των προτέρων τους εθελοντές που θα αφιερώσουν στιγμές από τον πολύτιμου χρόνο τους για την αντιπυρική προστασία. Επίσης, καλεί σε ετοιμότητα το σύνολο των Δημοτών αλλά και των διερχόμενων επισκεπτών και υπενθυμίζει ότι όλοι πρέπει να προβαίνουμε σε εργασίες και ενέργειες με απόλυτη προσοχή και ασφάλεια για το περιβάλλον.

Ευηνοχώρι έθιμα Αγίου Γεωργίου

Όπως κάθε χρόνο ,έτσι και φέτος, αναβίωσε το έθιμο του Αϊ- Γιώργη στο Ευηνοχώρι, όπου πραγματοποιούνται αγώνες αλόγων, προς τη χάρη του Αγίου. Ένα έθιμο ,που χρονολογείται από την περίοδο της τουρκοκρατίας..

Μέχρι σήμερα έχει παραμείνει αναλλοίωτο το έθιμο, όπου έπαιρναν και παίρνουν μέρος πολλοί αναβατές από όλη την περιοχή με τα άλογα τους, και τρέχουν έξω από το ξωκλήσι τ' Αϊ- Γιώργη , μια απόσταση περίπου 1.000 μέτρων, με μόνο έπαθλο, την ευλογία του Παπά για τον αναβατή, και ένα στεφάνι ,που είναι κρεμασμένο στην εικόνα τ' Αϊ- Γιώργη και έχει την ευλογία του Αγίου, το οποίο και ... τοποθετεί ο Παπάς στο λαιμό του άλογου.

Έτσι κάθε χρόνο ,στο ξωκλήσι του Αϊ- Γιώργη ,συγκεντρώνεται πλήθος κόσμου από όλο τον νομό , για να θαυμάσει το ξακουστό αυτό έθιμο.

Οι αγώνες πραγματοποιούνται από μεγάλο αριθμό νέων ανθρώπων ,που θέλουν έτσι να εκφράσουν την αγάπη τους για το άλογο , και την διατήρηση του εθίμου των ιπποδρομιών στην περιοχή μας.



Από lepanto-rtv.gr

Το πανηγυράκι της Αράχωβας και το πρόγραμμα των εκδηλώσεων

Τον προστάτη και πολιούχο τους Μεγαλομάρτυρα Άγιο Γεώργιο τον τροπαιοφόρο γιόρτασαν και φέτος με το «πανηγυράκι» οι Αραχωβίτες. Το “πανηγυράκι” είναι μια 3ήμερη, κατά βάση θρησκευτική εορτή, αφιερωμένη στον Προστάτη και Πολιούχο της Αράχωβας, Μεγαλομάρτυρα Άγιο Γεώργιο τον Τροπαιοφόρο, του οποίου η ορθόδοξη ελληνική εκκλησία τιμά την μνήμη Του στις 23 Απριλίου. Η λατρεία του Αγίου Γεωργίου στην Αράχωβα, χάνεται στα βάθη του χρόνου και συνδέεται με τους θρύλους τις παραδόσεις τα τραγούδια και την ιστορία της. Λαμπρή η εκκλησία του Αγίου στην κορυφή της Αράχωβας, εντυπωσίαζε πάντα ... τους ξένους.

Γραπτές μαρτυρίες βεβαιώνουν πως υπήρχε ήδη στα 1676. Όμως είναι άγνωστο, πόσα χρόνια πριν υπήρχε στον ίδιο χώρο. Στην πανέμορφη εκκλησία και στο γύρω χώρο γιορτάζουν οι Αραχωβίτες το Πανηγυράκι, την τριήμερη γιορτή προς τιμήν του Αγίου Γεωργίου. Ζωντανή η πίστη των Αραχωβιτών στον Αφέντη Άι Γιώργη, όπως τον αποκαλούν, εκφράζεται στο Πανηγυράκι αυθόρμητα.

Στη γιορτή αυτή έχουν ενσωματωθεί και διατηρούνται αμετάβλητα μέχρι σήμερα, παλαιότατα έθιμα των ελληνικών πανηγυριών με αρχαιότατες καταβολές. Πουθενά ίσως στην Ελλάδα δεν έχει διασωθεί τόσο αυθεντική, η εικόνα του ελληνικού Πανηγυριού, όπως γιορταζόταν στο Βυζάντιο και στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Ακλόνητη είναι η πίστη των Αραχωβιτών ότι ο Τροπαιφόρος Γεώργιος οδήγησε τους Έλληνες αγωνιστές και τον αρχηγό τους Γεώργιο Καραϊσκάκη στην περίλαμπρη νίκη κατά των Τουρκαλβανών του Μουστάμπεη. Η νίκη αυτή πέρασε στην ιστορία ως η «Ανάσταση της Επανάστασης». Με το γνώριμό τους παλιό ακριτικό τραγούδι του Άι Γιώργη, το «Πανηγυράκι», οι Αραχωβίτες συνέδεσαν και ερμήνευσαν συμβολικά τα δυνατά βιώματα του Αγώνα. Ο δράκος του τραγουδιού έγινε ο Τούρκος που στερούσε τη λευτεριά των Ελλήνων. Το Πανηγυράκι αποδείχνει ότι εδώ στην Αράχωβα η παράδοση δεν είναι ξεκομμένη από την πραγματικότητα, αλλά είναι έκφραση ψυχική και βίωμα του Αραχωβίτη κάθε ηλικίας. Το Πρόγραμμα του Πανηγυριού όπως ισχύει κάθε χρόνο:

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΕΟΡΤΗΣ

17.30 Έναρξη του Πανηγυριού, Κανονιοβολισμοί, Κωδωνοκρουσίες
18.15 Χορός γερόντων στο προαύλιο του Ιστορικού Ναού
18.30 Εσπερινός χοροστατούντος του Μακαριώτατου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμου
19.45 Περιφορά της εικόνας του Αγίου Γεωργίου, που θα συνοδεύεται από Αραχωβίτες και Αραχωβίτισσες με τοπικές ενδυμασίες
21.45 Χοροί στην πλατεία Παπαϊωάννου

ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

07.00 Εωθινό, Κανονιοβολισμοί, Κωδωνοκρουσίες.
07.05 Όρθρος, Θεία Λειτουργία.
11.00 Αγωνιστικά έθιμα : Aνηφορικός δρόμος νέων, ανδρών και γερόντων στο πεδίο της μάχης του Καραϊσκάκη.
11.30 Το δρώμενο στη βρύση του Αγίου Γεωργίου.
11.45 Τοπικοί χοροί στο προαύλιο του ιστορικού Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου με Αραχωβίτικες ενδυμασίες.
19.30 Τερματισμός δρόμου 5000μ. Παραδοσιακοί χοροί στην πλατεία Λάκκας από το χορευτικό συγκρότημα του Λαογραφικού Ομίλου Αράχωβας.

ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΟΥ

07.30 Εωθινό, Κανονιοβολισμοί, Κωδωνοκρουσίες.
07.35 Όρθρος. Θεία Λειτουργία.
11.00 Αγωνιστικά έθιμα: Άλμα απλούν χωρίς φόρα, άλμα απλούν, τριπλούν, σήκωμα πέτρας με τοπική ενδυμασία, άλμα εις ύψος (στο προαύλιο του Ι. Ναού)
18.00 Εσπερινός και Παράκληση Αγίου.
21.00 Παραδοσιακή ορχήστρα δημοτικής μουσικής (πλατεία Παπαϊωάννου).

ΤΡΙΤΗ ΜΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΟΥ

07.30 Εωθινό, Κανονιοβολισμοί, Κωδωνοκρουσίες.
07.35 Όρθρος, Θεία Λειτουργία.
10.30 Επιμνημόσυνη δέηση στο μνημείο του Γ. Καραϊσκάκη.
10.45 Αγωνιστικά έθιμα: σφαιροβολία, λιθοβολία με τοπική ενδυμασία, πάλη, διελκυστίνδα, (στο προαύλιο του Ι. Ναού).
15.00 Κοινό τραπέζι – Αραχωβίτικο γλέντι στο προαύλιο του Ιερού Ναού με τοπικές ενδυμασίες. Μετέχουν Αραχωβίτες καθώς και επισκέπτες.
17.30 Τέλος γλεντιού – «Χάλασμα» του Πανηγυριού. Εθνικοί χοροί στο προαύλιο του Ιερού Ναού και στην κεντρική πλατεία της πόλης (πλατεία Παπαϊωάννου).


Από oinoxori.gr

Η χρεοκοπία της οικονομίας της Ελλάδος το 1932!

Το 1927 ο Ελευθέριος Βενιζέλος επιστρέφει στην Ελλάδα και γίνεται δεκτός ως μεσσίας από τον Ελληνικό λαό. Μετά από πολλή σκέψη και πιέσεις από το περιβάλλον του ανακαλεί την απόφαση του προ τετραετίας για παραίτηση από την πολιτική και επανέρχεται σε αυτή ως αρχηγός του κόμματος των Φιλελευθέρων στις 23 Μαΐου 1928. Το μέγεθος του εκλογικού θριάμβου των Βενιζελικών στις εκλογές της 19ης Αυγούστου ήταν απρόσμενο ακόμη και για τον αρχηγό του: οι βενιζελικοί εξέλεξαν 223 βουλευτές έχοντας μια συντριπτική πλειοψηφία στην βουλή.

Η Ελληνική οικονομία είχε κάνει βήματα σταθεροποίησης την διετία 1926-1928. Η δραχμή σταθεροποιήθηκε μετά από δεκαπέντε χρόνια συνεχούς υποτίμησης. Έτσι, το 1928 η δραχμή εντάχθηκε στον περίφημο "κανόνα του χρυσού". Ο "κανόνας του χρυσού" ήταν ένας μηχανισμός μετατροπής των νομισμάτων μέσω μιας ισοτιμίας σε σχέση με τις τιμή του χρυσού. Όταν ανέλαβε την διακυβέρνηση της Χώρας ο Ελευθέριος Βενιζέλος, παρουσίασε ένα ιδιαίτερα αισιόδοξο και φιλόδοξο πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων που χρειάζονταν για να μπει η Ελλάδα σε αναπτυξιακή τροχιά και να αποκαταστήσει τους πρόσφυγες από την Μικρασιατική Καταστροφή. Ο εκτεταμένος αυτός δανεισμός θα καλυπτόταν κυρίως από... Άγγλους κεφαλαιούχους που ήδη μετά το 1922 είχαν επενδύσει μικρά κεφάλαια, αλλά τώρα ήταν πρόθυμοι να μεγαλώσουν την παρουσία τους στην Ελλάδα. Ο έλεγχος της νομισματικής πολιτικής και των συναλλαγματικών ισοτιμιών αποδόθηκαν στην Τράπεζα της Ελλάδος που ιδρύθηκε τότε ακριβώς για τον σκοπό αυτό με πρώτο πρόεδρο τον Αλέξανδρο Διομήδη.
Ως το 1931 τίποτα δεν προμήνυε την χιονοστιβάδα αρνητικών γεγονότων που θα ακολουθούσε. Η Ελλάδα είχε τρεις συνεχόμενους πλεονασματικούς προϋπολογισμούς, όμως το εξωτερικό της χρέος είχε διογκωθεί από δάνεια που είχε συνάψει η κυβέρνηση Βενιζέλου κυρίως στο Σίτυ της Αγγλίας. Συγκεκριμένα το εξωτερικό χρέος την τετραετία 1928-1932 αυξήθηκε από 27,8 δισεκατομμύρια δραχμές στα 32,7 δισεκατομμύρια.


Η Mεγάλη διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση ξεκίνησε με την αδυναμία της Γερμανίας να συνεχίσει να εξυπηρετεί τις δυσβάσταχτες οικονομικές τις υποχρεώσεις από τον Ά παγκόσμιο πόλεμο και εντάθηκε με την κατάρρευση των τιμών των μετοχών στο Αμερικάνικο Χρηματιστήριο της Γουόλ Στριτ. Η οικονομία της Ελλάδας βρέθηκε αμέσως υπό πίεση, καθώς μειώθηκαν δραστικά οι εξαγωγές της (καπνά και άλλα γεωργικά προϊόντα), όπως επίσης και τα εμβάσματα από τους Έλληνες της Αμερικής που εκείνη την εποχή ήταν σημαντικός οικονομικός παράγοντας για την χώρα. Οι δύο αυτές δυσμενείς εξελίξεις επιδείνωσαν το εξωτερικό ισοζύγιο συναλλαγών, ασκώντας αφόρητες πιέσεις στην δραχμή. Ο Βενιζέλος αποφάσισε να δώσει την μάχη της δραχμής: αν η δραχμή δεν παρέμενε ισχυρή έναντι της στερλίνας και των άλλων νομισμάτων, θα του ήταν αδύνατο να εξυπηρετήσει το ήδη διογκωμένο δημόσιο χρέος. Αν δηλαδή γινόταν η υποτίμηση της δραχμής, τότε το εξωτερικό χρέος σχεδόν θα διπλασιαζόταν. Ο συνεπέστερος επικριτής της κυβερνητικής πολιτικής, εκτός από τον Δ. Μάξιμο, ήταν τότε ο Κυριάκος Βαρβαρέσος, ειδικός σύμβουλος της τράπεζας της Ελλάδος και ένας από τους κορυφαίους Έλληνες οικονομολόγους του Μεσοπολέμου. Η Βενιζελική πολιτική της διατήρησης των υφιστάμενων νομισματικών ισορροπιών ανάγκαζαν την Τράπεζα της Ελλάδος να χρησιμοποιεί τα αποθέματα της σε χρυσό και συνάλλαγμα για να στηρίζει την δραχμή. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να εξανεμιστούν πολύ σύντομα τα μικρά αποθεματικά της, φέρνοντας το οικονομικό επιτελείο της Ελλάδας στις αρχές του 1932 σε πολύ δύσκολη θέση. Παράλληλα το κράτος φορολογούσε τις εισαγωγές και μείωνε τις δραχμές στην Αγορά, προσπαθώντας να ελέγξει τις συνεχείς κερδοσκοπικές πιέσεις που δεχόταν η Ελλάδα. Η μόνη πιθανή λύση από το διαφαινόμενο αδιέξοδο, ήταν ο εξωτερικός δανεισμός, όχι πια για χρηματοδότηση έργων, αλλά για την στήριξη της δραχμής με ξένο συνάλλαγμα.

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος αποφάσισε να χειριστεί το θέμα προσωπικά και να εξασφαλίσει τα εξωτερικά δάνεια που θα στήριζαν την νομισματική του πολιτική. Ταξίδεψε τον Ιανουάριο του 1932 διαδοχικά σε Ρώμη, Παρίσι, Λονδίνο ζητώντας ένα δάνειο 50 εκατομμυρίων δολαρίων για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, αλλιώς η Ελλάδα θα εγκατέλειπε τον νόμο του χρυσού και θα βυθιζόταν στην αναξιοπιστία και στην κοινωνική αναταραχή. Τον Μάρτιο συνεδρίασε στο Παρίσι η Δημοσιονομική Επιτροπή όπου ανάμεσα στα άλλα, θα συζητιόταν και το θέμα της Ελλάδας. Στο τρίμηνο που είχε περάσει ουσιαστικά όλες οι εξαγωγές της Ελλάδας είχαν "παγώσει" και η τράπεζα της Ελλάδος είχε δώσει το 1/3 των αποθεματικών της σε συνάλλαγμα στο κράτος έτσι ώστε αυτό ναανταπεξέλθει στις δανειακές υποχρεώσεις του.


Ο τρόπος παρουσίασης των Ελληνικών προβλημάτων και αναγκών από τον ίδιο τον Ελευθέριο Βενιζέλο δεν έπεισε την Δημοσιονομική Επιτροπή, που θεώρησε ότι η Ελλάδα δεν έκανε καμία θυσία, αντιθέτως ήθελε να μεταβιβάσει τα προβλήματα της στους πιστωτές της. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος συνέχισε να ζητά απεγνωσμένα βοήθεια τον Απρίλιο του 1932 στο Συμβούλιο της Κοινωνίας των Εθνών από τους υπουργούς Εξωτερικών της Αγγλίας και της Γαλλίας, χωρίς όμως κάποιο χειροπιαστό αποτέλεσμα, εκτός από αόριστες υποσχέσεις και ευχολόγια. Δεν υπήρχε πλέον χρόνος για διαπραγματεύσεις και αναμονή.


Την Τετάρτη 27 Απριλίου 1932, η Ελλάδα εγκατέλειψε επισήμως τον "κανόνα του χρυσού". Η δραχμή υποτιμήθηκε ραγδαία και στις 5 Μαΐου η ισοτιμία της με την στερλίνα έπεσε από τις 456 δραχμές στις 539. Τον ίδιο μήνα το κράτος επισημοποίησε την χρεοκοπία του κηρύσσοντας παύση πληρωμών. Το κύρος του Βενιζέλου είχε τρωθεί ανεπανόρθωτα στην λαϊκή συνείδηση, ενώ ένα πανελλαδικό απεργιακό κύμα παρέλυε την Χώρα. Στις 21 Μαΐου 1932, ο Ελευθέριος Βενιζέλος παραιτήθηκε από πρωθυπουργός δηλώνοντας δημοσίως πως δεν θα επέστρεφε αν δεν ενισχυόταν η εκτελεστική εξουσία και δεν περιοριζόταν η ελευθεροτυπία.


Aναδημοσίευση από εδώ: Η χρεοκοπία της οικονομίας της Ελλάδος το 1932
Από konstantinosdavanelos.blogspot.com

Η Φραγκοκρατία στα Σάλωνα

Μεταξύ των περιοχών που κατέκτησε ο λατίνος βασιλιάς της Θεσσαλονίκης Βονιφάτιος ο Μομφερρατικός, κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του στη νότια Ελλάδα (1205), ήταν και τα Σάλωνα (la Sole, la Sola), στη θέση της αρχαίας Άμφισσας, κοντά στους Δελφούς. Πρώτος κόμης των Σαλώνων ορίστηκε ο Θωμάς Α' d' Autremoncourt (1204-1210), που έκτισε κάστρο πάνω στις οχυρώσεις της αρχαίας ακρόπολης, ενώ γύρω στο 1210 πέρασε προσωρινά στον έλεγχο του δεσπότη της Ηπείρου Μιχαήλ Α' Κομνηνού Δούκα (1204-1215). Η κομητεία των Σαλώνων τέθηκε από νωρίς κάτω από την επικυριαρχία του πρίγκιπα της Αχαΐας. Αργότερα, το 1278, ο κόμης των Σαλώνων εμφανίζεται ως υποτελής του μεγάλου κύρη των Αθηνών. Η εξάρτηση, ωστόσο, της περιοχής από το πριγκιπάτο της Αχαΐας συνεχίσθηκε, ως το 1311, όταν ο κόμης των Σαλώνων Θωμάς Γ' d' Autremoncourt (1294-1311) σκοτώθηκε στη μάχη εναντίον των Καταλανών, στον Ορχομενό της Κωπαΐδας....
Από το 1318, η κομητεία πέρασε στην καταλανική οικογένεια Fadrique. Το Μάιο του 1380 η περιοχή καταλήφθηκε από την Εταιρεία των Ναβαρραίων (ομάδα μισθοφόρων που χρησιμοποιείται στα τέλη του 14ου αιώνα στις διεκδικήσεις που σημειώνονται στις φραγκοκρατούμενες περιοχές και για ένα διάστημα αποκτά κυριαρχική θέση, κυρίως στο πριγκιπάτο της Αχαΐας) και μέχρι το 1394 την εξουσία άσκησε η βυζαντινή κόμισσα Ελένη Καντακουζηνή. Όταν το 1394 η Ελένη πέθανε, η κομητεία περιήλθε στον τούρκο σουλτάνο Βαγιαζήτ Α'. Στη συνέχεια ανέλαβε ο δεσπότης του Μυστρά Θεόδωρος Α' Παλαιολόγος (1384-1407) ως αντιπρόσωπός της. Δεν είχε, ωστόσο, τη δύναμη να την κρατήσει και έτσι το 1403 την πούλησε στους Ιωαννίτες ιππότες (εκκλησιαστικό στρατιωτικό τάγμα που ιδρύθηκε τον 11ο αιώνα, για να καλύψει τις θρησκευτικές και στρατιωτικές ανάγκες των λατινικών κρατιδίων της Ανατολής. Το 1309 κατέκτησαν τη Ρόδο όπου παρέμειναν μέχρι το 1522, οπότε το νησί περιήλθε στους Τούρκους). Η περιοχή περιήλθε οριστικά στους Τούρκους, το 1410.

Το οικόσημο του πριγκιπάτου της Αχαΐας

Την περίοδο της Καταλανοκρατίας στην περιοχή ήταν εγκατεστημένος ένας καστελλάνος (καστροφύλακας, castellanus: διοικητής του κάστρου, υπεύθυνος για τη συντήρησή του και για τη φύλαξη των κρατουμένων), ειδικά επιφορτισμένος με τη φύλαξη του κάστρου των Σαλώνων και τη συντήρηση του πολεμικού του εξοπλισμού. Η κομητεία διοικούνταν με βάση την καταλανική νομοθεσία, τα Συνήθεια της Βαρκελώνης (το δίκαιο της Αραγονίας που εφαρμόστηκε με τη μορφή των "Άρθρων" ή "Καταστατικών" στο καταλανικό δουκάτο των Αθηνών). Oι Καταλανοί επέβαλαν πιθανόν την καταλανική (llengua catalana) ως επίσημη γλώσσα στα Σάλωνα. Πριν το 1327, προσάρτησαν στην κομητεία των Σαλώνων το Λοιδορίκι καθώς και την Βιτρινίτσα, η οποία λειτουργούσε στους κόλπους της κομητείας ως αυτόνομο φέουδο, διατηρώντας δικό της καστελλάνο.

Τα Σάλωνα απέκτησαν λατινική επισκοπή, πριν από το 1211, για να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες του τοπικού λατινικού εκκλησιάσματος. Εκεί είχε την έδρα του ο λατίνος επίσκοπος, που υπαγόταν στο λατίνο αρχιεπίσκοπο των Αθηνών. Γύρω στο 1380, όταν τα Σάλωνα διοικούσε η βυζαντινή κόμισσα Ελένη Καντακουζηνή, μνημονεύεται για πρώτη φορά και ορθόδοξος επίσκοπος.

Στην πόλη των Σαλώνων υπερτερούσαν αριθμητικά έναντι των άλλων εθνικών στοιχείων της περιοχής οι Έλληνες, που ζούσαν αποξενωμένοι από τους ξένους κυβερνήτες τους, ιδιαίτερα την εποχή της Καταλανοκρατίας (1311-1380). Το μοναδικό επάγγελμα που μπορούσαν να ασκήσουν οι Έλληνες των Σαλώνων ήταν του νοταρίου (συμβολαιογράφου). Ωστόσο, πρέπει να υπήρχε εγκατεστημένη και εβραϊκή κοινότητα στα βόρεια του κάστρου της πόλης (πιθανόν Εβραίοι ήταν οι ιδιοκτήτες των βυρσοδεψείων), μολονότι έχει διασωθεί η μνεία ενός μόνο Εβραίου στην περιοχή.

Την έξοδο των Σαλώνων προς τη θάλασσα εξασφάλιζε το λιμάνι της Ιτέας (Krisa), μικρό και με περιορισμένη πιθανόν εμπορική κίνηση, που όμως πρόσφερε γρήγορη σχετικά μετάβαση στα λιμάνια της νότιας Ιταλίας. Λιμάνι της κομητείας αποτελούσε, το 1304, και η θέση Βιτρινίτσα στον Κορινθιακό κόλπο. Με τον καιρό η κομητεία των Σαλώνων γνώρισε τέτοια οικονομική άνθηση, ώστε κατά το 13ο αιώνα δύο κόμητες του οίκου των d' Autremoncourt, ο Θωμάς Β' και ο Θωμάς Γ', έκοψαν δικό τους νόμισμα. Έχουν αποκαλυφθεί δύο τορνέζια που φέρουν στην πρόσθια όψη το όνομα των δύο ηγεμόνων (ThOMAS), μαζί με την ιταλική ονομασία της κομητείας (LA SOLA), ενώ στην οπίσθια όψη απεικονίζονται ένας σταυρός και ο θυρεός του οίκου των d' Autremoncourt ή μία εκκλησία.

Νομίσματα των δύο κομητών, Θωμά Β' και Θωμά Γ', του οίκου των d' Autremoncourt

ΚΟΜΗΤΕΣ ΣΑΛΩΝΩΝ
Θωμάς Α' d' Autremoncourt (1204-1212)
Θωμάς Β' d' Autremoncourt (1212-1258)
Θωμάς Γ' d' Autremoncourt (1294-1311)

ΚΑΤΑΛΑΝΟΙ ΔΟΥΚΕΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
Ρογήρος Ντελώρ (Roger de Flor) (1311)
Μαμφρέδος της Σικελίας (1312-1316)
Γουλιέλμος της Σικελίας (1317-1338)
Ιωάννης Β' του Randazzo (1338-1348)
Φρειδερίκος Α' του Randazzo (1348-1355)
Φρειδερίκος Β' της Σικελίας (1355-1377)
Pedro IV της Αραγονίας (1377-1381)
Ιωάννης Α' της Αραγονίας (1381-1387)

Κείμενα και εικόνες από την παρουσίαση του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού:

Από tomantri.blogspot.com

Μια άλλη αντιμετώπιση στις Τράπεζες κερδοσκόπους

Ουγγαρία: Πρόστιμο στην Deutsche Bank για κερδοσκοπία σε βάρος του νομίσματός της

Πρόστιμο 450.000 δολαρίων επέβαλε η ουγγρική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς στο βρετανικό υποκατάστημα της Deutsche Bank με το σκεπτικό ότι «με ενέργειές της υποτιμήθηκε το ουγγρικό φιορίνι (το 2008)».
Οι εν λόγω ενέργειες έγιναν την 15η Οκτωβρίου του 2008 στο Λονδίνο και είχαν αμιγώς κερδοσκοπικό χαρακτήρα σύμφωνα με την ουγγρική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς.
Οι ισχυρισμοί της τράπεζας, που επικαλέστηκε το ... «αβέβαιο οικονομικό περιβάλλον» δεν έγιναν αποδεκτοί.
Από Ναυτεμπορική

"ΑΝ Η GOLDMAN SACHS ΕΙΝΑΙ ΕΝΟΧΗ ΓΙΑ ΑΠΑΤΗ, ΘΑ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙ ΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ" ΔΗΛΩΣΕ Ο ΓΚΟΡΝΤΟΝ ΜΠΡΑΟΥΝ
Επίθεση εναντίον της αμερικανικής τράπεζας Goldman Sachs, για την οποία υπάρχουν υποψίες για απάτη, εξαπέλυσε σήμερα ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Γκόρντον Μπράουν, τονίζοντας ότι αν καταδικαστεί θα πρέπει να αποζημιώσει τις τράπεζες και τους βρετανούς φορολογούμενους.
"Δεν πρέπει ποτέ ξανά να δούμε το είδος των σκανδάλων που έχουμε δει αυτή την εβδομάδα στην Goldman Sachs", δήλωσε ο βρετανός πρωθυπουργός, κατά τη διάρκεια Συνέντευξης Τύπου στο Κόβεντρι, το οποίο επισκέπτεται στο πλαίσιο της προεκλογικής του εκστρατείας.
"Το τελευταίο σκάνδαλο στην Goldman Sachs μας θυμίζει σε ποιο σημείο έχουμε ακόμα να συμφωνήσουμε σχετικά με τους κανόνες για τις διεθνείς τράπεζες", πρόσθεσε ο ηγέτης των Εργατικών.
"Αν αποδειχθεί ότι αυτό που συνέβη με την Goldman Sachs, ή με οποιαδήποτε άλλη τράπεζα, ήταν κακό, τότε εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια αποζημιώσεων θα πρέπει να καταβληθούν στις βρετανικές τράπεζες, καθώς και στους βρετανούς φορολογούμενους, που είναι οι κυριότεροι μέτοχοι πολλών εξ αυτών", σημείωσε ο Γκόρντον Μπράουν.
Η αμερικανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς (SEC) μήνυσε την Goldman Sachs και έναν υπάλληλο της, τον Φαμπρίς Τουρέ, για εξαπάτηση των επενδυτών της.
Την Τρίτη, οι βρετανικές αρχές εποπτείας (FSA) με τη σειρά τους ξεκίνησαν έρευνα σχετικά με την Goldman Sachs, η οποία χαρακτηρίζει τη δίωξη της από την SEC "εντελώς αβάσιμη".
Από capital.gr