Σάββατο 24 Απριλίου 2010

Μέρα που ‘ναι σήμερα….

Από την ιστοσελίδα του πατριώτη μας από την Γραβιά Αντώνη Κακαρά που φυλακίστηκε για την δράση του στην δικτατορία παίρνουμε την επόμενη αρνάρτηση
Απριλίου 21, 2010
ΟΡΓΗ
ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ 67-74
Πιστεύω πως απ’ όσους τότε βίωσαν στο πετσί τους τις φυλακές και τις εξορίες καθώς και τα βασανιστήρια στα κελιά της ασφάλειας και της ΕΣΑ από τα ανδράποδα της χούντας, κανείς δε θα φανταζόταν πως η κρατική τηλεόραση θα απαξίωνε την αντίσταση επί δικτατορίας. Τέτοιες πρακτικές δε εφαρμόζονται από αφέλεια ή αμέλεια, αλλά μεθοδευμένα. Το φαινόμενο παρατηρείται στα πλαίσια της γενικότερης απαξίωσης και κύρια της πολιτικής ζωής, και των ανθρώπων που εξακολουθούν, παρά τη λαίλαπα, να ... πιστεύουν σε αξίες, σε αρχές, να έχουν στόχους και οράματα, να αντιστέκονται όπως τότε.

Στιγματίζεται με την ευκαιρία και η πρακτική μερίδας του δημοσιογραφικού κόσμου. Εκείνων που εκμεταλλεύονται τη δύναμη των Μέσων Ενημέρωσης και συμβάλλουν περισσότερο απ’ όλους στην κατάντια του δημόσιου βίου. Επιβάλλουν την υποκουλτούρα, αποπροσανατολίζουν το λαό, προσβλέπουν στην αποδυνάμωσή του. Είναι επομένως υπηρέτες του καπιταλισμού, του ιμπεριαλισμού, είναι λακέδες του μεγάλου κεφαλαίου, δούλοι συμφερόντων των λίγων σε βάρος των πολλών.

Ας δούμε τα αίτια που επέβαλλαν τη δικτατορία:

  • Το Κυπριακό δεν υπήρχε περίπτωση κάτω από την πίεση των ΗΠΑ- Αγγλίας-ΝΑΤΟ να οδηγηθεί στη διχοτόμηση από κοινοβουλευτική κυβέρνηση. Θα υπέγραφε έτσι και τη δική της καταδίκη. Μόνο μια δικτατορία θα το έκανε αυτό άνετα.
  • Ο πόλεμος των έξη ημερών του Μάη του 67 είχε ανάγκη τον εναέριο χώρο και τις ευκολίες του εδάφους της Ελλάδας, ήταν απαραίτητη μια δικτατορία.
  • Η άνοδος της αριστεράς στην Ελλάδα καθώς και η αύξηση του ρόλου της Βουλής σε σχέση με τον αυταρχισμό των προηγούμενων χρόνων δεν άρεσε ούτε στο στρατιωτικό ούτε στο παλατιανό κατεστημένο. Η δικτατορία είχε τη λύση.

Χρειαζόταν επομένως το πραξικόπημα και ας ξεμπερδεύουμε εδώ με αυτό που λέγεται συνεχώς πως υπήρχαν δύο χούντες και επικράτησε των συνταγματαρχών. Υπήρχε η στρατιωτική ηγεσία υπό τον Α/ΓΕΣ Σπαντιδάκη που επεξεργαζόταν σχέδιο επέμβασης διά του Παπαδόπουλου με τους συνεργάτες του καθόσον υπηρετούσαν στις αντίστοιχες θέσεις. Αυτό το σχέδιο που ενέκρινε ο τότε Βασιλιάς Κωνσταντίνος κατά τμήματα που ετοιμάζονταν και το υπέβαλλε ο Σπαντιδάκης, εφαρμόσθηκε με ελάχιστες τροποποιήσεις..

Ο αντικομουνισμός, στάθηκε ανέκαθεν το επιχείρημα για κάθε εκτροπή όχι μόνον στη χώρα μας, αλλά οπουδήποτε μέχρι το 1990 έκρινε η ελίτ των ιμπεριαλιστών και κεφαλαιοκρατών πως θίγονταν τα συμφέροντά τους. Θα ήταν κωμικό να δεχτούμε πως, στην εισβολή στην Κύπρο δήθεν παραπλανήθηκε η τότε ηγεσία της χούντας, περί επικείμενης επίθεσης εκ Βορρά από το Σύμφωνο της Βαρσοβίας. Μ’ αυτή την αιτιολογία όμως ο προσανατολισμός των Ενόπλων μας Δυνάμεων εξακολούθησε να είναι προς την κατεύθυνση εκείνη. Οι άνθρωποι δεν ήταν τόσο ηλίθιοι, στην προδοσία έδωσαν άλλα ονόματα, ενώ υπηρετούσαν τα δικά τους συμφέροντα, μαζί με τα συμφέροντα όσων ήθελαν την Κύπρο στο ΝΑΤΟ και στον Δυτικό αποκαλούμενο κόσμο με κάθε κόστος.

Να μην ξεχνάμε πως κομιστής της πληροφορίας ήταν πρέσβης μεγάλης δυτικής χώρας, μάλλον της Αγγλίας, και δέκτης ο γνωστός σε όλους μας τότε αρχηγός του ΓΕΝ Αραπάκης. Ο ίδιος σε λίγες μέρες, με ένα ρόλο σπάνιο στην πολιτικοστρατιωτική ιστορία, θα είναι συνομιλητής των ρυθμιστών της ελληνοτουρκικής κρίσης, ένας από τους ανθρώπους που άνοιξαν την κερκόπορτα της Κύπρου και την κράτησαν ανοιχτή με τις δήθεν διαπραγματεύσεις.

Για να ολοκληρώσουμε το θέμα του Κυπριακού, τονίζεται πως άποψη του υπογράφοντος είναι πως η αποκληθείσα γραμμή Γκιουνές, η σημερινή διαχωριστική γραμμή στην Κύπρο, ήταν ο στόχος των Τούρκων με τη σύμφωνη γνώμη των Αμερικανών αρμοδίων και βέβαια των πάντοτε παρόντων και ρυθμιζόντων από το παρασκήνιο Άγγλων. Αυτήν τη γραμμή την επέβαλλαν με τη δύναμη των όπλων οι Τούρκοι, με την πολύπλευρη υποστήριξη δυνάμεων των ΗΠΑ και της Αγγλίας που ήταν παρούσες στο θέατρο επιχειρήσεων, και με την υποχώρηση των ελληνοκυπριακών δυνάμεων (που έτσι και αλλιώς ήταν σχεδόν διαλυμένες και χωρίς ηθικό) κατόπιν διαταγής του Αβέρωφ. Ο ίδιος γνώριζε για το επικείμενο πραξικόπημα από τον Αμερικανό Πρέσβη. Δεν το πέρασε ως πληροφορία στον Μακάριο, διότι ΄΄ήταν απόρρητο μυστικό των Αμερικανών, πώς μπορούσε να το πει΄΄. Τόση πατριωτική ευαισθησία είχε ο άνθρωπος, που λίγες μέρες μετά την αποφυλάκισή του λόγω του Κινήματος του Ναυτικού και λίγους μήνες πριν την εισβολή των Τούρκων, βρέθηκε να ταξιδεύει με διπλωματικό διαβατήριο για το γνωστό ως Σεμινάριο της Ρώμης, όπου καθορίσθηκε το μέλλον της Κύπρου.

Του ΝΑΤΟ, είναι ανέκαθεν ψυχρή η εμπλοκή, ειδικά στην εισβολή αφού από υπηρεσίες τους εκδόθηκαν διαταγές και οδηγίες για μη εμπλοκή της Ελλάδας στις επιχειρήσεις, ας αφήσουμε ότι τούτη η γη χρησιμοποιήθηκε και τότε και σήμερα ακόμα περισσότερο ως οικόπεδο/βάση των δυνάμεων του εγκληματικού επιθετικού συμφώνου. Ποια συμφέροντα της Ελλάδας έχουν εξυπηρετηθεί από το ΝΑΤΟ; Για ποιο λόγο υπάρχει αυτό το μόρφωμα, αν όχι για να υπηρετεί στρατηγικά τις ΗΠΑ; Και όταν αναφερόμαστε εν προκειμένω σε τέτοιες αφηρημένες έννοιες, εννοούμε την άρχουσα τάξη εκείνης της χώρας, και τους αντίστοιχους συμμάχους τους δηλαδή τις αντίστοιχες τάξεις των χωρών μελών μηδέ της δικής μας εξαιρουμένης, αφού αυτοί δεν γνωρίζουν σύνορα.

Τι θέλουμε να πούμε μ’ αυτά;

  • Πως η ευθύνη μέρους του πολιτικού κόσμου εκείνης της εποχής είναι μεγάλη.
  • Πως οι της χούντας χρησιμοποιήθηκαν ως πολιορκητικός κριός.
  • Πως είναι πλήγμα κατά του Δικαίου και της ιστορίας ότι δεν δικάσθηκαν και όσοι μη στρατιωτικοί συνεργάσθηκαν με τη δικτατορία, αλλά ξέμπλεξαν με το επιχείρημα του ΄΄στιγμιαίου εγκλήματος΄΄.
  • Πως είναι άδικο και ιστορικό λάθος ότι δεν έφτασε η Κυπριακή υπόθεση στα δικαστήρια.
  • Πως είναι άδικο που σήμερα κυκλοφορούν με τους καταληκτικούς βαθμούς οι περισσότεροι στρατιωτικοί απ’ όσους τότε υπηρέτησαν τη δικτατορία επομένως και ξένα συμφέροντα. Να πούμε πως η χώρα μας είναι χώρα στρατηγών, ναυάρχων και πτεράρχων. Να μη λησμονήσουμε και τους στρατηγούς των Σωμάτων Ασφαλείας αφού και από εκείνους έχουμε αντίστοιχους βαθμούς και εύσημα με ελάχιστους τιμωρημένους για βασανισμούς αντιστασιακών.

Αν αυτά δεν είναι απαξίωση της αντίστασης, επιβράβευση της υποτέλειας, του ψέματος, της ανυπαρξίας αρχών τότε τι είναι;

Θέλουμε να προσθέσουμε επίσης με τα παραπάνω πως, όλα επιτρέπονται για εξυπηρέτηση των συμφερόντων συγκεκριμένης τάξης ανθρώπων.

  • Και η διατήρηση του ΝΑΤΟ ώστε να υπάρχει ο μηχανισμός των επεμβάσεων όπως ακριβώς τον ζούμε,
  • Και η επιβολή κυβερνήσεων με τις έγχρωμες επαναστάσεις,
  • Και η αδιαφορία για το θάνατο χιλιάδων μεταναστών στα νερά της Μεσογείου και κύρια του Αιγαίου, ενώ για όσους σώζονται ακολουθεί η εκμετάλλευση μέχρι σημείου να τους καίνε τα πρόσωπα όπως την Κούνεβα, να εκμεταλλεύονται και προσβάλλουν τις γυναίκες όπως σε καμία άλλη χώρα όπου προσφεύγουν δε γίνεται,
  • Και η επιβολή του αμερικάνικου τρόπου ζωής με την υποκουλτούρα, με την βλακώδη δήθεν ενημέρωση και δήθεν διασκέδαση, κύρια από την ιδιωτική τηλεόραση και τις προσβλητικές εκπομπές αηδιαστικού επιπέδου.

Τονίζεται ιδιαίτερα και η ενδοτική πολιτική των κυβερνήσεων και εδώ και αλλού, για να μη νομίζουμε πως μόνον στη χώρα μας παρατηρείται αυτή η πολυτέλεια. Θυμίζουμε τη βασιλεία της ρεμούλας, της μίζας, την απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών, τα καθαρά σκάνδαλα όπως της SIEMENS με τον χρηματισμό παραγόντων του κράτους και των κυβερνήσεων και των δύο μεγάλων κομμάτων, την καθαρή κλοπή των αποθεμάτων των Ασφαλιστικών Ταμείων δηλαδή του ιδρώτα των εργαζομένων μεταπολεμικά, την προσβολή της λογικής των απλών ανθρώπων από κάποιους, που θεωρούν την κτήση των δισεκατομμυρίων μέσω του χρηματιστηρίου και των υπεράκτιων εταιριών ως νόμιμη μέθοδο πλουτισμού, την εκμετάλλευση της ευπιστίας των χριστιανών από εκείνους τους ρασοφόρους, που κλέβουν το δημόσιο χρήμα και τον πλούτο με τη βοήθεια κρατικών λειτουργών, και σταματάμε εδώ.

Από το 67 μέχρι το 74 είχαμε μια καθαρή δικτατορία, ξέραμε γιατί και πως παλεύουμε, είχαμε τις αρχές και την πίστη μας, θέλαμε να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο, γνωρίζαμε πού πατάμε. Σήμερα η ρευστότητα στον πολιτικό χώρο και η κρίση που ρημάζει τις τσέπες των πολλών, υπερχειλίζοντας εκείνες των λίγων, υπηρετεί αυτούς, που πιο πάνω αναφέραμε με τους τρόπους που σημειώθηκαν και πολλά άλλα που παραλήφθηκαν, η ανατροπή των Κομουνιστικών Κυβερνήσεων έφερε τη λαίλαπα και την άγρια μορφή του καπιταλισμού, δηλαδή τον ιμπεριαλισμό, στην επιφάνεια, άνθρωποι που μέχρι χθες είχαν αξίες και πίστη τις μετάλλαξαν, προτίμησαν τον εύκολο δρόμο της προσαρμογής και με μικρά πηδηματάκια μετακινήθηκαν σταδιακά σε απροσδιόριστες περιοχές ανοχής και συνδιαχείρισης του συστήματος.

Κόμματα και πολιτικοί χώροι μετακινήθηκαν επίσης ιδεολογικά παρασέρνοντας μαζί τους οπαδούς και μέλη. Τίποτα θετικό δεν προέκυψε για τον τόπο, ενώ άλλαξαν οι διευθύνσεις κατοικίας μερικών παράλληλα με το φαινόμενο του ιδεολογικού μετεωρισμού, που δείγμα του ζούμε τελευταία μαζί με την ΄΄κρίση΄΄ τον αντικομουνισμό και τις συνέπειές του. Αυτός ειδικά όσο και να στοχεύει στη συγκεκριμένη ιδεολογία, έχει συνέπειες γνωστές όπως και της δικτατορίας.

Ο κόσμος που παραδίνουμε δεν είναι καλύτερος απ’ αυτόν που παραλάβαμε. Και δε χρειάζονται εδώ συμπεράσματα και παραινέσεις για το τι πρέπει να γίνει, σέβομαι τον αναγνώστη…..

Από kakaras.wordpress.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου