Την
Κυριακή 9 Οκτώβρη, στις 11 το πρωί, στην πλατεία Λαού στη Λαμία, η ΚΕ
του ΚΚΕ διοργανώνει εκδήλωση για την παρουσίαση της Απόφασης της
Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ (16 Ιούλη 2011) για την πολιτική
αποκατάσταση του καπετάνιου του ΕΛΑΣ Αρη Βελουχιώτη.Στην εκδήλωση θα μιλήσει ο Τηλέμαχος Δημουλάς, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, και θα παραβρεθεί η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα.
Το
πρόγραμμα της εκδήλωσης περιλαμβάνει ακόμα ...
ανάγνωση κειμένων από τη Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 90χρονα του Κόμματος, την απόφαση της 6ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ, τον Ιούλη του 1941, για την οργάνωση της εθνικοαπελευθερωτικής πάλης, την απόφαση της 8ης Ολομέλειας, το Γενάρη του 1942, για την οργάνωση του ανταρτοπόλεμου και αποσπάσματα από το λόγο του Αρη Βελουχιώτη στην πλατεία Ελευθερίας, στη Λαμία, στις 29 Οκτώβρη 1944, στην εκδήλωση για την απελευθέρωση της πόλης και την επέτειο του «ΟΧΙ».
ανάγνωση κειμένων από τη Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 90χρονα του Κόμματος, την απόφαση της 6ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ, τον Ιούλη του 1941, για την οργάνωση της εθνικοαπελευθερωτικής πάλης, την απόφαση της 8ης Ολομέλειας, το Γενάρη του 1942, για την οργάνωση του ανταρτοπόλεμου και αποσπάσματα από το λόγο του Αρη Βελουχιώτη στην πλατεία Ελευθερίας, στη Λαμία, στις 29 Οκτώβρη 1944, στην εκδήλωση για την απελευθέρωση της πόλης και την επέτειο του «ΟΧΙ».
Το καλλιτεχνικό πρόγραμμα περιλαμβάνει αντάρτικα τραγούδια.
Τα κεντρικά της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ συμμετέχουν
στην εκδήλωση πολιτικής αποκατάστασης του Αρη Βελουχιώτη και
δρομολογούν πούλμαν, που θα αναχωρήσουν από την πλατεία Κάνιγγος στις 7
το πρωί της ίδιας μέρας (πληροφορίες, κρατήσεις θέσεων κλπ. στα τηλ.: 210.8831.368 και210.8225.407).
Mια άποψη απο το Itea-net
Μισο-αποκαταστημένος πλέον ο Άρης απο το ΚΚΕ επιτρέπει την επανένωση των μηχανισμών του κόμματος με την ιστορία του πρωτοκαπετάνιου σύμβολου των αγώνων της πατρίδας μας .
Η μη ολοκληρωτική αποκατάστασή του είναι και αυτή δείγμα της γραφειοκρατικής λειτουργίας και των αντιλήψεων που είναι κυρίαρχες εδώ και δεκαετίες στο ΚΚΕ . Ενώ αποδέχονται πλέον το δίκιο του Άρη, λένε το τραγελαφικό ότι ο Άρης δεν αποκαθίσταται πλήρως γιατί έπρεπε να υπακούσει στο κόμμα που είχε άδικο.
Η μη ολοκληρωτική αποκατάστασή του είναι και αυτή δείγμα της γραφειοκρατικής λειτουργίας και των αντιλήψεων που είναι κυρίαρχες εδώ και δεκαετίες στο ΚΚΕ . Ενώ αποδέχονται πλέον το δίκιο του Άρη, λένε το τραγελαφικό ότι ο Άρης δεν αποκαθίσταται πλήρως γιατί έπρεπε να υπακούσει στο κόμμα που είχε άδικο.
Λες και ήταν ασήμαντη η διαφορά, λες και δεν του άρεσε απλά το χρώμα μιας αφίσας.
Λες και ο Λένιν έπρεπε να υπακούσει στους Μενσεβίκους και να μην προχωρήσει με τους Μπολσεβίκους.
Λες και ο κομμουνισμός είναι η υπακοή σε αυτούς που διόριζε η Μόσχα χωρίς καν μια στοιχειώδη δημοκρατική λειτουργία του κόμματος.
Οδήγησαν τον νικηφόρο αγώνα της αντίστασης στην Βάρκιζα χωρίς να ρωτήσουν κανέναν και ζητάνε ακόμη τα ρέστα από τον Άρη.
Λες και ο Λένιν έπρεπε να υπακούσει στους Μενσεβίκους και να μην προχωρήσει με τους Μπολσεβίκους.
Λες και ο κομμουνισμός είναι η υπακοή σε αυτούς που διόριζε η Μόσχα χωρίς καν μια στοιχειώδη δημοκρατική λειτουργία του κόμματος.
Οδήγησαν τον νικηφόρο αγώνα της αντίστασης στην Βάρκιζα χωρίς να ρωτήσουν κανέναν και ζητάνε ακόμη τα ρέστα από τον Άρη.
Μετά απο 70 χρόνια έιναι πολύ υποκριτικό να λες ότι έκανες λάθος ιδιαίτερα όταν δεν έχει αυτός ο λόγος κάποια συνέπεια και δεν βάζεις δημοκρατικούς τρόπους λειτουργίας που να αποτρέπουν να συμβεί το ίδιο λάθος άλλη φορά. Σαν κόμμα το ΚΚΕ ακολουθώντας την σταλινική παράδοση με τον συνεχή διορισμό ηγετών από την Μόσχα δεν δημιούργησε ποτέ δημοκρατική κουλτούρα, η βασική κουλτούρα είναι η κουλτούρα της υποταγής στην ηγεσία. Ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός μετατράπηκε σε συγκεντρωτισμό χωρίς προϋποθέσεις δημοκρατίας.
Αντί να κάνουν την αυτοκριτική τους για τις επιλογές τους που φέρανε τον Άρη και τον Τζαβέλα κρεμασμένους στον φανοστάτη των Τρικάλων και μια ολόκληρη γενιά να γυρνά απο φυλακή σε εξορία, αποκαθιστούν την ορθότητα των απόψεων του Άρη που έτσι και αλλιώς έχει αποδειχθεί εδώ και δεκαετίες , τοποθετώντας παράλληλα στο υψηλότερο βάθρο των αξιών , των αρετών και των καθηκόντων την υπακοή στην Κεντρική Επιτροπή ακόμα και αν αυτή κάνει λάθος.
Αυτό δεν έχει σχέση με την αριστερά αλλά με το Σταλινικό έκτρωμα που κατέρρευσε στην Ανατολική Ευρώπη.
Αντί να κάνουν την αυτοκριτική τους για τις επιλογές τους που φέρανε τον Άρη και τον Τζαβέλα κρεμασμένους στον φανοστάτη των Τρικάλων και μια ολόκληρη γενιά να γυρνά απο φυλακή σε εξορία, αποκαθιστούν την ορθότητα των απόψεων του Άρη που έτσι και αλλιώς έχει αποδειχθεί εδώ και δεκαετίες , τοποθετώντας παράλληλα στο υψηλότερο βάθρο των αξιών , των αρετών και των καθηκόντων την υπακοή στην Κεντρική Επιτροπή ακόμα και αν αυτή κάνει λάθος.
Αυτό δεν έχει σχέση με την αριστερά αλλά με το Σταλινικό έκτρωμα που κατέρρευσε στην Ανατολική Ευρώπη.
Μετά από 70 χρόνια μπορεί να επισημανθούν όλα τα λάθη της σημερινής ηγεσία τους με τον διασπαστικό, ηττοπαθή και διχαστικό ρόλο της στο κίνημα αλλά τότε θα είναι πολύ αργά . Τότε θα υπάρχει μόνο η σκόνη απο τα κόκαλά μας και πιθανών κάποιος άλλος μηχανισμός που θα αποκαθιστά την πραγματικότητα για τα δικά του συμφέροντα
Περί πολιτικής και ΟΧΙ κομματικής αποκατάστασης του Αρη Βελουχιώτη από το ΚΚΕ με αφορμή την εκδήλωση της Κυριακής 9/10 στη Λαμία
της Χαράς Παρμενοπούλου
Επίσημη εκδήλωση θα γίνει την Κυριακή στις 11.00 το πρωί στην πλατεία λαού με την παρουσία της ίδιας της Γραμματέας του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα όπου θα ανακοινωθεί η πολιτική αλλά όχι κομματική αποκατάσταση του Αρη Βελουχιώτη.Το κείμενο της απόφασης της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ (16 Ιούλη 2011) αναφέρει σχετικά:
«Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη αποφασίζει την επίσημη πολιτική αποκατάσταση του Αρη Βελουχιώτη. Θεωρεί ότι είχε δίκιο ως προς την εκτίμηση που έκανε για τη Συμφωνία της Βάρκιζας. Παράλληλα η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη σημειώνει ότι η διαφωνία του Αρη με τη Συμφωνία της Βάρκιζας δε δικαιώνει τη στάση του απέναντι στη συλλογική θέση του Κόμματος και την παραβίαση από αυτόν της κομματικής πειθαρχίας, καθώς και την αξιοποίηση από τον Αρη της φήμης και του σεβασμού που είχε κατακτήσει την προηγούμενη περίοδο ως καπετάνιος του ΕΛΑΣ και στέλεχος του ΚΚΕ. Η στάση του αυτή, που αποτέλεσε ρήξη με τη θεμελιώδη αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, δεν καθιστά δυνατή τη μετά θάνατο αποκατάσταση και της κομματικής του ιδιότητας» Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, 1918-1949, Α’ τόμος.
Ακόμα και σήμερα λοιπόν, το ΚΚΕ, επικαλούμενο θέματα κομματικής πειθαρχίας και δημοκρατικού συγκεντρωτισμού δεν προχωρά στην κομματική αποκατάσταση του Αρη Βελουχιώτη. Οσο για την καθυστερημένη πολιτική του αποκατάσταση μοιάζει να αφορά κυρίως μια εκκρεμότητα του ΚΚΕ με τον εαυτό του. Γιατί παρ όλες τις προσπάθειες που έγιναν από διάφορες πλευρές να συκοφαντηθεί και να υποτιμηθεί η προσφορά του, ο Αρης έχει δικαιωθεί από την ιστορία και έχει περάσει στη συλλογική μνήμη του λαού μας σαν ο αδιάλλακτος μαχητής του εθνικοαπελευθερωτικού και αντιφασιστικού αγώνα. Γιατί ο Πρώτος καπετάνιος του ΕΛΑΣ όπως λέει ο ποιητής, ήταν «η ψυχή και ο νους του αγώνα» «ο άξιος μπροστάρη του, που όντας επέσαν όλοι, υψώθη σπάθα πρώτη ενάντια στον εχθρό κι ενάντια στον Προδότη» (Κώστας Βάρναλης, “Λεβεντομάννα Ρούμελη”,1944).
Κι αυτό δεν χρειάζεται καμιά κομματική απόφαση να το επιβεβαιώσει.
Παράλληλα η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ προχωρά στην πολιτική και κομματική αποκατάσταση του Νίκου Ζαχαριάδη «ως αφοσιωμένου, ασυμβίβαστου, πρωτοπόρου και μαχητικού λαϊκού ηγέτη στην υπόθεση της εργατικής τάξης, στον προλεταριακό διεθνισμό, στην πάλη για κοινωνική απελευθέρωση». «ΔΟΚΙΜΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ του ΚΚΕ, 1949-1968, Β΄τόμος»
Και μοιάζει πικρή ειρωνεία της ιστορίας που ο ‘ασυμβίβαστος’ λαϊκός ηγέτης Νίκος Ζαχαριάδης υπέγραψε την αποκήρυξη και διαγραφή του Άρη που διαφώνησε με τη ταπεινωτική συμφωνία της Βάρκιζας. Μια συμφωνία με την οποία η ηγετική ομάδα Σιάντου-Ιωαννίδη με προκάλυμμα την πολιτική της εθνικής ενότητας παραδίδει τα όπλα στην ξένη και ντόπια αντίδραση χωρίς να ηττηθεί και χωρίς να διασφαλίζει τους χιλιάδες αγωνιστές του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ. Μια συμφωνία που ούτε ο συσχετισμός των δυνάμεων επέβαλε αλλά ούτε και αυτή η έκβαση της μάχης του Δεκέμβρη.
Ήταν πράγματι αντικομματική η απόφαση του Άρη να μείνει πιστός στον όρκο του αντάρτη και να συνεχίσει τον αγώνα ενάντια στη νέα Αγγλική κατοχή; Ο Αρης τονίζει χαρακτηριστικά στο Λόγο της Λαμίας: «Ο ΕΛΑΣ και το ΕΑΜ υποσχέθηκαν στο λαό την πάλη ενάντια στον κατακτητή και την απελευθέρωση της χώρας μας. Αυτές τις υποσχέσεις τις τηρήσαμε .Μα εμείς υποσχεθήκαμε στο λαό και κάτι άλλο: Ότι δεν θ' αφήσουμε το όπλο από το χέρι μας αν δεν πετύχουμε και τη διπλή λευτεριά: τη λαοκρατία».
Ο Άρης Βελουχιώτης που με την πολιτική του οξυδέρκεια είχε προβλέψει τα σχέδια της Βρετανικής πολιτικής για τη χώρα μας, προσπάθησε απεγνωσμένα να προειδοποιήσει την ηγεσία που εθελοτυφλούσε επαναπαυμένη στις θέσεις τους στην κυβέρνηση «εθνικής ενότητας». Ο Άρης ακόμα και μετά τη Βάρκιζα δεν ανέπτυξε ανοιχτή δράση μη θέλοντας να δώσει αφορμή στην αντίδραση για διώξεις των αγωνιστών της Αντίστασης. Προσπάθησε να έρθει σε επαφή με την ηγεσία του κόμματος και συμφώνησε να φύγει με τη τους συντρόφους του σε γειτονική Λαϊκή Δημοκρατία με τον όρο να μπορεί να εκθέσει δημόσια εκεί τις διαφωνίες του. Η ηγεσία τον διαβεβαίωσε ότι θα παραλάμβανε καθ’ οδόν από τις οργανώσεις του κόμματος την κομματική σύνδεση, η όμως οποία δεν έφτασε ποτέ …
Η άφιξη του Νίκου Ζαχαριάδη, που κρατούνταν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Γερμανία έδωσε για μια στιγμή την ελπίδα στον Άρη και στους συναγωνιστές ότι δεν έχουν όλα χαθεί. Γρήγορα διαψεύστηκαν. Έστω και την τελευταία στιγμή ο νέος Γραμματέας είχε τη δυνατότητα να διαβάσει την επιστολή με τις απόψεις του Άρη που του έδωσε ο αδελφός του Αρη, και να σταματήσει την αποκήρυξη του. Ο Ζαχαριάδης όμως συντασσόμενος με την ηγεσία Σιάντου- Ιωαννίδη, έσπευσε να την επικυρώσει αρνούμενος να δει και να ακούσει τον Πρώτο καπετάνιο πριν τον καταδικάσει. Έτσι, ο Άρης Βελουχιώτης, αποκηρύσσεται με ένα δημοσίευμα-ντροπή του Ριζοσπάστη στο οποίο αποκαλείται περιφρονητικά ‘μιζέριας’ και η στάση του χαρακτηρίστηκε ‘ύποπτη και τυχοδιωκτική που δίνει όπλα στη δεξιά να παραβιάζει τη Βάρκιζα και να παρεμποδίζεται έτσι η δημοκρατική εξέλιξη!’ (Ριζοσπάστης, 12ης Ιούνη του 1945). Μετά τέσσερες μέρες στις 16 Ιουνίου 1945 δημοσιεύτηκε στο Ριζοσπάστη η απόφαση της ΠΓ της διαγραφής του Αρη Βελουχιώτη που είχε αποφασιστεί μυστικά στην 11η Ολομέλεια από τον Απρίλιο του ‘45. Η διαγραφή του Αρη δημοσιεύτηκε στο Ριζοσπάστη την ημέρα του τραγικού θανάτου του Άρη Βελουχιώτη στη χαράδρα της Μεσούντας. Και αυτοί που την υπέγραψαν έχουν βαριές πολιτικές και ηθικές ευθύνες για την εξόντωση του Πρώτου Καπετάνιου του ΕΛΑΣ και την μετέπειτα εξέλιξη των γεγονότων.
Ήταν μια απόφαση άδικη και εκδικητική, αντίθετη με το λαϊκό αίσθημα που έπεσε σαν κεραυνός στα κεφάλια των αγωνιστών της Αντίστασης σε μια κρίσιμη στιγμή που η αντίδραση και οι παρακρατικοί οργίαζαν. Όπως τονίζει ο Γρηγόρης Φαράκος «η διαφωνία του Άρη δεν έπρεπε να αντιμετωπισθεί τυπικά, ως μια παραβίαση της κομματικής πειθαρχίας. Ο Άρης, ήταν μορφή εκείνου του ανελέητου Αγώνα. Με τους πολλούς δεν μετριέται. (Φαράκος, σελ.124). Αλλά και ο αγωνιστής Νίκος Πλουμπίδης λίγους μήνες πριν εκτελεστεί, με επιστολή του μέσα από τη φυλακή είχε το θάρρος να μιλήσει καθαρά για τη συμβολή του Άρη. Εκφράζει τη διαφωνία του για τον τρόπο που χτυπήθηκε από το κόμμα και ζητά την αποκατάσταση της μνήμης του.
Δεν ξέρω τι θα έλεγε ο Άρης Βελουχιώτης αν μπορούσε να ακούσει τη Γραμματέα του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα να ανακοινώνει αύριο στη γενέτειρα του τη Λαμία την απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ για την πολιτική του αποκατάσταση αλλά και για την άδοξη τύχη της μακρόχρονης κομματικής του εκκρεμότητας. Για εκείνο που είμαι σίγουρη είναι ότι μπροστά στη σημερινή κατάσταση της ολόπλευρης επίθεσης του κεφαλαίου ενάντια στον ελληνικό λαό μέσα στις συνθήκες και της νέας κατοχής από την κυβέρνηση του μνημονίου και της τρόικας, θα καλούσε σε ένα νέο « Μέτωπο Εθνικής Ανεξαρτησίας». Και με το ντουφέκι του στον ώμο, καβάλα στο άλογο του θα κατηφόριζε από τα βουνά της Ρούμελης. Δίπλα του οι μαυροσκούφηδες και πίσω ο λαός.
Και Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές…
της Χαράς Παρμενοπούλου
Επίσημη εκδήλωση θα γίνει την Κυριακή στις 11.00 το πρωί στην πλατεία λαού με την παρουσία της ίδιας της Γραμματέας του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα όπου θα ανακοινωθεί η πολιτική αλλά όχι κομματική αποκατάσταση του Αρη Βελουχιώτη.Το κείμενο της απόφασης της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ (16 Ιούλη 2011) αναφέρει σχετικά:
«Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη αποφασίζει την επίσημη πολιτική αποκατάσταση του Αρη Βελουχιώτη. Θεωρεί ότι είχε δίκιο ως προς την εκτίμηση που έκανε για τη Συμφωνία της Βάρκιζας. Παράλληλα η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη σημειώνει ότι η διαφωνία του Αρη με τη Συμφωνία της Βάρκιζας δε δικαιώνει τη στάση του απέναντι στη συλλογική θέση του Κόμματος και την παραβίαση από αυτόν της κομματικής πειθαρχίας, καθώς και την αξιοποίηση από τον Αρη της φήμης και του σεβασμού που είχε κατακτήσει την προηγούμενη περίοδο ως καπετάνιος του ΕΛΑΣ και στέλεχος του ΚΚΕ. Η στάση του αυτή, που αποτέλεσε ρήξη με τη θεμελιώδη αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, δεν καθιστά δυνατή τη μετά θάνατο αποκατάσταση και της κομματικής του ιδιότητας» Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, 1918-1949, Α’ τόμος.
Ακόμα και σήμερα λοιπόν, το ΚΚΕ, επικαλούμενο θέματα κομματικής πειθαρχίας και δημοκρατικού συγκεντρωτισμού δεν προχωρά στην κομματική αποκατάσταση του Αρη Βελουχιώτη. Οσο για την καθυστερημένη πολιτική του αποκατάσταση μοιάζει να αφορά κυρίως μια εκκρεμότητα του ΚΚΕ με τον εαυτό του. Γιατί παρ όλες τις προσπάθειες που έγιναν από διάφορες πλευρές να συκοφαντηθεί και να υποτιμηθεί η προσφορά του, ο Αρης έχει δικαιωθεί από την ιστορία και έχει περάσει στη συλλογική μνήμη του λαού μας σαν ο αδιάλλακτος μαχητής του εθνικοαπελευθερωτικού και αντιφασιστικού αγώνα. Γιατί ο Πρώτος καπετάνιος του ΕΛΑΣ όπως λέει ο ποιητής, ήταν «η ψυχή και ο νους του αγώνα» «ο άξιος μπροστάρη του, που όντας επέσαν όλοι, υψώθη σπάθα πρώτη ενάντια στον εχθρό κι ενάντια στον Προδότη» (Κώστας Βάρναλης, “Λεβεντομάννα Ρούμελη”,1944).
Κι αυτό δεν χρειάζεται καμιά κομματική απόφαση να το επιβεβαιώσει.
Παράλληλα η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ προχωρά στην πολιτική και κομματική αποκατάσταση του Νίκου Ζαχαριάδη «ως αφοσιωμένου, ασυμβίβαστου, πρωτοπόρου και μαχητικού λαϊκού ηγέτη στην υπόθεση της εργατικής τάξης, στον προλεταριακό διεθνισμό, στην πάλη για κοινωνική απελευθέρωση». «ΔΟΚΙΜΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ του ΚΚΕ, 1949-1968, Β΄τόμος»
Και μοιάζει πικρή ειρωνεία της ιστορίας που ο ‘ασυμβίβαστος’ λαϊκός ηγέτης Νίκος Ζαχαριάδης υπέγραψε την αποκήρυξη και διαγραφή του Άρη που διαφώνησε με τη ταπεινωτική συμφωνία της Βάρκιζας. Μια συμφωνία με την οποία η ηγετική ομάδα Σιάντου-Ιωαννίδη με προκάλυμμα την πολιτική της εθνικής ενότητας παραδίδει τα όπλα στην ξένη και ντόπια αντίδραση χωρίς να ηττηθεί και χωρίς να διασφαλίζει τους χιλιάδες αγωνιστές του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ. Μια συμφωνία που ούτε ο συσχετισμός των δυνάμεων επέβαλε αλλά ούτε και αυτή η έκβαση της μάχης του Δεκέμβρη.
Ήταν πράγματι αντικομματική η απόφαση του Άρη να μείνει πιστός στον όρκο του αντάρτη και να συνεχίσει τον αγώνα ενάντια στη νέα Αγγλική κατοχή; Ο Αρης τονίζει χαρακτηριστικά στο Λόγο της Λαμίας: «Ο ΕΛΑΣ και το ΕΑΜ υποσχέθηκαν στο λαό την πάλη ενάντια στον κατακτητή και την απελευθέρωση της χώρας μας. Αυτές τις υποσχέσεις τις τηρήσαμε .Μα εμείς υποσχεθήκαμε στο λαό και κάτι άλλο: Ότι δεν θ' αφήσουμε το όπλο από το χέρι μας αν δεν πετύχουμε και τη διπλή λευτεριά: τη λαοκρατία».
Ο Άρης Βελουχιώτης που με την πολιτική του οξυδέρκεια είχε προβλέψει τα σχέδια της Βρετανικής πολιτικής για τη χώρα μας, προσπάθησε απεγνωσμένα να προειδοποιήσει την ηγεσία που εθελοτυφλούσε επαναπαυμένη στις θέσεις τους στην κυβέρνηση «εθνικής ενότητας». Ο Άρης ακόμα και μετά τη Βάρκιζα δεν ανέπτυξε ανοιχτή δράση μη θέλοντας να δώσει αφορμή στην αντίδραση για διώξεις των αγωνιστών της Αντίστασης. Προσπάθησε να έρθει σε επαφή με την ηγεσία του κόμματος και συμφώνησε να φύγει με τη τους συντρόφους του σε γειτονική Λαϊκή Δημοκρατία με τον όρο να μπορεί να εκθέσει δημόσια εκεί τις διαφωνίες του. Η ηγεσία τον διαβεβαίωσε ότι θα παραλάμβανε καθ’ οδόν από τις οργανώσεις του κόμματος την κομματική σύνδεση, η όμως οποία δεν έφτασε ποτέ …
Η άφιξη του Νίκου Ζαχαριάδη, που κρατούνταν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Γερμανία έδωσε για μια στιγμή την ελπίδα στον Άρη και στους συναγωνιστές ότι δεν έχουν όλα χαθεί. Γρήγορα διαψεύστηκαν. Έστω και την τελευταία στιγμή ο νέος Γραμματέας είχε τη δυνατότητα να διαβάσει την επιστολή με τις απόψεις του Άρη που του έδωσε ο αδελφός του Αρη, και να σταματήσει την αποκήρυξη του. Ο Ζαχαριάδης όμως συντασσόμενος με την ηγεσία Σιάντου- Ιωαννίδη, έσπευσε να την επικυρώσει αρνούμενος να δει και να ακούσει τον Πρώτο καπετάνιο πριν τον καταδικάσει. Έτσι, ο Άρης Βελουχιώτης, αποκηρύσσεται με ένα δημοσίευμα-ντροπή του Ριζοσπάστη στο οποίο αποκαλείται περιφρονητικά ‘μιζέριας’ και η στάση του χαρακτηρίστηκε ‘ύποπτη και τυχοδιωκτική που δίνει όπλα στη δεξιά να παραβιάζει τη Βάρκιζα και να παρεμποδίζεται έτσι η δημοκρατική εξέλιξη!’ (Ριζοσπάστης, 12ης Ιούνη του 1945). Μετά τέσσερες μέρες στις 16 Ιουνίου 1945 δημοσιεύτηκε στο Ριζοσπάστη η απόφαση της ΠΓ της διαγραφής του Αρη Βελουχιώτη που είχε αποφασιστεί μυστικά στην 11η Ολομέλεια από τον Απρίλιο του ‘45. Η διαγραφή του Αρη δημοσιεύτηκε στο Ριζοσπάστη την ημέρα του τραγικού θανάτου του Άρη Βελουχιώτη στη χαράδρα της Μεσούντας. Και αυτοί που την υπέγραψαν έχουν βαριές πολιτικές και ηθικές ευθύνες για την εξόντωση του Πρώτου Καπετάνιου του ΕΛΑΣ και την μετέπειτα εξέλιξη των γεγονότων.
Ήταν μια απόφαση άδικη και εκδικητική, αντίθετη με το λαϊκό αίσθημα που έπεσε σαν κεραυνός στα κεφάλια των αγωνιστών της Αντίστασης σε μια κρίσιμη στιγμή που η αντίδραση και οι παρακρατικοί οργίαζαν. Όπως τονίζει ο Γρηγόρης Φαράκος «η διαφωνία του Άρη δεν έπρεπε να αντιμετωπισθεί τυπικά, ως μια παραβίαση της κομματικής πειθαρχίας. Ο Άρης, ήταν μορφή εκείνου του ανελέητου Αγώνα. Με τους πολλούς δεν μετριέται. (Φαράκος, σελ.124). Αλλά και ο αγωνιστής Νίκος Πλουμπίδης λίγους μήνες πριν εκτελεστεί, με επιστολή του μέσα από τη φυλακή είχε το θάρρος να μιλήσει καθαρά για τη συμβολή του Άρη. Εκφράζει τη διαφωνία του για τον τρόπο που χτυπήθηκε από το κόμμα και ζητά την αποκατάσταση της μνήμης του.
Δεν ξέρω τι θα έλεγε ο Άρης Βελουχιώτης αν μπορούσε να ακούσει τη Γραμματέα του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα να ανακοινώνει αύριο στη γενέτειρα του τη Λαμία την απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ για την πολιτική του αποκατάσταση αλλά και για την άδοξη τύχη της μακρόχρονης κομματικής του εκκρεμότητας. Για εκείνο που είμαι σίγουρη είναι ότι μπροστά στη σημερινή κατάσταση της ολόπλευρης επίθεσης του κεφαλαίου ενάντια στον ελληνικό λαό μέσα στις συνθήκες και της νέας κατοχής από την κυβέρνηση του μνημονίου και της τρόικας, θα καλούσε σε ένα νέο « Μέτωπο Εθνικής Ανεξαρτησίας». Και με το ντουφέκι του στον ώμο, καβάλα στο άλογο του θα κατηφόριζε από τα βουνά της Ρούμελης. Δίπλα του οι μαυροσκούφηδες και πίσω ο λαός.
Και Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου