Με αφορμή το άνοιγμα κάποιων μαγαζιών Κινέζικων προϊόντων σας παρουσιάζουμε το παρακάτω άρθρο.Η εικόνα του πλανόδιου εμπόρου (γυρολόγου) είχε εδώ και χρόνια χαθεί από κάθε γωνιά της Ελλάδας και για τούτο ευθύνονται αφενός μεν η ανάπτυξη των δρόμων και η απόκτηση ιδιωτικών αυτοκινήτων από τους περισσότερους κατοίκους της επαρχίας και η δυνατότητα να επισκέπτονται οποιαδήποτε στιγμή επιθυμούν τα καταστήματα των κοντινών αστικών κέντρων και αφετέρου, η τραγική πληθυσμιακή αποψίλωση σε κάθε χωριό και οικισμό που έκανε ασύμφορη την επίσκεψη οποιουδήποτε εμπορευόμενου σε αυτά.
Τούτο φαίνεται πως δεν γνωρίζουν οι Κινέζοι γυρολόγοι που κατά τα τελευταία χρόνια αντικατέστησαν τους ημέτερους πλανόδιους και οργώνουν κυριολεκτικά με διάφορα τρισάθλια αυτοκίνητα όλη την Ελλάδα πουλώντας ένα σωρό ... απίθανα και εξωτικά πράγματα σε εξευτελιστικές τιμές. Είναι απίστευτο το πώς ανακαλύπτουν ότι στο τάδε μικροχώρι των Αγράφων ή στον δείνα οικισμό του Αχελώου ζουν ακόμα κάποιοι λίγοι άνθρωποι και εμφανίζονται ξαφνικά στην αυλή τους όπου απλώνουν με τελετουργικό τρόπο την πραμάτεια τους. Ακολούθως με ένα ελληνοκινέζικο γλωσσικό ιδίωμα που υποστηρίζεται βεβαίως από μια σειρά απαραίτητων κινήσεων και χειρονομιών καταφέρνουν να επικοινωνήσουν με τον υποψήφιο πελάτη ο οποίος τελικά πείθεται και αγοράζει κάτι τις από τον γυρολόγο.
Όχι βέβαια πως αυτός έχει ανάγκη το άλφα ή το βήτα αντικείμενο αλλά εξαιτίας της όλης στάσης του κινέζου που χωρίς τη βοήθεια της γλώσσας επιστρατεύει μια θεατρικότητα στο πρόσωπο και στο σώμα με την οποία και υποβάλλει τον πελάτη στην αγορά. Το ίδιο πρόβλημα με τη γλώσσα έχει βεβαίως και ο πελάτης ο οποίος λυγάει μπροστά στο δράμα που παίζει μπροστά του ο σιωπηλός κινέζος και παίρνει μια σειρά από κατσαβίδια που λυγάνε με την πρώτη αντίσταση της βίδας, πριόνια που δεν κόβουν τίποτα, διάφορα επικίνδυνα αξεσουάρ και ομπρέλες που στη δεύτερη βροχή λιώνουν σαν χαρτί και ένα σωρό άλλα άχρηστα πράγματα που παράγουν τα κινέζικα εργοστάσια. 
Κάτι τέτοιες ομπρέλες αγόρασε προχθές για τον πατέρα του στο διάσημο βεντζινοπωλείο – βενζινοποτείο του Βάϊου Πολύζου στα Βραγκιανά ο Ηλίας Τσιτσιάνης αφού βεβαίως πρώτα παζαρεύοντας κατέβασε (κοινή συναίνεσει με τον Κινέζο ο οποίος έδειξε ιδιαίτερα προσαρμοσμένος με τις ανατολίτικες συνήθειες) την τιμή από πέντε σε τέσσερα ευρώ. Αφού τις πήρε τις άνοιξε πάνω από το τραπέζι που πίναμε καφέ με τον δάσκαλο Τάκη Τσιάρα και τον Γιάννη Πολύζο, είδε πως λειτουργούν και έμειναν αμφότεροι ευχαριστημένοι. Ανέκφραστος ο Κινέζος (που να συγκρατήσω πως τον λένε με το όνομα που είπε) πήγε μετά στο αντικρινό τραπέζι που κάθονταν ο εφημέριος του Μαράθου, παπα Γιώργης Βόμπρας, να του πουλήσει αναπτήρες αλλά δεν κατάφερε να τον πείσει γιατί αμέσως μόλις τον πλησίασε, αυτός έκανε μια κίνηση και έπιασε προστατευτικά τα γένια του.
Είχε ακούσει μας είπε πως αυτά τα κινέζικα μαραφέτια σκάνε εκεί που δεν το περιμένεις και μπορεί να σου κάψουν πραγματικά και όχι μεταφορικά τα γένια κι έτσι ούτε ήθελε να τα δει στα μάτια του, πόσο μάλιστα να τα πιάσει στα χέρια του.Δεν χρειάστηκε να ακούσει περισσότερα ο Κινέζος. Από την κίνηση κατάλαβε πως δεν μπορούσε με κανένα τρόπο να τον πείσει και μαζεύτηκε αμίλητος σε μια καρέκλα κοντά στην πραμάτεια του περιμένοντας τον επόμενο πελάτη ο οποίος ολόκληρο το απόγευμα δεν φάνηκε να περνάει από το βενζινοποτείο. Λίγο πριν νυχτώσει σηκώθηκε, τα μάζεψε κι ανέκφραστος άνοιξε την πόρτα και πήρε με το σαράβαλό του το δρόμο προς τα Κέδρα Ευρυτανίας που όπως φαίνεται ήξερε πως κατοικούν περισσότεροι άνθρωποι και θα είχε ίσως καλύτερη τύχη στις πωλήσεις του…
Γράφει ο Ηλίας Προβόπουλος
Από prassia-eyrytanias
