Είναι γνωστό ότι η Ισλανδία ήταν το πρώτο θύμα της οικονομικής κρίσης που ξεκίνησε από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το πρώτο κράτος που κήρυξε στάση πληρωμών. Μετά από πολύμηνες και πολύπλοκες διαπραγματεύσεις οι πιστωτές της χώρας, βρετανικές κυρίως και ολλανδικές τράπεζες , επέβαλλαν στο νησί ένα ιδιαίτερα αυστηρό πρόγραμμα εξόφλησης που το ισλανδικό Κοινοβούλιο το ενέκρινε αλλά ο Ισλανδός πρόεδρος Ολαφούρ Ραγκάρ Γκρίμσον, μετά τις σφοδρές λαϊκές αντιδράσεις αρνήθηκε να το υπογράψει ανοίγοντας έτσι το δρόμο για το σημερινό ... δημοψήφισμα. Σήμερα λοιπόν οι Ισλανδοί καλούνται να αποφασίσουν αν θα δεχτούν να πληρώσουν αυτοί τα σπασμένα του ισλανδικού τραπεζικού συστήματος προς τις ξένες τράπεζες.
Οι δήμιοι της μικρής Ισλανδίας δοκίμασαν όλα τα μέσα προκειμένου να αποφύγουν το δημοψήφισμα, αλλά όλες τους οι προσπάθειες απέτυχαν παταγωδώς. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι τα τρία τέταρτα των Ισλανδών απορρίπτει τη συμφωνία που ενέκρινε το Κοινοβούλιο τους και με βάση την οποία η χώρα αναλαμβάνει την υποχρέωση να επιστρέψει στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις Κάτω Χώρες, το ποσό των 3,9 δισ. ευρώ (5, 3 δισεκατομμύρια δολάρια), ποσό που αντιστοιχεί στο ένα τρίτο των χρημάτων που έχασαν οι μεγάλες βρετανικές και ολλανδικές τράπεζες μετά την κατάρρευση του ισλανδικού τραπεζικού συστήματος το 2008.
Το ΑΕΠ της Ισλανδίας είναι περίπου 17 δισεκατομμύρια δολάρια. Το ποσό που ζητούν να καταβληθεί είναι ίσο με το 30% του ετήσιου ΑΕΠ του νησιού! Καθώς ο πληθυσμός της Ισλανδίας είναι 320 χιλιάδες ψυχές, το ποσό του χρέους ανά άτομο φτάνει τα 16.500 δολάρια. Με βάση τη συμφωνία τα χρήματα θα πρέπει να καταβληθούν μέσα σε 14 χρόνια, πράγμα που σημαίνει ότι κάθε πολίτης θα πρέπει να καταβάλλει 100 δολάρια το μήνα μέχρι το 2025.
Τι θα συμβεί αν ο λαός καταψηφίσει τη συμφωνία;
Οι μεγάλες βρετανικές και ολλανδικές τράπεζες, με την κάλυψη των κυβερνήσεων τους, απειλούν με βαριά αντίποινα και απομόνωση την Ισλανδία, σαν και αυτά που επιβάλλουν στα λεγόμενα «κράτη παρίες». Σε μια προσπάθεια τρομοκράτησης των Ισλανδών που σήμερα προσέρχονται στις κάλπες, το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Κάτω Χώρες ανακοίνωσαν ότι, σε περίπτωση νίκης του Οχι, θα εμποδίσουν την Ισλανδία να πάρει τα υπόλοιπα 2,1 δισεκατομμύρια δολάρια από το πακέτο σωτηρίας του ΔΝΤ. Και κάτι χειρότερο: Η βρετανική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι αν καταψηφιστεί η συμφωνία αποπληρωμής του χρέους, τότε σε βάρος της Ισλανδίας θα εφαρμοστούν τα ίδια μέτρα που ισχύουν και κατά της τρομοκρατίας, δηλαδή το πάγωμα των καταθέσεων και των τραπεζικών λογαριασμών των Ισλανδών.
Σε μια προσπάθεια να τονίσει τη σοβαρότητα της κατάστασης, ο Ισλανδός υπουργός Οικονομικών, εκβιάζοντας και αυτός με τη σειρά του τους ψηφοφόρους, προειδοποίησε ότι η τυχόν αποτυχία διάσωσης της χώρας από το ΔΝΤ θα σημάνει τη συρρίκνωση της οικονομίας κατά 5% αντί του προβλεπόμενου 2%. Ο υπουργός είπε ακόμη, και εδώ φαίνεται ότι η ΕΚΤ έβαλε το χεράκι της, ότι η νίκη του Οχι στο δημοψήφισμα, θα ακυρώσει την ένταξη της Ισλανδίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μπορεί η Ισλανδία να είναι μια μικρή χώρα, η νίκη του Οχι θα έχει σοβαρές όμως συνέπειες, αν όχι οικονομικές, τουλάχιστον συμβολικές.
Ενας λαός της Ευρώπης έχει πει όχι στις επιταγές της οικονομικής ολιγαρχίας, και μάλιστα έχει επιλέξει σαν στοιχειώδες μέτρο αυτοάμυνας του την μη αποπληρωμή του εξωτερικού του χρέους.
Οι αντιδράσεις των εργαζομένων μπορούν να ακυρώσουν την συναίνεση των Τραπεζιτών
Πληροφορίες από indy.gr
Οι Ισλανδοί απέρριψαν με συντριπτική πλειοψηφία τη συμφωνία για την καταβολή 3,8 δισεκατομμυρίων ευρώ σε αποζημιώσεις προς τους Βρετανούς και τους Ολλανδούς που διατηρούσαν λογαριασμούς στο Icesave της Landsbanki, σύμφωνα με μερικά επίσημα αποτελέσματα.
Τα μερικά αποτελέσματα του δημοψηφίσματος του Σαββάτου σε δείγμα περίπου 83.500 ψήφων, με τα δύο πέμπτα των ψήφων καταμετρημένες, δείχνουν πως το 93% τάσσεται κατά της συμφωνίας. Το «ναι» είπαν μόλις το 1,5% των ψηφοφόρων, και οι υπόλοιπες ψήφοι ήταν άκυρες.
Οι 230.000 Ισλανδοί ψηφοφόροι είχαν κληθεί να εγκρίνουν τη συμφωνία για την αποζημίωση της καταθετών που έχασαν χρήματα σε ηλεκτρονικούς λογαριασμούς Icesave της ισλανδικής τράπεζας Landsbanki, όταν η τράπεζα πτώχευσε συμπαρασύροντας το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας και βυθίζοντας την Ισλανδία στη δίνη της κρίσης εν μία νυκτί.
Ως εγγυητές αναγκάστηκαν να εμφανιστούν το Λονδίνο και η Χάγη, τις οποίες τώρα πρέπει να αποπληρώσει η Ισλανδία. Η χώρα χρειάζεται να καταλήξει σε μια συμφωνία με τη Βρετανία και την Ολλανδία για να αποδεσμευτεί η ξένη βοήθεια, την οποία έχει ανάγκη για την ανάκαμψη της οικονομίας της που έχει καταρρεύσει. Το βρετανικό υπουργείο Οικονομικών εμφανίστηκε πρόθυμο την Κυριακή να αποδεχθεί «με ευελιξία» το αποτέλεσμα του δημοσψηφίσματος.
Οι Ισλανδοί με το δημοψήφισμα ειχαν τεθεί μπροστά στο «δίλημμα» της ακριβής αποπληρωμής χρεών ή της απομόνωσης. Tην Κυριακή, η Ευρωαπϊκή Ένωση ανακοίνωσε ότι «έλαβε υπόψη το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος», και αποσύνδεσε την έκβασή του με την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας: «Η ένταξη της Ισλανδίας και η ρύθμιση της υπόθεσης Icesave αποτελούν δύο διαφορετικές διαδικασίες» ξεκαθάρισαν οι Βρυξέλλες.
Η πρωθυπουργός της χώρας Γιοχάνα Σιγκουρδαρντότιρ δήλωσε πως η κεντροαριστερή κυβέρνησή της θα παραμείνει στην εξουσία μετά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, ενώ χαρακτήρισε το αποτέλεσμα «αναμενόμενο».
«Αυτό δεν έχει καμιά επίπτωση στη ζωή της κυβέρνησης. Πρέπει να προχωρήσουμε και να τελειώσουμε τη συζήτηση για την Icesave. Πρέπει να βρούμε μια συμφωνία» δήλωσε η Γ.Σιγκουρνταρντότιρ , ενώ ο υπουργός Εξωτερικών Οσούρ Σκαρφέτινσον ανέφερε πως η Βρετανία και η Ολλανδία έδειξαν ότι είναι πρόθυμες να συνεχίσουν τις συνομιλίες για τα χρέη του Icesave μετά την απόρριψη της συμφωνίας.
«Λάβαμε τέτοια ένδειξη» δήλωσε στους δημοσιογράφους. Η κυβέρνηση της χώρας, που είχε προκύψει μετά από εκλογές που ακολούθησαν το «σκάσιμο της ισλανδικής φούσκας», είχε προσπαθήσει με κάθε τρόπο (ακόμη και απειλώντας με κατάρρευση του κυβερνητικού συνασπισμού) να εγκριθεί η συμφωνία.
To κοινοβούλιο, παρά τις έντονες αντιδράσεις των Ισλανδών που θεωρούσαν ότι καλούνται να πληρώσουν τα χρέη της Landsbanki, είχε κυρώσει τη συμφωνία και την είχε αποστείλει στον πρόεδρο της χώρας για την οριστική έγκριση.
Ο πρόεδρος όμως αρνήθηκε να την υπογράψει (ασκώντας, για δεύτερη φορά στην ιστορία του κράτους, το δικαίωμα του προεδρικού βέτο), θέτοντάς την αυτόματα σε δημοψήφισμα.
Η ισλανδική οικονομία εκτιμάται ότι συρρικνώθηκε περίπου 8% το 2009, και η ανάκαμψη δεν αναμένεται νωρίτερα από το 2011. Τα 3,8 δισ. ευρώ που καλείται να αποπληρώσει το Ρέικιαβικ αντιστοιχούν σε περισσότερο από τα δύο τρίτα ενός συνηθισμένου ισλανδικού προϋπολογισμού.
Από Τα ΝΕΑ