Είναι
σαν να παρακαλεί κανείς τους εμπρηστές να σβήσουν οι ίδιοι τη φωτιά,
που εκείνοι άναψαν (A.Sallusti)
“Για
πολλά χρόνια πίστευε κανείς ότι, οι δημοκρατικές χώρες έπρεπε, όφειλαν
και επιτρεπόταν να χρεώνονται, για να μπορούν να στηρίζουν το κοινωνικό
κράτος. Σήμερα γνωρίζουμε πλέον ότι, οι ελεύθερες εκλογές και τα χρέη δεν είναι δυνατόν να συνυπάρξουν – πως, όσο μεγαλύτερα είναι τα δημόσια χρέη, τόσο λιγότερη η Δημοκρατία. Κάποια στιγμή δηλαδή φτάνουμε σε εκείνο το κρίσιμο, στο μοιραίο καλύτερα σημείο όπου, δεν έχει πλέον τη «θεσμική» εξουσία ο λαός, το Κοινοβούλιο ή η κυβέρνηση, αλλά οι δανειστές – ένα σημείο που έχουν «αγγίξει» σήμερα πάρα πολλά δημοκρατικά κράτη...