Για να πετάξει το πουλί

Η φυγή των μεγαλο-υπόπτων για το σκάνδαλο της Ζίμενς στην Γερμανία και από εκεί στην Λατινική Αμερική μοιραία προκάλεσε στον μπλόγκερ μνήμες περίεργες και ενοχλητικές. Γιατί η φυγή στην γερμανική κοιτίδα της κλοπής και από εκεί σε χώρες που με ασφάλεια θα ξεκοκαλιστούν τα κλοπιμαία, δεν είναι πρωτόγνωρη ούτε πρωτοφανής.

Την εσπέρα της 12ης Σεπτεμβρίου 1944, αναχώρησε από την Αθήνα μία αμαξοστοιχία με δύο βαγόνια. Ήταν το "τραίνο της μεγάλης φυγής" που κουβαλούσε τους πιο διακεκριμένους δωσίλογους και συνεργάτες του Ράιχ, την αφρόκρεμα των Ελλήνων εθνικοσοσιαλιστών. Το πρωί της 14ης Σεπτεμβρίου το τραίνο έφτασε στο σταθμό της Θεσσαλονίκης, όπου παρέλαβε τους χιτλερικούς της συμβασιλεύουσας, που ένιωθαν τον ασφυκτικό κλοιό από την επικείμενη κατάρρευση του ναζιστικού Ράιχ, και την αναπότρεπτη είσοδο των τμημάτων του ΕΛΑΣ στην Θεσσαλονίκη.

Ο Στράτος Δορδανάς στο βιβλίο του "Έλληνες εναντίον Ελλήνων", αναφέρει την χαρακτηριστική περίπτωση της ενδοξότερης χιτλερικής φυσιογνωμίας της Θεσσαλονίκης, του ......πλέον έμπιστου συνεργάτη των Ναζί, Λάσκαρη Παπαναούμ ο οποίος πούλησε με τρόπο "κανονικό" δηλαδή με συμβόλαια και όλους τους τύπους, τις μεγάλες εβραϊκές περιουσίες που είχε αρπάξει ένα χρόνο νωρίτερα, όταν οι Εβραίοι της πόλης έπαιρναν το δρόμο για το Άουσβιτς με τα τραίνα του θανάτου, εισπράττοντας τα λύτρα του αίματος σε χρυσές λίρες. Όλα τα χρήματα που εισέπραξε ο Παπαναούμ από τις μεταβιβάσεις των εβραϊκών ακινήτων, κατατέθηκαν στην Τράπεζα του Ράιχ. Τα εμπορεύματα των επιχειρήσεων που πούλησε μεταφέρθηκαν σιδηροδρομικώς αλλά και αεροπορικώς (!) στην πατρίδα του εθνικοσοσιαλισμού. Ο ίδιος έφτασε στον σιδηροδρομικό σταθμό Θεσσαλονίκης με υπηρεσιακό αυτοκίνητο της Βέρμαχτ. Η συνδρομή των ναζί στον καλό τους συνεργάτη ήταν πραγματικά αμέριστη. Φυσικά ο μέγας εξολοθρευτής των Εβραίων της Θεσσαλονίκης Λάσκαρης Παπαναούμ δε θα επιστρέψει στην Ελλάδα ποτέ, όπως και πολλοί άλλοι...

Άλλωστε η κατοχύρωση των κλεμμένων που βγήκαν από τις υπό κατοχή χώρες, έγινε κυρίως από τις τράπεζες της ουδέτερης Ελβετίας, το κράτος - τραπεζίτη του Χίτλερ, το οποίο σκοπίμως άφησαν οι Ναζί έξω από το πεδίο του πολέμου για να μπορούν να χρησιμοποιούν τις "υπηρεσίες" του ως κλεπταποδόχου (Χάγκεν Φλάισερ : "Οι πόλεμοι της μνήμης"). Γιατί οι μεγαλοναζί ήταν κυρίως ληστές και πλιατσικολόγοι. Έτσι με τα κλοπιμαία στα χέρια πολλοί ναζιστές κατέφυγαν στην Λατινική Αμερική. Ωστόσο οι λίγοι που θα επιστρέψουν και θα δικαστούν στην Ελλάδα ανέλυσαν επαρκώς, δικαιολογώντας τη στάση τους, τον αγώνα που έδωσαν μέσα από τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής, ενάντια στον ερυθρό κίνδυνο...

Αλλά ας επανέλθουμε στην αμαξοστοιχία της φυγής. Μετά από περιπέτειες, βλέπετε τα συμμαχικά αεροπλάνα αλλά και οι βαλκάνιοι παρτιζάνοι (Γιουγκοσλάβοι και οι Αλβανοί) προσπάθησαν να τους χαλάσουν το ταξίδι, το τραίνο της μεγάλης φυγής έφτασε στην Βιέννη, στις 3 Οκτωβρίου 1944 . Λίγες ημέρες αργότερα θα αποχωρούσαν συντεταγμένα μαχόμενα από την ελληνογιουγκοσλαβική μεθόριο, μαζί με τον στρατό της Βέρμαχτ, τα σώματα των ενόπλων γερμανοντυμένων, όπως αυτό του διαβόητου, απότακτου του 1935, συνταγματάρχη Γεωργίου Πούλου με καταγωγή από την ορεινή Ναυπακτία, που κοσμεί την έναρξη του ποστ. Ο ναζιστής Πούλος παρέμεινε στην ιστορία για τις θηριωδίες του στην Βόρεια Ελλάδα.

Στην Αυστρία θα συγκεντρωθούν όλοι οι Έλληνες χιτλερικοί, όπου θα σχηματίσουν τον Νοέμβριο του 1944 την "εξόριστη ελληνική κυβέρνηση της Βιέννης" υπό την προεδρία του εκ τσαρικής Ρωσίας τραπεζίτη, Έκτορα Τσιρονίκου, "αντιπρόεδρου και υπουργού οικονομικών" στην δωσίλογη κυβέρνηση του Ι. Ράλλη. Ο G. Aly στο βιβλίο του "Το λαϊκό κράτος του Χίτλερ" υποστηρίζει ότι ο Έκτωρ Τσιρονίκος φρόντισε για την πώληση από Έλληνες χρηματομεσίτες, του κλεμμένου χρυσού των Εβραίων της Θεσσαλονίκης στο χρηματιστήριο Αθηνών, με σκοπό να εφοδιαστεί η Βέρμαχτ με το απαραίτητο ρευστό που χρειαζόταν για τις ανάγκες των μονάδων κατοχής.

Τον Δεκέμβριο του '44 ενώ μαίνονταν οι μάχες στην Αθήνα μεταξύ των Ελασιτών και των Εγγλέζων, η ραδιοφωνική εκπομπή των Ελλήνων εθνικοσοσιαλιστών από το περικυκλωμένο Ράιχ, καλούσε τους Έλληνες να κάνουν υπομονή δύο μήνες μέχρι να επανέλθει ο γερμανικός στρατός να τους ελευθερώσει!

Μεταξύ άλλων στην "κυβέρνηση της Βιέννης" συμμετείχε και ο "υπολοχαγός" στο γερμανοντυμένο σώμα του Πούλου, Ξενοφών (Φον) Γιοσμάς, ο οποίος αφού εξασφάλισε μεταπολεμικά χάρη από τον βασιλιά Παύλο, βαπτιζόμενος στην εμφυλιακή κολυμπήθρα του Σιλωάμ ως πολέμιος των κομμουνιστοσυμμοριτών, ίδρυσε το 1960 στην Θεσσαλονίκη, τον "Σύνδεσμο αγωνιστών και θυμάτων της εθνικής αντιστάσεως Βορείου Ελλάδος", με έμβλημα τον σταυρό της Βέρμαχτ!!!

Αργότερα το 1966 ο Γιοσμάς έκατσε στο σκαμνί κατηγορούμενος για ηθική αυτουργία στη δολοφονία του βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη, τον Μάιο του 1963, ως ηγετικό μέλος της "καρφίτσας" με ένα βούλευμα - καταπέλτη που περιείχε αναφορές στο ναζιστικό παρελθόν του, ενώ με απόφαση του ανακριτή Χρήστου Σαρτζετάκη είχε ήδη προφυλακιστεί. O φυσικός αυτουργός της δολοφονίας Σ. Γκοτζαμάνης ήταν μέλος του συνδέσμου του Γιοσμά. Τις ημέρες της δίκης ο Γιοσμάς έλεγε "εγώ φταίω που ήρθα από την Γερμανία δια να αποδυθώ εις εθνικούς αγώνας" (Σ. Δορδανάς στο "Εχθρός εντός των τειχών" επιμέλεια έκδοσης Ι. Μιχαηλίδης, Ηλ. Νικολακόπουλος, Χ. Φλάισερ). Στην απολογία του είπε το καταπληκτικό "τους Γερμανούς τους αγαπούσα και αυτοί με θεωρούσαν τον υπ' αριθμό ένα τίμιον Έλληνα". Η δικαιοσύνη ωστόσο εκτίμησε τον πατριωτικό του ρόλο και ο Γιοσμάς καταδικάστηκε σε ποινή κάθειρξης ενός έτους για...διατάραξη κοινής ησυχίας προκειμένου να συνεχίσει απερίσπαστος το "εθνικόν του έργο" στην υπηρεσία της Χούντας των συνταγματαρχών που ακολούθησε.

Έτσι λοιπόν αγαπητοί φίλοι μην ανησυχείτε για το πως θα ξεκαλοκαιριάσουν οι φυγάδες της Ζίμενς, αγκαλιά με τα κλοπιμαία. Αυτοί που τους άφησαν να φύγουν, ξέρουν πολύ καλά τι έκαναν. Γιατί για να πετάξει το πουλί πρέπει κάποιος να του ανοίξει την πόρτα. Και που ξέρετε. Μπορεί να ηγηθεί ο Χριστοφοράκος εκεί στην ξενιτιά των εντολέων του, κάποιας εθνικής κίνησης στα πρότυπα του Έκτορα Τσιρονίκου και του Φον Γιοσμά, για τη σωτηρία της πατρίδας από τους καταχραστές του δημόσιου πλούτου, για να σωθεί επιτέλους ο τόπος από τη διαφθορά, τη σήψη και τους απατεώνες.
Από http://vasikosmetoxos.blogspot.com/

Η " Γιορτή της Τράτας" στην Ερατεινή

Η "Γιορτή της Τράτας" που γίνεται κάθε χρόνο στην Ερατεινή θα πραγματοποιηθεί φέτος το Σάββατο 20 Ιουνίου 2009.
Η γιορτή της τράτας έχει γίνει παράδοση και κατά την ημέρα εκείνη προσφέρονται δωρεάν ψητά ψάρια στους επισκέπτες ( σαρδέλες) ενώ υπάρχουν μουσικά συγκροτήματα και χορός.
Είναι το πρώτο πανηγύρι του καλοκαιριού δίπλα στην θάλασσα.
Μην χάσετε αυτήν την μοναδική ευκαιρία για διασκέδαση.
Το καλοκαίρι έφτασε και μας προσκαλούν τα ακρογιάλια και οι μεζέδες.

Παραμένει εκτός λίστας για το 2010 το Ράλι Ακρόπολις

Αθήνα
Ήταν γνωστό εδώ και πολύ καιρό ότι ο εθνικός μας αγώνας δεν θα συμπεριλαμβανόταν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι την επόμενη σεζόν, στο πλαίσιο του rotation ανά δύο χρόνια των αγώνων που εφαρμόζεται από φέτος.

Ωστόσο υπήρχε η ελπίδα να μπει ως αντικαταστάτης, ύστερα από την απόφαση του Μόντε Κάρλο να συνεχίσει και του χρόνου στο IRC (Intercontinental Rally Challenge), αλλά και την απώλεια των υποψήφιων ράλι της ... Ινδονησίας και της Ρωσίας.

Τελικά η εταιρία-promoter του πρωταθλήματος, ISC, αποφάσισε να βάλει το πρόγραμμα τους αγώνες της Μ. Βρετανίας, της Πορτογαλίας και της Φινλανδίας, αγνοώντας το Ακρόπολις και το Ράλι Σαρδηνίας, σύμφωνα με δημοσίευμα του περιοδικού Autosport.

Επίσης, η ISC κράτησε στο καλεντάρι την Βουλγαρία, το τρίτο νέο event που ήταν εξ αρχής προγραμματισμένο να μπει στο WRC, ωστόσο συμπεριέλαβε την Αργεντινή ως αναπληρωματικό αγώνα για παν ενδεχόμενο.

Τέλος, ο αριθμός των αγώνων αυξήθηκε από 12 σε 13, ύστερα από την επαναφορά και του Ράλι Καταλονίας.

Η λίστα αυτή αναμένεται να πάρει την έγκριση της FIA, καθώς πηγές εντός της Ομοσπονδίας ξεκαθαρίζουν ότι η διαμόρφωση του αγωνιστικού προγράμματος αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο του promoter.

Υπενθυμίζεται ότι φέτος το Ράλι Ακρόπολις θα διεξαχθεί το τριήμερο 12-14 Ιουνίου, έχοντας ως νέα βάση το Λουτράκι.

Το προτεινόμενο καλεντάρι του WRC για το 2010:
1. Ράλι Σουηδίας
2. Ράλι Μεξικού
3. Ράλι Πορτογαλίας
4. Ράλι Ιορδανίας
5. Ράλι Τουρκίας
6. Ράλι Νέας Ζηλανδίας
7. Ράλι Βουλγαρίας
8. Ράλι Φινλανδίας
9. Ράλι Γερμανίας
10. Ράλι Ιαπωνίας
11. Ράλι Κορσικής
12. Ράλι Καταλονίας
13. Ράλι Μ. Βρετανίας
Απο in.gr

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

Του ΜΙΧΑΛΗ ΓΚΛΕΖΑΚΟΥ Καθηγητή του Πανεπιστημίου Πειραιώς

Στις συζητήσεις για τη σημερινή οικονομική κρίση, το ενδιαφέρον όλων εστιάζεται στον χρόνο ανάκαμψης της οικονομίας.
Η εντατική εκμετάλλευση των φυσικών πόρων (π.χ. ορυκτά) είναι εγκληματική ενέργεια κατά των επόμενων γενεών Είναι περίεργο, αλλά δεν φαίνεται να παρουσιάζουν ανάλογο ενδιαφέρον σημαντικότερα θέματα, όπως η καταλληλότητα του μοντέλου οικονομικής ανάπτυξης που ακολουθούμε και οι προοπτικές που δημιουργεί για τη δική μας και τις μελλοντικές γενιές.
Προσωπικά, πιστεύω ότι αυτό εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους για όλους μας, χωρίς να εξυπηρετεί το μακροπρόθεσμο συμφέρον της ανθρωπότητας. Αντίστοιχα, η οικονομική ανάπτυξη, όπως οριοθετείται και με τον τρόπο που επιδιώκεται, δεν έχει έννοια. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή....
Ως οικονομική ανάπτυξη θεωρούμε τη διόγκωση της οικονομικής δραστηριότητας και μόνο, χωρίς αναφορά στο κόστος της, λες και οι παραγωγικοί πόροι που διαθέτουμε ως ανθρωπότητα είναι απεριόριστοι. Είναι απίστευτο: Η οικονομία της ελεύθερης αγοράς, όπου κάθε δραστηριότητα αξιολογείται σε όρους οφέλους - κόστους, εκφράζει την οικονομική ανάπτυξη σε όρους οφέλους, μόνο.
Οπως είναι γνωστό, οι συντελεστές της παραγωγής είναι σε τελική ανάλυση οι Φυσικοί Πόροι, η Εργασία και το Κεφάλαιο. Ας δούμε, λοιπόν, τι συμβαίνει σε αυτούς όταν αναπτύσσεται η οικονομία.
1. Ένα μέρος των Φυσικών Πόρων αποτελεί μη ανανεώσιμο απόθεμα (π.χ. τα ορυκτά), το οποίο πρέπει να κατανεμηθεί δίκαια στη σημερινή και στις μελλοντικές ανθρώπινες κοινωνίες. Επομένως, η εντατική εκμετάλλευσή τους δεν συνιστά ανάπτυξη αλλά εγκληματική ενέργεια κατά των επόμενων γενεών (π.χ. των παιδιών μας).
Ένα άλλο μέρος μπορεί να αναπληρωθεί με τη συνδρομή της φύσης και της ανθρώπινης εργασίας, υπό την προϋπόθεση ότι η άντλησή τους γίνεται με τρόπο που δεν διαταράσσει την περιβαλλοντική ισορροπία, που αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την ανανέωσή τους. Επομένως, αφού η οικονομική δραστηριότητα καταστρέφει το περιβάλλον, στην ουσία καταστρέφει τον μηχανισμό παραγωγής φυσικών πόρων (π.χ. η ερημοποίηση των εδαφών και των θαλασσών, οι κλιματικές αλλαγές, η μετάλλαξη φυτών και ζώων κ.λπ.).
Ας συλλογιστούμε ότι θα είμαστε η πρώτη γενιά που θα παραδώσει βαριά πληγωμένη τη φυσική κληρονομιά, που έφτασε ώς εμάς μέσα από μια διαδρομή εκατομμυρίων ετών. Αυτό το κόστος, αυτό το φοβερό έγκλημα κατά των επόμενων γενεών, δεν το μετρούν οι δείκτες της οικονομικής «ανάπτυξης». Πρόκειται για μια πρωτοφανή απάτη, την οποία είτε δεν αντιλαμβανόμαστε, είτε απλώς την ανεχόμαστε με τρόπο που μας καθιστά συνενόχους.
2. Η ανθρώπινη εργασία αποτελεί τον θεμελιώδη συντελεστή παραγωγής, αφού χωρίς αυτή δεν μπορούν να αξιοποιηθούν οι φυσικοί πόροι και το κεφάλαιο. Ομως, παρά την κορυφαία συμβολή της στην οικονομία της ελεύθερης αγοράς, οι εργαζόμενοι δεν αποτελούν (όπως θα έπρεπε) συνεταίρους στη διανομή της παραγωγής, αλλά αντιμετωπίζονται ως αναλώσιμοι.
Η σύγχρονη πρακτική των επιχειρήσεων αλλά και των ηγεσιών όλων των χωρών αυτό δείχνει.
Πρόσφατα γίναμε μάρτυρες μιας πρωτοφανούς περικοπής των εργασιακών δικαιωμάτων στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Γνωρίζουμε επίσης για τις άθλιες συνθήκες εργασίας-αμοιβής στις τριτοκοσμικές χώρες. Ακόμη, αποτελεί καθημερινή πρακτική η συμπίεση του κόστους εργασίας προς την κατεύθυνση της εξίσωσης των όρων απασχόλησης με εκείνες του χειρότερου εργοδότη.
Η αντιμετώπιση της ανθρώπινης εργασίας με τον πιο πάνω τρόπο οδηγεί στη διαμόρφωση άδικων κοινωνιών, οι οποίες θυσιάζουν την ηθική στο βωμό της κατανάλωσης. Οι κοινωνίες αυτές, που διαμορφώνονται από αυτό το απαράδεκτο μοντέλο «ανάπτυξης», δεν είναι βιώσιμες μακροπρόθεσμα.
3. Στην οικονομία της ελεύθερης αγοράς, ο συντελεστής Κεφάλαιο είναι ο παντοδύναμος ρυθμιστής της οικονομικής δραστηριότητας. Η Φύση και η Εργασία είναι υποταγμένες σε αυτόν και χρησιμοποιούνται χωρίς φειδώ και χωρίς σεβασμό. Παρά το γεγονός ότι το κεφάλαιο δεν είναι καν αυτόνομος συντελεστής παραγωγής (διότι προέρχεται από σύνθεση της Φύσης και της Εργασίας), αντιμετωπίζεται ως το πολυτιμότερο στοιχείο και αμείβεται υπερβολικά.
Δεν είναι τυχαίο ότι η σύγχρονη οικονομία της ελεύθερης αγοράς μετρά την αποδοτικότητα κάθε παραγωγικής προσπάθειας αποκλειστικά σε όρους αμοιβής του κεφαλαίου, θεωρώντας τις συμπιεσμένες τιμές των πρώτων υλών και την αυθαίρετα προσδιορισμένη αμοιβή της εργασίας δεδομένες.
Το επιχείρημα της ευημερίας της κοινωνίας μέσω της οικονομικής ανάπτυξης είναι ξεκάθαρα παραπλανητικό. Πρώτον, διότι είναι απαράδεκτη μια κοινωνία που αργά αλλά σταθερά καταστρέφει τον πλανήτη στον οποίο ζει. Δεύτερον, διότι μια κοινωνία εκφυλίζεται με βεβαιότητα όταν τη θέση των αξιών παίρνει η κατανάλωση, η οποία μάλιστα σε μεγάλο βαθμό καλύπτει ανάγκες τις οποίες προκαλεί η ίδια η οικονομική «ανάπτυξη».
Για παράδειγμα, χρειαζόμαστε όλο και περισσότερες υπηρεσίες υγείας διότι η διατροφική μας αλυσίδα έχει μολυνθεί.
Εν ολίγοις, το μοντέλο ανάπτυξης που ανεχόμαστε βάζει τον άνθρωπο σε δεύτερη μοίρα και τον αναγκάζει να λειτουργεί στο πλαίσιο μιας άδικης ανθρώπινης κοινωνίας, από την οποία αφαιρεί κάθε μακροπρόθεσμη προοπτική.
Να σημειωθεί ακόμη ότι, έστω και με τους όρους αυτούς, δεν εξασφαλίζεται το ισχνό εισόδημα των εργαζομένων, διότι σε περιόδους οικονομικής κρίσης καλούνται να αναπληρώσουν τις απώλειες του Κεφαλαίου, όπως άλλωστε είδαμε να συμβαίνει τον τελευταίο χρόνο, με τις μεταγγίσεις πρωτοφανών χρηματικών ποσών από τις ρηχές τσέπες των φορολογουμένων στα βαθιά ταμεία των επιχειρήσεων.
Πόσο, τελικά, μας κοστίζει αυτή η ανάπτυξη; Γιατί τη χειροκροτούμε; Γιατί τη στηρίζουμε με το εκπαιδευτικό μας σύστημα (το οποίο βάζει σε δεύτερο πλάνο τον άνθρωπο); Μήπως, τελικά, μας αξίζει, ως τιμωρία για την αποστασιοποίηση, την αδράνεια και την ανοχή μας; Πηγή: enet.gr

Μαθητές μην ξεχνάτε εκτός απο Πανελλαδικές φέτος θα εξεταστείτε και στις ...Ευρωεκλογές

Νεολαία και εκλογές: Η πρώτη μας ψήφος να είναι αριστερή

Του Δημήτρη Μπάρκα

Μπροστά στις ευρωεκλογές του Ιούνη, χιλιάδες νέοι ψηφοφόροι, όσοι γεννήθηκαν το ’91, καλούνται να ασκήσουν για πρώτη φορά το εκλογικό τους δικαίωμα. Είναι οι μαθητές που έζησαν και πρωταγωνίστησαν στην εξέγερση του Δεκέμβρη. Όπως λέει και το κάλεσμα των νέων του ΣΥΡΙΖΑ, περιγράφοντας αυτή τη νέα γενιά: «Στη φετινή χρονιά όμως πρωταγωνιστές ήμασταν εμείς. Βγάλαμε από τα σχολικά προγράμματα την παπαγαλία και την πειθαρχεία και τα αντικαταστήσαμε με την αλληλεγγύη, τον αγώνα, τη συλλογικότητα! Αλλάξαμε τη ρουτίνα που δεν ... αφήνει δυνατότητες αμφισβήτησης: σπίτι-σχολειό, φροντιστήριο-σπίτι, και βάλαμε ενδιάμεσα τη διαμαρτυρία και την αμφισβήτηση».
Οι ευρωεκλογές μπορεί να φαίνονται μακρινές από την καθημερινότητά μας, αλλά στην πραγματικότητα επηρεάζουν μια σειρά από ζητήματα που μας απασχολούν. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση συντονίζονται οι ευρωπαίοι αρχηγοί κρατών για το πώς θα ιδιωτικοποιήσουν την εκπαίδευση (συνθήκη Μπολόνιας), πώς θα καταργήσουν τα εργατικά δικαιώματα (συνθήκη Μάαστριχτ και Λισαβόνας). Επιπλέον συντονίζουν την επίθεση στους μετανάστες (ρατσιστικό σύμφωνο μετανάστευσης και ασύλου) ή ακόμη προσπαθούν να συγκροτήσουν τον ευρωστρατό, ώστε να συμμετέχουν σε πολέμους για τα συμφέροντα των από πάνω. Αλλά συχνά και στην Ελλάδα οι κυβερνήσεις επικαλούνται την πολιτική που ακολουθείται στην ΕΕ, για να καταργήσουν διάφορα δικαιώματα, να περάσουν την πολιτική τους ή για να δικαιολογήσουν γιατί δεν δίνουν λεφτά για υγεία και παιδεία. Στις ευρωεκλογές θα θελήσουν να δείξουν ότι όλα αυτά έχουν τη συναίνεση των εργαζόμενων και της νεολαίας.

Αυτός είναι και ο λόγος που δεν θέλουν να εκφραστεί η αγανάκτηση του κόσμου και ιδιαίτερα όσων κατεβήκαμε στους δρόμους το Δεκέμβρη, ο λόγος που προωθούν την αποχή και τη «φυγή στις παραλίες» την ημέρα των εκλογών. Γι’ αυτό και οι Μαθητές-τριες και οι Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα προτείνουν: «Ας δούμε τις εκλογές σαν ένα μεγάλο δημοψήφισμα που μπορεί να στείλει πολλά μηνύματα προς πολλές και διαφορετικές κατευθύνσεις. Να μην τους χαρίσουμε ούτε μια ψήφο. Η αποχή, το άκυρο και το λευκό δεν έχουν φωνή. Εμείς όμως έχουμε και θέλουμε να ακουστεί!»

Στις 7 Ιούνη πρέπει να κάνουμε τους φόβους της κυβέρνησης πραγματικότητα. Πρέπει να στείλουμε μήνυμα αμφισβήτησης για τη ζωή που μας επιβάλλουν, μήνυμα αντίστασης στο μέλλον που μας ετοιμάζουν. Να εκφράσουμε και μέσα από την κάλπη τους αγώνες μας, που είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να αλλάξει τη ζωή μας. Τους αγώνες εκατομμυρίων νέων που βγαίνουν όλο και πιο συχνά στους δρόμους σε όλη την Ευρώπη, φωνάζοντας: «Δεν θα πληρώσουμε εμείς τη δική σας κρίση!»
Μαυρίζουμε τη Νέα Δημοκρατία, την κυβέρνηση των δολοφόνων. Δεν δείχνουμε καμιά εμπιστοσύνη στο ΠΑΣΟΚ. Απομονώνουμε το ρατσιστικό και κρυπτοφασιστικό ΛΑΟΣ. Τιμωρούμε το ΚΚΕ, γιατί προσπαθεί να απομονώνει τους αγώνες των μαθητών με τη δράση του ΣΑΣΑ (συντονιστικό ελεγχόμενο από την ΚΝΕ). Ψηφίζουμε και στηρίζουμε τον ΣΥΡΙΖΑ, τη μόνη δύναμη που στήριξε σταθερά μέσα στο κοινοβούλιο τους αγώνες της νεολαίας και υπερασπίστηκε την εξέγερση του Δεκέμβρη, που πρωτοστατεί στους αγώνες ενάντια στο ρατσισμό και τον πόλεμο, που είναι πιο σταθερά από οποιονδήποτε άλλο πολιτικό χώρο στην πρώτη γραμμή των αγώνων για το περιβάλλον.
Οι ΜΕΣ και οι ΦΕΣ «σε καλούμε να στηρίξεις το ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο στις εκλογές, αλλά και στη συνέχεια. Δεν ξεχνάμε ότι οι εκλογές κρατάνε μόνο μια μέρα. Πριν και μετά παίρνουμε τη ζωή μας στα χέρια μας. Δίνουμε τις μάχες στα σχολεία, στις σχολές, στις γειτονιές μας, στους δρόμους. Αγωνιζόμαστε για να αλλάξουμε τη ζωή μας σήμερα, με τα μάτια στραμμένα στο μέλλον. Απέναντι στα αδιέξοδα του σημερινού γερασμένου συστήματος, που βουλιάζει όλο και πιο βαθιά στην κρίση, εμείς οραματιζόμαστε έναν κόσμο διαφορετικό. Μια κοινωνία με ελευθερία, χωρίς διακρίσεις, χωρίς κοινωνικές ανισότητες, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Μια κοινωνία σοσιαλιστική!
Έλα να παλέψεις μαζί μας για να αλλάξουμε τον κόσμο».

Εγκύκλιος Αναπληρωτών – Ωρομισθίων Εκπαιδευτικών Σχολικού Έτους 2009-2010

Πρόσκληση υποψηφίων εκπαιδευτικών για ένταξη στους πίνακες Αναπληρωτών-Ωρομισθίων
Η σχετική εγκύκλιος και όλα τα συνοδευτικά έγγραφα βρίσκονται εδώ. Η προθεσμία υποβολής των αιτήσεων και των δικαιολογητικών, όπως αυτή έχει οριστεί από το Υπουργείο εθνικής Παιδείας & Θρησκευμάτων, είναι από την 1η Ιουνίου 2009 έως και τη 12η Ιουνίου 2009.

Η επιστροφή του Απόλλωνα , απο τα Τέμπη στους Δελφούς

"Η Επιστροφή του Απόλλωνα" από τα Τέμπη στους Δελφούς αναβιώνει από τις 16-18 Ιουλίου 2009. Με εκκίνηση τον χώρο των Τεμπών στις 16 Ιουλίου και τερματισμό στους Δελφούς στις 18 Ιουλίου γίνεται η αναβίωση της μυθικής Απολλώνειας διαδρομής με κύριο οδηγό και αναβιωτή τον δίάσημο Έλληνα υπερμαραθωνοδρόμο Γιάννη Κούρο. Μία απόσταση 270χλμ θα καλυφτεί σε 3 ημέρες και αναμένεται να μεταφέρει το μήνυμα των πανανθρώπινων ανθρωπιστικών αξιών που οι Δελφοί πρεσβεύουν στο διάβα του χρόνου