Του ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΓΚΙΒΑΛΟΥ
«Τέσσερις στρατηγοί κινάν και παν
για πόλεμο στο μακρινό το Ιράν.
Ο πρώτος από πόλεμο δεν κάτεχε.
Ο δεύτερος τις κακουχίες δεν άντεχε.
Ο τρίτος ήταν υποκείμενο γελοίο.
Κι ο τέταρτος φοβότανε το κρύο.
Τέσσερις στρατηγοί κινάν και παν
αλλά δεν φτάνουνε ποτέ στο Ιράν.
(«Ο κύκλος με την κιμωλία», Μπέρτολτ Μπρεχτ, απόδοση στίχων: Οδυσσέας Ελύτης, μουσική: Μάνος Χατζιδάκις.)
για πόλεμο στο μακρινό το Ιράν.
Ο πρώτος από πόλεμο δεν κάτεχε.
Ο δεύτερος τις κακουχίες δεν άντεχε.
Ο τρίτος ήταν υποκείμενο γελοίο.
Κι ο τέταρτος φοβότανε το κρύο.
Τέσσερις στρατηγοί κινάν και παν
αλλά δεν φτάνουνε ποτέ στο Ιράν.
(«Ο κύκλος με την κιμωλία», Μπέρτολτ Μπρεχτ, απόδοση στίχων: Οδυσσέας Ελύτης, μουσική: Μάνος Χατζιδάκις.)
Το δικό μας θλιβερό
«κουαρτέτο», αποτελούμενο από έναν δοτό πρωθυπουργό και τρεις
ανύπαρκτους, «σκιώδεις» πολιτικούς ηγέτες, έχει πολλά κοινά
χαρακτηριστικά με τους «τέσσερις στρατηγούς»: την ανικανότητα, τη
γελοιότητα, την ενδοτικότητα, την αποτυχία...