Της Ντίνας Δασκαλοπούλου
Ο Τάκης Οικονόμου σε λίγες μέρες θα γίνει παππούς. Και γι” αυτό αποφάσισε πρώτα να γίνει απεργός πείνας. Εργάτης από τα 22 του στη βαριά βιομηχανία, στα 48 του βρέθηκε «στο περιθώριο σαν συνδικαλιστής και στην απελπισία σαν εργαζόμενος.
Κι επειδή κάποτε το εγγόνι μου και τα τρία παιδιά μου θα με ρωτήσουν τι έκανα εγώ όταν η χώρα μου κατεδαφιζόταν, επέλεξα αυτή τη μορφή διαμαρτυρίας για να σπάσω τη σιωπή που επιβάλλουν τα ΜΜΕ γύρω από την Αλουμίνιον της Ελλάδος. Και για να ανάψω τη σπίθα σε μια φωτιά που πρέπει να συμπαρασύρει σε κοινό αγώνα όχι μόνο τους συναδέλφους, αλλά κι όλα τα εργοστάσια της χώρας»...
Ο Τάκης Οικονόμου σε λίγες μέρες θα γίνει παππούς. Και γι” αυτό αποφάσισε πρώτα να γίνει απεργός πείνας. Εργάτης από τα 22 του στη βαριά βιομηχανία, στα 48 του βρέθηκε «στο περιθώριο σαν συνδικαλιστής και στην απελπισία σαν εργαζόμενος.
Κι επειδή κάποτε το εγγόνι μου και τα τρία παιδιά μου θα με ρωτήσουν τι έκανα εγώ όταν η χώρα μου κατεδαφιζόταν, επέλεξα αυτή τη μορφή διαμαρτυρίας για να σπάσω τη σιωπή που επιβάλλουν τα ΜΜΕ γύρω από την Αλουμίνιον της Ελλάδος. Και για να ανάψω τη σπίθα σε μια φωτιά που πρέπει να συμπαρασύρει σε κοινό αγώνα όχι μόνο τους συναδέλφους, αλλά κι όλα τα εργοστάσια της χώρας»...