Toυ Στάθη (Σταυρόπουλου)
Οι ψευτομαγκιές και οι τσαμπουκάδες της Χρυσής Αυγής αρχίζουν να την εκθέτουν στα μάτια πολλών από εκείνους που την ψήφισαν εις ένδειξιν διαμαρτυρίας - όσον
περνάει ο καιρός, όλο και πιο λίγοι θα ακολουθούν αυτό το μόρφωμα, ώσπου να του απομείνουν όσοι ταυτίζονται μαζί του, όσοι τo σκοτάδι μέσα στο μυαλό τους μπορεί να ’ναι
ανάλογο με το σκοτάδι του θανάτου, τις νεκροκεφαλές των Ες Ες, τα μαύρα τι-σερτς (καρικατούρες των μεγαλοχιτώνων) και τα λοιπά αρρωστιάρικα γκάτζετ του χώρου των «εμπρηστών» και των «νεκρών ψυχών».
Πιστεύω ότι το σημείο καμπής για τη Χρυσή Αυγή ήταν η κοπάνα της από τις διαδηλώσεις εναντίον της Μέρκελ. Εκεί οι επίγονοι των ταγματασφαλιτών και των δωσιλόγων απέδειξαν ότι όσον κάνουν τον μάγκα στους αδυνάμους, άλλο τόσο στέκουν σούζα μπροστά στους Δυνατούς.
Απέδειξαν ότι μπορούν να ξυλοφορτώνουν ανυπεράσπιστες γυναίκες, αλλά μπροστά στην Καγκελάριο είναι κότες. Κότες με σιδηρούν σταυρόν στα καλσόν.
Το ίδιο παθαίνει τώρα η Χρυσή Αυγή και με τις απεργίες. Είναι πανταχού απούσα. Αποδεικνύοντας έτσι με ποια πλευρά πράγματι είναι. Αποδεικνύοντας έτσι ότι είναι η μακρυά μαύρη χειρ των αφεντικών, το παρακράτος του κράτους, αποδεικνύοντας ότι η μόνη σχέση που έχει η Χρυσή Αυγή με τους εργάτες κι όλους τους εργαζόμενους είναι να τους βαράει...