Οι
εικοσιτετράωρες και οι σαρανταοκτάωρες απεργίες δεν ανατρέπουν
κυβερνήσεις. Οι πορείες, οι διαμαρτυρίες, οι στάσεις εργασίας και τα
συνήθη συλλαλητήρια μπορεί να έχουν αποτελεσματικότητα α) εν καιρώ
ειρήνης και β) όταν διαχειριστές της εξουσίας είναι εθνικές
κυβερνήσεις.
Σήμερα,
α) βρισκόμαστε σε κηρυγμένο πόλεμο του κεφαλαίου κατά της εργασίας και
των λαών, πόλεμο ανελέητο, με στόχο την πλήρη και άνευ όρων παράδοση της
κοινωνίας στους τραπεζίτες και τους πολιτικοοικονομικούς ελίτ και β) η
κυβέρνηση της χώρας δεν είναι εθνική αλλά υπερεθνική, οι δε καίριες
πολιτικές αποφάσεις λαμβάνονται εκτός συνόρων (το παραδέχονται
ανερυθρίαστα πρωθυπουργός, κυβερνητικά στελέχη και βουλευτές
καθημερινά).
Επομένως
οι παραδοσιακοί τρόποι αντίστασης που εξαγγέλλονται και
πραγματοποιούνται από εργατικές ομοσπονδίες, συνομοσπονδίες και λοιπούς
συνδικαλιστικούς φορείς, το μόνο που προξενούν στην πιο ανάλγητη εξουσία
που γνώρισε εν ειρήνη ο τόπος, είναι το πολύ μια απλή ενόχληση. Η
κυβέρνηση δε θα ...