Τα μπλόκα των αγροτών είναι μπλόκα της κοινωνίας.Δεκαετίες τώρα η αγροτική πολιτική σχεδιάζεται με βάση τις ανάγκες των εταιρειών προμήθειας αγροεφοδίων, των εταιρειών τυποποίησης και διακίνησης προϊόντων, με βάση το συμφέρον των μεγαλοκαλλιεργητών. Οι αυθαίρετοι οργανισμοί τροφίμων και εμπορίου δίνουν την κατεύθυνση ενώ κυβέρνηση και Ευρωπαϊκή Ένωση εφαρμόζουν τις αγροτικές πολιτικές και είναι αυτοί που προσφέρουν “εγγύηση” στους αγρότες για να τις ακολουθήσουν. Όταν όμως μπροστά στο αδιέξοδο έρχεται η στιγμή να απολογηθούν, τα φορτώνουν όλα στους “προβληματικούς” αγρότες. Αποκρύπτουν ότι στην... ουσία όλα γίνονται για τη διαχείριση του μισού σχεδόν προϋπολογισμού της Ε.Ε., ενός τεράστιου ποσού που αφορά την Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ). Μια πολιτική κερδοσκοπισμού με θύματα τους αγρότες, τις τοπικές κοινωνίες και τους καταναλωτές.
Έχουν θέσει σε ομηρεία εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες στην Ελλάδα
Σε οικονομική ομηρεία με την υπερχρέωση στις τράπεζες για την αγορά μηχανημάτων, εξοπλισμού, σπόρων, φυτοφαρμάκων, λιπασμάτων για τη στήριξη των καλλιεργειών που οι εταιρείες προμήθειας επιβάλλουν.
Σε κοινωνική ομηρεία με τη συρρίκνωση της αγροτικής κοινωνίας λόγω των οικονομικών αδιεξόδων, της απαξίωσης και τους αποκλεισμού του αγρότη στο χωράφι που οι διακινητές των προϊόντων επιβάλλουν.
Από τη μια χρησιμοποιούν τον αγρότη για να διακινήσουν τεράστια ποσά που θα καταλήξουν στα ταμεία των εταιρειών τους και από την άλλη συγκροτούν πολιτικές “αλληλεγγύης” δίνοντας ψίχουλα στους οικονομικά εξοντωμένους.
Η πολιτική των επιδοτήσεων είναι ο θάνατος του μικρού παραδοσιακού αγρότη
Το μεγάλο κομμάτι των επιδοτήσεων αφορά εταιρείες τυποποίησης και διακίνησης προϊόντων, μεγαλο-καλλιεργητές χιλιάδων στρεμμάτων, ακόμη και κατασκευαστικές εταιρείες εγκαταστάσεων και υποδομών. Αυτές που εισπράττουν οι αγρότες καταλήγουν πάλι στις προμηθευτικές εταιρείες αγροεφοδίων από τις οποίες εξαρτώνται οι κατευθυνόμενες καλλιέργειες. Το πρότζεκτ μιας ή πολλών τέτοιων εταιρειών έγινε πολλές φορές ο λόγος επιλογής της μιας ή της άλλης καλλιέργειας. Οι μελέτες για την εισαγωγή και ανάπτυξη μιας καλλιέργειας στηρίχτηκαν συνήθως σε αυθαίρετα οικονομικά δεδομένα. Οι αγρότες πάντα σύρονταν πίσω από αυτούς τους κεντρικούς σχεδιασμούς με αποτέλεσμα την υπερχρέωσή τους και το καλλιεργητικό αδιέξοδο.
Η πολιτική των επιδοτήσεων και των κεντρικά σχεδιαζόμενων καλλιεργειών αναπτύσσει τη μεγάλη, εντατική και βιομηχανοποιημένη καλλιέργεια που δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί παρά μόνο από μεγάλες γεωργικές επιχειρήσεις με τις οποίες θα ασχοληθούν προφανώς κάθε είδους επιχειρηματίες και όχι φυσικά ο μικρός αγρότης.
Η επιβίωση και η αυτονομία των αγροτών είναι το μεγάλο και μακροπρόθεσμο κοινωνικό κέρδος
Η κοινωνία θα πρέπει να αντιληφθεί (οι έμποροι, οι τεχνίτες, οι υπάλληλοι, όλοι) ότι η αυτόνομη παραγωγή των αγροτικών προϊόντων, η απεξάρτησή της από τα οικονομικά λόμπι είναι απεξάρτηση όλων από αυτά. Είναι απεξάρτηση της ίδιας της κοινωνίας, αφού τα αγαθά που παράγονται θα καταλήξουν σε αυτή.
Έτσι το αγροτικό ζήτημα δεν μπορεί παρά να είναι ζήτημα όλων. Οι κανόνες ορθής γεωργικής πρακτικής, το μητρώο αγροτικών επιχειρήσεων, η οργάνωση της κρατικής παρέμβασης στη λειτουργία της αγοράς, η θέσπιση συνταγολογίου για φυτοφάρμακα είναι μέτρα που το πολιτικό σύστημα προωθεί για τη δική του διάσωση ως διεκπεραιωτή των οικονομικών συμφερόντων που υπηρετεί. Πρόκειται για πολιτικές που αφορούν όλη την κοινωνία επειδή οι αγρότες δεν είναι απλώς μια επαγγελματική τάξη. Αγρότης μπορεί να είναι ο καθένας που το επιθυμεί και όταν το επιθυμεί. Η απόλυτη καταγραφή που επιχειρείται θα θέσει εκτός παραγωγής χιλιάδες αγρότες που κάνουν κι άλλη δουλειά για να τα βγάλουν πέρα, θα θέσει εκτός παραγωγής την κοινωνία οδηγώντας την στην απόλυτη εξάρτηση. Θα πρέπει να αφαιρεθεί το δικαίωμα γεωργικής ενασχόλησης από μεγαλο-γιατρούς, μεγαλο-δικηγόρους, μεγαλο-επιχειρηματίες που με τα κεφάλαιά τους αγοράζουν γη και αναπτύσσουν καλλιέργειες μειώνοντας το εισόδημα των αγροτών.
Ενάντια στην κεντρική πιστοποίηση
Η αποσύνδεση της διαδικασίας παραγωγής από την καθυπόταξη στους ιδιωτικούς οργανισμούς ελέγχου και πιστοποίησης και τις αντίστοιχες υπηρεσίες αγροτικής ανάπτυξης (ΟΠΕΓΕΠ) είναι η βάση για να μπορέσει ο αγρότης να βρει τον δικό του δρόμο στην επανάκτηση της εμπιστοσύνης στην κοινωνία. Ο στόχος μας δεν μπορεί να είναι άλλος από τη δημιουργία μιας σύγχρονης αγροτικής συνείδησης οργανώνοντας την κοινωνική εμπιστοσύνη ως αντίβαρο και ως εγγύηση της πραγματικής διασφάλισης της ποιότητας και πιστότητας των γεωργικών προϊόντων.
Απεξάρτηση από την κρατική και κομματική κηδεμονία
Οι συνεταιρισμοί στην Ελλάδα λειτούργησαν ως διεκπεραιωτές των κεντρικών σχεδιασμών για τη γεωργία και ως διαχειριστές χρημάτων ρουσφετολογικού χαρακτήρα και εξυπηρέτησης πρόσκαιρων αναγκών. Μοιραία οδηγήθηκαν στη χρεωκοπία συμπαρασύροντας χιλιάδες αγρότες σε έναν φαύλο κύκλο απελπισμένων κινήσεων. Όταν οι συνεταιρισμοί ξεκινούν από τα πάνω, από το κράτος δηλαδή ή το κόμμα, δεν μπορούν να έχουν άλλη κατάληξη. Όταν το άτομο δεν διασφαλίζει αυτό το ίδιο την απόφαση του συνεταιρισμού αλλά και την εκτέλεση της απόφασης και αναλαμβάνει ο κομματικός επιτετραμμένος ή ο άνθρωπος του βουλευτή, τότε δεν υπάρχει καμιά απολύτως διασφάλιση. Ο αγροτικός συνδικαλισμός, ελεγχόμενος από τα πολιτικά κόμματα, αρκέστηκε στο να διεκδικεί αυτά που η κάθε κυβέρνηση υποσχόταν, οδηγώντας την αγροτιά στη ζητιανιά σε μια αγορά - ρουλέτα με στημένο κρουπιέρη.
Το νέο μοντέλο συνεργατισμού, ο σύγχρονος αυτόνομος συνδικαλισμός
Είναι πολλοί οι αγρότες που ήδη απορρίπτουν τα συνδικαλιστικά όργανα και προκαλούν ανοιχτές συνελεύσεις με άμεση δημοκρατία και χωρίς πάτρωνες. Η λαϊκή συνέλευση στο μπλόκο του Ισθμού πέρσι, η συνάντηση των αγροτών στις Ρίζες της Αρκαδίας, η συνάντηση στην Κατούνα της Αιτ/νίας, οι ανεξάρτητες συνελεύσεις στα περισσότερα από τα φετινά μπλόκα είναι ο καινούργιος αέρας που πνέει στον αγροτικό κόσμο. Ανοιχτές συνελεύσεις χωρίς κομματικούς καθοδηγητές είναι η σύγχρονη πρόταση και φαίνεται να έχει τέτοια δυναμική ώστε να βάλει στη γωνία τα κόμματα και τα διάφορα συμφέροντα και σκοπιμότητες.
Μπορεί οι συνεταιρισμοί να ταυτίστηκαν με τη ρεμούλα και τη χρεωκοπία, όμως χωρίς συνεργασία δεν μπόρεσε ποτέ καμιά κοινωνική δύναμη να επιβιώσει. Το νέο μοντέλο συνεργατισμού έρχεται και αυτό από την ίδια τη συμπεριφορά αγροτών με συνείδηση, όχι συντεχνιακή αλλά με βάση την κοινωνική αλληλεγγύη σε γνωστικό και οικονομικό επίπεδο. Διεπαγγελματικές ελεύθερες ενώσεις αγροτών, γεωπόνων, ειδικών τεχνολόγων, καταναλωτών, σε τοπικό επίπεδο, με αντικείμενο τον τοπικό γεωργικό σχεδιασμό και την οριζόντια διακίνηση των προϊόντων. Ό,τι ήταν να δώσει το πολιτικό σύστημα το έδωσε και μάλιστα με τον πιο καταστροφικό και αδιέξοδο τρόπο. Καιρός να γνωρίσουμε τις δικές μας δυνάμεις και να αναμετρηθούμε με τους αυθαίρετους οργανισμούς σε τοπικό και διεθνές επίπεδο. Οργανισμοί που διαχειρίζονται το 50% περίπου του προϋπολογισμού της Ε.Ε. με μια ζυγαριά που πάντα γέρνει στην πλευρά των εταιρικών οικονομικών λόμπι και των μεγαλο-καλλιεργητών.
Από το αδιέξοδο στην επανασυγκρότηση
Μπροστά στο απόλυτο αδιέξοδο στο οποίο έχουμε περιέλθει σήμερα έχουμε καθήκον να αναστοχαστούμε: οδηγηθήκαμε σε αυτό επειδή αφήσαμε τις ζωές μας στα χέρια άλλων. Στα χέρια των εκάστοτε κυβερνήσεων, στα χέρια μιας οικονομικής διάρθρωσης που στόχο είχε να γεμίζει ξένα πορτοφόλια. Από αυτούς, δηλαδή από τις εταιρείες, τους συνεταιρισμούς, τα κόμματα, την κυβέρνηση, την Ε.Ε. δεν μπορούμε πλέον να περιμένουμε τίποτε. Έχουμε ακόμη στα χέρια μας τη γη, την τεχνογνωσία, τη γνώση της παράδοσης. Έχουμε με λίγα λόγια τη δύναμη. Τη δύναμη του ατόμου, τη συλλογική δύναμη της κοινωνίας.
Να συνεχίσουμε να κρατάμε τους δρόμους μέχρι να εξασφαλίσουμε τις αποζημιώσεις (και όχι ενισχύσεις όπως τις λένε) που μας οφείλουν λόγω του αδιεξόδου στο οποίο μας έχουν φέρει.
Να διαγραφούν τα χρέη των μικρομεσαίων αγροτών: πρόκειται για χρήματα που έχουν εισπράξει οι εταιρείες αγροεφοδίων.
Να επιστραφεί ΦΠΑ 15% και όχι τα ψίχουλα που υπόσχονται.
Να καθαρίσει η ήρα από το σιτάρι με την αποπομπή των μεγαλοεπιχειρηματιών - αλεξιπτωτιστών “αγροτών”.
Καμιά εμπιστοσύνη στις «φιλοαγροτικές» προτάσεις της κ. Μπατζελή για “νέου” τύπου συνεταιρισμούς.
Είμαστε με τα μπλόκα της αντίστασης και όχι του κομματικού συμβιβασμού.
Να συνεχίσουμε τη ζωή μας στα χωράφια με νέα πνοή, νέα σχέδια που αυτή τη φορά θα καταστρώσουμε μόνοι μας, μέσα στις κοινότητες που ζούμε, με τις τοπικές κοινωνίες μας.
ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΥ ΘΑ ΧΑΡΑΖΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Αντιεξουσιαστική Κίνηση ΑγροτώνΑπό avgi.gr
