45 χρόνια Αλουμίνιο της Ελλάδος

Τάκης Οικονόμου
Δυναμικό διάλογος, διαβούλευση, προτάσεις για την φοροδιαφυγή, έσοδα, συζήτηση για το ασφαλιστικό, λιτότητα, πτώχευση, δάνεια ...

Νιώθω ένοχος, για ό, τι συμβαίνει στην χώρα μου, στον τόπο μου, στην εργασία μου και στην κοινωνία μου. Αισθάνομαι πως αν δεν εργαστώ παραπάνω, αν δεν πληρωθώ λιγότερο, αν δεν πληρώσω εφορία παραπάνω, αν δεν ελέγξω τον φοροφυγά, αν δεν καταγγείλω τον διπλανό επάγγελμα που διεκδικεί, αν, αν ...

Μου λένε πως εσύ περνάς καλά, δες αυτούς που δεν έχουν εργασία. Εσύ έχεις μεγάλο μισθό, δες αυτούς που έχουν μισθό 800 ευρώ. Εσύ έχεις μόνιμη εργασία, δες αυτούς που τους καλούν όποτε υπάρχει δουλειά. Εσύ θα πάρεις καλή σύνταξη, δες αυτούς που παίρνουν σύνταξη 400 ευρώ.

Όλοι αυτοί που μου λένε όλα αυτά είναι οι εργοδότες, οι πολιτικοί μας, οι βουλευτές μας, οι ... υπουργοί μας, οι τραπεζίτες και οι δημοσιογράφοι.

Μια και δεν μπορώ να περιγράψω για το τι έγινε για όλη την επικράτεια και ποιοι είναι υπεύθυνοι θα αναφέρω αυτά που έχω δει και έχω ζήσει. Θα περιγράψω το τι επικρατεί στο εργοστάσιο που εργάζομαι εδώ και 24 χρόνια και στον τόπο μου που ζω εδώ και 45 χρόνια.

Η Αλουμίνιο της Ελλάδος δημιουργήθηκε στην αρχή της δεκαετίας του 60 από ξένα κεφάλαια και από το ελληνικό δημόσιο. Έγινε αναγκαστική απαλλοτρίωση γης, δόθηκαν φοροαπαλλαγές, επιδοτήθηκε το ρεύμα και άλλα. Προσέφερε χιλιάδες θέσεις εργασίας με καλές αμοιβές, δημιούργησε τον πρότυπο οικισμό (Άσπρα Σπίτια), αναπτύχτηκε η τοπική κοινωνία, αναπτύχθηκαν νέες θέσεις εργασία και συνέβαλε στην εθνική οικονομία. Με λίγα λόγια πολλά προνόμια για μια επιχείρηση που σίγουρα συνέβαλε αλλά και επιβάρυνε το κράτος, την τοπική κοινωνία και το περιβάλλον μια και είναι μια βαριά βιομηχανία.

Στην πορεία της αυτή η επιχείρηση άλλαξε πολλές φορές χέρια. Από κρατική (Γαλλικό κράτος) ιδιωτικοποιήθηκε, ξανά κρατικοποιήθηκε, ξανά ιδιωτικοποιήθηκε, εξαγοράστηκε από μεγαλύτερο ξένο όμιλο και από τις 15 Μαρτίου 2005 ανήκει στον όμιλο Μυτιληναίου. Τότε στην Αλουμίνιο της Ελλάδος εργάζονταν 1288 εργαζόμενοι. Ο σημερινός εργοδότης, έπεισε τους μετόχους και έκαναν μετασχηματισμός της επιχείρησης, αποσύρθηκε από το χρηματιστήριο, διασπάστηκε, άλλαξε επωνυμία (Αλουμίνιο), πουλήθηκε ή χαρίστηκε περιουσία της, με αποκορύφωμα η μονάδα συμπαραγωγής (παραγωγή ενέργειας και ατμού), που ήταν και είναι η ελπίδα για την παραγωγή αλουμινίου και το μέλλον των εργαζομένων. Αυτή η μονάδα έχει γίνει από το αποθεματικό της Αλουμίνιο της Ελλάδος και χρηματοδότηση της Ε.Ε. Σήμερα αυτή έχει την επωνυμία Αλουμίνιο της Ελλάδος. Έχουν γίνει και παρανομίες με το Ελληνικό κράτος να κάνει τα στραβά μάτια και η Ε.Ε. να τα έχει καταγγείλει και να περιμένουμε τις εξελίξεις.

Σήμερα ο όμιλος Μυτιληναίου κατασκευάζει νέα μονάδα παραγωγής ενέργειας αλλά δεν επενδύει πραγματικά στο εργοστάσιο Αλουμινίου. Από τη φαίνεται το φυσικό αέριο που ήρθε στον Άγιο Νικόλαο για τις ανάγκες του αλουμινίου και με κρατική βοήθεια, θα χρησιμοποιηθεί για παραγωγή ενέργειας. Οι θέσεις εργασίας συνεχίζονται να μειώνονται, σήμερα εργάζοντε κάτω από 900 εργαζόμενοι. Οι νέοι εργαζόμενοι να έχουν διαφορετική μεταχείριση και απολαβές. Οι εργαζόμενοι στις εργολαβίες να εργάζονται και να αμείβονται σε εποχές μεσαίωνα. Με όλες αυτέ τις θυσίες και ο εργοδότης να θέλει κι άλλες και είχαμε τρία θανατηφόρα ατυχήματα. Και η κυβερνόντες μαζί με τους εργοδότες και τραπεζικούς θέλουν κι άλλες.

Η Αλουμίνιο της Ελλάδος όλα αυτά τα χρόνια είχε και έχει υπερκέρδη με τον ένα ή άλλο τρόπο φαγώθηκαν ή είναι στα σεντούκια λίγων.

Αν πραγματικά όλοι αυτοί που μας ζητάτε λιτότητα, θυσίες για να έχουμε εργασία, ένα είναι σίγουρο, εσείς πρέπει να πληρώσετε, εσείς πρέπει να κάνετε θυσίες. Εσείς πρέπει να συμβάλετε γιατί όλα αυτά τα χρόνια έχετε συσσωρεύσει κέρδη από τους εργαζόμενους, από την τοπική κοινωνία, από τον φυσικό πλούτο, από την Ευρωπαϊκή Ένωση και από το κράτος.

Ο εργαζόμενος δεν έχει να δώσει. Θα πάρει, νέες θέσεις εργασία, καλές απολαβές, ανθρώπινες συνθήκες. Μόνο τότε έχουμε ανάπτυξη και ευημερία για όλους!
Από anexartitoi.gr

Συζητούν στους Δελφούς για τον Καλλικράτη

Ο Δήμος Δελφών διοργανώνει την Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2009, στις 18:00 στο Δημαρχείο Δελφών, ανοιχτή δiαβούλευση με θέμα το νέο αυτοδιοικητικό αρχιτεκτονικό σχέδιο που προωθείται με την ονομασία "Καλλικράτης".
Σε αυτή την ανοιχτή διαβούλευση καλούνται να συμμετάσχουν όλοι οι ενδιαφερόμενοι πολίτες και φορείς, καθώς και τα μέλη του Δ.Σ., έτσι ώστε να υπάρξει μία πρώτη διερεύνηση των ιδιαιτέρων στοιχείων που γεννιούνται από το ... νέο σχεδιασμό.
Πιστεύουμε ότι η ενδυνάμωση της δημοκρατίας βρίσκεται ακριβώς στην συμμετοχή των πολιτών στα κοινά και γι' αυτό κρίνεται απαραίτητη κάθε δημόσια έκφραση επί του θέματος.

Οι κάτοικοι αναγκάζουν τον Δήμο Λιδορικίου να αντιδράσει για τις επιφανειακές εξορύξεις

Μετά από αναφορά στον Δήμο Λιδορικίου, της "Κίνησης ενεργών πολιτών ενάντια στην καταστροφή της Γκιώνας" πραγματοποιείται την Δευτέρα 25-1-2010 στις 7:00 (Σήμερα) Δημοτικό Συμβούλιο στο Λιδορίκι, με θέμα τις επιφανειακές εξορύξεις στην περιοχή "Κόκκινο χούμα"
Σας δημοσιεύουμε την αναφορά της κίνησης πολιτών

Α Ν Α Φ Ο Ρ Α

ΚΙΝΗΣΗΣ ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΓΚΙΩΝΑΣ
Κάτοικοι : ΛΙΔΩΡΙΚΙΟΥ
Αστ.Τμήμα : : ΛΙΔΩΡΙΚΙΟΥ
ΘΕΜΑ : ΕΞΟΡΥΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΓΚΙΩΝΑ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΤΟΥ Τ. Δ. ΛΙΔΩΡΙΚΙΟΥ
Ημερομηνία 11-01-2010

ΠΡΟΣ :
ΤΟ ΔΗΜΑΡΧΟ ΚΑΙ ΤΟ ΔΗΜ. ΣΥΜΒ. ΤΟΥ Δ. ΛΙΔΩΡΙΚΙΟΥ

Μετά από επί τόπου έρευνα διαπιστώσαμε, ότι η εταιρεία S&B με χωματουργικά μηχανήματα ... διαμορφώνει την περιοχή, «Κόκκινο χώμα» για επιφανειακές εξορύξεις βωξίτη.
Βασική προϋπόθεση για οποιαδήποτε εργασία στην περιοχή μας, είναι η συναίνεση της τοπικής κοινωνίας, η οποία θεσμικά εκφράζεται από το Δήμαρχο και το Δημ. Συμβούλιο. Σύμφωνα με τον κώδικα 3463/2006 οποιαδήποτε δραστηριότητα στα διοικητικά όρια του Δήμου για την οποία απαιτείται έγκριση περιβαλλοντολογικών όρων πρέπει να τύχει της θετικής γνωμοδότησης του Δημ. Συμβουλίου. Αυτή η διαδικασία δεν έχει ακολουθηθεί στις επίμαχες εργασίες.
Σας είναι γνωστό ότι η τοπική κοινωνία έχει εκφράσει την αντίθεσή της σε εξορυκτικές δραστηριότητες στην Γκιώνα εντός των διοικητικών ορίων του Δήμου Λιδωρικίου. Στη σύγκλιση του Δημ. Συμβουλίου με το ανωτέρω θέμα είχατε ζητήσει κ. Δήμαρχε την αναβολή της απόφασης προκειμένου να γίνει συγκέντρωση και ενημέρωση των δημοτών και η εταιρεία δεσμεύτηκε ότι δε θα προχωρήσει σε εργασίες πριν τη συνάντηση αυτή.
Κατόπιν αυτών και για να αποφευχθούν δυσάρεστες εξελίξεις, σας παρακαλούμε να απαιτήσετε από την εταιρεία την άμεση διακοπή των εργασιών.
Διαφορετικά, σας δηλώνουμε, ότι επικαλούμενοι την παραγρ. 1 του άρθρου 24 του Συντάγματος ( η προστασία του περιβάλλοντος είναι υποχρέωση και δικαίωμα του καθενός….) θα εφαρμόσουμε οι ίδιοι τις συνταγματικές επιταγές.
Μετά τιμής
Η επιτροπή της παραπάνω κίνησης
ΚΩΝ/ΝΟΣ ΚΑΨΑΛΗΣ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΝΑΚΟΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΚΛΩΣΣΑΣ
Από syrizafokidas και savetheforest.gr

Σκληραίνουν την στάση τους οι αγρότες, τρίζει η θέση της Μπατζελή

Ακαρπη απέβη η χθεσινή συνάντηση στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων της υπουργού Κατερίνας Μπατζελή με αντιπροσωπεία αγροτών μόνο από το Πανελλαδικό Συντονιστικό Όργανο. Μια συνάντηση, το κλίμα της οποίας είχε ήδη πυροδοτηθεί πριν από την έναρξή της από τις συνεντεύξεις της κας Μπατζελή σε κυριακάτικη εφημερίδα και ραδιοφωνικό σταθμό.

Οι εκπρόσωποι των αγροτών απλώς άκουσαν επί δίωρο τα επιχειρήματα της υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, η οποία επανέλαβε ότι δεν υπάρχουν χρήματα στον κρατικό προϋπολογισμό για να δοθούν εθνικές ήσσονος σημασίας (de minimis) ενισχύσεις, όπως ζητούν οι αγρότες και όπως πρόσφατα έχει δώσει τη δυνατότητα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και μάλιστα χωρίς να θέτει συγκεκριμένο όριο (πλαφόν).

Αντιθέτως, η κα υπουργός μίλησε για την ανάγκη «ρήξεων και βαθιών διαρθρωτικών αλλαγών» στην ελληνική γεωργία μέσα από διάλογο, καλώντας τους αγρότες να συμμετάσχουν σε αυτόν, εγκαταλείποντας τα μπλόκα και τις κινητοποιήσεις και επιδεικνύοντας κοινωνική ευαισθησία.

Σε δηλώσεις τους μετά τη συνάντηση οι εκπρόσωποι του Πανελλαδικού Συντονιστικού Οργάνου εξέφρασαν την απογοήτευσή τους για τα όσα ανέφερε η κα Μπατζελή, τα οποία όπως είπαν σε καμία περίπτωση δεν αντιμετωπίζουν τα οικονομικά τους αιτήματα. Για τις περαιτέρω αποφάσεις τους παρέπεμψαν στις γενικές συνελεύσεις των διαφόρων μπλόκων, επισημαίνοντας πάντως ότι από εδώ και πέρα η στάση των αγροτών θα σκληρύνει, με μαζικούς αποκλεισμούς δρόμων. «Από αύριο (σ.σ. σήμερα) θα έχουμε μπλακάουτ», τόνιζαν ... χαρακτηριστικά.

Οι συνεντεύξεις

Αλγεινή εντύπωση προκάλεσαν οι δύο χθεσινές συνεντεύξεις της υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (στην εφημερίδα «Το Βήμα» και το ραδιοφωνικό σταθμό Κανάλι 1 του Πειραιά). Στη μεν πρώτη, εν μέσω αγροτικών κινητοποιήσεων και μάλιστα λίγες ώρες πριν από την έναρξη του «διαλόγου» για τη γεωργία στο Ζάππειο Μέγαρο, η κα Μπατζελή αναφέρεται με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για τους εκπροσώπους των αγροτών -εν δυνάμει συνομιλητές της στο «διάλογο»- κοσμώντας τους… με φράσεις όπως «τραμπούκοι, που απειλούν και εκβιάζουν», «αχταρμάς, που αγγίζει τα όρια του αναρχοσυνδικαλισμού», «συνονθύλευμα, χωρίς επαρκή νομιμοποίηση», «σεξιστές και με ψυχολογικά προβλήματα», «άνθρωποι που τρελαίνονται για δημοσιότητα και περιφρονούν την πολιτική ηγεσία της χώρας» κ.ά.

Στη συνέντευξη της στο Κανάλι 1 αμφισβητεί και την ανακοίνωση του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού ότι, «ο κ. Παπανδρέου προέτρεψε τον Βούλγαρο ομόλογό του, ύστερα από τηλεφωνική επικοινωνία που είχαν, να συναντηθεί με αντιπροσωπεία Ελλήνων αγροτών» και αποκαλεί προβοκάτορες τους αγρότες των Σερρών. «Η κίνηση την οποία έκαναν ορισμένοι αγρότες, να βάλουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων έναν ξένο πρωθυπουργό, ήταν για να προβοκάρουν τον Γιώργο Παπανδρέου, αλλά και την ίδια τη χώρα», τόνισε η κα Μπατζελή.

Ερωτηθείσα για τους χαρακτηρισμούς που περιείχαν οι συνεντεύξεις της μετά το πέρας της άκαρπης συνάντησης με το Πανελλαδικό Συντονιστικό Όργανο, η υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων απέφυγε να απαντήσει, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «δεν επιθυμώ να κάνω καμία αναφορά, εν μέσω διαλόγου με τους αγρότες…», αφήνοντας παράλληλα να διαρρεύσει ότι «δεν επρόκειτο περί συνέντευξης («Βήμα»), αλλά για φιλική συνομιλία με το δημοσιογράφο της εφημερίδας».

Πάντως, το θέμα της επίσκεψης του κ. Μπορίσοφ στο μπλόκο του Προμαχώνα δεν έμεινε ασχολίαστο από τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Ο πρόεδρος της Ν.Δ. Αντώνης Σαμαράς από το βήμα της κεντρικής επιτροπής του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης έκανε λόγο για «διπλωματικά αφύσικη και πέρα από τα εσκαμμένα πράξη».

«Είπαμε να χάνεται εθνική κυριαρχία, αλλά μέχρι του σημείου να έρχεται ο Βούλγαρος πρωθυπουργός να λύσει εσωτερικά θέματα της χώρας, υπάρχει κάποια απόσταση. Όπου να' ναι πρέπει να περιμένουμε και τον κ. Μπερίσα, για να λύσει τα προβλήματα των Αλβανών του Μεταξουργείου», σχολίασε ο εκπρόσωπος του ΛΑΟΣ Κωστής Αϊβαλιώτης.

«Σκλήρυνση» των μπλόκων

Στη διάρκεια της χθεσινής 10ης ημέρας των αγροτικών κινητοποιήσεων οι αντίξοες καιρικές συνθήκες ήταν ο πρωταγωνιστής, καθώς οδήγησαν σε «ελαστικοποίηση» των μπλόκων, που ναι μεν διατηρήθηκαν όπως είχαν τις προηγούμενες ημέρες, αλλά επί ορισμένα χρονικά διαστήματα άνοιγαν, προκειμένου να διευκολυνθεί η κυκλοφορία των οχημάτων λόγω χιονοπτώσεων.

Στα ήδη γνωστά μπλόκα στις εθνικές και επαρχιακές οδούς και τους μεθοριακούς σταθμούς, προστέθηκαν το Σαββατοκύριακο το μπλόκο στις Λιβανάτες Φθιώτιδας από ελαιοπαραγωγούς της Λοκρίδας, καθώς και ο αποκλεισμός με τρακτέρ της εισόδου του λιμανιού της Ηγουμενίτσας από αγρότες της Θεσπρωτίας.

Μετά τη συνάντηση που έγινε στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων οι αγρότες των αδέσμευτων αγροτικών συλλόγων του νομού Σερρών (που δεν μετείχαν στη συνάντηση) αποφάσισαν να εντείνουν τις κινητοποιήσεις τους, χωρίς πλέον να ανοίγουν για λίγες ώρες το μπλόκο στον Προμαχώνα και να μην επιτρέπουν ούτε τη διέλευση φορτηγών αυτοκινήτων, που μεταφέρουν ευπαθή προϊόντα, από και προς τη χώρα. Απειλούν, μάλιστα, να κλείσουν και τη σιδηροδρομική γραμμή.

Για σήμερα οι «γαλάζιοι» αγρότες της Θεσσαλίας, που έχουν παρατάξει τα τρακτέρ τους στον Πλατύκαμπο και τη Μελούνα, αποφάσισαν να προχωρήσουν σε μπλόκα αποκλείοντας τις παρακαμπτήριες εξόδους των Τεμπών, αγρότες της Μεσσηνίας έχουν προγραμματίσει τη διεξαγωγή συλλαλητηρίου στην Καλαμάτα, ενώ όπως έχουν αποφασίσει οι αγρότες μέλη της ΠΑΣΥ (μπλόκο της Νίκαιας) θα διαδηλώσουν έξω από το Ζάππειο Μέγαρο, όπου διεξάγεται ο «διάλογος» - ημερίδα της ΟΚΕ για τη γεωργία.

Πέραν των αγροτών, στο σημερινό «διάλογο» αποφάσισε να μη λάβει μέρος και ο ΣΥΝ, χαρακτηρίζοντάς τον ως προσχηματικό, ενώ στις επισκέψεις που πραγματοποίησε η γενική γραμματέας του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα το Σαββατοκύριακο στα μπλόκα δήλωσε προς τους συγκεντρωμένους αγρότες ότι «εάν φύγετε από τα μπλόκα, τα έχετε χάσει όλα», χαρακτηρίζοντας και αυτή το «διάλογο» ως προσχηματικό.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΑΡΑΝΤΗΣ
Από Ναυτεμπορική, σκίτσο απο Ελληνικό Καφενείο

ΕΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ-ΓΛΥΠΤΙΚΗΣ ΑΠΟ ΣΚΕΤΚΕ ΣΤΗΝ ΑΡΑΧΩΒΑ από 31/1 εως 28/2/10

ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΡΑΧΩΒΑΣ
30/1-28/2/2010 •
Μια ενδιαφέρουσα έκθεση ζωγραφικής -γλυπτικής των καλλιτεχνών της Κεντρικής Ελλάδας. Μια καλή ευκαιρία για να επισκεφτείτε τη χιονισμένη Αράχωβα....

ΣΚΕΤΚΕ /ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
συμμετέχοντες καλλιτέχνες
ΑΔΑΜΟΣ ΚΩΣΤΑΣ • ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ ΘΑΝΑΣΗΣ • ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΧΡΗΣΤΟΣ • ΑΡΩΝΗ ΧΡΥΣΑ • ΒΑΣΔΕΚΗ ΕΒΙΝΑ • BARBU THEODORA • ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗ ΒΙΚΥ • ΓΡΑΝΤΖΙΩΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ • ΔΟΓΑΝΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ • ΖΑΧΑΡΑΚΗ ΓΙΟΛΑΝΤΑ • ΚΑΖΙΡΕΛΟΒΑ ΝΑΤΑΛΙΑ • ΚΑΖΙΡΙΔΗΣ ΠΕΤΡΟΣ • ΚΑΝΑΤΑ ΜΑΡΙΑ • ΚΑΝΤΙΡΟΒ ΟΛΕΓΚ • ΚΑΡΑΝΙΚΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ • ΚΑΣΣΑΒΕΤΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ • ΚΑΦΙΔΑ-ΤΕΡΡΑ ΦΩΤΕΙΝΗ • ΚΙΟΠΕΚΤΖΗ ΜΑΡΙΝΙΚΗ .... ΚΟΚΜΟΤΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ • ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗ ΜΕΛΙΤΑ • ΚΟΡΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ • ΚΟΥΚΟΠΟΥΛΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ • ΚΟΥΛΟΥΜΠΡΟΥΚΑΣ ΝΙΚΟΣ • ΚΟΥΤΜΑΝΗ ΜΑΡΙΑ • ΛΑΔΟΓΙΑΝΝΗ ΜΑΡΙΑ • ΛΙΑΠΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ • ΜΑΝΟΣ ΦΙΛΛΙΠΟΣ • ΜΑΥΡΟΓΙΑΝΝΗΣ ΘΥΜΙΟΣ • ΜΗΛΙΩΤΗ ΜΑΡΙΑ • ΜΠΑΤΣΙΑΡΗΣ ΠΕΤΡΟΣ • ΜΠΙΑΤΖΙΝΙ ΜΑΡΤΑ • ΜΠΟΚΕΑΣ ΝΙΚΟΣ • ΞΕΡΑ ΓΙΑΝΝΑ • ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ • ΠΑΠΑΕΥΘΥΜΙΟΥ ΝΙΚΟΛ • ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΛΛΙΑ • ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ • ΠΑΡΔΑΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΣ • ΡΙΖΟΣ ΝΙΚΟΣ • ΣΓΟΥΡΟΥ ΑΛΙΚΗ • ΣΙΔΕΡΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ • ΣΙΜΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ • ΣΙΜΟΥ ΑΡΓΥΡΩ • ΤΟΥΛΙΑΤΟΥ ΚΕΡΑΣΙΑ • ΤΡΩΓΑΔΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ • ΤΣΑΓΚΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ • ΤΣΕΛΟΣ ΜΠΑΜΠΗΣ • ΤΣΕΛΟΥ ΣΟΦΙΑ • ΤΣΙΑΧΡΗΣ ΗΛΙΑΣ • ΤΣΙΡΩΝΗΣ ΚΩΣΤΑΣ • ΦΑΛΙΑΓΚΑΣ ΘΑΝΑΣΗΣ • ΦΛΕΓΓΑ ΑΝΤΩΝΙΑ • ΦΛΩΡΟΥ ΜΑΡΙΑ • ΦΙΣΤΟΥΡΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ • ΧΑΤΖΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
Από altpressfthiotida

Απεργία από το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Φωκίδας στις 10 Φεβροuαρίου

Στις 26 Γενάρη. συγκέντρωση στο Εργατικό Κέντρο για οργάνωση απεργιακής κινητοποίησης

Εργατοϋ­παλληλικό Κέντρο Νομού Φωκίδας Τμήμα Γενι­κής Συνομοσπονδίας Εργα­τών Ελλάδας (Γ.Σ.Ε.Ε.)

- Συνάδελφοι, στη βάρβαρη πρωτοφανή επίθεση σε βάρος της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, εμείς, το οργανωμένο λαϊκό κίνημα, μόνο μια απάντηση μπορούμε να δώσουμε. ΑΓΩΝΑΣ.

Τρομοκρατούν με τα ελλείμ­ματα των ασφαλιστικών ταμείων, ελλείμματα που τα δημιούργησαν οι ... δικές τους πολιτικές που αβαντάριζαν και αβαντάρουν το μεγάλο κεφάλαιο για να ανατρέ­ψουν ότι έχει απομείνει από την κοινωνική ασφάλιση, το κουτσουρεμένο σύστημα υγείας.

Φουσκώνουν τα μυαλά του λαού για φοροδιαφυγή και φοροφυγάδες για να μας πείσουν να μαζεύουμε απο­δείξεις από τα κουλούρια και αυτοί, τα λεφτά μας τα δίνουν στο κεφάλαιο να ξεπεράσει την κρίση του. Κάνουν κοινωνική πολιτική με τα επιδόματα φτωχοκο­μείου ενώ την ίδια στιγμή τα επιδόματα τα παίρνουν πίσω διπλά και τρίδιπλα με την φορολόγηση καπνού ­ τελών κυκλοφορίας. Συνάδελφοι, στις χιλιάδες απολύσεις, στη νέα αντια­φαλιστική βαρβαρότητα, στη νέα φορολογική επιδρο­μή στα λαϊκά εισοδήματα, στη μείωση μισθών και
συντάξεων, στα άγρια χαρά­τσια σε κάθε πτυχή της ζωής μας μια μόνο απάντηση ται­ριάζει. ΑΓΩΝΑΣ.

Ο αγώνας αυτός για να είναι αποτελεσματικός πρέπει να έρχεται με σύγκρουση με την λογική της ηγεσίας της ΓΣΕΕ που ως πράκτορες του κεφαλαίου, της Κυβέρνησης και της Ε.Ε. προωθούν την υποταγή, το σκύψιμο του κεφαλιού, την πλήρη συναίνεση στα αντεργατικά μέτρα. Καμία αυτα­πάτη για το ρόλο αυτών των ηγεσιών. Σας καλούμε να πάρετε αποφάσεις για απεργία την Τετάρτη στις 10/2/2010.

Να βγάλετε ανακοινώσεις, αφίσες. Να τις δημοσιεύσετε στον τοπικό Τύπο. Να συγκαλέσετε συνελεύσεις. Ήδη το Εργατικό Κέντρο Φωκίδας ομόφωνα αποφάσι­σε 24ωρη απεργία την ίδια ημέρα.

Για την καλύτερη οργάνωση της απεργιακής μάχης σας καλούμε την Τρίτη 26 Γενά­ρη στις 6:30 μ.μ. στο Εργατι­κό Κέντρο.

Αμεση νομιμοποίηση όλων των μεταναστών ζητά το ΚΚΕ

Την νομιμοποίηση των μεταναστών που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα, καθώς και τη χορήγηση ιθαγένειας στους νέους με την ενηλικίωσή τους εφόσον το επιθυμούν προτείνει μεταξύ άλλων το ΚΚΕ, με ανακοίνωσή του.
Κατηγορεί, μάλιστα, τις κυβέρνησης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ότι ακολούθησαν πολιτική καταστολής και ομηρίας των μεταναστών.
Αναφερόμενο στο σχέδιο νόμου που έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση, το ΚΚΕ τονίζει ότι αφορά μόνο ένα τμήμα των μεταναστών και δεν αντιμετωπίζει το μεταναστευτικό ζήτημα στο σύνολό του.
«Κινείται στην κατεύθυνση χειραγώγησης και ενσωμάτωσης των μεταναστών στις κυρίαρχες 'αξίες' της κοινωνίας της εκμετάλλευσης», αναφέρει το ΚΚΕ.
Για την επίλυση του προβλήματος το ΚΚΕ προτείνει μεταξύ άλλων:...
-Αμεση νομιμοποίηση των μεταναστών που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα και κατοχύρωση των ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων.

-Κατάργηση της τροπολογίας της ΝΔ που προβλέπει απέλαση για λόγους «δημόσιας τάξης και ασφάλειας» κάθε μετανάστη και τη συμμετοχή στις δημοτικές εκλογές με δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι για όσους έχουν πενταετή πραγματική παραμονή στη χώρα.

-Νομιμοποίηση χωρίς όρους και προϋποθέσεις των παιδιών μεταναστών που γεννιούνται ή μεγαλώνουν στην Ελλάδα.

-Ισότιμη πρόσβαση των παιδιών όλων των μεταναστών στις δομές της ελληνικής δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης, που θα περιλαμβάνει και την εκμάθηση της μητρικής γλώσσας, της ιστορίας και του πολιτισμού τους.

-Δημιουργία πολύγλωσσων δημόσιων κέντρων για την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας, της ιστορίας και του πολιτισμού για τους ενήλικες μετανάστες.

-Παύση των τρομοκρατικών επιχειρήσεων και απελάσεων των μεταναστών χωρίς χαρτιά.

-Χορήγηση ασύλου ή προσωρινού ανθρωπιστικού καθεστώτος στους πρόσφυγες και όσους προέρχονται από χώρες ιμπεριαλιστικής κατοχής και εμφυλίων.

-Ειδική μέριμνα από τους κρατικούς φορείς και όχι τις ΜΚΟ για ανήλικους πρόσφυγες και μετανάστες, μητέρες με παιδιά και θύματα σωματεμπορίας.

Η ετήσια συνάντηση του "ΚΡΙΣΑΙΟΥ"

Ετήσια συνάντηση

Σας προσκαλούμε στην ετήσια συνάντηση του Συλλόγου μας, για να διασκεδάσουμε και να περάσουμε μαζί, μια αξέχαστη βραδιά με την λαϊκορεμπέτικη κομπανία του Θανάση και τους εκλεκτούς μεζέδες του «Μπεμπέλη».

Ραντεβού λοιπόν στις 9.30 το βράδυ της Παρασκευής 5 Φλεβάρη

Για όσους δεν γνωρίζουν το μεζεδοπωλείο του «ΜΠΕΜΠΕΛΗ» βρίσκεται στο κέντρο της πόλης του Γαλαξιδίου στο κεντρικό δρόμο από την Πλατεία Μανουσάκια. ...

Προσοχή για reserve

καλέστε
στο: 22650-41677
πρόσκληση
Στην πρόσκληση περιλαμβάνεται ένα κύριο γεύμα, μία σαλάτα ή ένα ορεκτικό ένα τυρί και 1/2 κιλό κρασί ανά 4 άτομα.
Κυρίως πιάτα: Κοτόπουλο φιλέτο και σουβλάκι -Μπιφτέκι ψητό – πανσέτα ψητή – συκώτι ψητό-σουβλάκι και μπριζόλα χοιρινή — ψαρονέφρι—χοιρινό δαμάσκηνα—χοιρινό μπεμπέλης–κουνέλι λεμονόριγα-κελεμια Γαλαξιδιώτικα-συκώτι με κρεμμύδια-τηγανιά-τηγανιά καυτερή-κεφτέδες.
Ορεκτικά : Κολοκυθοκεφτέδες, Ντοματοκεφτέδες, μανιτάρια, σπανακοπιτάκια, τυροπιτάκια, φλογέρες, σαγανάκι, τυροκαφτερή, φέτα ψητή, πατάτα ψητή, πατάτες τηγανιτές, μελιτζάνα ψητή, λαχανικά ψητά, λουκάνικο ψητό.
Σαλάτες: Ρόκα-Μαρούλι-Χωριάτικη-Λάχανο

Επίσης οι τιμές των ποτών και αναψυκτικών είναι: Μπύρα μεγάλη 2,50
— Κρασί χύμα κιλό 9,00 € Αναψυκτικά 1,50
Τιμή πρόσκλησης: 16,00 ευρώ.

Λόγω του περιορισμένου χώρου του καταστήματος και του αριθμού των προσκλήσεων, αυτές θα χορηγηθούν με προτεραιότητα στα μέλη του Συλλόγου και μετά στους φίλους μας.

Ευχαριστούμε και σας περιμένουμε.
το Δ.Σ

H δολοφονία του 15χρονου ήταν η αφορμή, η σπίθα, θέλουμε η δίκη να διεξαχθεί ομαλά, να αποδοθεί δικαιοσύνη

Στην ταβέρνα με τους ντόπιους

Στην ταβέρνα του «Κοτλίτσα», πάνω στην πλατεία Εθνικής Αντιστάσεως, ο Κωνσταντίνος και η Πόπη, ιδιοκτήτες του καταστήματος, τρώνε, πίνουν και συζητούν μαζί με τον Πανάγο Πουρνάρα και τη σύζυγό του Καίτη. Καθόμαστε μαζί τους, γεμίζουν δύο κούπες κρασί και μετά τα τυπικά αρχίζουν να μας μιλούν για το πολεμικό κλίμα εν όψει δίκης αλλά και για τα υπερβολικά -κατά τη γνώμη τους- μέτρα προστασίας που έχουν παρθεί στην πόλη τον τελευταίο καιρό.

Από τα πρώτα λεπτά αντιλαμβανόμαστε πως όλοι τους είναι εξαιρετικά ψύχραιμοι, σε αντίθεση με τις φήμες που ήθελαν τους ντόπιους να έχουν τρομοκρατηθεί φοβούμενοι επεισόδια και ... βανδαλισμούς από τους διαδηλωτές που θα καταφθάσουν στην Αμφισσα.

Ο Πανάγος παίρνει τον λόγο και μας λέει: «Ακούμε από τα Μέσα ότι ο κόσμος φοβάται ακόμη και να βγει από το σπίτι του αλλά δεν είναι έτσι. Δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, γιατί εμείς δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα με κανέναν. Το μόνο που ευχόμαστε είναι να υπάρξει απονομή δικαιοσύνης και να διεξαχθεί η δίκη χωρίς παρατράγουδα. Πρέπει να πρυτανεύσει η λογική, αφού οι μόνοι που δεν φταίνε σε τίποτα είναι οι πολίτες και βιοπαλαιστές της Αμφισσας που δεν θέλουν να δουν τις μηδαμινές περιουσίες τους να καταστρέφονται».

Αναφορικά με τα γεγονότα που ακολούθησαν τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου αλλά και τους φόβους για νέα επεισόδια έξω από τα δικαστήρια, ο Πανάγος μας λέει: «Κάθε μέρα χάνουν τη ζωή τους πολλά παιδιά, είτε σε εργατικά ατυχήματα είτε σε τροχαία. Ομως, η δολοφονία του 15χρονου ήταν η αφορμή, η σπίθα! Ο απλός κόσμος που υποφέρει και που βλέπει το κράτος να μη δίνει λύση στα προβλήματά του ξέσπασε! Οι κυβερνώντες, όποιοι κι αν είναι αυτοί, οφείλουν να αφουγκραστούν τον λαό και να βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής του. Για παράδειγμα, στην Αμφισσα η ανεργία έχει χτυπήσει κόκκινο και οι νέοι φεύγουν καθημερινά για τα αστικά κέντρα. Πρέπει να γίνει κάτι επειγόντως γιατί ο τόπος θα ερημώσει. Επίσης, το πρόβλημα με τις εγκαταστάσεις των ΤΕΙ θα πρέπει κάποια στιγμή να διευθετηθεί. Δεν είναι δυνατόν τα ΤΕΙ να στεγάζονται σε ένα απαρχαιωμένο κτήριο χωρίς κυλικείο. Για τους αγρότες δεν χρειάζεται να πω κάτι. Οι άνθρωποι είναι ήδη στα μπλόκα και δίνουν τον αγώνα τους».

Στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η τοπική κοινωνία στέκεται και ο ιδιοκτήτης του καταστήματος που μας λέει: «Η Αμφισσα είναι παραμελημένη και ο κόσμος τα βγάζει δύσκολα πέρα. Μακάρι τις ημέρες που θα διεξάγεται η δίκη να έρθει κόσμος για να διαδηλώσει ειρηνικά και παράλληλα να δουλέψουν και τα μαγαζιά. Η πόλη μας είναι ανοιχτή για όλους».

Δήμαρχος Αμφισσας Ασημάκης Ασημακόπουλος: «Θα προσπαθήσουμε να μη συμβεί το παραμικρό»

Ικανοποιημένος από την ειρηνική ατμόσφαιρα που επικράτησε στην Αμφισσα την Τετάρτη και την Παρασκευή, τις δύο πρώτες ημέρες της δίκης, εμφανίστηκε με δηλώσεις του στην «Espresso της Κυριακής» ο δήμαρχος της πρωτεύουσας της Φωκίδας Ασημάκης Ασημακόπουλος. «Μέχρι στιγμής όλα έχουν κυλήσει ομαλά και οι κάτοικοι είναι πολύ ικανοποιημένοι από τον σεβασμό με τον οποίο αντιμετώπισαν την πόλη μας οι διαδηλωτές που ήταν εδώ την Τετάρτη. Διαδήλωσαν με κόσμιο τρόπο, χωρίς να δημιουργήσουν προβλήματα και οι καταστηματάρχες δεν έκλεισαν τα μαγαζιά τους αλλά δούλεψαν κανονικά. Εάν συνεχίσουν να έρχονται διαδηλωτές και φερθούν με τον τρόπο που έχουν φερθεί όσοι ήταν εδώ την Τετάρτη, να ξέρουν ότι είναι καλοδεχούμενοι. Εμείς θέλουμε η δίκη να διεξαχθεί ομαλά, να αποδοθεί δικαιοσύνη και στο τέλος να μπορούμε να πούμε ότι στην πόλη μας επικράτησε η δημοκρατία, γιατί δημοκρατία είναι να μπορούν οι πολίτες να διαδηλώνουν χωρίς όμως να επηρεάζεται αρνητικά η καθημερινότητα της πόλης».

Οσον αφορά τις αντιδράσεις που είχαν εκφραστεί από την τοπική κοινωνία όταν αποφασίσθηκε να διεξαχθεί η δίκη στην Αμφισσα, ο δήμαρχος μας λέει: «Στις 5 Νοεμβρίου αποφασίστηκε να γίνει η δίκη στην Αμφισσα. Στις 11 Νοεμβρίου συνήλθαν εκτάκτως το δημοτικό και το νομαρχιακό συμβούλιο. Χωρίς να είναι αρμόδιο, το νομαρχιακό συμβούλιο έκανε ένα ψήφισμα και είπε ότι δεν θέλει να γίνει η δίκη στην Αμφισσα, χωρίς ωστόσο να αιτιολογήσει αυτήν την απόφαση. Ομως, το δημοτικό συμβούλιο πήρε μία άλλη απόφαση που θα τη χαρακτήριζα σταθμό. Είπαμε λοιπόν ότι αφού δεν μπορούμε να ανατρέψουμε την απόφαση του Αρείου Πάγου, θα βοηθήσουμε στην ομαλή διεξαγωγή της δίκης και σε συνεργασία με τις Αρχές θα προσπαθήσουμε να μη συμβεί το παραμικρό. Εμείς πιστεύουμε στη δημοκρατία».

Σχετικά με τους φόβους που είχαν εκφραστεί και τις φήμες που ήθελαν την πόλη να κατακλύζεται από βανδάλους, ο κ. Ασημακόπουλος μας λέει: «Ολοι είχαμε τους φόβους μας, όμως θα παρατηρήσατε ότι την Τετάρτη, στη συγκέντρωση στην πλατεία α [Μία διμοιρία των ΜΑΤ περνάει μπροστά από το δημοτικό σχολείο της Αμφισσας και οι μικροί μαθητές χαζεύουν την «παρέλαση» των πάνοπλων ανδρών.] λλά και στην πορεία που ακολούθησε, συμμετείχαν όχι μόνο διαδηλωτές αλλά και πάρα πολλοί κάτοικοι της Αμφισσας. Κανείς δεν έχει να προσάψει στους διαδηλωτές το παραμικρό και όλοι είναι ικανοποιημένοι».

Η δίκη των δύο ειδικών φρουρών είναι σίγουρα μία από τις σημαντικότερες των τελευταίων ετών αλλά όχι η μοναδική που έχει διεξαχθεί στην πόλη της Αμφισσας, αφού εκεί είχαν δικαστεί και οι «σφαγείς της δικτατορίας». Ο δήμαρχος δηλώνει στην «Espresso της Κυριακής»: «Πάντα γίνονταν πολύ μεγάλες δίκες στην πόλη μας. Αλλωστε, κάποτε η Αμφισσα είχε διεκδικήσει την πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους. Εδώ το δικαστικό σώμα ήταν πανίσχυρο. Πάντα είχαμε μεγάλες δίκες, ενώ πρόσφατα, πριν από αυτή των δύο αστυνομικών, είχαμε τη δίκη του Δημητράκη. Απλώς αυτήν τη φορά τα ΜΜΕ έδωσαν μεγάλη έκταση στο γεγονός και φόβισαν κάποιους από τους κατοίκους της μικρής μας πόλης. Ελπίζω να πάνε όλα καλά μέχρι το τέλος».
Aπό Espresso

Η πίτα του Πανελλήνιου Χριστιάνικου Όμιλου Ορθοδόξου Ιεραποστολής Παράρτημα Ιτέας

Το παράρτημα Ιτέας του Πανελλήνιου
Χριστιανικού Ομίλου
Ορθοδόξου
Ιεραποστολής

έκοψε σήμερα την πρωτοχρονιάτικη πίτα του.
Παραβρέθηκαν οι τοπικές αρχές κ πολύς κόσμος

Πένθος, μελαγχολία και "εθνική συνείδηση", ή περί κρυφομεταναστών

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου έζησα σπουδάζοντας για περίπου πεντέμιση χρόνια, πρόσεξα ένα παράξενο φαινόμενο στις σχέσεις μου με τους ελληνοαμερικανούς μετανάστες: Μιλούσαν διαρκώς με μεγάλη θέρμη για ζητήματα έθνους, εθνικής ταυτότητας, εθνικής ιστορίας, εθνικών κινδύνων και εθνικής αλλοίωσης, αλλά είχαν μηδενική επαφή με την Ελλάδα, για την οποία σε άλλες στιγμές έλεγαν τα χειρότερα δυνατά πράγματα.
Εγώ από την άλλη σπανιότατα έβλεπα τον λόγο να ασχοληθώ με τέτοιου είδους ερωτήματα, αλλά στην Ελλάδα επέστρεφα κάθε χρόνο και καθόμουν όσο το δυνατό περισσότερο.
Από τους συμπατριώτες συμφοιτητές μου, από την άλλη πλευρά, αυτοί που είχαν την πιο εμμονική σχέση με την ελληνικότητα, έμειναν στις Η.Π.Α και αποτελούν, πλέον, μέλη της νέας γενιάς μεταναστών εκεί. Αντίθετα, εγώ, που είχα πάντοτε πολύ πιο δεκτική σχέση με τις ίδιες τις Η.Π.Α, δεν διανοήθηκα ποτέ να μείνω εκεί μόνιμα και επέστρεψα στην Ελλάδα για να κάνω την δεκαοκτάμηνη στρατιωτική μου θητεία (σε αντίθεση με αρκετούς από τους εν Αμερική ασυμβίβαστους πατριώτες). Οι φιλικές μου σχέσεις με Ιρλανδούς και ιρλανδοαμερικανούς αποκάλυψαν ένα σχεδόν ταυτόσημο φαινόμενο: οι σκληροπυρηνικότεροι υποστηρικτές του ανένδοτου αγώνα κατά του Η.Β ήταν κάτοικοι Η.Π.Α, και μιας και αυτούς γνώρισα πρώτα, η πρώτη μου επίσκεψη στην Ιρλανδία με σόκαρε με το πόσο πιο συμβιβαστικός και αυτοκριτικός ήταν ο μέσος, εξαντλημένος από την διαρκή και άκαρπη βία, Ιρλανδός.

Παρακολουθώντας την ομιλία του Ζίζεκ "Μια λακανική έκκληση για φονταμενταλισμό" που ... δημοσίευσα πρόσφατα, σκεφτόμουν για την σχέση αυτών των παράδοξων φαινομένων με την περίφημη φροϋδική αντίστιξη πένθους (mourning) και μελαγχολίας (melancholy). Στην πρώτη αντίδραση στην απώλεια, ως γνωστόν, ο Φρόυντ βλέπει μια διαδικασία σταδιακής επεξεργασίας της, έτσι ώστε αυτός που πενθεί, αρχίζει σιγά-σιγά να αποδέχεται την απώλεια ως μη αναστρέψιμη. Αντίθετα, ο μελαγχολικός αρνείται να αποδεχτεί το συμβάν της απώλειας, και προσαρτάται στο χαμένο αντικείμενο ναρκισσιστικά, αντλώντας από το μελαγχολικό σύμπτωμα την δευτερογενή ηδονή που του δίνει η αίσθηση ότι "παραμένει πιστός" σε αυτό που χάθηκε.

Είναι ξεκάθαρο ότι τόσο οι παλιότεροι όσο και οι νεότεροι μετανάστες που γνώρισα στις Η.Π.Α μπορούν να κατηγοριοποιηθούν ως μελαγχολικοί. Αφενός γιατί ανέπτυξαν μια εμμονική σχέση με την "χαμένη πατρίδα", αφετέρου γιατί μετέτρεψαν την δυστυχία χωρισμού από αυτήν σε δευτερογενή πηγή ηδονής. Στην ίδια ομιλία, ο Ζίζεκ, αναφερόμενος στην συναφή συζήτηση του Τζιόρτζιο Αγκάμπεν, παρατηρεί ότι το εκπληκτικό σε ό,τι αφορά την μεταμοντέρνα μελαγχολία είναι ότι αρχίζει να θρηνεί την απώλεια εκ των προτέρων, διότι το αντικείμενο της επιθυμίας δεν την ενδιαφέρει παρά ως απωλεσθέν. Με άλλα λόγια, προδίδει το αντικείμενο της ως ζωντανό οργανισμό ακριβώς έτσι ώστε να μπορεί να παραμείνει αιώνια πιστή σε αυτό ως νεκρό. Αυτό ακριβώς όμως ήταν το κοινό σημείο των ελλήνων μεταναστών που γνώρισα στις Η.Π.Α: Με την πραγματική, ζώσα Ελλάδα, δεν ήθελαν καμμία σχέση. Η Ελλάδα αυτή τους άφηνε παγερά αδιάφορους, και ήταν πάντα διατεθειμένοι να επιχειρηματολογήσουν για τις μύριες όσες αδυναμίες της έναντι της χώρας στην οποία προσέφυγαν. Όχι, αυτό στο οποίο ήταν εμμονικά προσκολλημένοι ήταν μια φαντασιακή Ελλάδα, απομακρυσμένη από τους ίδιους στον χώρο και τον χρόνο, μια Ελλάδα-κειμήλιο. Για αυτό ακριβώς τον λόγο δεν ένιωθαν καμμία ανάγκη να επιστρέψουν, ή και όταν τύχαινε να πάνε πίσω για ένα διάστημα επέστρεφαν, θυμάμαι, στις Η.Π.Α, εκνευρισμένοι και ασυμφιλίωτοι με οτιδήποτε έτυχε να δουν ή να ζήσουν εκεί.

Tα παραπάνω είναι από λίγο-πολύ γνωστά ως κοινότυπα ως παρατηρήσεις για την μελαγχολική ψυχολογία πολλών μεταναστών. Αυτό το οποίο είναι σαφώς πιο ενδιαφέρον είναι το πανομοιότυπο της στάσης των μεταναστών αυτών με τους αντιμετανάστες εθνικιστές μέσα στην Ελλάδα του παρόντος. Διότι οι δεύτεροι, ζώντας ήδη μέσα στον ζωντανό εθνικό οργανισμό, συμπεριφέρονται ωσάν να ζουν υπό διαρκή κατάσταση απώλειας, ωσάν η υπάρχουσα πραγματικότητα του έθνους να είναι βλασφημία και προσβολή απέναντι στην μνήμη του ως απωλεσθέντος που όμως, ταυτόχρονα, δεν εγκαταλείπεται· ωσάν, με άλλα λόγια, να διεκδικούν το δικαίωμα να θρηνούν ως ωσεί παρόν κάτι το οποίο για τους υπόλοιπους είναι ακόμη πραγματικά ζωντανό. Για τον αντιμεταναστευτικό εθνικιστικό λόγο το "έθνος" είναι ήδη ένα κειμήλιο απώλειας και θανάτου που έχει όμως υποκαταστήσει τον απορριπτέο, ζωντανό του εαυτό. Τίποτε δεν μπορεί να καλύψει το κενό της χώρας που χάθηκε, ή, για να είμαστε ακριβέστεροι, της χώρας-που-έχει-ήδη-πάντοτε-χαθεί, δηλαδή της χώρας που αποτελεί αντικείμενο λιμπιντινικής επένδυσης μόνο ως ήδη νεκρή. Πότε μιλά ο εθνικιστικός αντιμεταναστευτικός λόγος για το έθνος καταφατικά, με αγάπη; Αυτό στο οποίο απευθύνεται είναι μια κοινότητα εν απωλεία, και το μίσος του --και είναι αβυσσαλέο το μίσος τούτο-- στρέφεται ενάντια σε όλους όσους συνεχίζουν, απλώς, να ζουν και να θέλουν απλώς να ζήσουν, να ζήσουν ωσάν να μην έχουν ήδη χαθεί τα πάντα, ωσάν η ζωή να είναι κάτι άλλο από διαρκή θρήνο για αυτό που δεν μπορώ ποτέ να έχω.

Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, ο εθνικιστικός αντιμεταναστευτικός συνασπισμός δεν θα ικανοποιηθεί αν δεν υλοποιηθεί τελικά η παροχή ιθαγένειας στους μετανάστες. Δεν θα ικανοποιηθεί ούτε αν και ο τελευταίος μετανάστης αποχωρήσει από την χώρα. Δεν θα ικανοποιηθεί, στις πιο ακραίες του πολιτικές εκφάνσεις, ακόμη και αν κάψει και την τελευταία συναγωγή ή σταματήσει την ανέγερση και του τελευταίου τζαμιού. Γιατί το αντικείμενο της επιθυμίας του είναι εξ ορισμού η ίδια η φαντασματική απώλεια (του φαντάσματος της εθνικής καθαρότητας και ομοιογένειας, της υποτιθέμενης στιγμής πλήρους σύμπτωσης εαυτού με εαυτό), και συνεπώς θα βρίσκει πάντα τρόπους να εφευρίσκει την απώλεια αυτή παντού. Υπ' αυτήν την έννοια, ο ναζισμός δεν είναι παρά η καθαρότερη, η πιο ανεξέλεγκτη έκφανση της ενόρμησης θανάτου (death drive) που κρύβεται μέσα σε κάθε εθνικιστική μελαγχολία. Κανένα Ολοκαύτωμα Εβραίων, ανάπηρων, τσιγγάνων, ή ομοφυλόφιλων δεν στάθηκε αρκετό για να γεμίσει το κενό που ενσάρκωνε το όνομα "Γερμανία", γιατί το κενό αυτό μπορούσε να βαφτιστεί αντικείμενο της συλλογικής επιθυμίας μόνο με τον όρο ότι θα μπορούσε διαρκώς να εφευρεθεί ένας ακόμα που δήθεν παρεμπόδιζε την εκστατική ένωση με αυτό, ένας ακόμα εχθρός του κράτους, ένας ακόμα "ξένος." Υπάρχει μια πολύ σκοτεινή αλήθεια πίσω από την φράση πολλών αντιμεταναστών εθνικιστών ότι "έχουν φτάσει να νιώθουν μετανάστες στην ίδια τους την πατρίδα."

Και η σκοτεινή αυτή αλήθεια φανερώνεται από το γεγονός πως κανείς ο οποίος αισθάνεται καταφατικά για το ανήκειν στην πατρίδα του δεν μισεί και δεν φοβάται τον μετανάστη, όπως κανείς υγιώς ετεροφυλόφιλος δεν γίνεται ομοφοβικός, όπως κανείς πραγματικός πιστός δεν φοβάται τον "άθεο." Η φράση "είμαστε όλοι μετανάστες" θα έπρεπε, ίσως, να αποτελεί το σλόγκαν όχι αυτών που υπερασπίζονται τα μεταναστευτικά δικαιώματα, αλλά αυτών που απεχθάνονται τους μετανάστες γιατί είναι, ασύνειδα, μετανάστες, θύματα της απώλειας ενός φαντασματικού ανήκειν, την οποία αντιπαρέρχονται μετατρέποντας τον ίδιο τον εκδικητικό θρήνο σε φετιχιστική πηγή ηδονής.

Εικόνα: Albrecht Dürer, "Melancholia", 1514.
Από http://radicaldesire.blogspot.com/2010/01/blog-post_21.html

Επίθεση ακροδεξιών σε εκδήλωση πολιτιστικών συλλόγων και εργατικού σωματείου των Αμπελοκήπων.

Μία 50χρονη γυναίκα τραυματίστηκε σε επεισόδια που σημειώθηκαν κατά τη διάρκεια αντιρατσιστικής διαδήλωσης των κατοίκων των Αμπελοκήπων, ενώ η αστυνομία προσήγαγε περίπου 40 άτομα.

Συγκεκριμένα, πολίτες οι οποίοι μετείχαν στη διαμαρτυρία είχαν συγκεντρωθεί στην Πανόρμου, στην στάση του Μετρό. Ξαφνικά δέχθηκαν επίθεση από ομάδα περίπου 40 ακροδεξιών, οι οποίοι άρχισαν να πετούν πέτρες, καδρόνια.. . κ.λπ.

Ακολούθησε μικροσυμπλοκή, η οποία έληξε με την επέμβαση της αστυνομίας. Αποτέλεσμα ήταν να τραυματιστεί ελαφρά μια 50χρονη γυναίκα, η οποία και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο.

Αστυνομικοί προσήγαγαν περισσότερα από 30 άτομα, τα οποία και ανακρίνονται.
Από Ζούγκλα


Η ανακοίνωση της Αστυνομίας:

"Μεσημβρινές ώρες της 23-1-2010,στους Αμπελοκήπους, συνελήφθησαν σαράντα πέντε (45) ημεδαποί (εκ των οποίων δεκατρείς -13- ανήλικοι) κατηγορούμενοι για «Διατάραξη κοινής ειρήνης», «Απόπειρα σωματικής βλάβης κατά συναυτουργία» και παράβαση του Ν. «Περί όπλων».

Από τους ανωτέρω συλληφθέντες, δύο (2) κατηγορούνται επιπλέον για «επικίνδυνη σωματική βλάβη», ένας (1) για «επικίνδυνη σωματική βλάβη» και «απειλή», οκτώ (8) για «εξύβριση» και ένας (1) για «ηθική αυτουργία» για τις ως άνω πράξεις.

Ειδικότερα οι ανωτέρω συλληφθέντες την 12.00 ώρα της 23-1-2010,στην Πλατεία Κανελλοπούλου στους Αμπελόκηπους (σταθμός μετρό Πανόρμου) και ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη, προγραμματισμένη αντιρατσιστική συγκέντρωση κατοίκων και φορέων των Αμπελοκήπων, πλησίασαν τους συγκεντρωμένους με απειλητικές διαθέσεις, έχοντας στην κατοχή τους ξύλινα κοντάρια και εκτοξεύοντας ύβρεις.

Ακολούθησαν αντεγκλήσεις και συμπλοκή μεταξύ τους, με αποτέλεσμα των τραυματισμό τριών (3) ατόμων από τους αρχικά συγκεντρωθέντες και ενός (1) ατόμου, από την ομάδα που προσέγγισε στο σημείο.

Οι αστυνομικές δυνάμεις απώθησαν τα επιτιθέμενα άτομα και μετά από επιχείρηση τα συνέλαβαν.

Οι συλληφθέντες οδηγούνται σήμερα 24-1-2010 στον κ. Εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών οι ενήλικες και στον κ. Εισαγγελέα Ανηλίκων Αθηνών οι ανήλικοι."

Αντιδράσεις

Την καταδίκη του εξέφρασε ο Β.Μουλόπουλος, βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος συμμετείχε στην συγκέντρωση. «Για μια ακόμα φορά φασίστες δρουν απροκάλυπτα και με την ανοχή της αστυνομίας ενάντια σε κάθε μορφή διαμαρτυρίας, ενάντια στον ρατσισμό και στην ξενοφοβία. Η τρομοκρατία αυτή δεν πρόκειται να περάσει. Ο φασισμός δεν πρόκειται να ξαναβρεί ρίζες στην χώρα», τόνισε.

Η Αυτόνομη Παρέμβαση σε ανακοίνωσή της καταδικάζει επίσης την επίθεση και καταγγέλλει την ανεξέλεγκτη δράση των Νεοφασιστικών ομάδων, που δρουν καθημερινά και προκαλούν τα δημοκρατικά και αντιφασιστικά αισθήματα του λαού μας.

«Η επίθεση φασιστικών στοιχείων σε βάρος αντιφασιστών που έκαναν συγκέντρωση ενάντια στην ξενοφοβία και το ρατσισμό στους Αμπελόκηπους, είναι ένα επεισόδιο ανάμεσα σε αυτά που καθημερινά γίνονται σε όλη τη χώρα. Επιθέσεις ενάντια σε μετανάστες, δημοκρατικούς πολίτες, αντιφασίστες, ενάντια σε νέους ανθρώπους που δεν τυγχάνουν της «έγκρισης» των νεοφασιστικών στοιχείων. Καλούμε την Κυβέρνηση να βάλει φραγμό στην ανεξέλεγκτη δράση των φασιστών, να προστατέψει επιτέλους τους δημοκρατικούς πολίτες, τους μετανάστες από τις επιθέσεις και τη δράση των φασιστικών στοιχείων.

Η πάλη όλων των εργαζομένων ενάντια στον Φασισμό το Ρατσισμό με όλες του τις εκφράσεις πρέπει να δυναμώσει. Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα όχι μόνο δεν μπορεί να ανεχτεί αυτά τα φαινόμενα, αντίθετα πρέπει να μπει φραγμός στις φασιστικές πρακτικές, να δυναμώσει τον αγώνα του ενάντια στο Φασισμό το Ρατσισμό και την ξενοφοβία», αναφέρεται στην ανακοίνωση.

Την επίθεση καταδικάζει και η Κίνηση «Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή». «Η επίθεση των αυτοαποκαλούμενων «αυτόνομων εθνικιστών» σε βάρος των διαδηλωτών που συμμετείχαν στην αντιρατσιστική αντιφασιστική συγκέντρωση στο Μετρό Πανόρμου δείχνει πόσο απροκάλυπτα λειτουργεί πλέον η φασιστική τρομοκρατία.

Η συγκεκριμένη ομάδα των νεοναζί που συνεργάζεται με το ΛΑΟΣ και τη Χρυσή Αυγή οργάνωσε την επίθεση της έχοντας προαναγγείλει από την ιστοσελίδα της την πρόθεση της να χτυπάει και να διαλύει συγκεντρώσεις αριστερών και αντιφασιστών πράγμα που άλλωστε την άφησε η Αστυνομία να κάνει.

Το δρόμο για τέτοιου τύπου επιθέσεις έχει ανοίξει η ανοικτή υποστήριξη του ΛΑΟΣ σε ρατσιστικές πολιτικές κατά των μεταναστών που ξεπερνάνε τα όρια της καλλιέργειας μίσους σε βάρος των μεταναστών και όλων όσων αγωνίζονται ενάντια στο ρατσισμό και τη φασιστική απειλή», τονίζει η Κίνηση σε ανακοίνωσή της και καλεί σε δυναμική συμμετοχή στο αντιρατσιστικό συλλαλητήριο την Τρίτη 26 Γενάρη στην Ομόνοια στις 6μμ.

«Ας σταματήσει επιτέλους η κυβέρνηση να αφήνει σε ασυλία τη δολοφονική δράση των φασιστών που την μια χτυπάνε μετανάστες στο Ν.Κόσμο και καλύπτονται από την Αστυνομία για να διαφύγουν, την άλλη βρωμίζουν το μνημείο του δολοφονημένου Νίκου Τεμπονέρα, και άλλοτε καίνε και καταστρέφουν εβραϊκούς η μουσουλμανικούς χώρους λατρείας. Ας σταματήσει επιτέλους να υπόσχεται ανθρώπινη μεταχείριση στους μετανάστες και από την άλλη να εφαρμόζει το δόγμα της «μηδενικής ανοχής» στα αυτονόητα δικαιώματα τους», καταλήγει η ανακοίνωση.

Αποκλεισμένα χωριά στην Φθιώτιδα, ανοικτό το 51

Η σφοδρή χιονόπτωση εξακολουθεί να ταλαιπωρεί τους κατοίκους δεκάδων χωριών που έχουν αποκλειστεί εδώ και ώρες στη Λαμία, παρά τις προσπάθειες των συνεργείων δήμων και νομαρχίας να ανοίξουν τους δρόμους με εκχιονιστικά μηχανήματα.

Το ύψος του χιονιού, στις περιοχές με υψόμετρο άνω των 100 μέτρων, ξεπερνά τους 30 και 50 πόντους, ενώ στα ορεινά χωριά φθάνει το 1 ή και το 1,5 μέτρο.

Το κρύο είναι τσουχτερό, με το ... θερμόμετρο να μην υπερβαίνει τους -2 βαθμούς Κελσίου.

Στους επαρχιακούς δρόμους Λαμίας – Δομοκού, Λαμίας – Άμφισσας και στο 51ο χλμ. λίγο μετά την Γραβιά, δίνονται πολύωρες «μάχες», για να μείνουν ανοιχτοί. Αντιθέτως, η κυκλοφορία στην εθνική οδό Λαμίας – Αθηνών είναι ομαλή, μια και το χιόνι δεν έχει δημιουργήσει προβλήματα.
Τέλος, απαραίτητη είναι η χρήση αντιολισθητικών αλυσίδων στον δρόμο Λαμίας – Καρπενησίου, από το ύψος του Αγίου Γεωργίου λίγο μετά την Μακρακώμη.

Από Ζούγκλα

"Λευκή κορδέλα" η ταινία της Κυριακής στην Άμφισσα

Η λευκή κορδέλα είναι η ταινία που παρουσιάζει την Κυριακή 24-1-2010 στις 21:00 στο Πνευματικό κέντρο της Άμφισσας η Κινηματογραφική λέσχη
Διαβάστε μια παρουσίαση της ταινίας και δείτε το τρέιλερ.

«Πρέπει να σας δείρω και εγώ θα πονέσω περισσότερο », λέει στα παιδιά του ο πολύτεκνος πάστορας του μικρού γερμανικού χωριού όπου διαδραματίζεται η τελευταία ταινία του 68χρονου Μίχαελ Χάνεκε. Λίγο αργότερα η πόρτα κλείνει, ο φακός ακίνητος την παρακολουθεί και ο θεατής ακούει τις κραυγές πόνου από τις ξυλιές μέσα στο δωμάτιο. Τα αυστηρά, παγωμένα πλάνα της «Λευκής κορδέλας» έρχονται σε ταύτιση με το βλοσυρό, παντελώς αγέλαστο ύφος των προσώπων που απαρτίζουν το φιλμ, από το οποίο δεν λείπουν οι ξαφνικές εκρήξεις βίας, σωματικής μα κυρίως ψυχολογικής: Ενα ψαλίδι βυθισμένο στο σώμα ενός πουλιού, ένας γιατρός που εξευτελίζει με τον χειρότερο τρόπο τη γυναίκα που μεγαλώνει τα παιδιά του («γιατί δεν μπορείς επιτέλους να ... πεθάνεις! », λέει), ακόμη και η καταστροφή της γης του τοπικού βαρόνου από έναν φτωχό αγρότη με δρεπάνι είναι σκηνές που σφραγίζουν τη μνήμη.

Το σπέρμα του ναζισμού
Οι ιστορίες της «Λευκής κορδέλας»- χρησιμοποιούμε πληθυντικό διότι δεν είναι μία ιστορία αλλά πολλές- τοποθετούνται σε κάποιο ανώνυμο χωριό της Βόρειας Γερμανίας το 1913-1914. Από τον περασμένο Μάιο, όταν η ταινία έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ των Καννών (όπου και απέσπασε τον Χρυσό Φοίνικα αλλά και το Οικουμενικό Βραβείο), η εποχή που πραγματεύεται ο Χάνεκε έδωσε την αφορμή στον διεθνή Τύπο να μιλήσει για την περίοδο που γεννιόταν ο ναζισμός στη Γερμανία. Τα ανήλικα παιδιά με τα φοβισμένα ή απορημένα πρόσωπα που κυριαρχούν στα περισσότερα πλάνα της ταινίας είναι το μέλλον της Γερμανίας, η γενιά που αργότερα θα γίνει υπεύθυνη για τις απίστευτες βαρβαρότητες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και του Ολοκαυτώματος.

Ο Χάνεκε, ο οποίος δεν μιλά εύκολα γιατις ταινίες του, παραδέχεται ότι δεν επέλεξε τυχαία την εποχή αλλά συμπληρώνει ότι ποτέ δεν θέλησε να περιοριστεί σε αυτό το «συγκεκριμένο μοντέλο φασισμού». Το πώς γεννιέται ο ολοκληρωτισμός είναι ερώτημα διαχρονικό και ο σκηνοθέτης πιστεύει ότι το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο αν η ταινία, για παράδειγμα, πραγματευόταν την κατάσταση στο σύγχρονο Ιράν. «Σε περιοχές όπου ο κόσμος υποφέρει η ιδεολογία γίνεται πολύ εύκολα αποδεκτή, επειδή οι άνθρωποι αναζητούν κάτι για να πιαστούν- ένα καλάμι που θα τους βγάλει από τη μιζέρια τους» δήλωσε πρόσφατα ο σκηνοθέτης στον «Οbserver». «Οταν η ιδεολογία μετατρέπεται σε φανατισμό, η ανάγκη για την απάντηση ερωτημάτων σταματά να υπάρχει. Οσο λιγότερο έξυπνος είμαι τόσο ευκολότερα θα ακολουθήσω κάποιον που θα μου δώσει απαντήσεις ».

Η «μαύρη εκπαίδευση»
Τα χρόνια που προηγούνται του ξεσπάσματος του Α Δ Παγκοσμίου Πολέμου είναι μια περίοδος που μπορεί να ερευνηθεί με προσοχή και μέσα από «τόνους βιβλίων» τα οποία ο σκηνοθέτης και το επιτελείο του μελέτησαν εξονυχιστικά. Μεγάλη σημασία εδώ έχει η «μαύρη περίοδος εκπαίδευσης», όπως αποκαλείται στη Γερμανία. «Μαύρη εκπαίδευση» είναι μια έκφραση που άρχισε να χρησιμοποιείται τον 19ο αιώνα και επικράτησε πολλά χρόνια μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ως το 1968: Δάσκαλοι και παιδαγωγοί ακολουθούσαν ένα συγκεκριμένο, συντηρητικό, αυστηρό σύστημα εκπαίδευσης του οποίου η ιδεολογία μπόλιασε τα παιδιά με τις ρίζες του τρόμου που αργότερα θα γινόταν μανιφέστο. Επίσης ο ρόλος της θρησκείας υπήρξε καίριος διότι τα παιδιά που έμελλε να γίνουν οι σημαιοφόροι της ναζιστικής Γερμανίας είχαν γαλουχηθεί σε ένα αυστηρό προτεσταντικό πλαίσιο.

Ωστόσο η «Λευκή κορδέλα» δεν εξηγεί το πώς ακριβώς υιοθετήθηκε η φιλοσοφία του ναζισμού διότι ο Μίχαελ Χάνεκε δεν δίνει ποτέ απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτει. «Είναι μια από τις πηγές της θεμελιώδους σκέψης» είπε. «Κάποια στιγμή είχα σκεφτεί να ονομάσω την ταινία “Το δεξί χέρι του Θεού” που σημαίνει ότι αυτά τα παιδιά θεωρούν τους εαυτούς τους δεξί χέρι του Θεού επειδή γνωρίζουν τη διαφορά ανάμεσα στο Καλό και στο Κακό και πιστεύουν ότι έχουν το δικαίωμα να δικάζουν τους άλλους. Αυτό ανέκαθεν ήταν η αρχή της τρομοκρατίας».

Διόλου τυχαία, η «Λευκή κορδέλα» τελειώνει με την ανακοίνωση της δολοφονίας του αρχιδούκα της ΑυστροουγγαρίαςΦραγκίσκου Φερδινάνδουστο Σαράγεβο, την τότε πρωτεύουσα της αυστροουγγρικής περιοχής Βοσνία- Ερζεγοβίνη. Ο Φερδινάνδος και η εγκυμονούσα σύζυγός τουΣοφία φον Τσότεκ δολοφονήθηκαν στις 28 Ιουνίου του 1914 από τον 19χρονοΓαβρίλο Πρίντσιπ , μέλος του απελευθερωτικού κινήματος «Νέα Βοσνία». Η δολοφονία του αρχιδούκα έδωσε τέλος στα χρόνια της βασιλείας του Οίκου των Αψβούργων στην Ευρώπη, αφού σήμανε το ξεκλήρισμα ενός από τους σημαντικότερους βασιλικούς οίκους στη Γηραιά Ηπειρο, με διάρκεια ηγεμονίας πάνω από έξι αιώνες. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η «δολοφονία του Σαράγεβο», όπως ονομάστηκε, θεωρείται η αφορμή του Α Δ Παγκοσμίου Πολέμου ο οποίος κηρύχθηκε δύο μήνες αργότερα.

Το ασπρόμαυρο φιλμ
Ο Μίχαελ Χάνεκε δυσκολεύεται να βλέπει ιστορικές ταινίες, ιδίως αυτές που μιλούν για τη σχετικά πρόσφατη Ιστορία, διότι οι εικόνες που έχει συγκεντρώσει στη μνήμη του, εικόνες που προέρχονται από ντοκουμέντα αυτών των περιόδων, είναι ασπρόμαυρες (ας σημειωθεί ότι ακόμη και οι ιστορικές σειρές που έχει σκηνοθετήσει για την τηλεόραση είναι ασπρόμαυρες). Δεν ήταν λοιπόν μόνο η αγάπη του για το ασπρόμαυρο φιλμ που τον ώθησε να γυρίσει ασπρόμαυρη τη «Λευκή κορδέλα». Η απόφασή του στηριζόταν σε συγκεκριμένο λόγο: στην πιστή απεικόνιση της μνήμης.

Η δημιουργία της «Λευκής κορδέλας» από τη στιγμή που γεννήθηκε η ιδέα της ως την παρουσίασή της εφέτος στις αίθουσες είχε διάρκεια περίπου δέκα χρόνων, κατά τα οποία ο σκηνοθέτης και το επιτελείο του όργωσαν όλη τη Βόρεια Γερμανία για να εντοπίσουν τον ιδανικό χώρο γυρισμάτων αλλά και τα πρόσωπα. Επισκέφτηκαν σχολεία, εκκλησίες και άλλα διατηρητέα κτίρια από εκείνη την εποχή και κυρίως μελέτησαν πάρα πολλές φωτογραφίες. Υπάρχει πλούσιο υλικό από εκείνη την περίοδο και οι έρευνες που έγιναν υπήρξαν συγκεκριμένες, χωρίς όμως τίποτε να είναι βασισμένο σε προσωπικές εμπειρίες ή μαρτυρίες.

Οντισιόν με 7.000 παιδιά

Ο σκηνοθέτης Μίχαελ Χάνεκε

Η διανομή των ηθοποιών της «Λευκής κορδέλας» υπήρξε ίσως το δυσκολότερο και πιο χρονοβόρο κομμάτι στη δημιουργία της ταινίας.Το κάστινγκ μοιράστηκε σε τρία μέρη: Πρώτον, τους επαγγελματίες ηθοποιούς,που ήταν το ευκολότερο σκέλος επειδή ο Χάνεκε γνώριζε τα πρόσωπα.Δεύτερον,τους κομπάρσους και,τρίτον,τα παιδιά.Ολα τα πρόσωπα έπρεπε να ταιριάζουν με το πρωτότυπο φωτογραφικό υλικό της εποχής που είχε στη διάθεσή της η παραγωγή. Με τους κομπάρσους τα πράγματα δυσκόλεψαν επειδή,όπως ο Χάνεκε ισχυρίζεται,δεν βρήκε κανένα πρόσωπο που να του αρέσει στις γερμανόφωνες περιοχές. Οι περισσότεροι κομπάρσοι ήλθαν από τη γειτονική Ρουμανία,άνθρωποι χωρίς καμία προηγούμενη κινηματογραφική εμπειρία. Για παράδειγμα, στη σκηνή της υπαίθριας γιορτής χρησιμοποιήθηκαν περίπου 100 ρουμάνοι κομπάρσοι και κάποιοι γερμανοί,τους οποίους είχαν βρει κυριολεκτικά στους δρόμους ή σε καφενεία και των οποίων τα πρόσωπα είναι δυσδιάκριτα.Το τρίτο,όμως,και δυσκολότερο κάστινγκ ήταν των παιδιών. Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη,περίπου 7.000 παιδιά έκαναν δοκιμαστικά για την ταινία,από τα οποία κανένα δεν ήταν ήδη δοκιμασμένο πρόσωπο της τηλεόρασης.Για την ανεύρεσή τους η παραγωγή επισκέφτηκε όλα τα χωριά της Βόρειας Γερμανίας,κινηματογραφώντας συνεντεύξεις τους.Από αυτά τα 7.000 ο Χάνεκε ήθελε 30 για την ταινία, εκ των οποίων 30 μόνον τα 10 επρόκειτο να έχουν ρόλο.Τα υπόλοιπα χρησιμοποιήθηκαν σε σκηνές πλήθους, όπως η γιορτή ή το σχολείο.
Από το Βήμα

«Ποια είναι η χώρα μου;»

Φωτό: Ιάκωβος Χατζησταύρου

Ο Νίκος Οντουμπιτάν γεννήθηκε στο Μαιευτήριο «Αλεξάνδρα». Ένα από τα εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα και έγιναν ξένοι με το ζόρι...

Οι γονείς μου ήρθαν στην Ελλάδα με σπουδαστική βίζα. Ο μπαμπάς μου σπούδασε Νομικά, η μητέρα μου Οικονομικά. Αν και πήραν πτυχίο, έκαναν δουλειές άσχετες. Ήρθαν από το Λάγκος, την πρωτεύουσα της Νιγηρίας. Δεν έχω πάει ποτέ. Οι εικόνες που έχω είναι από φωτογραφίες των γονέων και το Διαδίκτυο. Μεγάλωσα στην Πλ. Αμερικής. Τότε ήμασταν μόνο δύο οικογένειες Αφρικανών σε όλη τη γειτονιά. Μέναμε στο ισόγειο. Ήταν δύσκολα χρόνια. Θυμάμαι ότι οι γονείς μου ήταν επιφυλακτικοί. Δύσκολα με άφηναν να βγω έξω. Σαν να ήθελαν... να με προστατέψουν από κάτι. Κάθε τόσο μου έλεγαν: «Νίκο πρόσεχε, δεν είσαι σαν τα άλλα τα παιδιά. Εσύ είσαι ξένος και αν γίνει καμιά στραβή, εσένα θα κοιτάξουν στραβά». Τεσσάρων χρονών πήγα στο νηπιαγωγείο. Πέρασα καλά γιατί ήμασταν μαζί με τον ξάδελφό μου τον Μανώλη. Είχαμε μια κοινή φίλη, τη Μαργαρίτα. Πολύ όμορφη. Ελληνίδα από μητέρα Ρωσίδα. Ήμασταν οι «ξένοι» του νηπιαγωγείου...

Μέχρι έξι χρονών, με τους γονείς μου μιλούσα αγγλικά και γιορουμπά (η γλώσσα της φυλής των γονιών μου). Όταν μπήκα στο δημοτικό σκεφτόμουν πρώτα στα αγγλικά ή στα γιορουμπά και μετά εκφραζόμουν στα ελληνικά. Περνούσα με άνεση από τη μια γλώσσα στην άλλη. Σαν να έμενα σε ένα σπίτι και να περνούσα από το ένα δωμάτιο στο άλλο. Με τους γονείς μου άρχισα να μιλάω συνέχεια ελληνικά κοντά στην εφηβεία. Αγγλικά μιλάγαμε όταν κάναμε κάποια θεωρητική συζήτηση. Γιορουμπά όταν συζητούσαμε τα οικογενειακά ή όταν τσακωνόμασταν. Ελληνικά όταν ήμασταν ευδιάθετοι και χαλαροί. Είμαι τρίγλωσσος λοιπόν. Όχι, τετράγλωσσος. Αργότερα έμαθα και γαλλικά. Αποτελώ, βέβαια, εξαίρεση. Τα περισσότερα παιδιά Νιγηριανών μεταναστών που ξέρω, δεν γνωρίζουν γιορουμπά, επειδή δεν τα χρησιμοποιούν. Έχω κουλτούρα και νοοτροπία ελληνική. Την ίδια στιγμή έχω κρατήσει στοιχεία από την κουλτούρα των γονιών μου. Αυτό με βοηθάει, δεν ξέρω πώς να το εξηγώ, με φέρνει σε μια ισορροπία, συναισθηματικά και πνευματικά.


ΠΗΓΑ στο 605ο Δημοτικό Αθηνών. Στην Πλ. Αμερικής. Εκεί έχασα το κέφι μου. Αρχίζω και καταλαβαίνω ότι «μεγάλε είσαι διαφορετικός». Ήμουν το μόνο παιδί «ξένο» και μαύρο του σχολείου. Τι σημαίνει να νιώθεις διαφορετικός; Με μια φράση σημαίνει να είσαι πάντα στην τσίτα. Γιατί κάποιος θα πει κάτι για το χρώμα ή την καταγωγή σου. Θυμάμαι τον εαυτό μου στο δημοτικό μονίμως στην τσίτα. Ο θυμός ήταν το όπλο μου. Να με φοβάται οποιοσδήποτε προσπαθεί να με προσβάλει ή να με μειώσει. Το δημοτικό ήταν το πιο σκληρό κομμάτι της ζωής μου. Είχα μόνο δυο καλούς δασκάλους. Αν έμαθα κάτι, το οφείλω σε αυτούς. Θυμάμαι και μια κακή δασκάλα. Μας ρώτησε μια μέρα τι θέλουμε να γίνουμε όταν μεγαλώσουμε. Όταν ήρθε η σειρά μου είπα ότι θέλω να γίνω δικηγόρος. Τα παιδιά συνήθως θέλουν να μοιάσουν στον μπαμπά τους. Γέλασε κυνικά και σχολίασε «σιγά μη γίνεις και δικηγόρος». Έχουν περάσει είκοσι χρόνια και το θυμάμαι σαν χθες.

ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ απελευθερώθηκα. Πήγα στο 41ο Γυμνάσιο Αθηνών, στην Πλ. Αμερικής. Εκεί έκανα τις πρώτες πραγματικές παρέες. Άρχισα να «ξεχνάω» πως είμαι διαφορετικός. Όχι γιατί δεν υπήρχαν αυτοί που μου το θύμιζαν. Απλά κατάλαβα ότι κάποιος σε θέλει «διαφορετικό» επειδή θέλει να νιώσει ανώτερος. Είναι ένα παιχνίδι εξουσίας. Τότε εσύ ο «διαφορετικός» πρέπει να τον κοιτάξεις στα μάτια, χωρίς φόβο. Γιατί αύριο θα είσαι πάλι εκεί. Και πρέπει να μην είσαι με χαμηλό το κεφάλι. Πολλές φορές με βοηθούσε και η σωματική μου διάπλαση, ώστε αυτοί που δεν έπαιρναν από λόγια, να με φοβούνται αλλιώς. Ήμουν σκληρός σε όσους ήταν σκληροί μαζί μου. Και έβλεπα ότι έτσι αποκτούσα σεβασμό. Και όταν αποκτάς σεβασμό, αποκτάς και αυτοπεποίθηση... Στο λύκειο βελτιώθηκα θεαματικά στα μαθήματα. Χωρίς να πάω φροντιστήριο φυσικά. Δεν είχα αυτή τη δυνατότητα. Οι γονείς μου έδιναν πολύ μεγάλη σημασία στο σχολείο. Ήθελαν οπωσδήποτε να πάω στο πανεπιστήμιο...

ΜΕΤΑ το λύκειο ήρθε το χαστούκι το μεγάλο. Έδωσα Πανελλήνιες, πέρασα στο ΤΕΙ Αθήνας, Μηχανολογία Ιατρικών Οργάνων. Πέρασα στους πρώτους στη σχολή. Το πρώτο χαστούκι ήρθε όταν άκουγα τους συμμαθητές μου στο λύκειο να λένε: «Εμένα μου ήρθε το χαρτί, εσένα;». Τι είναι αυτό το χαρτί που πάει σε όλους και δεν έρχεται σε μένα, αναρωτιόμουν. Τότε πήγα στον δήμο και τους είπα: «Υπάρχει ένα χαρτί που πάει σε όλους και δεν έρχεται σε μένα». Μου εξήγησαν ότι ήταν το χαρτί για τη στρατιωτική θητεία. Ο υπάλληλος πρόσθεσε: «Εσύ μην περιμένεις χαρτί. Εσείς δεν γράφεστε στα δημοτολόγια». Εμείς, ποιοι είμαστε εμείς, αναρωτήθηκα. Το απώθησα όμως. Δεν ήθελα να το συνειδητοποιήσω και να το δεχτώ.

ΜΙΑ ΜΕΡΑ με σταμάτησαν στον δρόμο. Μου ζήτησαν τα χαρτιά. Δεν είχα. Όλοι οι φίλοι μου είχαν να δείξουν τις ταυτότητές τους. Εγώ τίποτα. Πήγα σπίτι αναστατωμένος. «Εγώ τι έχω να δείξω όταν μου ζητούν χαρτιά;» ρώτησα τους γονείς. Δεν ήξεραν τι να μου απαντήσουν. Το μόνο που μπορούσα να έχω επάνω μου ήταν η ληξιαρχική πράξη γέννησης, από το Μαιευτήριο «Αλεξάνδρα». Ήταν η ταυτότητά μου. Δεν μπορούσα να βγάλω καν νιγηριανό διαβατήριο. Έπρεπε να έχω τουλάχιστον πιστοποιητικό γέννησης. Δεν είχα. Δεν υπήρχε καν πρεσβεία της Νιγηρίας εδώ. Έγινα άπατρις...

ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΘΗΚΑ για μήνες. Τελικά κατάφερα να κάνω αίτηση για άδεια παραμονής στο Αλλοδαπών. Όταν πήγα εκεί, οι αστυνομικοί με έβλεπαν σαν να ήμουν εξωγήινος. Πώς είναι δυνατόν και δεν έχεις ελληνική ταυτότητα, μου έλεγαν! Έκανα αίτηση για άδεια παραμονής για ανθρωπιστικούς λόγους. Δεν προβλεπόταν τίποτα άλλο για την περίπτωσή μου. Μου έδωσαν έναν αριθμό πρωτοκόλλου. Χωρίς φωτογραφία, χωρίς όνομα. Αυτό ήμουν για το κράτος. Μέχρι που με σταμάτησαν μια μέρα για εξακρίβωση στοιχείων. Όταν τους έδειξα αυτό το χαρτί με πήγαν στο τμήμα. Στο Ακροπόλεως. Μου είπαν να περιμένω μέχρι να έρθει σήμα από τη Γενική Ασφάλεια. Πέρασε ολόκληρη μέρα και σήμα δεν ήρθε. Ο επόμενος διοικητής είπε να με κλείσουν μέσα. Έπαθα σοκ. Με έκλεισαν στο κελί με άλλους κρατούμενους. Κλεφτρόνια, τσαντάκηδες, τοξικομανείς. Ήμουν 19 χρονών. Ένιωθα φοβισμένος και ταπεινωμένος.

ΤΟ ΑΣΤΕΙΟ της υπόθεσης ήταν ότι υπήρχε ο καλός και ο κακός διοικητής. Όταν ερχόταν ο καλός με έβγαζαν από το κελί και καθόμουν σε ένα γραφείο. Όταν ερχόταν ο κακός με ξανάβαζαν στο κελί. Μέχρι που έπειτα από τρεις μέρες, ο καλός αποφάσισε να πάμε μαζί στη Γενική Ασφάλεια, να βρούμε τον φάκελό μου. Με έβαλαν σε ένα αυτοκίνητο, με συνοδεία, σαν υπόδικος. Θυμάμαι ότι κατεβήκαμε σε ένα υπόγειο και μετά βρεθήκαμε μπροστά σε ένα γραφείο γεμάτο συρτάρια και φακέλους. Έκαναν μόνο πέντε λεπτά να βρουν τον φάκελο! Με άφησαν ελεύθερο. Δεν ξεχνάω ότι ο καλός διοικητής μού ζήτησε συγγνώμη...

ΑΥΤΟ ΠΟΥ έγινε, μου άφησε μια τεράστια απογοήτευση. Μου έμεινε κυρίως ο φόβος της αδικίας. Ότι μπορεί να βρεθεί κάποιος πίσω από τα κάγκελα χωρίς να καταλάβει το πώς και το γιατί. Στην ηλικία που κάνεις τα πιο ωραία όνειρα εγώ πάλευα για χαρτιά. Έτρεχα να λύσω το πρόβλημα της άδειας παραμονής για να μη βρεθώ ξανά στο κελί. Πόσες ατελείωτες ώρες, μέρες, εβδομάδες έχω χάσει σε ουρές, δήμους, περιφέρειες. Τελικά την πήρα την κανονική άδεια. Έληξε δέκα μέρες μετά αφού την πήρα! Ξανά ουρές, μέρες χαμένες, ζωή χαμένη. Τι μου έχει μείνει; Η απορία. Γιατί το κάνουν αυτό;
Όλα αυτά μού έκοψαν τα φτερά. Είχα μια κάθετη πτώση στα μαθήματα. Ειδικά από τότε που ήθελα να πάω για Εrasmus. Με δέχτηκαν στο Ντάντι της Σκωτίας και δεν μπορούσα να πάω. Δεν είχα χαρτιά. Από τότε άρχισε αυτό που θα έλεγα «αποξένωση». Έγινα ξένος με το ζόρι. Έπρεπε να ψάξω να βρω τι είμαι. Αυτό συνεχίστηκε και συνεχίζεται ακόμα... Παρ΄ όλα αυτά δεν μασάω και συνεχίζω. Το μέλλον πώς το βλέπω; Σκληρή δουλειά και Κeep walking που λέει και η διαφήμιση... Πώς ένιωσα όταν άκουσα για το καινούργιο νομοσχέδιο; Ότι δεν μπορώ να φέρω πίσω όσα έχασα, αλλά από εδώ και πέρα το μέλλον είναι στα χέρια μου. Ότι μπορώ να προσφέρω στον εαυτό μου. Και στη χώρα μου. Ποια είναι η χώρα μου; Η Ελλάδα φυσικά...»