Το στοιχειό της Χάρμενας στην Άμφισσα

65 χρόνια απο την Συμφωνία της Βάρκιζας

12 Φλεβάρη 1945 υπογράφεται Η συμφωνία της Βάρκιζας



και ένα τραγούδι -κριτική της ιστορίας της Αριστεράς και της σημερινής κατάστασης απο τα ένα νεολαιίστικο χώρο.
Μετά από 65 χρόνια ένας ακόμα Παπανδρέου σε διαπραγματεύσεις με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τους Τραπεζίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το έργο αυτό όμως δεν κρίθηκε ακόμα.
Τις διαπραγματεύσεις θα τις κερδίσουν όχι η κυβέρνηση αλλά οι εργαζόμενοι.

Ένα μεγάλο βήμα για το roadhouse blues club στην Ιτέα

Ένα μεγάλο βήμα...
Η αρχή έγινε. Παρά τα προβλήματα και τις δυσκολίες ο χώρος του Roadhouse Club άνοιξε ξανά.
Ευχαριστούμε πολύ τα καταστήματα ΜΩΛΟΣ και FASHION,το Iteanet και την ΕΡΑ ΑΙΓΑΙΟΥ,

και όλους όσους με οποιονδήποτε τρόπο βοήθησαν την προσπάθειά μας.
Πολλές ευχαριστίες σε όσους μας τίμησαν με την παρουσία τους και όλα τα μέλη μας. Θα θέλαμε να συγχωρήσετε τις όποιες αδυναμίες παρουσιάστηκαν τις οποίες θέλουμε να μας επισημάνετε μαζί με τις ... προτάσεις σας στον αντίστοιχο χώρο στο Facebook , στο email: roadhousebluesclub@gmail.com καθώς και με προσωπική επαφή.
ΣΗΜΕΡΑ ΕΚΤΑΚΤΩΣ Ο ΧΩΡΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ 9 ΤΟ ΒΡΑΔΥ

Καθαρή Δευτέρα 2010 στην Ιτέα

Η φετινή Καθαρή Δευτέρα είχε περισσότερο αέρα από ότι χρειαζόταν για το πέταγμα του αετού. Οι αετοί στριφογύριζαν στον ουρανό, ενώ οι έμπειροι χειριστές τους πρόσθεταν συνεχώς μεγαλύτερα κομμάτια ουράς μπας και καταφέρουν και ισορροπήσουν. Τις περισσότερες φορές όμως δεν άντεχαν ούτε τα ... σχοινιά που τελικά κόβονταν από τον αέρα και οι αετοί έφευγαν μακρυά.
Τα σπίτια κοντά στην Μαρίνα της Ιτέας δέχθηκαν πολλές επισκέψεις από αυτούς και αρκετοί μικροί μας δημότες έμειναν με το παράπονο. Πολλοί αετοί ακόμη ...αγνοούνται ενώ άλλοι κρέμονται επάνω σε δένδρα, ταράτσες, τέντες κλπ. που καλό είναι να μαζευτούν.
Μπορεί ο καιρός να μην βοήθησε το πέταγμα του αετού, βοήθησε όμως το γλέντι στην γιορτή του Πολιτιστικού Συλλόγου "Δεσμός".
Φέτος ο χορός έγινε στον χώρο που χρησιμοποιεί το καλοκαίρι η καφετέρια "Μόλος". Εκεί προφυλαγμένοι από τον αέρα και τον ήλιο οι κάτοικοι γλέντησαν μέχρι αργά με κρασί, λαγάνα, χαλβά, ελιές, ταραμοσαλάτα και τουρσί προσφορά του Συλλόγου.

Η παρέλαση των αρμάτων στην Άμφισσα

Η παρέλαση του Βασιλιά Καρνάβαλου έγινε φέτος με βροχή στην Άμφισσα, γεγονός που δεν πτόησε όμως τους καρναβαλιστές. Δείτε μερικές φωτογραφίες και βίντεο από την παρέλαση των αρμάτων που μας έστειλαν...

Καρναβάλι Ερατεινής 2010 "ο Γάμος"

Βροχερό καρναβάλι φέτος αλλά δεν πτοούμαστε!! Καλη Σαρακοστή σε όλους!!...

Από http://www.facebook.com/video/video.php?v=1312547608986&oid=25429627176

Για τον καθαρισμό της παραλίας της Ιτέας

Σας δείχνουμε κάποια φωτογραφίες που μας στάλθηκαν από φίλο της σελίδας μαζί με τα παρακάτω σχόλια.
Αυτές τις φωτογραφίες τις τράβηξα για να δει ο κόσμος πως λειτουργούν... φροντίζουν μόνο για το κέντρο και από την Μαρίνα και πέρα δεν είμαστε Ιτέα... απαράδεκτη εικόνα εφόσον ξεκίνησαν να καθαρίζουν έπρεπε να το κάνουν ... σωστά.







Αυτή είναι φωτογραφία μετά τον καθαρισμό με τον φορτωτή.
Χάλια
Το μόνο που έκανε ήταν να ανακατέψει τα σκουπίδια.

Η νύχτα των στοιχειών στην Άμφισσα

Η χθεσινή βραδιά στην Άμφισσα

Έγινε το Σάββατο το βράδυ η εκδήλωση της νύχτας των στοιχειών στην Άμφισσα, χωρίς βροχή αλλά με κρύο και απρόοπτα που δεν μείωσαν καθόλου το κέφι.
Οι πάγκοι είχαν στρωθεί από νωρίς από τον Δήμο, με κρασί, στραγάλια, φυλλάδια για το στοιχείο , σουβλάκια Σαλωνίτικα και δημιουργίες απο το καλλιτενικό τμημα του Δήμου.
Όλα μοιράζονταν δωρεάν στους συμμετέχοντες της βραδιάς που παρακολουθούσαν και ζεσταίνονταν από τις φωτιές που είχε ανάψει ο... Δήμος στους δρόμους.



Η νεολαία εκείνη την ώρα δεν είχε εμφανιστεί στον χώρο γιατί συμμετείχαν μαζικά στα δρώμενα, που ακολουθούσαν.
Άλλοι ακόλουθοι στα στοιχειά, άλλοι με λαμπάδες στα χέρια, άλλοι επάνω στα μπαλκόνια εμφανίζονταν στον χώρο σαν κομμάτι του δρώμενου.
Οι λαμπαδηφόροι πήραν τις θέσεις τους επάνω στην εξέδρα της μάχης των στοιχειών και άρχισαν να εμφανίζονται τα στοιχειά με τους ακολούθους τους.
Τα στοιχειά ήταν τρομερές κατασκευές φτιαγμένες από φτωχικά υλικά, ενώ οι ακόλουθοι φορώντας κουδούνια ντυμένοι με δέρματα ζώων και χτυπώντας ντενεκέδες γέμισαν την πλατεία.
Η μάχη έγινε σε σκοτάδι που έσπαγε από απόκοσμους φωτισμούς φωτισμούς, κεριά και βεγγαλικά, ενώ στον χώρο κυριαρχούσε μια απόκοσμη μουσική.
Η φετινή μάχη των στοιχειών είχε και ένα ατύχημα, μιας και το στοιχειό της Χάρμενας χρειάστηκε να αντικατασταθεί γιατί κάηκε στην κάθοδο του.
Τα πάντα συνεχίστηκαν όμως με αρκετό κέφι, και οι ακόλουθοι των στοιχειών με τον κόσμο που παρακολουθούσε το δρώμενο, άρχισε κανονικά το γλέντι στους δρόμους της Άμφισσας.
Ολόκληρη η πόλη ήταν στον ρυθμό του Καρναβαλιού και σε διάφορα σημεία οι μασκαράδες γλέντησαν ως αργά την μάχη των στοιχειών, ελπίζουμε και την Κυριακή να είναι καλός ο καιρός για να περάσουμε καλά και στην παρέλαση των αρμάτων.
Δείτε αν θέλετε τι γράφαμε πέρυσι μαζί με φωτογραφίες της περυσινής γιορτής.

Οι εκδηλώσεις για το Καρναβάλι του Δήμου Ιτέας το Σάββατο

Πραγματοποιήθηκαν οι εκδηλώσεις του Δήμου Ιτέας για το καρναβάλι χθες Σάββατο. Η εκδήλωση για τα παιδιά τελικά πραγματοποιήθηκε στο κλειστό γυμναστήριο της Ιτέας.
Στην εκδήλωση μαζεύτηκαν πολλά παιδιά που διασκέδασαν και έπαιξαν με τους κλόουν, τους ζογκλερ, και ζωγράφισαν μπαλόνια και ... αποκριάτικες μάσκες.
Στην Κίρρα το βράδυ έγινε γιορτή με φωτιά και χορό.

Καρναβάλι της Άμφισσας

Για να μπαίνουμε στο κλίμα δείτε την παρέλαση των αρμάτων στην Άμφισσα πέρυσι

Μονοδρομήσεις στους δρόμους στην Ιτέα

Από τον αριθμό των σχολίων στην ανάρτηση για το τεχνικό πρόγραμμα του Δήμου, φάνηκε ότι σας ενδιαφέρει το ζήτημα της μονοδρόμησης των δρόμων της Ιτέας και της κυκλοφορίας των οχημάτων.
Σας παρουσιάζουμε μια φωτογραφία για να γράψετε αν θέλετε γι αυτήν την άποψή σας.
Φυσικά μια εικόνα δεν περιγράφεται ούτε με χίλιες λέξεις αλλά εμείς την τοποθετήσαμε για να σας δείξουμε το διπλοπαρακάρισμα των συμπολιτών μας και την ταυτόχρονη άνετη διέλευση ακόμα και... μεγάλου οχήματος απο τον δρόμο.
Αυτό που δείχνει η εικόνα ήταν αυτό που θέλαμε να επιτύχουμε, ή θέλαμε κάτι διαφορετικό στους δρόμους της Ιτέας;
Η φωτογραφία είναι από το κέντρο της πόλης σε ώρα αιχμής, στους παραπέρα δρόμους, από την λαϊκή μέχρι την Παπαναγιώτου που επεκτάθηκε το μέτρο, που δεν υπάρχουν τόσα αυτοκίνητα παρκαρισμένα, ενώ υπάρχει και λιγότερη κίνηση, είναι παράλογοι που οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν γιατί πρέπει να γυρνούν γύρω γύρω τα τετράγωνα χωρίς λόγο, όταν μπορούν οι δρόμοι να εξυπηρετήσουν διπλή κυκλοφορία;
Το πρόβλημα είναι ότι ο Δήμος επειδή βρήκε ταμπέλες κυκλοφορίας είπε να βάλει όπου μπορούσε περισσότερες. Επειδή βρήκε χρήματα για τετραγωνάκια στην άσφαλτο είπε να κάνει τον κεντρικό δρόμο της πόλης …πεζόδρομο και την πλατεία …δρόμο.
Ε λοιπόν δεν ήταν αυτό που χρειαζόταν η Ιτέα, δεν μπορείς με αυτούς τους γύρους γύρω από την ουρά σου να πας μπροστά.
Με αυτά τα έργα δεν αναδείχθηκε η Ιτέα ώστε να διεκδικήσει να γίνει πρωτεύουσα νέου Δήμου. Το παραλιακό μέτωπο δεν αναπτύχθηκε, η πρόσβαση στην πόλη έμεινε λειψή, διανοίξεις δρόμων δεν έγιναν, οι δημοτικοί χώροι δεν αναδείχθηκαν και απέμεινε να είναι η μοναδική πόλη της χώρας που δεν έχει ούτε μια παιδική χαρά.

Καρναβάλι Αμυγδαλιάς

10 χρόνια Καρναβάλι Αμυγδαλιάς

Η Ιτέα στο έλεος του Νοτιά

Δύσκολες μέρες μας επιφύλαξε ο Νοτιάς τις προηγούμενες μέρες. Μετά τις πλημμύρες των ρεμάτων, η θάλασσα έβγαλε με το κύμα της όλα τα τα σκουπίδια στην παραλία της Ιτέας το απόγευμα της Παρασκευής.
Το κακό ξεκίνησε από την Τετάρτη. Η γη δεν άντεξε άλλη βροχή με αποτέλεσμα να τρέξουν όλα τα ρυάκια και τα ποτάμια, ενώ παραλίγο να είχαμε πλημμυρίσει στην Ιτέα, αν δεν έριχναν τα νερά στα χωράφια για να σπάσει η ορμή τους και να μειωθεί η ποσότητα τους. Παρόλα αυτά τα προβλήματα που πρέπει να διορθωθούν φάνηκαν, είναι οι γέφυρες, ή άλλα στενά σημεία που δεν... άντεξαν τα νερά και που είναι γνωστά εδώ και χρόνια από παλιότερες πλημμύρες. Η διευθέτηση των χειμάρρων όμως δεν έχει γίνει, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να εξακολουθούν να κινδυνεύουν από παρόμοια φαινόμενα.
Μαζί με τα νερά τα ρέματα κατέβασαν ξύλα κλαδιά και σκουπίδια που υπήρχαν στις κοίτες τους και γέμισαν την θάλασσα. Η θάλασσα είχε αλλάξει χρώμα και κρατούσε λόγω του κυματισμού τα σκουπίδια κοντά στην ακτή, μέχρι την Παρασκευή που ο κυματισμός έγινε έντονος και όλα πετάχτηκαν από το κύμα ξανά στην στεριά φτάνοντας τα ακόμα και μέχρι την άσφαλτο.
Δεκάδες πολίτες προσπαθούσαν μαζί με τους εργαζόμενους και τα μηχανήματα του Δήμου να καθαρίσουν τον τόπο και να προστατέψουν την περιουσία τους. Η προσπάθεια συνεχίστηκε και όλο το πρωί του Σαββάτου από όπου είναι και η φωτογραφία με το φορτηγό του Δήμου στο βάθος.
Η θάλασσα ανεβαίνει και βγαίνει έξω όλο και συχνότερα ή κάνουμε λάθος;
Χρειάζονται μέτρα γιατί από ότι φαίνεται ο καιρός θα προκαλεί τακτικότερα στο μέλλον ακραία φαινόμενα.

Αποκριάτικος χορός μετά την νύχτα των στοιχειών

Το Σάββατο μετά την νύχτα των στοιχειών στις 21:30 ελάτε όλοι στο πνευματικό κέντρο του Δήμου Άμφισσας, για ένα ξέφρενο αποκριάτικο πάρτι με χορό και φαγητό.

Σας περιμένουμε, ο Σύλλογος των απανταχού Αμφισσέων "τα Σάλωνα"

για πληροφορίες και κρατήσεις θέσεων πατήστε στην φωτογραφία να δείτε τα τηλέφωνα.

ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΧΑΡΜΑΙΝΑΣ

Σήμερα είναι η μέρα και η νύχτα του στοιχειού, ας δούμε την ανάρτηση που είχαμε δημοσιεύσει πέρυσι και ας ετοιμαστούμε για το μεγάλο βράδυ του στοιχειού, ο καιρός για το βράδυ θα είναι σύμμαχος.

Αυτή η ιστορία μοιάζει μύθος, μα είναι αληθινή πέρα για πέρα, γιατί η γιαγιά μου, που μου την διηγόταν, μου έλεγε πάντα στην αρχή: ‘‘Δεν μπορεί παρά να’ ναι αληθινή, αλλιώς ο κόσμος δεν θα την έλεγε ξανά και ξανά στα παιδιά του και στα εγγόνια του!’’

Τότε, λοιπόν, που τα παραμύθια ήτανε ακόμα αλήθεια, ζούσε στην Άμφισσα ένα παλικάρι, ο Κωνσταντής. Ήτανε ένας όμορφος, ψηλός και περήφανος νέος. Πάνω απ’ όλα ήταν ειλικρινής και ντόμπρος. Δούλευε στο βυρσοδεψείο του θείου του, στη Χάρμαινα. Από τ΄ άγρια χαράματα ώσπου να πέσει ο ήλιος, ο Κωνσταντής μεταμόρφωνε το τομάρι σε απαλό σαν μετάξι δέρμα. Μοχθούσε καθημερινά για να βγάλει το ψωμί του, αλλά δεν τον ένοιαζε, ούτε η σκληρή δουλειά, ούτε η φτώχεια. Αγαπούσε την Λενιώ και ήταν ευτυχισμένος.

Η Λενιώ, ήταν όμορφη, καλοσυνάτη νέα, χωρίς ... κανένα ψεγάδι απάνω της. Βοηθούσε στ΄ αμπέλια και στα ελαιόδεντρα που είχε ο πατέρας της. Ήταν μοναχοθυγατέρα και ανεκτίμητη για τους γονείς της. Αγαπούσε τον Κωνσταντή και λαχταρούσε να τον συναντήσει, στο Κάστρο της Ωριάς. Οι δύο νέοι ήταν ερωτευμένοι και έπλαθαν όνειρα για το μέλλον τους. Η ζωή απλωνόταν μπροστά τους και τους χαμογελούσε. Πίστευαν ότι τίποτα δεν μπορούσε, να τους αρπάξει την ευτυχία τους.

Μόλις χάραξε ο Θεός την μέρα, ο Κωνσταντής φόρτωσε το κάρο του με ολοκαίνουργα δέρματα και έφυγε από την πόλη. Είχε να παραδώσει τα εμπορεύματα και ν΄ αγοράσει εργαλεία, απαραίτητα για την δουλειά του. Περιόδευε από πόλη σε πόλη και από χωριό σε χωριό για βδομάδες και οι παραγγελίες των δερμάτων ολοένα αυξανόταν. Όλες του οι προσπάθειες, δεν πήγανε στράφι και μετά από κάμποσο καιρό γύρισε στην Άμφισσα με ένα δαχτυλίδι για την αγαπημένη του. Έτρεξε ανυπόμονα στο σπίτι της Λενιώς για να την ζητήσει, από τον πατέρα της, σε γάμο. Πλησιάζοντας τον ‘‘ζώσανε τα φίδια’’, γιατί το σπίτι έστεκε αλλόκοτο. Ήταν αμπαρωμένο και μια σκιά θανάτου πλανιόταν στον αέρα.

Έμαθε από τους γείτονες και τον καρδιακό του φίλο Γιάννο, τον απρόσμενο θάνατο της αγαπημένης του. Η Λενιώ, είχε πάει στην Πηγή της Χάρμαινας, για να γεμίσει την στάμνα της δροσερό νερό. Ξαφνικά, χάλασε ο καιρός και άρχισαν να πέφτουν αστραπές και κεραυνοί. Μία καταρρακτώδης βροχή πλημμύρισε τους χωματόδρομους. Άρχισε να σουρουπώνει, ερημιά, ψυχή δεν φαινόταν τριγύρω. Ήταν μόνη της κάτω από τα γέρικα πλατάνια. Ο αέρας φυσούσε με μανία και τίποτα δεν άφηνε όρθιο. Δεν πρόλαβε να φύγει. Ένας κεραυνός τη χτύπησε και σωριάστηκε εκεί, στην πηγή τους, μ’ ένα φρεσκοκομμένο ματσάκι γιασεμί, να ανεμίζει στα μακριά μαλλιά της.

Οι γονείς της Λενιώς, βουτήχτηκαν σε λύπη βαθιά. Μη μπορώντας ν’ αντέξουν το θάνατο της μονάκριβης θυγατέρας τους, πούλησαν το βιό τους, κακήν κακώς και πήραν των ομματιών τους και έφυγαν από την πόλη.

Καμιά φορά, η ζωή μας προλαβαίνει στα γεγονότα. Αλλιώς τα υπολογίζουμε και αλλιώς μας έρχονται τα πράγματα. Τότε γκρεμίζονται όλα τα όνειρά μας, χάνονται, σβήνουν σαν πυροτεχνήματα. Η λύπη και ο πόνος τρύπωσαν ίσαμε τα μύχια της καρδιάς του Κωνσταντή. Ένιωθε ανήμπορος, μπρος στο θάνατο, μετέωρος. Δεν μπόρεσε να αντέξει τον άδικο χαμό της αγαπημένης του και ράγισε η καρδιά του. Την άλλη μέρα, βρήκαν το άψυχο σώμα του κάτω από το Κάστρο της πόλης. Η όψη του ήταν γαλήνια και ένα αχνό χαμόγελο, διαγραφόταν στο πρόσωπό του. Πίστευε ότι η ψυχή του θα ενωνόταν με την αγαπημένη του Λενιώ. Έτσι, θα μπορούσε μα την έχει για πάντα κοντά του, χωρίς να φοβάται ότι θα πάψει να την αγαπάει. Η θρησκεία δεν τον δέχτηκε στην αγκαλιά της και καταδικάστηκε να περιπλανιέται.

Από τότε, ο Κωνσταντής στοίχειωσε και καταφεύγει στο λημέρι του, την Πηγή της Χάρμαινας. Μοιρολογούσε για τα νιάτα που δεν έζησε, θρηνούσε για την αγάπη που έχασε.

Το Στοιχείο της Χάρμαινας, ήταν ένα ανθρωπόμορφο τέρας, πανύψηλο, με μακρουλά χέρια. Είχε άγριο και φριχτό παρουσιαστικό. Φύλαγε την Πηγή της Χάρμαινας, που δούλευαν οι ταμπάκηδες της πόλης και τους προστάτευε από κάθε κακό και από τ’ άλλα στοιχειά της περιοχής. Γιατί, τους αγαπούσε τους βυρσοδέψες, τους ένιωθε δικούς του ανθρώπους. Κι όταν κάποιος απ’ αυτούς, ήταν ετοιμοθάνατος, τότε γύριζε έξω από το σπίτι του και άρχιζε ένα αξιοθρήνητο ουρλιαχτό πόνου.

Όταν το έζωνε η μοναξιά, το στοιχειό, έβγαινε από το ησυχαστήριο του και περιφερόταν από σοκάκι σε σοκάκι, βγάζοντας άγριες στριγκλιές και βογκητά. Μαζί με τα ουρλιαχτά ακούγονταν και περίεργοι θόρυβοι και σύρσιμο από αλυσίδες.

Ακολουθούσε πάντα την ίδια διαδρομή. Περνούσε από το σπίτι της Λενιώς, από το πατρικό του και από τα σπίτια των φίλων του. Τότε ο κόσμος κλειδαμπαρωνόταν στα σπίτια τους και γεμάτοι φόβο, προσεύχονταν στο Θεό να τους φυλάει.

Στην Άμφισσα τότε, εκτός από το Χαρμαινιώτικο, υπήρχαν και άλλα στοιχειά. Το καθένα από αυτά, προστάτευε κάποια πηγή νερού, κάποια συνοικία, τους αμπελώνες, τα ελαιόδεντρα κα. Πολλές φορές τα στοιχειά συγκρούονταν μεταξύ τους και πάλευαν μερόνυχτα ολόκληρα. Πάντα όμως νικούσε το Χαρμαινιώτικο, γιατί ήταν το πιο δυνατό και έξυπνο. Η πάλη γινόταν στην Χάρμαινα, κάτω από τα πλατάνια και τα πεύκα. Οι Αμφισσιώτες φοβόνταν και δεν ‘‘έβγαζαν μύτη’’ κατά την διάρκεια του αγώνα. Περίμεναν καρτερικά, ώσπου να τελειώσουν όλα και να σταματήσουν οι κραυγές και τα ουρλιαχτά των στοιχειών.

Μετά από τα τριπλάσια χρόνια της ηλικίας του Κωνσταντή και της Λενιώς μαζί, το Στοιχειό της Χάρμαινας, ησύχασε, καταλάγιασε. Έπαψε να φοβίζει τους ανθρώπους. Φαίνεται, ότι ο Θεός το συγχώρησε.

Η ιστορία του, πέρασε από γενιές σε γενιές, στόμα με στόμα και σύρθηκε αθόρυβα μ μυστήριο και φόβο. Τρομαχτικό, αλλά συνάμα ελκυστικό. Και αν ποτέ, περπατήσεις στα στενά λιθόστρωτα σοκάκια της Χάρμαινας και αντικρίσεις τα πλήθινα μισοερειπωμένα εργαστήρια, να στέκουν περήφανα και δυνατά, από την βιαστική εποχή μας, τότε το φως του φεγγαριού, πλημμυρίζοντας μια βαθύτατη γαλήνη, γίνεται φιλικό και δίνει άλλη διάσταση, όχι μόνο στο χώρο, αλλά και στην ψυχή.