Από τον Αντώνη Κακαρά από την Γραβιά με την σημείωση:
Κάτι χρωστάμε στο Βερυβάκη... το λιγότερο κάμποσα χρόνια στη φυλακή....
Τον θυμούνται πολλοί γονατισμένο στο δάπεδο να ξύνει μ’ ένα κουτάλι
το μωσαϊκό να το ετοιμάσει για πλύσιμο. Βιαζόταν γιατί είχε έρθει ο
καινούργιος κι έπρεπε να οργανώσουν το χώρο, να βάλουν τα χρειαζούμενα,
κουβέρτες, μια πετσέτα, μια καρέκλα με ακουμπιστήρι για το
διάβασμα…τέτοια δηλαδή.
Το ίδιο μεσημέρι να τον υποδέχεται στην
κολεκτίβα τους (ήταν η βδομάδα με τη βάρδια του… γι’ αυτό) στην τιμητική
...
