Ενημερωτική σελίδα για την Ιτέα και την Φωκίδα
Σας παρουσιάζουμε μερικές φωτογραφίες από την εκδρομή και το Κόψιμο της πίτας τους Συλλόγου Χιονοδρόμων Ορειβατών Ιτέας Κίρρας που μας έστειλε φίλος αναγνώστης στης ιστοσελίδας
Απεργούν οι εφοριακοί και τελωνειακοί υπάλληλοι της χώρας εκφράζοντας με αυτόν τον τρόπο τη διαμαρτυρία τους στην πρόθεση της κυβέρνησης να προχωρήσει σε περικοπή των μισθών. των επιδομάτων και να αλλάξει προς το χειρότερο το συνταξιοδοτικό.
Για τους φίλους μελισσοκόμους βρήκαμε και παρουσιάζουμε κάποια άρθρα που προέρχονται από κάποιες μελισσοκομικές προσπάθειες που έγιναν απο τον Κώστα Κουστούκο στην Φωκίδα.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ο εισαγγελέας εφετών Λαμίας, όρισε την δίκη για την δολοφονία Γρηγορόπουλου για τις 17 Φεβρουαρίου, στην Άμφισσα με εισαγγελέα τον αντικαταστάτη της Β.Βλάχου, που αδυνατεί να συνεχίσει, τον κ.Χαράλαμπο Λακαφώση.
Πολλά είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι των δημοτικών διαμερισμάτων Μαλαμάτων, Μανάγουλης και Μοναστηρακίου του δήμου Ευπαλίου με το οδικό δίκτυο και την πρόσβασή τους στα χωριά.
Θυμίζω την ειδηση: Ένας 17χρονος μαθητής της Γ’ Λυκείου έθεσε τέλος στην ζωή του σήμερα στις 8.05 το πρωί, πέφτοντας από τον τρίτο όροφο των εκπαιδευτηρίων Μάνεση στην οδό Πράσινου Λόφου 51 στο Νέο Ηράκλειο. Ο μαθητής διακομίστηκε στο νοσοκομείο Αγία Ολγα όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Προανάκριση για το συμβάν γίνεται από το αστυνομικό τμήμα Ηρακλείου. Οι λόγοι που ώθησαν τον μαθητή στην αυτοκτονία είναι μέχρι στιγμής άγνωστο.
Το άρθρο της εφημερίδας Έθνος γράφει πως ο νεαρός μαθητής απο τα εκπαιδευτήρια Μάνεση στο Ν. Ηράκλειο, αυτοκτόνησε γιατί δεν άντεχε άλλο τις βρισιές και τις απειλές απο τους συμμαθητές του.
Σήμερα έχουμε άλλη μία αυτοκτονία νέου παιδιού, με ηρεμιστικά ο οποίος έλεγε στην μητέρα του οτι ήθελε να σταματήσει το σχολείο. Άραγε για τον ίδιο λόγο; Ή όπως αποδείχτηκε μόλις πριν λίγο, για ακόμα χειρότερο;
Τι να πει κανείς στα πιτσιρίκια, που αντί να μαθαίνουν την αθωότητα, μαθαίνουν όπως μάθαμε και εμείς, οτι ο δυνατότερος επιβιώνει, οτι πρέπει να πατήσεις για να επιβιώσεις, όταν ξέρουν πριν καλά καλά σκάσουν απο το αβγό, για το σεξ, την Μενεγάκη, τα τηλεξεκατινιάσματα, την βία; Οτι οι απόψεις μπορεί να σε καταδικάσουν και να σε κάνουν στόχο; Πως να τους εξηγήσεις σε τι κόσμο ήρθαν; Πως λειτουργούν οι άνθρωποι και η κοινωνία; Εμάς ποιος μας τα είπε; Εμείς κλαιγόμαστε για τον κόσμο που μας παρέδωσαν οι γονείς και οι παππούδες μας. Όταν έρθει η ώρα εμείς τι κόσμο θα παραδώσουμε; Θα τους πούμε όπως μάθαμε και εμείς “συγνώμη παιδί μου, αλλά σε αυτόν τον κόσμο που σε έφερα, εδώ οι άγγελοι δεν κλαίνε, ούτε γλύφουν πληγές”;
Να τονίσω οτι στην Ελλάδα οι αυτοκτονίες έχουν αυξηθεί αξιοπρόσεκτα, και παρά τις θολές στατιστικές λόγω των κοινωνικών ταμπού και της μικρής χώρας, όπως και την άρνηση της Εκκλησίας να διαβάζει τους αυτόχειρες, τα ποσοστά αυτά έχουν αυξηθεί σημαντικά και πιο έντονα μετά την ύφεση που έχει πέσει η χώρα, όπως επίσης και η έντονη και ευρεία κατανάλωση ψυχοφαρμάκων. Είχα τονίσει αυτή την κατάσταση, όταν γράφοντας το άρθρο για τις παράξενες αναζητήσεις στο google, είδα πολύ υψηλά ποσοστά αναζητήσεων στις φράσεις “αυτοκτονία” “θέλω να αυτοκτονήσω” “απελπισία” και “θέλω να πεθάνω”. Κάτι δεν πάει καλά λέμε. Νιώστε.
Το έχω πει πολλές φορές και θα συνεχίσω να το λέω. Η τάση που έχει αυτός ο λαός να προσπαθεί να τα κουκουλώνει όλα κάτω απο το χαλί γυρίζει μπούμερανγκ . Χρειαζόμαστε ριζική αλλαγή νοοτροπίας σε πολλά, υπάρχει πρόβλημα.
*Αν επιθυμείτε, διαδώστε αυτό το άρθρο μαζί με τα hyperlink. Πρέπει κάποτε να τα βάλουμε κάτω…
*Η Πολίτης της Μπανανίας. Μέλλουσα θεία όπως έμαθα εχθές, και μπορεί ίσως, κάποτε, ποιος ξέρει, μέλλουσα μάνα…
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Η αγωνιστική ομάδα του Ν.Ο.ΙΤΕΑΣ, προετοιμαζόμενη για τους Χειμερινούς Αγώνες Κατηγοριών (Αθήνα 19-21 Φεβρουαρίου), συμμετείχε στην Ημερίδα Ορίων Χειμερινών Αγώνων που έγινε στη Χαλκίδα (23 Ιανουαρίου) με 7 αθλητές (Φαλίδα Βίκτωρα, Οικονόμου Αγγελική, Τσαμτσούρη Λυδία, Λύτρα Ιφιγένεια, Λύτρα Χαρά, Αλογοσκούφη Κων/να και Κούκου Φένια). Το αποτέλεσμα ήταν η κατάκτηση 8 ορίων για το Πρωτάθλημα (από τις αθλήτριες Λύτρα Ι. Λύτρα Χ. και Τσαμτσούρη Λ.). Οι αθλητές και οι αθλήτριες του Ν.Ο.ΙΤΕΑΣ θα συμμετάσχουν και σε άλλες ημερίδες ορίων, ώστε να πετύχουν τη συμμετοχή τους στο Πρωτάθλημα. Ευχόμαστε στους αθλητές , τις αθλήτριες και τον προπονητή τους κ. Λουκά Οικονόμου καλή συνέχεια στις προσπάθειες τους.
Ζητάει να στελεχωθεί η Δασική υπηρεσία , η Βουλευτής Φωκίδας Αφροδίτη Παπαθανάση. Το ερώτημα όμως είναι για ποιόν σκοπό τους ζητάει;
Την Κυριακή η Κινηματογραφική λέσχη Άμφισσας θα προβάλει στο Πνευματικό Κέντρο Άμφισσας στις 21:00 την Ελληνική κωμωδία η ΝΗΣΟΣ.Ο Χρήστος Δήμας είναι ένας ταλαντούχος σκηνοθέτης και αυτό το ξέραμε. Από τις μικρού μήκους ταινίες του «Ένας ουρανός γεμάτος αστέρια», «Tender», «Ανάσα» και Αμερικάνος», τη μεγάλου μήκους «Οι ακροβάτες του κήπου», τη συνεργασία του με την τηλεόραση («Κόκκινος κύκλος», «Σχεδόν ποτέ», «10η εντολή» κ.α.), τα βιντεοκλίπ, ο Δήμας είχε δώσει τα διαπιστευτήριά του. Τώρα, ήρθε η ώρα της δεύτερης μεγάλου μήκους ταινίας του, η οποία ολοκληρώθηκε πριν από λίγο καιρό και ήρθε η ώρα να προβληθεί στους κινηματογράφους.
«Πάντα γοητευόμουν από αληθινούς ανθρώπους. Ανθρώπους που δεν κουβαλούν λάμψη ή τα όνειρα και τις φιλοδοξίες της μεγάλης πόλης. Ανθρώπους που έχουν τη δική τους στάση ζωής, και σε μια μικρή κοινωνία, όπως σ’ ένα νησί ή σε κάποιο χωριό, πρέπει να βρουν ένα τρόπο να ζουν, να δουλεύουν, να μισούν, να αγαπούν, να επικοινωνούν, να αντιδρούν και λίγο πολύ να «υπάρχουν» με τον δικό τους τρόπο», λέει ο Χρήστος Δήμας μιλώντας για τη «Νήσο». Και κοντά σε αυτούς τους ανθρώπους πηγαίνει, αυτούς συναντά και αυτούς κάνει πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες στην ταινία του. Βέβαια, αυτό που θέλει να κάνει, δεν είναι κάποιο εθνολογικό ή ηθογραφικό ντοκιμαντέρ, αλλά μια ταινία μυθοπλασίας, μια ταινία αστεία η οποία σατιρίζει τις κλειστές κοινωνίες, τα κρυμμένα μυστικά που υπάρχουν και τις λουμπινιές της τοπικής εξουσία, η οποία μπορεί να είναι τοπική αλλά δεν παύει να είναι εξουσία. Και ως τέτοια έχει πολλά άπλυτα τα οποία δε θέλει να βγουν στη φόρα.
Σε κάποιο νησί, λοιπόν, συμβαίνει ένα γεγονός το οποίο αναστατώνει την τοπική κοινωνία. Ο Θεμιστοκλής Δίκαιος, άρχοντας της περιοχής, πεθαίνει ξαφνικά με κάποιον περίεργο τρόπο. Το πρώτο ερώτημα πλανάται και αναζητά απάντηση, είναι το που θα πάει η τεράστια περιουσία του. Παιδιά δε έχει, άλλους συγγενείς δεν έχει, άρα η περιουσία θα πάει κάπου αλλού, Αλλά που; Η απάντηση έρχεται με το άνοιγμα της διαθήκης του Δίκαιου, ο οποίος εκτός από άρχοντας, φαίνεται πως ήταν και χιουμορίστας. Αφήνει λοιπόν την περιουσία του στις τέσσερις εξουσίες του χωριού. Όχι, ο Τύπος δεν περιλαμβάνεται μέσα σε αυτές. Μιλάμε για εκείνες που γνωρίζουμε από τις παλιές ελληνικές ταινίες, δηλαδή το δήμαρχο, το χωροφύλακα, το δάσκαλο και τον παπά. Καλά ως εδώ αλλά για να δοθούν τα χρήματα και ό,τι άλλο περιουσιακό στοιχείο, υπάρχει ένας όρος. Ο όρος λέει πως οι τέσσερις εκπρόσωποι των τεσσάρων εξουσιών θα πρέπει να διαβάσουν στην πλατεία του χωριού παρουσία, φυσικά, των κατοίκων, τέσσερις επιστολές που αντιστοιχούν στον καθένα –από μία ο καθένας- που κανείς δε γνωρίζει το περιεχόμενο τους το γνώριζε ο Θεμιστοκλής Δίκαιος, αλλά εκεί που είναι, μάλλον δεν μπορεί κανείς να τον ρωτήσει. Κι εδώ αρχίζουν οι ανησυχίες. «Είναι πολλά τα λεφτά Άρη», αλλά όχι και να αποκαλυφθούμε δημόσια! Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Ή αποκαλύπτονται τα μυστικά και οι δικαιούχοι γίνονται κάτοχοι της περιουσίας, ή δεν παίρνουν φράγκο. Αλλά και τη δεύτερη λύση να επιλέξουν, είναι σα να ομολογούν την ενοχή τους. Πολλά τα λεφτά, πολλά και τα μυστικά και ο Χρήστος Δήμας με τη «Νήσο», φαίνεται πως προσθέτει κι αυτός το δικό του λιθαράκι στην ανάκαμψη του ελληνικού κινηματογράφου, όπως αυτήν καταγράφεται τον τελευταίο χρόνο.
Ελληνικό θέμα, παγκόσμια θεματολογία
Και τώρα παραδίδω το χώρο της Εποχής στο σκηνοθέτη Χρήστος Δήγμα, ο οποίος σε σημείωμά του για τη «Νήσο», λέει:
«Βρισκόμαστε σε κάποιο ελληνικό νησί στα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 2000. Μικρό νησί, αλλά όμορφο, όπου όλοι γνωρίζουν (ή νομίζουν ότι γνωρίζουν) ο ένας τον άλλο.
Καλοφτιαγμένοι και μάλλον οικείοι χαρακτήρες, άντρες και γυναίκες, νέοι και ηλικιωμένοι, που έχουν μεγάλες φιλοδοξίες και ακόμα μεγαλύτερα όνειρα. Αυτό που έχουν κοινό είναι ότι όλοι έχουν ένα μυστικό (μεγάλο ή μικρό) από το παρελθόν τους, ή μια παρανομία που η αποκάλυψή της στην ευρύτερη κοινότητα, μπορεί να φέρει μοιραία αποτελέσματα, όχι μόνο στους ίδιους, αλλά και στους ανθρώπους γύρω τους. Προκειμένου λοιπόν να κρατήσουν το μυστικό τους ασφαλές και να προστατεύσουν όλα τα παραπάνω, είναι διατεθειμένοι να ξεπεράσουν τα όρια τους. Πρέπει να πληρώσουν ένα τίμημα προκειμένου να κρατήσουν τον τρόπο ζωής τους άθικτο.
Είναι επίσης μια ιστορία που μας υπενθυμίζει πόσο ευάλωτοι μπορούμε να γίνουμε, όταν κάποιος που δεν μπορούμε να ελέγξουμε, μπορεί και αποκτά πρόσβαση σ’ αυτά τα μυστικά. Είναι μια ελληνική ιστορία, γυρισμένη σ’ ένα ελληνικό νησί, στην ελληνική γλώσσα, αλλά οι καταστάσεις και η θεματολογία είναι μάλλον παγκόσμια. Τέσσερις διαφορετικοί άνθρωποι… Τέσσερα διαφορετικά περιβάλλοντα…Τέσσερα διαφορετικά μυστικά.
Ο δάσκαλος είναι ύποπτος για συμμετοχή σε μια αριστερή τρομοκρατική οργάνωση, ο αστυνόμος ελέγχει τα λαθραία και τις παράνομες συναλλαγές της περιοχής, ο πρόεδρος της κοινότητας ζει διπλή ζωή, ο ιερέας έχει μια αμαρτωλή ερωτική ταυτότητα. Όλοι γνωρίζουν ο ένας τον άλλον, έχουν δυναμική στην αγάπη και στο μίσος, αληθινά έντονοι χαρακτήρες.
Και γύρω απ’ αυτούς, ένας άλλος Μικρόκοσμος από γυναίκες, συζύγους, ερωμένες, εραστές, τωρινούς και παλαιότερους, γιούς, κόρες, πατέρες, υπηρέτριες… οι οποίοι κουβαλούν το δικό τους μικρό ή μεγάλο μυστικό.
Οπτικά η ιστορία με ενέπνευσε να αιχμαλωτίσω τα όμορφα τοπία: το μπλε της θάλασσας του Αιγαίου που συναντά τους ορίζοντες του μεσογειακού ουρανού… το έθνικ στοιχείο συναντά τον σύγχρονο κόσμο. Η κάμερα αιωρείται πάνω από πέτρινα, στενά μονοπάτια και μπαίνει στα σπίτια, ακολουθεί τους ανθρώπους και εισβάλλει στα ασφαλή τους δωμάτια.
Ολόκληρο το νησί γίνεται ένα κινηματογραφικό σύνολο. Μια συνεχής κίνηση της κάμερας. Στην πραγματικότητα δύο κάμερες ακολουθούν τη δράση, δίνοντας στους ηθοποιούς το χώρο και την ελευθερία να κινούνται, καταγράφοντας τα πάντα. Και μιας και η ταινία έχει να κάνει με μυστικά, πρέπει με κάποιο τρόπο η κάμερα να είναι αόρατη. Οι ηθοποιοί μας δεν παίζουν, αλλά κάνουν ότι κάνουν για να κρατήσουν το μυστικό τους ασφαλές. Μιλάνε και φέρονται σαν αληθινοί άνθρωποι. Με κάποιο τρόπο, οι κάμερες και ο σκηνοθέτης έπρεπε να εξαφανιστούν στο σύνολο του νησιού.
Το σενάριο της ταινίας είναι γρήγορο. Διαβάζοντας το, εντυπωσιάστηκα από το πόσο καλοί ήταν οι διάλογοι. Γρήγορη κωμωδία που δεν βασίζεται σε χοντρά αστεία, αλλά στον τρόπο που εξερευνούνται οι χαρακτήρες. (…) Έπρεπε να συνδυάσουμε τους μοντέρνους ήχους μ’ ένα έθνικ ηχόχρωμα. Να ακολουθήσουμε μουσικά την ιστορία του κάθε χαρακτήρα. Αυτά τα τέσσερα, διαφορετικά, μεγάλα μυστικά έχουν το δικό τους μοτίβο. Αλλά, εφόσον όλα και όλοι συναντώνται και αλληλεπιδρούν, χρειάστηκε να βρούμε έναν τρόπο να τα φέρουμε όλα μαζί σε έναν μοναδικό, νέο ήχο, χωρίς να προδώσουμε τους ήχους του νησιού…
Το σκηνικό επιβλήθηκε από το ίδιο το νησί. Αυτό που χρειάστηκε ήταν να δώσουμε σε καθέναν από τον Μικρόκοσμο, την δική του μοναδική οπτική. Κάθε χαρακτήρας έχει το δικό του περιβάλλον, αναγνωρίσιμο και όχι μακριά από την πραγματικότητα. (…)
Δεν ξέρω ποια είναι η συνταγή για μια καλή κωμωδία. Ούτε ποιο είναι το μυστικό μιας εμπορικής ταινίας. Αυτό που ξέρω είναι ότι διαβάζοντας το σενάριο, μπόρεσα να αναγνωρίσω τον εαυτό μου, τον πατέρα μου, τη μητέρα μου, τον αδερφό μου, τον γείτονα μου σε διαφορετικές όψεις. Και με έκανε να ονειρευτώ, να γελάσω και να σκεφτώ επίσης. Γι αυτό και ήθελα να πω αυτή την ιστορία. Θέλησα να κάνω ταινία αυτά τα μυστικά».
Και επειδή μυστικά πάντα υπάρχουν και η σιωπή δεν είναι απαραιτήτως χρυσός, καλά θα κάνουμε να κοιταχτούμε στα μάτια και να τα πούμε όλα ειλικρινώς. Γιατί μόνον οι άνθρωποι χάνονται. Αυτό ως ευχή για το 2010, μαζί με υγεία και την αγάπη.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Που πήγαν τα λεφτά;
Τα μπλόκα των αγροτών είναι μπλόκα της κοινωνίας.Έχουν θέσει σε ομηρεία εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες στην Ελλάδα
Σε οικονομική ομηρεία με την υπερχρέωση στις τράπεζες για την αγορά μηχανημάτων, εξοπλισμού, σπόρων, φυτοφαρμάκων, λιπασμάτων για τη στήριξη των καλλιεργειών που οι εταιρείες προμήθειας επιβάλλουν.
Σε κοινωνική ομηρεία με τη συρρίκνωση της αγροτικής κοινωνίας λόγω των οικονομικών αδιεξόδων, της απαξίωσης και τους αποκλεισμού του αγρότη στο χωράφι που οι διακινητές των προϊόντων επιβάλλουν.
Από τη μια χρησιμοποιούν τον αγρότη για να διακινήσουν τεράστια ποσά που θα καταλήξουν στα ταμεία των εταιρειών τους και από την άλλη συγκροτούν πολιτικές “αλληλεγγύης” δίνοντας ψίχουλα στους οικονομικά εξοντωμένους.
Η πολιτική των επιδοτήσεων είναι ο θάνατος του μικρού παραδοσιακού αγρότη
Το μεγάλο κομμάτι των επιδοτήσεων αφορά εταιρείες τυποποίησης και διακίνησης προϊόντων, μεγαλο-καλλιεργητές χιλιάδων στρεμμάτων, ακόμη και κατασκευαστικές εταιρείες εγκαταστάσεων και υποδομών. Αυτές που εισπράττουν οι αγρότες καταλήγουν πάλι στις προμηθευτικές εταιρείες αγροεφοδίων από τις οποίες εξαρτώνται οι κατευθυνόμενες καλλιέργειες. Το πρότζεκτ μιας ή πολλών τέτοιων εταιρειών έγινε πολλές φορές ο λόγος επιλογής της μιας ή της άλλης καλλιέργειας. Οι μελέτες για την εισαγωγή και ανάπτυξη μιας καλλιέργειας στηρίχτηκαν συνήθως σε αυθαίρετα οικονομικά δεδομένα. Οι αγρότες πάντα σύρονταν πίσω από αυτούς τους κεντρικούς σχεδιασμούς με αποτέλεσμα την υπερχρέωσή τους και το καλλιεργητικό αδιέξοδο.
Η πολιτική των επιδοτήσεων και των κεντρικά σχεδιαζόμενων καλλιεργειών αναπτύσσει τη μεγάλη, εντατική και βιομηχανοποιημένη καλλιέργεια που δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί παρά μόνο από μεγάλες γεωργικές επιχειρήσεις με τις οποίες θα ασχοληθούν προφανώς κάθε είδους επιχειρηματίες και όχι φυσικά ο μικρός αγρότης.
Η επιβίωση και η αυτονομία των αγροτών είναι το μεγάλο και μακροπρόθεσμο κοινωνικό κέρδος
Η κοινωνία θα πρέπει να αντιληφθεί (οι έμποροι, οι τεχνίτες, οι υπάλληλοι, όλοι) ότι η αυτόνομη παραγωγή των αγροτικών προϊόντων, η απεξάρτησή της από τα οικονομικά λόμπι είναι απεξάρτηση όλων από αυτά. Είναι απεξάρτηση της ίδιας της κοινωνίας, αφού τα αγαθά που παράγονται θα καταλήξουν σε αυτή.
Έτσι το αγροτικό ζήτημα δεν μπορεί παρά να είναι ζήτημα όλων. Οι κανόνες ορθής γεωργικής πρακτικής, το μητρώο αγροτικών επιχειρήσεων, η οργάνωση της κρατικής παρέμβασης στη λειτουργία της αγοράς, η θέσπιση συνταγολογίου για φυτοφάρμακα είναι μέτρα που το πολιτικό σύστημα προωθεί για τη δική του διάσωση ως διεκπεραιωτή των οικονομικών συμφερόντων που υπηρετεί. Πρόκειται για πολιτικές που αφορούν όλη την κοινωνία επειδή οι αγρότες δεν είναι απλώς μια επαγγελματική τάξη. Αγρότης μπορεί να είναι ο καθένας που το επιθυμεί και όταν το επιθυμεί. Η απόλυτη καταγραφή που επιχειρείται θα θέσει εκτός παραγωγής χιλιάδες αγρότες που κάνουν κι άλλη δουλειά για να τα βγάλουν πέρα, θα θέσει εκτός παραγωγής την κοινωνία οδηγώντας την στην απόλυτη εξάρτηση. Θα πρέπει να αφαιρεθεί το δικαίωμα γεωργικής ενασχόλησης από μεγαλο-γιατρούς, μεγαλο-δικηγόρους, μεγαλο-επιχειρηματίες που με τα κεφάλαιά τους αγοράζουν γη και αναπτύσσουν καλλιέργειες μειώνοντας το εισόδημα των αγροτών.
Ενάντια στην κεντρική πιστοποίηση
Η αποσύνδεση της διαδικασίας παραγωγής από την καθυπόταξη στους ιδιωτικούς οργανισμούς ελέγχου και πιστοποίησης και τις αντίστοιχες υπηρεσίες αγροτικής ανάπτυξης (ΟΠΕΓΕΠ) είναι η βάση για να μπορέσει ο αγρότης να βρει τον δικό του δρόμο στην επανάκτηση της εμπιστοσύνης στην κοινωνία. Ο στόχος μας δεν μπορεί να είναι άλλος από τη δημιουργία μιας σύγχρονης αγροτικής συνείδησης οργανώνοντας την κοινωνική εμπιστοσύνη ως αντίβαρο και ως εγγύηση της πραγματικής διασφάλισης της ποιότητας και πιστότητας των γεωργικών προϊόντων.
Απεξάρτηση από την κρατική και κομματική κηδεμονία
Οι συνεταιρισμοί στην Ελλάδα λειτούργησαν ως διεκπεραιωτές των κεντρικών σχεδιασμών για τη γεωργία και ως διαχειριστές χρημάτων ρουσφετολογικού χαρακτήρα και εξυπηρέτησης πρόσκαιρων αναγκών. Μοιραία οδηγήθηκαν στη χρεωκοπία συμπαρασύροντας χιλιάδες αγρότες σε έναν φαύλο κύκλο απελπισμένων κινήσεων. Όταν οι συνεταιρισμοί ξεκινούν από τα πάνω, από το κράτος δηλαδή ή το κόμμα, δεν μπορούν να έχουν άλλη κατάληξη. Όταν το άτομο δεν διασφαλίζει αυτό το ίδιο την απόφαση του συνεταιρισμού αλλά και την εκτέλεση της απόφασης και αναλαμβάνει ο κομματικός επιτετραμμένος ή ο άνθρωπος του βουλευτή, τότε δεν υπάρχει καμιά απολύτως διασφάλιση. Ο αγροτικός συνδικαλισμός, ελεγχόμενος από τα πολιτικά κόμματα, αρκέστηκε στο να διεκδικεί αυτά που η κάθε κυβέρνηση υποσχόταν, οδηγώντας την αγροτιά στη ζητιανιά σε μια αγορά - ρουλέτα με στημένο κρουπιέρη.
Το νέο μοντέλο συνεργατισμού, ο σύγχρονος αυτόνομος συνδικαλισμός
Είναι πολλοί οι αγρότες που ήδη απορρίπτουν τα συνδικαλιστικά όργανα και προκαλούν ανοιχτές συνελεύσεις με άμεση δημοκρατία και χωρίς πάτρωνες. Η λαϊκή συνέλευση στο μπλόκο του Ισθμού πέρσι, η συνάντηση των αγροτών στις Ρίζες της Αρκαδίας, η συνάντηση στην Κατούνα της Αιτ/νίας, οι ανεξάρτητες συνελεύσεις στα περισσότερα από τα φετινά μπλόκα είναι ο καινούργιος αέρας που πνέει στον αγροτικό κόσμο. Ανοιχτές συνελεύσεις χωρίς κομματικούς καθοδηγητές είναι η σύγχρονη πρόταση και φαίνεται να έχει τέτοια δυναμική ώστε να βάλει στη γωνία τα κόμματα και τα διάφορα συμφέροντα και σκοπιμότητες.
Μπορεί οι συνεταιρισμοί να ταυτίστηκαν με τη ρεμούλα και τη χρεωκοπία, όμως χωρίς συνεργασία δεν μπόρεσε ποτέ καμιά κοινωνική δύναμη να επιβιώσει. Το νέο μοντέλο συνεργατισμού έρχεται και αυτό από την ίδια τη συμπεριφορά αγροτών με συνείδηση, όχι συντεχνιακή αλλά με βάση την κοινωνική αλληλεγγύη σε γνωστικό και οικονομικό επίπεδο. Διεπαγγελματικές ελεύθερες ενώσεις αγροτών, γεωπόνων, ειδικών τεχνολόγων, καταναλωτών, σε τοπικό επίπεδο, με αντικείμενο τον τοπικό γεωργικό σχεδιασμό και την οριζόντια διακίνηση των προϊόντων. Ό,τι ήταν να δώσει το πολιτικό σύστημα το έδωσε και μάλιστα με τον πιο καταστροφικό και αδιέξοδο τρόπο. Καιρός να γνωρίσουμε τις δικές μας δυνάμεις και να αναμετρηθούμε με τους αυθαίρετους οργανισμούς σε τοπικό και διεθνές επίπεδο. Οργανισμοί που διαχειρίζονται το 50% περίπου του προϋπολογισμού της Ε.Ε. με μια ζυγαριά που πάντα γέρνει στην πλευρά των εταιρικών οικονομικών λόμπι και των μεγαλο-καλλιεργητών.
Από το αδιέξοδο στην επανασυγκρότηση
Μπροστά στο απόλυτο αδιέξοδο στο οποίο έχουμε περιέλθει σήμερα έχουμε καθήκον να αναστοχαστούμε: οδηγηθήκαμε σε αυτό επειδή αφήσαμε τις ζωές μας στα χέρια άλλων. Στα χέρια των εκάστοτε κυβερνήσεων, στα χέρια μιας οικονομικής διάρθρωσης που στόχο είχε να γεμίζει ξένα πορτοφόλια. Από αυτούς, δηλαδή από τις εταιρείες, τους συνεταιρισμούς, τα κόμματα, την κυβέρνηση, την Ε.Ε. δεν μπορούμε πλέον να περιμένουμε τίποτε. Έχουμε ακόμη στα χέρια μας τη γη, την τεχνογνωσία, τη γνώση της παράδοσης. Έχουμε με λίγα λόγια τη δύναμη. Τη δύναμη του ατόμου, τη συλλογική δύναμη της κοινωνίας.
Να συνεχίσουμε να κρατάμε τους δρόμους μέχρι να εξασφαλίσουμε τις αποζημιώσεις (και όχι ενισχύσεις όπως τις λένε) που μας οφείλουν λόγω του αδιεξόδου στο οποίο μας έχουν φέρει.
Να διαγραφούν τα χρέη των μικρομεσαίων αγροτών: πρόκειται για χρήματα που έχουν εισπράξει οι εταιρείες αγροεφοδίων.
Να επιστραφεί ΦΠΑ 15% και όχι τα ψίχουλα που υπόσχονται.
Να καθαρίσει η ήρα από το σιτάρι με την αποπομπή των μεγαλοεπιχειρηματιών - αλεξιπτωτιστών “αγροτών”.
Καμιά εμπιστοσύνη στις «φιλοαγροτικές» προτάσεις της κ. Μπατζελή για “νέου” τύπου συνεταιρισμούς.
Είμαστε με τα μπλόκα της αντίστασης και όχι του κομματικού συμβιβασμού.
Να συνεχίσουμε τη ζωή μας στα χωράφια με νέα πνοή, νέα σχέδια που αυτή τη φορά θα καταστρώσουμε μόνοι μας, μέσα στις κοινότητες που ζούμε, με τις τοπικές κοινωνίες μας.
ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΥ ΘΑ ΧΑΡΑΖΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Αντιεξουσιαστική Κίνηση Αγροτών
Η κατάσταση αυτή είναι λυπηρή και ανέντιμη. Θεωρούμε πως μας κοροϊδεύουν. Δεν μπορεί να μας εμπαίζουν λέγοντας μας ότι υπάρχει πρόβλημα με την μηχανογράφηση, την στιγμή που όλοι οι εργαζόμενοι και κυρίως οι κύριοι υπουργοί, έχουν πληρωθεί. Δεν παίρνουμε τους παχυλούς μισθούς, που παίρνουν οι ίδιοι !!! Τους κάνουμε την δουλεία τους, και με το παραπάνω, δεν μας ασφαλίζουν, μας δίνουν μισό καρβέλι ψωμί (ούτε καν ολόκληρο) και τώρα μας το καθυστερούν κι ...αυτό!
