Τρίτο θανατηφόρο περιστατικό μέσα σέ ένα χρόνο

Καλό ταξίδι Λουκά.
Έφυγε σήμερα τα ξημερώματα από κοντά μας ο πατριώτης μας Λουκάς Κ. 50 χρόνων, πατέρας δυο ανήλικων παιδιών, εργαζόμενος σε εργολαβία στο Αλουμίνιο της Ελλάδος Β.Ε.Α.Ε., ο οποίος το πρωί της Δευτέρας (2/11/2009), υπέστη ηλεκτροπληξία στον υποσταθμό του Αλουμινίου και μεταφέρθηκε με εκτεταμένα εγκαύματα στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Αθηνών.
Πρόκειται για το τρίτο θανατηφόρο περιστατικό μέσα σε ένα ......χρόνο σε μια επιχείρηση που στο παρελθόν υπερηφανευόταν για τα μέτρα ασφάλειας και υγιεινής και τώρα δυστυχώς τα θυσιάζει όλα στο βωμό του κέρδους.
Το σωματείο εργαζομένων εξέδωσε ανακοίνωση και καλεί 2ωρη στάση εργασίας την Τετάρτη 30/12/09 και από ώρα 12:00 έως 14:00.
Την είδηση την είδαμε στα Βοιωτικά και προέρχεται απο Τα νέα του Στειρίου

Η συγκέντρωση στο Λιδορίκι για την Γκιώνα

Πραγματοποιήθηκε η συγκέντρωση της Κίνησης Ενεργών Πολιτών Ενάντια στην καταστροφή της Γκιώνας στο Λιδορίκι το Σάββατο 26 Δεκεμβρίου.
Στην συνάντηση συμμετείχαν αρκετοί κάτοικοι, πολλοί περισσότεροι από την πρώτη συνάντηση και ο Νίκος Ασημακόπουλος από το Τοπικό συμβούλιο του Δήμου.
Η μεγάλη παρουσία του κόσμου και των εκπροσώπων των κινήσεων από τις άλλες περιοχές, έδωσαν θάρρος στους συμμετέχοντες για να συνεχίσουν με μεγαλύτερη δύναμη. Ήδη ο Δήμαρχος ......Λιδορικίου όταν έμαθε ότι μαζεύεται κόσμος στην κίνηση και ότι οι κάτοικοι την αγκαλιάζουν, είπε στον σύμβουλο που παρέστη στην εκδήλωση, ότι θα πάρει θέση στο Δημοτικό Συμβούλιο κατά των επιφανειακών εξορύξεων.
Διάφοροι σύλλογοι που δέχονται χορηγίες από τις εταιρίες εξορύξεων και δεν δημοσίευαν τις ανακοινώσεις για τις συγκεντρώσεις, έχουν αρχίσει και πιέζονται για να πάρουν θέση.
Μια νέα σελίδα ξεκινάει στο Λιδορίκι που πλέον βάζει με νέους όρους το κίνημα των κατοίκων για την υπεράσπιση του περιβάλλοντος σε όλη την περιοχή.
Στην αρχή ήταν κάποιοι μεμονωμένοι που κάποιοι μπορεί να τους χαρακτήριζαν και γραφικούς, που αποφάσιζαν να αντισταθούν, τώρα υπάρχει δίκτυο κατοίκων για την Γκιώνα και οι τοπικοί άρχοντες έχουν αρχίσει να λαμβάνουν σημάδια οτι δεν θα μπορούν να συνεχίσουν να εξυπηρετούν τις διάφορες εταιρείες χωρίς να χρεώνονται το αντίστοιχο κόστος.
Στην Συγκέντρωση παρέστησαν και εκπρόσωποι της Κίνησης για την σωτηρία της Γκιώνας και από το Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων.
Σειρά για να τοποθετηθούν τώρα παίρνουν και τα πολιτικά κόμματα, για να δούμε τι απόψεις έχουν για τις επιφανειακές εξορύξεις και τι υποστηρίζουν για το μέλλον της περιοχής.
Από ΣΥΡΙΖΑ Φωκίδας

Ένας στάβλος γεμάτος ζώα

Ταξιδιωτικές εντυπώσεις από το Χάνι της Γραβιάς.

Η παρούσα μαρτυρία μου έρχεται -δυστυχώς- να επιβεβαιώσει την εικόνα της σύγχρονης Ελλάδας, μιας Ελλάδας της προχειρότητας, τσαπατσουλιάς, εγωισμού και κιτς.
Η αφήγησή μας ξεκινά την επομένη των Χριστουγέννων του 2009, σε μια ηλιόλουστη και περισσότερο Πασχαλινή παρά χειμωνιάτικη μέρα, στην όμορφη Φωκίδα. Η παρέα πρότεινε και αποφάσισε να εκδράμουμε στο χάνι της Γραβιάς όπου μπορεί κανείς να επισκεφθεί το αναπλασμένο κτίσμα του χανιού, στον χώρο της ομώνυμης μάχης και νίκης του Οδυσσέα Ανδρούτσου επί των Τούρκων του Ομέρ Βρυώνη στις 8/5/1821.

Πράγματι, φθάνοντας εκεί είδαμε το αναπλασμένο πλίθινο χάνι. Η επίσκεψή μας αυτή, δυστυχώς, αντί να εξελιχθεί σε μια ευχάριστη εμπειρία, μας χάλασε την διάθεση, διότι συνεχώς μας υπενθύμιζε τις "αρετές" της φυλής μας....

Ο χώρος έχει κατασκευασθεί με συγχρηματοδότηση της ΕΕ. Πράγματι το κτίριο ικανοποιεί και τις πιο απαιτητικές προδιαγραφές "ιστορικής" αναπαράστασης. Οι εσωτερικοί όμως χώροι αναδεικνύουν την προχειρότητα και την (λαογραφική) ασχετοσύνη αυτών που τους "διακόσμησαν". Πρόκειται για μια ατάκτως ειρημένη συλλογή παλαιών αντικειμένων, ενίοτε ασχέτων με την λειτουργία που θα ανέμενε κανείς από ένα "χάνι". Στο κάτω επίπεδο βλέπει κανείς ένα τεράστιο κρεβάτι εποχής, και στον επάνω μερικά ασύνδετα εργαλεία ύφανσης!!!. Κάποιες φωτό του Ανδρούτσου και άλλες αντίκες εποχής συμπληρώνουν το ατυχές σκηνικό. Ο χώρος δημιουργεί στον επισκέπτη απόλυτη σύγχυση για το αν πρόκειται περί ακριβούς αναπαράστασης ενός χανιού του 1821, ή ενός τοπικού λαογραφικού μουσείου όπου έχουν τοποθετηθεί ότι εκθέματα συλλέχθηκαν από τα κατώγια των ντόπιων.

Στους εξωτερικούς χώρους δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στον σύγχρονο φούρνο που υποτίθεται θυμίζει αυτούς του 1821, με πλήρη επένδυση μπετόν, με τσιμεντοσοφά! Αδυνατούμε να σχολιάσουμε άλλο την προφανή δυσαρμονία του με τον όλο χώρο. Στην μέση του προαύλιου χώρου κατασκευάζεται κάτι -μάλλον αναψυκτήριο;;;- με μεταλλικό σκελετό που προϊδεάζει για μια πλούσια τζαμαρία, ένα κατασκευαστικό έκτρωμα που θα αλλοιώσει και θα καταστρέψει οριστικά την πλήρη εικόνα του χανιού. Στα υπόστεγα του χανιού έχουν παρκάρει διάφορα μηχανήματα (για να μην βρέχονται!!!), προφανώς κάποιοι πιστεύουν πως το χάνι είναι και σήμερα εν λειτουργία.

Στο τέλος επισκεφτήκαμε και το "εντυπωσιακό", υποτίθεται, Κέντρο (!!!) Εικονικής (!!!) Αναπαράστασης (!!!) Stellart (!!!), αποτελούμενο από 3 slide projectors ελεγχόμενους από ένα pc και 3 οθόνες, μια κεντρική και δύο μικρές κατακόρυφες, που φιλοξενούνται στον χώρο που αναπαριστά τον στάβλο της εποχής του χανιού. Η προβολή διαρκεί περίπου 10 λεπτά και παρουσιάζει την "ιστορική μνήμη" του χώρου. Βέβαια ο όλη προβολή μετατράπηκε σε μια άσκηση της φαντασίας μας διότι λειτουργούσε μόνον ο ήχος και οι δύο πλαϊνές οθόνες, των οποίον όμως ο ρόλος ήταν καθαρά συμπληρωματικός. Όταν ενημερώσαμε με το πέρας της "παράστασης" την υπεύθυνη του χώρου ότι ο κεντρικός projector έχει χαλάσει, μας ενημέρωσε πως δεν γνωρίζει πως να τον φτιάξει και δεν υπάρχει διαθέσιμος τεχνικός! (Αναρωτηθήκαμε τότε γιατί λειτουργούν το σύστημα μόνο με τον ήχο, αλλά θα μου πείτε ότι ψάχνω βελόνι στ' άχυρα!).

Κατά την διάρκεια της "κολοβής" αυτής προβολής, οι συμπατριώτες μας ανέδειξαν σε όλο του το μεγαλείο το savoir vivre της φυλής μας...άλλοι έμπαιναν, άλλοι έβγαιναν, ανοιγοκλείνοντας τις πόρτες και καταστρέφοντας το σκοτάδι που απαιτείται για την προβολή, κινητά χτυπούσαν και φυσικά αντί να τα κλείνουν απαντούσαν κανονικά, επισκέπτες έμπαιναν στον χώρο από τις πόρτες εξόδου πίσω από τις οθόνες, μωρά έκλαιγαν...πλήρες αλαλούμ...Πίστεψα πραγματικά πως ο στάβλος που βρισκόμασταν δεν σταμάτησε ποτέ να λειτουργεί από το 1821 και παρόλο που βρισκόμασταν στο 2010 ήταν ακόμη γεμάτος από ζώα.

Έφυγα από τον ιστορικό αυτό χώρο απογοητευμένος, για το οργανωτικό χάος, την καταστροφή του από τις άσχετες "αρχιτεκτονικές" παρεμβάσεις ασχέτων αρμοδίων και από την "γυφτιά" της συμπεριφοράς του ίδιου μας του λαού.

Κάποιος από την παρέα είπε πως θα έπρεπε να μας δώσουν πίσω (ή να μας κάνουν credit) το αντίτιμο τους εισιτηρίου...Αλλά, ποιός νοιάζεται για 3 ευρώ; ...Το ερώτημα είναι ποιός μπορεί να μας δώσει πίσω την χαμένη ευαισθησία, αξιοπρέπεια και αρχοντιά του ίδιου μας του λαού;

Σημείωση: Το "Χάνι της Γραβιάς" αποτελεί μια Κοινωφελή Δημοτική Επιχείρηση του Δήμου Γραβιάς (http://www.gravia.gr/)
Από atithasos.blogspot.com

Καταγγελία για το εργατικό ατύχημα στο νοσοκομείο(Σωμ Εργ Νοσοκομείου Αμφισσας)

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ Γ. Ν. ΑΜΦΙΣΣΑΣ

Με αφορμή το ατυχές συμβάν που έλαβε χώρα σε ανελκυστήρα του Νοσοκομείου μας, καταγγέλουμε την έλλειψη μέτρων συντήρησης και ασφάλειας, που έχει ως αποτέλεσμα να κινδυνεύουν οι εργαζόμενοι, οι επισκέπτες και οι ασθενείς.

Επίσης καταγγέλουμε για πολλοστή φορά την παντελή έλλειψη προσωπικού με αποτέλεσμα για την πλήρωση των αναγκών του Νοσοκομείου να επιστρατεύονται όχι μόνιμοι ......εργαζόμενοι αλλά μαθητές, stage ή οτιδήποτε άλλο (security, συνεργείο καθαριότητας) σε αλλότρια καθήκοντα.

Η μη δε σωστή γνώση του αντικειμένου αυτών να θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια τους.

Και εν τέλει καταγγέλουμε την παντελή αδιαφορία και απαξίωση του νοσοκομείου μας εδώ και χρόνια, από όλους τους αρμόδιους φορείς.

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ

ΛΥΤΡΑ ΠΑΝΑΓΟΥΛΑ

Η ΓΡΑΜΜΑΤΈΑΣ

ΛΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ ΕΥΦΡ.
Από ΣΥΡΙΖΑ Φωκίδας

Θεατρικές παραστάσεις απο το Λύκειο Ερατεινής

Δύο παραστάσεις θα γίνουν ακόμα στις 29 Δεκεμβρίου στο Παπαχαραλάμπειο με το έργο
"Κατ ανάγκην απατεώνες πρωτοχρονιάς" του ΤΣΕΧΩΦ

Παπάδες της απελευθέρωσης «ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΜΑΡΞΙΣΤΕΣ, Ο ΜΑΡΞ ΗΤΑΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ!»

Θαυμάζουν τον Τσε Γκεβάρα, μελετούν μαρξισμό, κατεβαίνουν στις πορείες του Πολυτεχνείου, ήταν παρόντες στη Γένοβα το 2001, έκαναν απεργία πείνας για την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης και συμφωνούν ότι η θρησκεία είναι το όπιο του λαού. Αυτοί είναι παπάδες ή εγώ βρίσκομαι σε απόλυτη σύγχυση;

Στο γραφείο που στεγάζει την Κίνησή τους, κάπου στην πλατεία Κάνιγγος, παθαίνω αλλεπάλληλα σοκ. Ίσως γιατί δεν πήγα ποτέ στη Λατινική Αμερική, ώστε να συναντήσω κάποιον ιερέα της Θεολογίας της Απελευθέρωσης, και γιατί ο παπα-Ανυπόμονος του ΕΛΑΣ είναι για μένα απλώς μια φωτογραφία. Όμως, ο παπα-Χρήστος Ζαρκαδούλας κι ο παπα-Σταύρος Παπαχρήστος μοιάζουν μ' εκείνους τους παπάδες που, ζωσμένοι φισεκλίκια, βγήκαν στα βουνά του κόσμου για να υπερασπιστούν τους λαούς τους.

Στο δρόμο των πρώτων χριστιανών και ακολουθώντας το παράδειγμα της Παγκληρικής Ενωσης που πολέμησε στην Εθνική Αντίσταση, το 2004 δημιούργησαν την Παγκληρική Αγωνιστική Κίνηση Κληρικών και Λαϊκών. Εκδίδουν ένα περιοδικό με 9.000 συνδρομητές, συμμετέχουν ... ενεργά στο μαζικό λαϊκό κίνημα («Ημασταν μπροστά στο προβοκατόρικο κάψιμο του Αγνωστου Στρατιώτη στο πανεκπαιδευτικό, γράψτε αυτό!»), είναι από τους πρωτοπόρους του φιλειρηνικού κινήματος κι έχουν δώσει το «παρών» σε όλες τις πορείες κατά της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, από τη Γένοβα μέχρι το Ροστόκ.

Επειτα απ' όλα αυτά, αναρωτιέμαι πώς δεν σας έχουν αποπέμψει από την Εκκλησία. «Εχουμε δεχθεί απειλητικά τηλεφωνήματα, αλλά διώξεις όχι. Η ανεξέλεγκτη δεσποτική εξουσία των επισκόπων φοβίζει πολλά από τα μέλη και τους φίλους μας, κυρίως τους κληρικούς, και τους απομακρύνει από τη δημόσια δράση. Κάποιοι απ' αυτούς προσφέρουν στο παρασκήνιο ίσως και περισσότερα από μας που δραστηριοποιούμαστε δημόσια. Σήμερα ένας επίσκοπος έχει την εξουσία να επιβάλλει αργία σ' έναν παπά χωρίς να είναι καν υποχρεωμένος μέχρις ενός ορίου να αιτιολογήσει την απόφασή του ή να αποφασίζει τις μεταθέσεις των κληρικών και να διαχειρίζεται τα χρήματα της Μητρόπολης. Φυσικό είναι να αισθάνεται όχι απλώς αφεντικό, αλλά αυτοκράτορας».

Προτείνετε ένα διαφορετικό μοντέλο διοίκησης της Εκκλησίας. Με ποιες αιχμές; «Η Εκκλησία φοβάται το λαό, δεν κάνουμε διάλογο ποτέ. Βγαίνουμε απλώς στην Ωραία Πύλη και αγορεύουμε. Ως και τα σωματεία των 50 ατόμων κάνουν συνελεύσεις, προϋπολογισμό, απολογισμό. Σήμερα το εκκλησιαστικό σώμα είναι απονεκρωμένο. Αλλάζουν τα πρόσωπα, αλλά όχι η πυραμιδοειδής δομή της Εκκλησίας. Εμείς, λοιπόν, κατά τα πρότυπα των πρώτων χριστιανών, ζητάμε η Εκκλησία να διοικείται από λαϊκές συνελεύσεις, οι επίτροποι να είναι εκλεγμένοι και ανακλητοί και όλοι οι ιερείς, μέχρι τον ανώτατο, να παντρεύονται».

Αναφέρεστε σε ένα άλλο κοινωνικο-οικονομικό μοντέλο, το οποίο προτείνει το Ευαγγέλιο. Λέτε ότι αποκρύπτεται εδώ και αιώνες. «Ποτέ δεν αναγιγνώσκεται στην Εκκλησία η περικοπή από το 4ο κεφάλαιο των Πράξεων των Αποστόλων, όπου ο Ευαγγελιστής Λουκάς μάς διασώζει το πώς βίωναν οι πρώτοι χριστιανοί την Εκκλησία. Κανείς δεν διατηρούσε ατομική ιδιοκτησία μετά την ένταξή του στην εκκλησιαστική κοινότητα. Είχαν τα πάντα κοινά και ο καθένας έπαιρνε ό,τι χρειαζόταν. Ετσι δεν υπήρχε κανείς ενδεής. Η πρόταση αυτή μπορεί και σήμερα άμεσα να εφαρμοστεί. Τα μέσα παραγωγής να περάσουν σε κοινή χρήση, να ανήκουν στο κοινωνικό σύνολο, χωρίς άρχοντες και υπηκόους».

Μιλάτε για τον κοινωνικό χριστιανισμό; «Ο προσδιορισμός "κοινωνικός" για το χριστιανισμό είναι πλεονασμός. Αυτό που κυρίως χαρακτηρίζει το χριστιανισμό είναι το ενδιαφέρον του για την κοινωνία, για τα προβλήματά της, και ο αγώνας για την επίλυσή τους, για την οικοδόμηση της κοινωνίας της αγάπης. Αυτά ισχύουν για τον χριστιανισμό του Ευαγγελίου. Αν σήμερα απαιτείται ο προσδιορισμός "κοινωνικός" για να καταδείξει το ενδιαφέρον κάποιων χριστιανών για την κοινωνία, μάλλον πρέπει να κάνει κάποιους να προβληματιστούν για το πώς φθάσαμε σ' αυτό το σημείο. Ο χριστιανός απευθύνεται στον άνθρωπο όχι ως άτομο αλλά ως πρόσωπο, και για τον μαρξισμό ο άνθρωπος υπάρχει ως κοινωνικό ον. Νομίζουμε, είναι ένα σημείο συνάντησης».

Τι σχέση μπορεί να έχει ο επιστημονικός υλισμός με τον Θεό; «Δεν νομίζουμε ότι ο μαρξισμός, ως επιστήμη, μπορεί να έχει θεολογία όπως την εννοούμε εμείς. Αν ονομάζουν κάποιοι "μαρξιστική θεολογία" τον τρόπο χρήσης του μαρξισμού από κάποιες ομάδες ή πρόσωπα, ή και την ερμηνεία του κόσμου από τον μαρξισμό, αυτό δεν μας αφορά. Χρησιμοποιώντας όρους τού σήμερα, θα μπορούσαμε να ονομάσουμε την πρώτη χριστιανική κοινότητα των Ιεροσολύμων "όαση κομμουνισμού μέσα στη δουλοκτητική κοινωνία". Κάποιοι αποκαλούν το μαρξισμό "χριστιανισμό χωρίς μεταφυσική". Νομίζουμε ότι αυτός ο ορισμός βρίσκεται κοντά στην πραγματικότητα και κάνει σαφές και το βασικό σημείο απόκλισης. Φυσικά, μιλάμε για χριστιανισμό και μαρξισμό που δεν έχουν στρεβλωθεί. Για μας απορίας άξιον είναι όχι η συμπόρευση χριστιανών και μαρξιστών, αλλά το πώς χριστιανοί στηρίζουν πολιτικές και κοινωνικο-οικονομικά συστήματα, όπως αυτό του καπιταλισμού, που βρίσκονται σε ευθεία σύγκρουση με τη διδασκαλία του Ευαγγελίου».

Είστε, λοιπόν, αριστεροί. «Είμαστε υπέρ αδυνάτων. Δεν είμαστε πολιτικό κόμμα· στην Κίνησή μας συμμετέχουν ανθρωπιστές, μαρξιστές, τροτσκιστές...»

Ο χριστιανισμός έχει κατηγορηθεί ότι με την υπόσχεση ενός μετά θάνατον παραδείσου ακυρώνει την πάλη στο εδώ και το τώρα. «Χριστιανοί και μαρξιστές πρέπει να αγωνιστούμε για μιαν άλλη κοινωνία, όπου ο άνθρωπος θα ζει ευτυχισμένος εδώ και τώρα, μέσα στον υπάρχοντα κοσμοχώρο. Απαιτούνται αγώνες. Σύγκρουση με το εκκλησιαστικό και το κοσμικό κατεστημένο. Ανατροπή των εμποδίων που δεν αφήνουν ο κόσμος να γίνει πιστή εικόνα των εσχάτων (σ.σ.: στη Θεολογία αυτός είναι ο ορισμός του παραδείσου).

»Χρειάζεται να απαρνηθούμε τον εαυτό μας και να αγαπήσουμε παράφορα τον άλλον, αυτόν που δεν γνωρίσαμε ακόμη, αυτόν που έχει ανάγκη. Στο πρόσωπο του πάσχοντος βλέπουμε τον Χριστό. Η διοικούσα Εκκλησία πιστεύει στην ελεημοσύνη. Εμείς αγωνιζόμαστε για έναν κόσμο που δεν θα έχει ανάγκη τη φιλανθρωπία».

Πιστεύετε στην ένοπλη επαναστατική πάλη; «Εμείς αγωνιζόμαστε για την ειρήνη. Ειρήνη, όμως, δεν είναι η παύση του πολέμου με την επιβολή του θελήματος του ισχυρού. Τέτοια ειρήνη είναι χειρότερη από πόλεμο· γι' αυτό ο Χριστός είπε: "Μη νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γην· ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν". Πρέπει να επαναστατήσουμε εναντίον αυτού του κόσμου της αδικίας. Επανάσταση δεν σημαίνει αιματοκύλισμα, αλλά ποιοτικό άλμα προς τα εμπρός. Γι' αυτό σήμερα η δική μας "μάχαιρα", το δικό μας όπλο είναι ο λόγος. Στο μέλλον, και για την προάσπιση των λαϊκών κατακτήσεων, για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας αγάπης, στον πόλεμο για την οριστική εξάλειψη του πολέμου, ίσως να απαιτηθεί η χρήση βίας».

Δικαιούται ένας λαός να πάρει τα όπλα; «Ο ίδιος ο Χριστός χρησιμοποίησε βία εναντίον των εμπόρων στο ναό. Στην Εκκλησία δεν αναγιγνώσκεται η αρχή του 5ου κεφαλαίου από τις Πράξεις των Αποστόλων, όπου γίνεται λόγος για την προάσπιση της κοινοκτημοσύνης στην πρώτη χριστιανική κοινότητα. Ο Ανανίας και η Σαπφείρα θανατώθηκαν γιατί δεν παρέδωσαν όλα όσα είχαν στην κοινότητα, αλλά κράτησαν τα μισά για τον εαυτό τους. Στο πρόσφατο παρελθόν, κληρικοί, όπως ο Δημήτρης Χολέβας και ο παπα-Ανυπόμονος, ζώστηκαν τα όπλα για τη λευτεριά, ενώ ακόμη και οι πλέον συντηρητικοί της Εκκλησίας με καμάρι μιλούν για τον Παπαφλέσσα και τον Διάκο. Κατά μεγίστη οικονομία, λοιπόν, και μόνο για την προάσπιση των κατακτήσεών του νομίζουμε ότι ο λαός δικαιούται να πάρει τα όπλα. Μέχρι τότε, όμως, ας αγωνιστούμε για το σημαντικότερο: για να αποκτήσουν οι εργαζόμενοι ταξική συνείδηση».

Ποια η γνώμη σας για τη φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας; «Η ζωή πολλών κληρικών μέσα στη χλιδή, για την οποία δικαίως αγανακτούν οι πιστοί, ουδόλως θίγεται απ' αυτό το μέτρο. Οταν η Εκκλησία έχει τεράστια περιουσία, δεν επιτρέπεται να υπάρχουν ενδεείς. Για να ωφεληθεί ο λαός, η περιουσία της Εκκλησίας πρέπει να "εκκλησιαστικοποιηθεί" - κοινωνικοποιηθεί, δηλαδή σε όλους να ανήκει και όλοι να την απολαμβάνουμε. Οι κληρικοί να ασχοληθούν με τη διακονία του λόγου του Θεού και η διαχείριση της περιουσίας να γίνεται από αιρετούς εκπροσώπους του λαού, χωρίς προνόμια, άμεσα ελεγχόμενους και ανακλητούς από το λαό. Ο πλούτος να διαχυθεί παντού, να φθάσει σε όποιον έχει ανάγκη. Δεν μιλάμε για διανομή, αλλά για δυνατότητα πρόσβασης διά της κοινοκτημοσύνης στον κοινό πλούτο όλων. Σε μια εποχή που παιδεία και υγεία έγιναν εμπορεύματα, η Εκκλησία μπορεί να λειτουργήσει, στο μέτρο του εφικτού, ως όαση παροχής δωρεάν παιδείας και υγείας για όλους όσοι έχουν ανάγκη, ανεξάρτητα από το θρήσκευμά τους».

Πώς είδατε τον περσινό Δεκέμβρη; «Για χρόνια στηλιτεύαμε τους νέους για την απάθεια και την αδιαφορία για τα κοινά. Τώρα που ο "ασθενής" μας άρχισε να αντιδρά σε ό,τι τον ενοχλεί, κάποιοι διαμαρτύρονται επειδή πάνω στην αφύπνιση προξένησε μερικές ζημιές που δεν έπρεπε. Εμείς, παρά τα παρατράγουδα, είμαστε αισιόδοξοι ότι αυτή η αφύπνιση θα έχει τελικά θετικά αποτελέσματα. Οι σοβαρές αδυναμίες που παρουσιάστηκαν τον Δεκέμβρη κατέδειξαν ότι για να μετατραπεί η εξέγερση σε επαναστατική διαδικασία απαιτείται σαφής προσδιορισμός του στόχου. Επανάσταση για την επανάσταση είναι ανώφελη, αν όχι επιζήμια. Αν η εξέγερση του Δεκέμβρη είχε, με την παρουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, προσλάβει ταξικό χαρακτήρα, είναι βέβαιο ότι πολύ σύντομα θα αποκαλύπτονταν και θα αποβάλλονταν οι προβοκάτορες και η τεράστια αυτή ενέργεια των νέων θα μπορούσε να οδηγήσει σ' ένα ελληνικό 1871».

Τελικά Θεός υπάρχει; Πώς επιτρέπει τόση αδικία; «Η γνώση της ύπαρξης ή όχι του Θεού δεν μπορεί να γίνει με λογικούς συνειρμούς· είναι απόρροια προσωπικής σχέσης. Και επειδή η πίστη είναι υπόθεση προσωπική, δεν μπορεί το κράτος να θρησκεύεται. Ο Χριστός σέβεται την ελευθερία μας· δεν ήρθε να μας επι- βάλει το θέλημά του, αλλά μας αφήνει ελεύθερους να τον ακολουθήσουμε ή όχι. Δεν είναι Αυτός αίτιος των δεινών μας, αλλά εμείς, που ακολουθούμε άλλο δρόμο, που επιτρέψαμε να γίνει η διδασκαλία Του θρησκεία και εργαλείο ποδηγέτησης των λαών.

»Ο Θεός μάς κάλεσε να άρουμε τα εμπόδια στα οποία προσκόπτει η ενότητα του κόσμου. Τέτοια εμπόδια είναι η ταξική κοινωνία, ο εθνικισμός, οι διακρίσεις ανάλογα με το φύλο, τη φυλή, τη θρησκεία. Η πάλη, λοιπόν, για την άρση αυτών των εμποδίων πρέπει να γίνει λόγος ύπαρξης για τον καθέναν που θέλει να λέγεται χριστιανός».

Διαβάστε

Ζητήσαμε από τους ιερείς της Παγκληρικής να προτείνουν σχετικά βιβλία:

..............1..............

Φερνάντο Καρντενάλ, Μιγκέλ ντ' Εσκότο, Ερνέστο Καρντενάλ, «Και Χριστός και Μαρξ», εκδόσεις Παρατηρητής

..............2..............

Καρλ Κάουτσκι, «Η καταγωγή του χριστιανισμού», εκδόσεις Αναγνωστίδη

..............3..............

Ζ. Ζίπκοβιτς, Α. Λουνατσάρσκι, «Καταγωγή της θρησκείας»

..............4..............

«Καμίλο Τόρρες, Λαϊκή Ενότητα, Επανάσταση και άλλα κείμενα», εκδ. Μνήμη

..............5..............

Ερνέστο Καρντενάλ, «Το ευαγγέλιο της επανάστασης των Σαντινίστας», εκδόσεις Μαλλιάρης

..............6..............

Γιάννης Κορδάτος, «Η Παλαιά Διαθήκη στο φως της κριτικής», εκδόσεις Μπουκουμάνη

..............7..............

Γιώργος Ν. Καραγιάννης, «Η Εκκλησία από την Κατοχή στον Εμφύλιο», εκδόσεις Προσκήνιο

..............8..............

Γιώργος Ν. Καραγιάννης, «Εκκλησία και κράτος», εκδόσεις «Το Ποντίκι»

..............9..............

Ολες οι επιστολές του Αγίου Ισιδώρου του Πηλουσιώτου.

Η ΑΤΑΞΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΩΣ ΓΗ ΤΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΙΑΣ§KARL LOWITH

Πόσο μεγάλη είναι η απόσταση από τον παράδεισο στην επανάσταση;

ΚΕΙΜΕΝΟ | ΝΤΙΝΑ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ (dida@enet.gr)

Το νόημα της ιστορίας» του γερμανού φιλοσόφου και ιστορικού των ιδεών Καρλ Λέβιτ (1897-1973) εξετάζει την προέλευση και διαμόρφωση της μαρξιστικής τυπολογίας, αναλύοντας διεξοδικά το πώς η ιουδαιοχριστιανική εσχατολογία εκτόπισε την αρχαιοελληνική αντίληψη και πώς στη νεότερη εποχή μεταφράστηκε στην ιδέα της προόδου και στην πίστη ότι η ανθρώπινη ιστορία πλησιάζει στην πραγμάτωση του νοήματός της και, άρα, στην ολοκλήρωσή της.

Ο Λέβιτ ισχυρίζεται ότι το κομμουνιστικό «πιστεύω» είναι μια παραμόρφωση του εβραιοχριστιανικού μεσσιανισμού, χωρίς δύο θεμελιώδη συστατικά του: την εκούσια αποδοχή της ταπείνωσης και της λυτρωτικής οδύνης ως όρο του θριάμβου: «Ο κομμου- νιστής θέλει το θρίαμβο χωρίς το σταυρό, το θρίαμβο διά μέσου της επίγειας ευτυχίας».

Ο Μαρξ, εκ πεποιθήσεως άθεος, δεν θεωρούσε καν αναγκαίο να εξεγερθεί ενάντια στον Θεό. Θεωρούσε το χριστιανισμό το ιδεολογικό εποικοδόμημα που προσιδιάζει στον καπιταλισμό. «Στη βάση αυτού του έμφυτου αθεϊσμού της εγκόσμιας αυτοδυναμίας ανέλαβε ο Μαρξ τη ριζοσπαστική του κριτική της υπάρχουσας τάξης, με σκοπό να την αλλάξει» γράφει ο Λέβιτ. «Το όλο του εγχείρημα να αλλάξει τον κόσμο με μια παγκόσμια επανάσταση έχει ως αρνητική προϋπόθεση την απόρριψη της εξάρτησης του ανθρώπου από μια υπάρχουσα τάξη δημιουργίας».

«Είναι πραγματικά πολύ εύκολο» λέει ο Μαρξ «να αποκαλυφθεί, με τη βοήθεια της ανάλυσης, ο γήινος πυρήνας των θρησκευτικών νεφελωμάτων, παρά, αντιστρόφως, να εξαχθούν από τις πραγματικές συνθήκες της ζωής οι ουράνιες μεταμορφώσεις της». Αυτό, κατά Λέβιτ, σημαίνει πως «έργο του ιστορικού υλισμού είναι να αναλύει τις επί μέρους αντιθέσεις και ανάγκες του πραγματικού κόσμου, που καθιστούν δυνατή την ύπαρξη της θρησκείας. [...] Η θρησκεία είναι ένας στρεβλός κόσμος κι αυτή η στρέβλωση θα διαρκέσει αναγκαστικά για όσο διάστημα η ουσία του ανθρώπου δεν θα έχει βρει την ολοκληρωμένη της ύπαρξη στην κομμουνιστική τάξη και ελευθερία. Ο εκμηδενισμός της απατηλής ευδαιμονίας της θρησκείας με τη βοήθεια της υλιστικής κριτικής δεν είναι παρά η αρνητική πλευρά της θετικής απαίτησης για ε- πίγεια ευτυχία».

Ωστόσο, μελετώντας το «Μανιφέστο», ισχυρίζεται ο Λέβιτ, θα βρεθούμε εμπρός σ' ένα παράδοξο. Αν δεχθούμε πως η πνευματική ιστορία έχει την «απόκρυφη ιστορία της» στις οικονομικές συνθήκες, η οποία δεν συμπίπτει με τις ιδεολογικές της αντανακλάσεις, τότε «η απόκρυφη ιστορία του "Μανιφέστου" δεν είναι ο συνειδητός υλισμός του, αλλά το προφητικό πνεύμα του. Το "Μανιφέστο" είναι ένα προφητικό ντοκουμέντο, μια κρίση και μια πρόσκληση για δράση, και κατά κανέναν τρόπο μια επιστημονική έκθεση στηριγμένη στην εμπειρική μαρτυρία απτών γεγονότων».

Ο Λέβιτ αναλύει διεξοδικά τον ισχυρισμό του: κατ' αρχάς, η έννοια της εκμετάλλευσης για την περιγραφή του ταξικού ανταγωνισμού είναι μια ηθική κρίση για ένα πραγματικό γεγονός. Η έννοια της εκμετάλλευσης αντιπροσωπεύει κάτι σαν το «ριζικό κακό της προϊστορίας» ή το προπατορικό αμάρτημα.

Ο Μαρξ συνοψίζει την απαρίθμηση των διαφόρων ειδών μορφών κοινωνικών αντιθέσεων στο δίπολο «καταπιεστές - καταπιεζόμενοι». Η θεμελιώδης προϋπόθεση του «Κομμουνιστικού Μανιφέστου», τονίζει ο Λέβιτ, δεν είναι η αντίθεση μεταξύ των αστών και των προλεταρίων, διότι «αυτό που τις καθιστά ανταγωνιστικές είναι ότι η μια τάξη είναι γέννημα του σκότους και η άλλη του φωτός».

Η τελική κρίση του αστικού κόσμου, γράφει ο Λέβιτ, την οποία ο Μαρξ προφητεύει με τους όρους μιας επιστημονικής πρόβλεψης, αποτελεί μια έσχατη κρίση, αν και εξαγγέλλεται από τον άτεγκτο νόμο της ιστορικής εξέλιξης: «ούτε η γενική αντίληψη της ιστορίας ως εντεινόμενου αγώνα μεταξύ δύο εχθρικών στρατοπέδων ούτε η πρόβλεψη της δραματικής του αποκορύφωσης μπορεί να επαληθευθεί με καθαρά εμπειρικό τρόπο [...] Το "Κομμουνιστικό Μανιφέστο", αν και έχει παραποιηθεί σε εγχειρίδιο εγκόσμιων προγνώσεων, διατηρεί ακόμη τα βασικά γνωρίσματα μιας μεσσιανικής πίστης: τη βεβαιότητα των πραγμάτων στα οποία κανείς ελπίζει».

«Το έργο του προλεταριάτου αντιστοιχεί στην κοσμοϊστορική αποστολή του εκλεκτού λαού» λέει ο Λέβιτ. «Η απολυτρωτική και οικουμενική λειτουργία της πιο ταπεινωμένης τάξης συλλαμβάνεται κατά το θρησκευτικό πρότυπο της σταύρωσης και της ανάστασης».

Η τελική μετατροπή του «βασιλείου της αναγκαιότητας σε βασίλειο της ελευθερίας» αντιστοιχεί με τη μετατροπή της civitas terrena σε civitas Dei. Ολόκληρη η πορεία της ιστορίας στο «Μανιφέστο» σκιαγραφείται στο γενικό πνεύμα της ιουδαιοχριστιανικής ερμηνείας της ιστορίας: η θεία πρόνοια καθορίζει την πρόοδο προς έναν τελικό σκοπό πλήρη νοήματος. Κατ' αναλογίαν, εξηγεί ο Λέβιτ, «ο ιστορικός υλισμός είναι ουσιαστικά (μολονότι μυστικά) μια ιστορία εκπλήρωσης και απολύτρωσης στη γλώσσα της κοινωνικής οικονομίας».

Εν τέλει, για τον Λέβιτ ο υλιστικός αθεϊσμός διατηρεί πολλά στοιχεία από τη θρησκευτική του προέλευση, αφού «ο Μαρξ, παρά την έμφαση που δίνει στις υλικές συνθήκες, διατηρεί την αρχική αντίθεση μιας υπερβατικής πίστης εναντίον του υπάρχοντος κόσμου».

Από Ελευθεροτυπία

«Οι ανεμογεννήτριες δεν συμβάλλουν καθόλου στην μείωση των εκπομπών

Παρά την ραγδαία ανάπτυξη της ηλιακής και αιολικής ενέργειας στην Ευρώπη, οι εκπομπές CO2 δεν έχουν ελαττωθεί ούτε κατά ένα γραμμάριο. Τώρα, ακόμα και το «Κόμμα των Πρασίνων» στην Γερμανία αναθεωρεί την άποψή του στο θέμα.

Οι Γερμανικές εταιρίες ΑΠΕ, έχουν μεγάλη επιτυχία. Περίπου 15% της ενέργειας της χώρας είναι... από ηλιακά, αιολικά και βιομάζα. 250.000 θέσεις εργασίας και τζίρος €35 δισεκατομμυρίων ετησίως. Αλλά: Το κλίμα δεν ωφελείται από αυτές τις εξελίξεις. Οι εκπομπές CO2 δεν έχουν μειωθεί ούτε κατά ένα γραμμάριο.

Οι ειδικοί το ξέρουν εδώ και καιρό, αλλά το ευρύ κοινό δεν το γνωρίζει. Ακόμα και οι αξιωματούχοι της Γερμανικής Κυβέρνησης, μόνο το ψιθυρίζουν και κανείς δεν θέλει να σκεφτεί τις πολιτικές συνέπειες.

Η μείωση των εκπομπών επιτυγχάνεται πιο αποτελεσματικά και φτηνά με μόνωση σε κτίρια, παρά με ανεμογεννήτριες. Το «Κόμμα των Πρασίνων» έχει πάρει το θέμα σοβαρά, αναγνωρίζει ότι έχει λάθος προτεραιότητες μέχρι στιγμής, και ότι οι προτεραιότητες χρειάζονται αναθεώρηση»

Όλο το άρθρο στο http://www.spiegel.de/international/business/0,1518,606763,00.html

Αναρωτιέμαι, τι θα χρειαστεί για να καταλάβει το δικό μας «Πράσινο» κόμμα ότι ετοιμάζεται να καταστρέψει την Ελλάδα, για να έχουμε ακριβότερο ρεύμα, όταν οι ίδιοι οι προμηθευτές των εισαγόμενων παρωχημένων και αμφισβητούμενων Α/Γ, παραδέχονται την κοροϊδία. Να πληρώνουμε εμείς, για να περνάνε αυτοί καλά, τώρα που κατάλαβαν ότι πουλάνε περίπου άχρηστα πράγματα. Αυτοί ΕΞΑΓΟΥΝ ανεμογεννήτριες. Εμείς τις εισάγουμε. Ξυπνάτε!

Κι αν επιμένω, να σας το θυμίζω, Χριστουγεννιάτικα, είναι γιατί μετά την καταστροφή, δεν θα μαζεύεται. Απλά θα πληρώνουμε παραπάνω, και θα είμαστε και κορόϊδα.

Από ophioussa.blogspot.com/

Με διακριτικά όλοι οι αστυνομικοί από την 1η Ιανουαρίου

Τέλος θα βάλει λέει ο Χρυσοχοΐδης στον όχλο και τις αγέλες των αστυνομικών θα εφαρμόσει ...τον νόμο.
Μια νέα πολιτική ασφάλειας, που θα καταπολεμά το οργανωμένο έγκλημα και την τρομοκρατία, τα οποία, όπως εκτίμησε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, «ταυτίζονται και βρίσκονται κάτω απ’ την ίδια ομπρέλα», αλλά και την αστυνομική αυθαιρεσία, προανήγγειλε ο Μ. Χρυσοχοΐδης, μιλώντας στη Βουλή [...]

Σύμφωνα με τον υπουργό, η νέα Αρχή που θα εξετάζει τις καταγγελίες για αστυνομική αυθαιρεσία, εκτιμάται πως θα λειτουργήσει σε ενάμιση μήνα, ενώ πολύ σύντομα θα έχει ολοκληρωθεί το νέο πειθαρχικό δίκαιο που θα προβλέπει και αυτόφωρες διαδικασίες, σε ιδιαίτερα περιστατικά.

Από την 1η Ιανουαρίου, όλοι οι αστυνομικοί θα φορούν διακριτικά, συμπεριλαμβανομένων και των ανδρών των ΜΑΤ, αλλάζει το καθεστώς των ... κρίσεων και ακολουθεί η κατάργηση της χρήσης χημικών στις διαδηλώσεις, καθώς και ένας νέος σχεδιασμός για τις πορείες, προκειμένου να μην απασχολούν πολλές αστυνομικές δυνάμεις, χωρίς αλλαγή του δικαίου για τις συγκεντρώσεις πολιτών.

Για την πάταξη της αστικής βίας, προβλέπεται από 1/2/2010 ο «αστυνομικός της γειτονιάς», καθώς και εσωτερική προκήρυξη θέσεων διοικητή για αστυνομικά τμήματα ειδικού ενδιαφέροντος (στην Αττική επελέγησαν 21), με συγκεκριμένα κίνητρα, προσωπικό, προϋποθέσεις και απολογισμό. Στα τμήματα αυτά, τοποθετούνται «διαπολιτισμικοί διαμεσολαβητές» - μετανάστες δεύτερης γενιάς, καθώς και αντίστοιχος αριθμός ψυχολόγων και κοινωνιολόγων.

«Καταργείται το απολίθωμα που λέγεται Ασφάλεια Αττικής και φτιάχνουμε πανελλήνια υπηρεσία αντιμετώπισης του οργανωμένου εγκλήματος, με πρόσληψη 100 αστυνομικών ειδικών καθηκόντων, οικονομολόγων, χάκερς κ.ά.» ανέφερε ο υπουργός.

Η Στεφανία και οι ευχές

Για τη δουλειά της ζωγράφου Στεφανίας Βελδεμίρη έχω ξαναγράψει.
Το κείμενο άρχιζε έτσι:
"Δεν γνωρίζω τη Στεφανία Βελδεμίρη. Μου τη "σύστησε" μέσα από τη σελίδα της στο facebook η εξαιρετική συγγραφέας του "Όλα πάνε ρολόι (ή σχεδόν)" Στυλιάνα Γκαλινίκη.
Η Στεφανία Βελδεμίρη είναι ζωγράφος και με τα πινέλα της αποφάσισε να βάλει χρώμα στα σχολεία. Και να το εκπληκτικό αποτέλεσμα. Ευτυχώς υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι στην Ελλάδα..." και ... συνέχιζα παρουσιάζοντας έργα της από σχολεία.
Αυτό έγινε η αφορμή για να επικοινωνήσουμε μέσω διαδικτύου και όταν πριν λίγο καιρό επρόκειτο να έρθει στην Αθήνα για την παρουσίαση του βιβλίου της Στυλιάνας, με ρώτησε αν είχα υπόψη μου κάποιο σχολείο όπου θα ενδιαφέρονταν να τους ζωγραφίσει αφιλοκερδώς τον τοίχο.
Σκέφτηκα το σχοελίο που βλέπω κάθε μέρα από το παράθυρο του γραφείου μου στην Αχαρνών. Επικοινώνησα με τη διευθύντρια που βρήκε καλή την ιδέα, όμως μετά κολλήσαμε στη γραφειοκρατία... Απογοητευμένος ενημέρωσα τη Στεφανία. Δεν κατάλαβα ποτέ πως ένα τέτοιο δώρο που θα ομόρφαινε το γκρίζο κτίριο και τη ζωή των μαθητών, αντιμετωπίστηκε με τόσο σκεπτικισμό και άρνηση...
Συχνά το σκέφτομαι κοιτάζοντας την άσχημη πόλη μας από το γραφείο και τα παιδιά που κάθε μέρα δίνουν το παρόν στα γκρίζα τους κουτιά...
Η Στεφανία όμως δεν είχε πει την τελευταία της λέξη. Όταν συναντηθήκαμε για πρώτη (και μοναδική μέχρι τώρα) φορά στην παρουσίαση του "Όλα πάνε ρολόι (ή σχεδόν)", άνοιξε τη τσάντα της και έβγαλε αυτή την όμορφη ζωγραφιά:

"Είναι για σένα" μου είπε. "Είναι αυτό που θα ζωγράφιζα στον τοίχο του σχολείου. Αυτό που θα έβλεπες από το παράθυρό σου. Μπορείς να το κολλήσεις στο τζάμι και να το βλέπεις, σα να ήταν εκεί!"
Πήρα συγκινημένος το δώρο της, που το φυλάω προσεκτικά...
Όμως και πάλι οι εκπλήξεις συνεχίστηκαν: Μου ζήτησε τη διεύθυνσή μου για να μου στείλει μια κάρτα. Μου εξήγησε ότι τις φτιάχνουν οικογενειακώς και τους αρέσει να τις στέλνουν στους φίλους τους. Να λοιπόν το 2010 της Στεφανίας, που μ' αυτό θα σας ευχηθώ κι εγώ τα καλύτερα:


...Και να ευχαριστήσω βεβαίως τον Τάσο, αλλά και τα παιδιά της Στεφανίας τη Κατερίνα και τον Άγγελο, που μου έφτιαξαν μια καταπληκτική κάρτα, γεμάτη θησαυρούς. Αυτή λυπάμαι, αλλά θα τη κρατήσω για τον εαυτό μου!
Από stoforos.blogspot.

Συνεδρίαση Δημοτικού Συμβουλίου Δελφών

Η συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου θα διενεργηθεί την 28 η του μήνα Δεκεμβρίου 2009, ημέρα Δευτέρα και ώρα 18.00 μ.μ. για συζήτηση και λήψη αποφάσεων για τα κατωτέρω θέματα της ημερήσιας διάταξης:

1. Συγκρότηση επιτροπής παραλαβής έργων και προμηθειών για το έτος 2010.

2. Συγκρότηση επιτροπής διεξαγωγής δημοπρασιών του αρθ.1 του Π.Δ.270/81 για την εκμίσθωση και εκποίηση πραγμάτων του Δήμου.

3. Συγκρότηση επιτροπής διενέργειας διαγωνισμών, προμηθειών με τον ΕΚΠΟΤΑ έτους 2010.

4. Συγκρότηση επιτροπής αξιολόγησης προσφορών, αποτελεσμάτων διαγωνισμών και απ΄ευθείας ... ανάθεσης προμηθειών με τον ΕΚΠΟΤΑ έτους 2010.

5. Συγκρότηση επιτροπής υπαλλήλων του Δήμου μετά των αναπληρωτών τους για την παραλαβή προμηθειών, έτους 2010 με τον ΕΚΠΟΤΑ .

6. Ορισμός Δημοτικών Συμβούλων για την επιτροπή ελέγχου στοιχείων για την απόδοση τελών παρεπιδημούντων και εκδιδομένων λογαριασμών του αρθ.20 του Ν.2539/97 έτους 2010.

7. Συγκρότηση επιτροπής επίλυσης φορολογικών διαφορών έτους 2010.

8. Προβολή Δήμου Δελφών μέσω εικονικής ξενάγησης.

9. Διαφήμιση Δήμου Δελφών στο περιοδικό PARNASSOS GUIDEBOOK 2010.

10. Αποδελτίωση μέσων του Δήμου Δελφών.

11. Έγκριση εγκατάστασης κεραίας αναμετάδοσης ραδιοφωνικού σήματος.

12. Εξέταση αιτήματος Γιακουμή για χαρακτηρισμό οδού ως κύρια –κοινοτική μεταξύ των Δήμων Δελφών και Δεσφίνας.

13. Αναμόρφωση προϋπολογισμού.

14. Ορισμός μελών επιτροπής καθορισμού αξίας κινητών πραγμάτων προς καταστροφή.

15. Έγκριση πρωτοκόλλου προσωρινής παραλαβής του έργου «Αντικατάσταση τμημάτων δικτύου ύδρευσης στο Δ.Δ Χρισσού του Δήμου Δελφών» με ΑΜ μελέτης 33/08.

16. Αποδοχή πίστωσης ποσού 10.800,00€ από την ΣΑΕ 014 «Επιχορήγηση Δήμου Δελφών για την σύνδεση αποχετευτικού αγωγού Μουσείου και αρχαιολογικού χώρου με το κεντρικό δίκτυο του Δήμου, Ν.Φωκίδας» από το Υπουργείο Πολιτισμού & Τουρισμού

17. Ορισμός Διοικητικού Συμβουλίου της Δημοτικής Κοινωφελούς Επιχείρησης Δελφών οι «Αμφικτυονίες».

18. Απονομή μεταλλίου στον παραολυμπιονίκη Ευθύμιο Καλαρά.

19. Βεβαίωση αριθμού ζώων που θα βοσκήσουν στους Δημοτικούς Χειμερινούς βοσκοτόπους, περιόδου 2009-2010.

ΚΟΙΝΟΠΟΙΕΙΤΑΙ

Κον Δήμαρχο Δελφών

Ενταύθα


Η Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου

ΧΡΥΣΑΦΩ ΣΕΓΚΟΥΝΗ

«ΑΤΥΧΕΣ ΓΕΓΟΝΟΣ ...ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΤΥΧΗΜΑ»

Ατυχές γεγονός χαρακτηρίζει το ατύχημα σε ασανσέρ του νοσοκομείου Άμφισσας ο διοικητής κύριος Κάππος και διαψεύδει τα sites και τα blogs που κάνουν λόγο για εργατικό ατύχημα με σοβαρό τραυματισμό μαθητευόμενου νοσηλευτή.
Από star-online.gr

Καλά ακόμα ο Κάππος είναι διευθυντής στο Νοσοκομείο;
Μου φαίνεται ρε παιδιά πως ακόμα δεν έχει αλλάξει η Κυβέρνηση.

Σωτήρας του κόσμου

Χριστουγεννιάτικο Μπαζαρ στα Καστέλια

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΠΑΖΑΡ

Ο Σύλλογος Γυναικών Καστελλίων Φωκίδας όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος διοργανώνει έκθεση Χριστουγεννιάτικου Μπαζάρ με παραδοσιακά προϊόντα του τόπου μας και διάφορα Χριστουγεννιάτικα δώρα.
Το Μπαζάρ θα πραγματοποιηθεί στο Δημοτικό Σχολείο Καστελλίων απο το Σάββατο 19 Δεκεμβρίου και για όλες τις ημέρες των εορτών.

Καλά Χριστούγεννα

" Ακαδημία Πλάτωνος" από την κινηματογραφική λέσχη της Άμφισσας την Κυριακή

O Σταύρος, ένας σαραντάρης άνδρας, είναι ένας ξενοφοβικός ψιλικατζής στην Ακαδημία Πλάτωνος, ο οποίος περνά όλη του την ημέρα καθισμένος έξω από το μαγαζί μαζί με τους φίλους του, σχολιάζοντας οποιονδήποτε περνά από μπροστά τους. Γνωρίζοντας ελάχιστα για το πραγματικό παρελθόν του μία μέρα θα ανακαλύψει πως όχι μόνο έχει αδελφό, αλλά ... πως ο αδελφός του είναι Αλβανός. Οι φίλοι του ξαφνικά αρχίζουν να τον κοιτούν με μισό μάτι και ο ίδιος ο Σταύρος μοιάζει να μην είναι σίγουρος για τίποτα στη ζωή του. Βραβείο αντρικής ερμηνείας, βραβείο οικουμενικής επιτροπής και βραβείο επιτροπής Νέων στο φεστιβάλ του Λοκάρνο.

Ελάχιστες εγχώριες παραγωγές έχουν ασχοληθεί με το ζήτημα της ξενοφοβίας - γεγονός που εκ πρώτης όψεως προξενεί εντύπωση από τη στιγμή που αποδεδειγμένα είμαστε ένας από τους πλέον ξενοφοβικούς λαούς, από την άλλη όμως είναι αναμενόμενο από τη στιγμή που η ενασχόληση με ένα τέτοιο ζήτημα ισοδυναμεί με εισπρακτική αυτοκτονία. Όλοι θυμόμαστε τις αντιδράσεις που είχε προκαλέσει το «Eduart» και το κύμα ρατσιστικών και εθνικιστικών 'ηλεκτρονικών' σχολίων που συνόδευσε την προβολή του στις ελληνικές αίθουσες. Κατακραυγή στο ίντερνετ, καταστροφή στα ταμεία!

Για να μιλήσουμε ανοιχτά, ο Έλληνας θεατής δεν ταυτίζεται με τον Αλβανό ήρωα. Και δεν ταυτίζεται επειδή δεν τον έχει αποδεχτεί στον κοινωνικό του περίγυρο. "Έτσι είστε;", λένε ο Τσίτος και ο Καρδαράς. "Θα εντάξουμε τον Αλβανό στα κινηματογραφικά δρώμενα δια της πλαγίας οδού. Θα βάλουμε έναν 'ελληναρά', έναν από εμάς αν θέλετε, να μαθαίνει στα τελευταία -άντα του ότι έχει αλβανικές ρίζες". Και εγένετο... «Ακαδημία Πλάτωνος»! - πολύ πιο ταιριαστός τίτλος σε σχέση με το αρχικό και πιο προφανές 'Δε θα γίνεις Έλληνας Ποτέ'.

Με ρεαλισμό σπάνιο για ελληνική κωμωδία και κάδρα που αρκετές φορές θαρρείς πως ξεπήδησαν από φιλμ εκπροσώπου της μεγάλης της nouvelle vague σχολής, η «Ακαδημία Πλάτωνος» είναι ένα δείγμα κινηματογράφου από εκείνα που σπανίζουν στην εγχώρια παραγωγή. Το θέαμα είναι ξεκαρδιστικό, διακριτικό, τρυφερό και σκληρό όταν πρέπει και -το κυριότερο όλων- δεν πέφτει ποτέ στην παγίδα της δημαγωγίας. Το τελευταίο που χρειαζόμαστε από το σινεμά είναι να υψώνει το δάχτυλο και να μας κάνει μαθήματα συμπεριφοράς. Χίλιες φορές μια καλοστημένη περιπέτεια με τον Αμερικανό υπερπράκτορα να λιανίζει τον 'σιχαμερό' Αραβα τρομοκράτη, παρά ηθικοδιδακτικά φιλμικά απορρίμματα σαν το πρόσφατο «Crossing over».

Στον πυρήνα του φιλμ ο χαρακτήρας του Σταύρου, τον οποίο ο Τσίτος σκιαγραφεί διεξοδικά και ανθρώπινα, προσπερνώντας την εύκολη λύση της καρικατούρας. Οι σκηνές που ο Σταύρος ετοιμάζει τη μητέρα του για ύπνο παραπέμπουν σε ιεροτελεστία. Τα 'βαριεστημένα' στιγμιότυπα από την καθημερινότητά του αντανακλούν την κοσμοθεωρία του. Αφού ξέρει ποιος είναι και τι θέλει από τη ζωή, άραγε γιατί τα βράδια δε μπορεί να κοιμηθεί; Όταν η μητέρα του αρχίσει να μιλά αλβανικά η κοσμοθεωρία του θα ανατραπεί! Κι αφού από τις στάχτες του αναγεννηθεί, για πρώτη φορά μετά από καιρό, απαλλαγμένος από επίπλαστες ταυτότητες και κενές προκαταλήψεις, θα μπορέσει σαν πουλάκι να κοιμηθεί!

Συνοδοιπόρος του Τσίτου στο χτίσιμο του πορτρέτου του Σταύρου ο Αντώνης Καφετζόπουλος. Αποτινάσσοντας μετά από πολύ καιρό την μανιέρα του 'Ακάλυπτου' από πάνω του, πετώντας μακριά οτιδήποτε έχει κάνει ως τώρα (κι έχει κάνει πολλά στην πολυετή καριέρα του), ξεκινά από το ναδίρ και, σκύβοντας πάνω από τον χαρακτήρα του σαν απόφοιτος του actor's studio, φτάνει στο υποκριτικό ζενίθ! Η ερμηνεία του είναι δίχως ίχνος υπερβολής ένα μικρό αριστούργημα!

Κάποιοι βρεφικοί συμβολισμοί (όπως τα δυο διαφορετικά παπούτσια στα πόδια της μάνας) και μερικές σεναριακές στραβοτιμονιές στο φινάλε, προκειμένου οι ήρωες να αποδεχτούν την νέα πολυπολιτισμική πραγματικότητα, αμαυρώνουν ελαφρώς το τελικό αποτέλεσμα, δίχως όμως να του καταφέρουν καίρια πλήγματα. Η «Ακαδημία Πλάτωνος» είναι μία από τις πλέον ευχάριστες εκπλήξεις του εγχώριου σινεμά και παράλληλα η καλύτερη δυνατή προθέρμανση για τον επερχόμενο «Κυνόδοντα», ένα φιλμ που πραγματικά δε μοιάζει με τίποτα από ότι έχετε δει μέχρι σήμερα! Το ελληνικό σινεμά είναι εδώ ενωμένο, δυνατό! Από cinemanews.gr