Την ώρα που στην Κύπρο ο υποψήφιος του ΑΚΕΛ Σταύρος Μαλάς πάσχιζε να περάσει στο δεύτερο γύρο και ο εκλογικός μηχανισμός του κόμματος δούλευε συστηματικά για να πετύχει τη μέγιστη δυνατή συσπείρωση του κόμματος, στον μακρινό Ισημερινό ο Ραφαέλ Κορέα συνέτριβε με άνεση τους συνυποψηφίους του. Στην περίπτωση του Κορέα η σύγκρουση με τους τοκογλύφους του ΔΝΤ ήταν μονόδρομος, ενώ για την κυπριακή «κυβερνώσα Αριστερά» το μνημόνιο αντιμετωπίστηκε σαν αναγκαίο κακό, απαραίτητο για την οικονομική επιβίωση της χώρας....
Δεξιά
Το απο­τέ­λε­σμα των εκλο­γών της πε­ρα­σμέ­νης Κυ­ρια­κής στην Κύπρο απο­τυ­πώ­νει τα αδιέ­ξο­δα (ακόμα και εκλο­γι­κά) που προ­κύ­πτουν, όταν η Αρι­στε­ρά επι­λέ­γει να δια­χει­ρι­στεί τον κα­πι­τα­λι­σμό και μά­λι­στα σε πε­ρί­ο­δο βα­θιάς κρί­σης.
Ο πρώ­τος γύρος των εκλο­γών για την κυ­πρια­κή προ­ε­δρία έληξε με ιστο­ρι­κά υψηλό πο­σο­στό υπέρ του βα­σι­κού υπο­ψή­φιου της Δε­ξιάς, Νίκου Ανα­στα­σιά­δη. Ο Ανα­στα­σιά­δης (ΔΗΣΥ), που υπο­στη­ρί­χτη­κε και από το μα­κα­ρια­κό ΔΗΚΟ, συ­γκέ­ντρω­σε το 45,46% των ψήφων και πέ­ρα­σε στο δεύ­τε­ρο γύρο με αντί­πα­λο το Σταύ­ρο Μαλά, ο οποί­ος  συ­νέ­λε­ξε το 26,91%. Σε από­στα­ση ανα­πνο­ής από τον υπο­ψή­φιο του ΑΚΕΛ και εκτός δεύ­τε­ρου γύρου βρέ­θη­κε ο «ανε­ξάρ­τη­τος» Γιώρ­γος Λιλ­λή­κας, ο οποί­ος υπο­στη­ρί­χθη­κε από την ΕΔΕΚ και κα­τέ­γρα­ψε πο­σο­στό 24,93 %.
Τα συ­μπε­ρά­σμα­τα από μια πρώτη ανά­λυ­ση των εκλο­γι­κών απο­τε­λε­σμά­των είναι αρ­νη­τι­κά για την Αρι­στε­ρά. Η Δεξιά κα­τέ­γρα­ψε ιδιαί­τε­ρα υψηλά πο­σο­στά και στις δύο εκ­δο­χές της. Τόσο ο Ανα­στα­σιά­δης, που εκ­φρά­ζει την ακραία νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη πτέ­ρυ­γα, όσο και ο εθνι­κι­στής Λιλ­λή­κας βγή­καν ισχυ­ρο­ποι­η­μέ­νοι από αυτή την εκλο­γι­κή δια­δι­κα­σία.
ΑΚΕΛ
Πα­ράλ­λη­λα, η εκλο­γι­κή επιρ­ροή του ΑΚΕΛ υπο­χώ­ρη­σε κατά πε­ρί­που 6 πο­σο­στιαί­ες μο­νά­δες συ­γκρι­τι­κά με τις προη­γού­με­νες προ­ε­δρι­κές εκλο­γές,  απο­δει­κνύ­ο­ντας πως η πο­λι­τι­κή δια­χεί­ρι­σης του κα­πι­τα­λι­σμού σε συν­θή­κες κρί­σης, που ακο­λού­θη­σε η κυ­βέρ­νη­ση Χρι­στό­φια, οδή­γη­σε σε ήττες και στο πεδίο των εκλο­γών.
Το γε­γο­νός ότι απέ­φυ­γε τη ρήξη με τις επι­λο­γές του κε­φα­λαί­ου (με απο­κο­ρύ­φω­μα την απο­δο­χή του μνη­μο­νί­ου), άνοι­ξε το δρόμο για την πρώτη θέση στον Ανα­στα­σιά­δη, το γνη­σιό­τε­ρο εκ­φρα­στή των συμ­φε­ρό­ντων του κε­φα­λαί­ου στην Κύπρο. Η αστι­κή τάξη, παρά τις συ­νε­χείς υπο­χω­ρή­σεις της κυ­βέρ­νη­σης Χρι­στό­φια, προ­τί­μη­σε σα­φέ­στα­τα το δικό της πο­λι­τι­κό προ­σω­πι­κό, το δικό της άν­θρω­πο.
Πα­ράλ­λη­λα, η απου­σία ου­σια­στι­κής αρι­στε­ρής εναλ­λα­κτι­κής πρό­τα­σης και οι υπο­χω­ρή­σεις του ΑΚΕΛ στο Κυ­πρια­κό έδω­σαν τη δυ­να­τό­τη­τα στο λαϊ­κι­στή και εθνι­κι­στή Λιλ­λή­κα να συ­γκε­ντρώ­σει το 1/4 των ψήφων.
Δυ­στυ­χώς, μετά τα πέντε χρό­νια δια­κυ­βέρ­νη­σης του ΑΚΕΛ, το ζη­τού­με­νο των φε­τι­νών εκλο­γών δεν ήταν η πρό­τα­ση επα­νε­κλο­γής της Αρι­στε­ράς για να ορ­γα­νώ­σει την αντί­στα­ση και να κόψει την όρεξη των ντό­πιων και ξένων αφε­ντι­κών. Δυ­στυ­χώς, στη χει­ρό­τε­ρη οι­κο­νο­μι­κή συ­γκυ­ρία για τον τόπο, στην εποχή της πιο έντο­νης επί­θε­σης ενά­ντια στα δι­καιώ­μα­τα των ερ­γα­ζο­μέ­νων (ντό­πιων και με­τα­να­στών) και της νε­ο­λαί­ας, η Αρι­στε­ρά σή­κω­σε λευκή ση­μαία και πα­ρό­πλι­σε τον κόσμο της.
Για το ΑΚΕΛ, το ζη­τού­με­νο των εκλο­γών ήταν η επί­τευ­ξη μιας αξιο­πρε­πούς ήττας. Το βράδυ της Κυ­ρια­κής δεν θύ­μι­ζε σε τί­πο­τα το κλίμα αι­σιο­δο­ξί­ας που είχε ο κό­σμος της Αρι­στε­ράς το 2008.
Πώς όμως φτά­σα­με στο ση­μείο, πέντε χρό­νια μετά την πα­νη­γυ­ρι­κή εκλο­γή του Χρι­στό­φια, το ΑΚΕΛ να εμ­φα­νί­ζε­ται «ανα­κου­φι­σμέ­νο» με τα απο­τε­λέ­σμα­τα των εκλο­γών και να τα θε­ω­ρεί «ικα­νο­ποι­η­τι­κά υπό τις πε­ρι­στά­σεις»;
H συ­νο­μο­λό­γη­ση του μνη­μο­νί­ου από την κυ­βέρ­νη­ση Χρι­στό­φια και η επι­χει­ρη­μα­το­λο­γία που ανέ­πτυ­ξε για την απου­σία οποιασ­δή­πο­τε εναλ­λα­κτι­κής  προ­ο­πτι­κής –πλην της δια­πραγ­μά­τευ­σης για ένα ήπιο μνη­μό­νιο– άφησε ακά­λυ­πτη τη βάση του ΑΚΕΛ και όλη την Αρι­στε­ρά. Η επι­λο­γή ενός μη κομ­μα­τι­κού, «τε­χνο­κρά­τη» υπο­ψή­φιου, όπως είναι ο Μαλάς, στην ουσία κε­φα­λαιο­ποί­η­σε τη δε­ξιό­στρο­φη με­τα­τό­πι­ση της ηγε­σί­ας του ΑΚΕΛ. Έτσι, η εκλο­γι­κή βάση του κόμ­μα­τος δεν συ­σπει­ρώ­θη­κε σε μια μα­χη­τι­κή, αρι­στε­ρή πο­λι­τι­κή πρό­τα­ση. Συ­σπει­ρώ­θη­κε αμυ­ντι­κά στη βάση των αντι­δε­ξιών αντα­να­κλα­στι­κών και λόγω της συ­νεί­δη­σης του τι ση­μαί­νει μια ισχυ­ρή δεξιά κυ­βέρ­νη­ση.
Αποχή
Αυτό εξη­γεί σε με­γά­λο βαθμό και τη ση­μα­ντι­κή αύ­ξη­ση του πο­σο­στού της απο­χής (17% από 10% στις προ­ε­δρι­κές εκλο­γές του 2008). Πολ­λοί αρι­στε­ροί ψη­φο­φό­ροι ανα­γκά­στη­καν να απέ­χουν από τον πρώτο γύρο των εκλο­γών λόγω των επι­λο­γών της ηγε­σί­ας του ΑΚΕΛ και λόγω απου­σί­ας άλλης, πραγ­μα­τι­κά αρι­στε­ρής, υπο­ψη­φιό­τη­τας.
Το πιο θε­τι­κό απο­τέ­λε­σμα από την εκλο­γι­κή ανα­μέ­τρη­ση ήταν το χα­μη­λό πο­σο­στό που κα­τέ­γρα­ψε ο υπο­ψή­φιος του ΕΛΑΜ, της νε­ο­να­ζι­στι­κής ορ­γά­νω­σης που αυ­το­προσ­διο­ρί­ζε­ται ως Χρυσή Αυγή Κύ­πρου. Το ΕΛΑΜ πήρε το 0.88% των ψήφων, ση­μειώ­νο­ντας πτώση από τα πο­σο­στά του (1.1% στις βου­λευ­τι­κές εκλο­γές του 2011). Αυτό βέ­βαια δεν ση­μαί­νει σε καμία πε­ρί­πτω­ση εφη­συ­χα­σμό, αφού, αν η Δεξιά κα­τα­λά­βει την κυ­βέρ­νη­ση, είναι σί­γου­ρο ότι θα αξιο­ποι­ή­σει στο μέ­γι­στο το ακρο­δε­ξιό της δε­κα­νί­κι.
Είναι, επί­σης, ιδιαί­τε­ρα θε­τι­κό το γε­γο­νός ότι ο δια­κα­ής πόθος του Ανα­στα­σιά­δη να εκλε­γεί απευ­θεί­ας από τον πρώτο γύρο δεν έγινε πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Ο ίδιος ο Ανα­στα­σιά­δης και τα στε­λέ­χη του κόμ­μα­τός του, πι­στεύ­ο­ντας ότι θα κυ­ριαρ­χή­σουν από τον πρώτο γύρο, δεν έκρυ­ψαν τις προ­θέ­σεις τους. Στις δη­μό­σιες εμ­φα­νί­σεις τους αμ­φι­σβή­τη­σαν ανοι­χτά όλα τα ερ­γα­σια­κά δι­καιώ­μα­τα, ακόμα και το δι­καί­ω­μα στην απερ­γία.
Για να εκ­με­ταλ­λευ­τεί όμως η κυ­πρια­κή Αρι­στε­ρά το γε­γο­νός ότι δεν πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε το όνει­ρο του Ανα­στα­σιά­δη και των ΜΜΕ, που στη­ρί­ζουν τον εκλε­κτό της αστι­κής τάξης, χρειά­ζε­ται να δρά­σει άμεσα και προς την κα­τεύ­θυν­ση της ρήξης.
Αγώ­νες
Η κυ­πρια­κή Αρι­στε­ρά οφεί­λει και μπο­ρεί να ανα­συ­ντα­χτεί για να δώσει τη μάχη στο πραγ­μα­τι­κό πεδίο της τα­ξι­κής πάλης, στην ορ­γά­νω­ση των αγώ­νων, για να μην πλη­ρώ­σου­με εμείς την κρίση των κα­πι­τα­λι­στών. Είναι κα­τα­νοη­τό πως πολ­λοί αρι­στε­ροί ψη­φο­φό­ροι στην Κύπρο δεν βλέ­πουν άλλη εναλ­λα­κτι­κή πλην του Μαλά που στη­ρί­ζε­ται από το ΑΚΕΛ και θα τον ψη­φί­σουν στο δεύ­τε­ρο γύρο των εκλο­γών, που διε­ξά­γε­ται την ερ­χό­με­νη Κυ­ρια­κή.
Παρ’ όλα αυτά το βα­σι­κό ζή­τη­μα της πε­ριό­δου είναι να κερ­δί­σουν οι ερ­γα­τι­κοί αγώ­νες που έχουν ήδη ξε­σπά­σει, όπως ο απερ­για­κός αγώ­νας των οι­κο­δό­μων που κρά­τη­σε για πε­ρισ­σό­τε­ρες από δύο εβδο­μά­δες. Σε αυτή την κα­τεύ­θυν­ση ση­μα­ντι­κό ρόλο έχουν και οι δυ­νά­μεις της κυ­πρια­κής ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς που συ­σπει­ρώ­νο­νται στην ΕΡΑΣ (Επι­τρο­πή για μια Ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρή Συ­σπεί­ρω­ση). Τώρα, πε­ρισ­σό­τε­ρο από ποτέ, υπάρ­χει η ανά­γκη, αλλά και η δυ­να­τό­τη­τα για τη συ­γκρό­τη­ση ενός ερ­γα­τι­κού αντι­μνη­μο­νια­κού-αντι­φα­σι­στι­κού με­τώ­που.
Η Αρι­στε­ρά οφεί­λει να πα­λέ­ψει με όλες τις δυ­νά­μεις για την ορ­γά­νω­ση των αντι­στά­σε­ων απέ­να­ντι στο μνη­μό­νιο και όλοι μας θα κρι­θού­με σε αυτή τη βάση: στο να τολ­μή­σου­με αυτό που κα­νέ­νας «δια­χει­ρι­στής» της κρί­σης δεν τολμά. Να ορ­γα­νώ­σου­με τη δράση μας απέ­να­ντι στην πιο βάρ­βα­ρη επί­θε­ση του κε­φα­λαί­ου, ξα­να­φέρ­νο­ντας τις ιδέες της επα­να­στα­τι­κής Αρι­στε­ράς στο προ­σκή­νιο. Το ζή­τη­μα της ανα­τρο­πής του κα­πι­τα­λι­σμού και της σο­σια­λι­στι­κής προ­ο­πτι­κής μέσα από την κα­θη­με­ρι­νή ορ­γά­νω­ση των αγώ­νων χρειά­ζε­ται να ξα­να­μπεί στην ημε­ρή­σια διά­τα­ξη.
- See more at: http://rproject.gr