Παρασκευή 22 Ιουλίου 2011

Παίρνουμε χρήματα για να πληρώσουμε για 2 χρόνια και να τα ξεπληρώσουμε σε 30. Όταν περάσουν τα 2 χρόνια , τι θα συμβεί μετά;

Γ. Παπανδρέου, Χ. Ρόμπαϊ και Ζ. Μ. Μπαρόζο αλληλοσυγχαίρονται ΤΟΥΝΕΛ ΓΙΑ 30 ΧΡΟΝΙΑ

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Η ΧΘΕΣΙΝΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

 Της ΕΛΕΝΗΣ ΚΩΣΤΑΡΕΛΟΥ

Σε βαθύ τούνελ δανεισμού πάνω από 30 χρόνια, με αβέβαιο μέλλον για την έξοδο της χώρας από το διεθνή οικονομικό έλεγχο και με εμφανή τον κίνδυνο χαρακτηρισμού της ελληνικής οικονομίας «selective default» από τους οίκους αξιολόγησης, έκλεισε η κρισιμότερη για την Ελλάδα σύνοδος κορυφής των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Γ. Παπανδρέου, Χ. Ρόμπαϊ και Ζ. Μ. Μπαρόζο αλληλοσυγχαίρονται Με όλες τις πλευρές να υποχωρούν, αλλά κυρίως την ελληνική κυβέρνηση, οι Ευρωπαίοι μαζί με το ΔΝΤ αποφάσισαν πως το ...
σχέδιο σωτηρίας(;) της Ελλάδας έχει μόνο ένα δρόμο: «ενός νέου προγράμματος για την Ελλάδα, μαζί με το ΔΝΤ και εθελοντική συμβολή του ιδιωτικού τομέα», σύμφωνα με το κείμενο συμπερασμάτων. Και αυτό το νέο πρόγραμμα δεν θα μπορούσε παρά να συνοδευτεί από ένα «τοκογλυφικό» επιτόκιο, καθώς θα είναι κάτω του 5%(!) όταν τα ευρωπαϊκά επιτόκια είναι σήμερα στο 3,5% και η Γερμανία δανείζεται με 2,80%.
Τα στοιχεία που δόθηκαν από τους ηγέτες της Ε.Ε. και την ελληνική κυβέρνηση χθες τη νύχτα προκαλούν έντονες ανησυχίες και ερωτήματα, καθώς:
* Η εθελοντική συμμετοχή των ιδιωτών, κατά περίπου καθαρά 37 δισ. ευρώ (συνολικά 50 δισ.), που σύμφωνα με τη χθεσινοβραδινή ανακοίνωση του IIF (Institute of International Finance) δεν είναι τίποτε άλλο από ένα «roll-over program», δηλαδή από μια εθελοντική μετακύλιση, δεν αφήνει αλώβητη τη χώρα.
Η μετακύλιση αυτή, που βασίζεται στο γαλλικό σχέδιο, εκτός από το ότι ήταν τελικά μια λύση αποδεκτή από τους Ευρωπαίους που δίνει χρόνο στην Ελλάδα (κατ' ουσία για να βελτιώσει τα δημοσιονομικά της), εντέλει περιορίζει σημαντικά τις δυνητικές ζημιές που θα είχε ο τραπεζικός τομέας.
Τα μειονεκτήματα, όμως, της λύσης αυτής είναι ότι το πρόβλημα του χρέους μετακυλίεται και ουδείς μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο οι οίκοι αξιολόγησης να οδηγήσουν την ελληνική οικονομία στο προτελευταίο σκαλοπάτι του «selective default» ή κατά τα ελληνικά της «επιλεκτικής χρεοκοπίας» ή της «επιλεκτικής απόρριψης» σύμφωνα με το νέο όρο που εισήγαγε ο υπουργός Οικονομικών.
* Η παροχή ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες θεωρείται εκ των ων ουκ άνευ. Κοντά 35 δισ. ευρώ θα τις περιμένουν, ώστε σε δύσκολη περίπτωση να καλύψουν τις ανάγκες τους. Θα είναι οι ευρωπαϊκές εγγυήσεις. Συνολικά οι ελληνικές τράπεζες μέχρι σήμερα έχουν λάβει ρευστό και εγγυήσεις 100 δισ. ευρώ.
Το μείζον αυτή τη στιγμή κατά την Ε.Ε. είναι να τροφοδοτήσουν την ανάπτυξη, δηλαδή να ρίξουν χρήμα στην αγορά για να ενισχύσουν τις επιχειρήσεις, ώστε κατ' ουσία να μπει σε εφαρμογή και το αναπτυξιακό «Σχέδιο Μάρσαλ».
* Αγνωστο παραμένει αν το νέο πρόγραμμα για την Ελλάδα αφορά νέο Μνημόνιο και αν αυτό θα φέρει νέα μέτρα. Το κείμενο συμπερασμάτων, πάντως, είναι σαφές. Πρόκειται για νέο πρόγραμμα.
Το μόνο βέβαιο για την ώρα είναι το πλήθος των τεχνοκρατών, Ευρωπαίων και Αμερικανών -δεδομένου ότι «το ΔΝΤ θα εξακολουθήσει να παίζει το ρόλο του» κατά την Κριστίν Λαγκάρντ-, που ετοιμάζονται να εγκατασταθούν στην Ελλάδα για τουλάχιστον 30 χρόνια.
* Το βάρος του δανεισμού είναι τεράστιο. Στα 110 δισ. ευρώ του πρώτου Μνημονίου έρχονται να προστεθούν άλλα 60 δισ. ευρώ. Συνολικά 170 δισ. ευρώ. Πόση άραγε θα είναι η μείωση του ελληνικού χρέους;
Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, μόνο η ανταλλαγή με 30ετή ομόλογα προκαλεί ωφέλεια 26,1 δισ. ευρώ ή 12% του ΑΕΠ. Κατά το Γάλλο πρόεδρο μπορεί να έχουμε μέχρι και 24% μείωση του ελληνικού χρέους, δηλαδή κάτι παραπάνω από 80 δισ. ευρώ. Το όφελος αυτό, όμως, θα είναι προσωρινό ή μακροπρόθεσμο. Οι ηγέτες της Ε.Ε. και η ελληνική κυβέρνηση μιλούν για μακροπρόθεσμη και βιώσιμη λύση.
Αρμόδιοι παράγοντες της αγοράς, πάντως, φοβούνται (δεδομένου ότι δεν γνωρίζουν την πλήρη συμφωνία) πως πρόκειται για ένα προσωρινά βιώσιμο χρέος. Σημειώνουν δε ότι από το 159% του ΑΕΠ σήμερα το χρέος μπορεί να πέσει στο 129% φέτος και να ξανανεβεί στο 142% του χρόνου, προσδιορίζοντας το όφελος στο 17%. Κατά τα λεγόμενα του πρωθυπουργού το χρέος είναι διαχειρίσιμο για τα επόμενα 40 χρόνια.
* Πόσο διάστημα θα κρατήσει αυτός ο διεθνής οικονομικός έλεγχος ένεκα των δανείων των μεγάλων δυνάμεων;
Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία ο προσωρινός μηχανισμός EFSF μπορεί να μας δανείσει μέχρι και 30 χρόνια. Η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής που αφορά και στον EFSF, το πρώτο δάνειο των 110 δισ. ευρώ, από τα 7,5 έτη μπορεί να φτάσει στα 15 έτη και μέχρι 30 έτη, με περίοδο χάριτος 10 ετών. Δηλαδή, τα δάνεια που θα πάρουμε θα ξεπεράσουν κατά πολύ το 2040, δεδομένου ότι ο πρώτος χρόνος δανεισμού είναι το 2010.
Ο έλεγχος της τρόικας θα κρατήσει 30 χρόνια μετά τη λήψη του τελευταίου δανείου...
* Το ποιοι συμμετέχουν στο κομμάτι των ιδιωτών ήταν ασαφές χθες τη νύχτα. Στις τράπεζες θα ενταχθούν και τα ασφαλιστικά ταμεία; Τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία διαθέτουν ομόλογα 25 δισ. ευρώ κι ένα «κούρεμα» της τάξης του 20% θα οδηγούσε σε απώλειες 5 δισ. ευρώ.
Το πώς θα καλυφθούν αυτές είναι ένα ερώτημα, καθώς δεν αποκλείεται εν τέλει ο νέος δανεισμός να φτάσει μέχρι και το «κούρεμα» των ασφαλιστικών παροχών ή ακόμα και των συντάξεων.
* Το επιτόκιο δανεισμού είναι ο μεγάλος βραχνάς. Ο EFSF θα παρέχει δάνεια με επιτόκιο περίπου 3,5%. Ομως, στην περίπτωση των ιδιωτών θα κυμαίνονται γύρω στο 4-5%.
Και στις δυο περιπτώσεις τα επιτόκια είναι δραματικά υψηλά και όπως εκτιμάται, η όποια απώλεια των ιδιωτών θα περιοριστεί σημαντικά από τους υψηλούς τόκους που θα χρειαστεί να αποπληρώσει το ελληνικό κράτος.
Κατά την κυβέρνηση η ελάφρυνση του κόστους εξυπηρέτησης θα είναι μέχρι το 2016. Παρ' ότι και αυτό αμφισβητείται, τι θα γίνει μετά;
* Η επαναγορά από τη δευτερογενή αγορά μέσω του EFSF, που θα μπορεί να λειτουργεί σε προληπτική βάση, και πάντα έπειτα από συνεννόηση με την ΕΚΤ, ήταν ένα από τα σημεία «υποχώρησης» του προέδρου της ΕΚΤ Ζαν-Κλοντ Τρισέ, ο οποίος όμως κέρδισε τις εντυπώσεις, καθώς όπως επισήμαναν κορυφαία στελέχη στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και πήρε μια γενναία απόφαση που θα διευκολύνει την πιστωτική ρευστότητα, διατηρώντας τα ομόλογα της χώρας ακόμα και σε αυτή τη δύσκολη θέση που βρίσκεται. *
enet.gr

FT:ΚΑΙ ΤΩΡΑ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ...


...TI ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΟΙΚΟΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ
Tου DAVID OAKLEY Ένα είναι σχεδόν σίγουρο μετά την σύνοδο στις Βρυξέλλες: Η Ελλάδα θα γίνει η πρώτη ανεπτυγμένη δυτική χώρα που θα χρεοκοπήσει στα τελευταία 60 χρόνια και πάνω.
Οι αναλυτές περιμένουν ότι και οι τρεις οίκοι αξιολόγησης θα καθορίσουν ότι η Ελλάδα έχει κηρύξει χρεοκοπία, γιατί οι ομολογιούχοι θα υποστούν ζημίες, όποιο σχέδιο κι αν αποφασίσουν να υιοθετήσουν οι ιδιώτες πιστωτές. Οι επιλογές είναι ανταλλαγές ομολόγων, μετακυλίσεις ή επαναγορές.

Αν και κανένας οίκος δεν δέχτηκε να σχολιάσει μέχρι στιγμής, οι στρατηγικοί αναλυτές πιστεύουν ότι η Standard & Poor's πιθανότατα θα θέσει την Ελλάδα σε επιλεκτική χρεοκοπία, ενώ η Fitch θα ακολουθήσει παρόμοιο δρόμο και θα θέσει την χώρα σε περιορισμένη χρεοκοπία, κάτι που είναι το ίδιο πράγμα. Υποθέτουν ότι και η Moody's θα ανακοινώσει χρεοκοπία, αν και ο οίκος δεν έχει συγκεκριμένη αξιολόγηση για την χρεοκοπία.
Οι όροι «περιορισμένη» και «επιλεκτική» σημαίνουν ότι η Ελλάδα ως εκδότης θα χρεοκοπήσει αλλά μόνο τμήμα των ομολόγων της θα υποβαθμιστούν. Τα ομόλογα που δεν θα επηρεαστούν από το όποιο πρόγραμμα χρησιμοποιήσουν οι ομολογιούχοι, δεν θα ενταχθούν σε αυτή την κατηγορία.
Στην περίπτωση που ο εκδότης είναι χρεοκοπημένος, υπό κανονικές συνθήκες, η ΕΚΤ δεν θα μπορούσε να δεχτεί τα ομόλογά του ως εγγύηση για δάνεια. Η ΕΚΤ αναμένεται όμως να αντιμετωπίσει την Ελλάδα ως ειδική περίπτωση και να άρει επιλεκτικά τις ρυθμίσεις που δεν της επιτρέπουν να δεχτεί τα χρεοκοπημένα ομόλογα ως εγγύηση.
Πολλοί αναλυτές πιστεύουν ότι η χρεοκοπία δεν θα έχει μεγάλη επίπτωση στην αγορά, γιατί θα γίνει μόνο σε προσωρινή βάση. Τόσο η Standard & Poor's όσο και η Fitch πιθανότατα θα αναβαθμίσουν την αξιολόγηση της χώρας σε τριπλό C όταν γίνει η ανταλλαγή, μετακύλιση ή επαναγορά και δώθει το κίνητρο για άλλη αντιμετώπιση των Αθηνών, με μειωμένο πλέον δανειακό βάρος.
Πάντως το ευρώ διολίσθησε κάθετα σε κάποια ώρα χθες, όταν ο κ. Jean-Claude Juncker, επικεφαλής του Eurogroup, δήλωσε ότι η Ελλάδα θα υποστεί επιλεκτική χρεοκοπία.
Ένα άλλο κρίσιμο σημείο είναι ότι η χρεοκοπία (default) δεν είναι ίδιο πράγμα με το πιστωτικό γεγονός (credit event) ή εξαγορά (pay-out) των credit default swaps, που ασφαλίζουν τους επενδυτές στις χρεοκοπίες ομολόγων. Είναι δύσκολο να κηρυχθεί credit event, πιστεύουν οι περισσότεροι αναλυτές.
Κι αυτό γιατί η ένωση International Swaps and Derivatives Association (Isda) αναμένεται να βγάλει το πόρισμα ότι οι πράξεις στην Ελλάδα είναι εθελοντικές και δεν υποχρεώνουν τους επενδυτές να συμμετέχουν. Ακόμη κι αν κηρυχθεί πιστωτικό γεγονός, η Isda δηλώνει ότι η συνολική εξαγορά θα ανέλθει στα μόλις 5 δισ. δολ., μέγεθος με μικρή επίδραση στην αγορά ή τους ισολογισμούς των τραπεζών.
ΠΗΓΗ: www.euro2day.com, www.FT.com

ΕΛΛΑΔΑ: Η ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ "ΠΟΝΑΕΙ" ΛΙΓΟΤΕΡΟ

Του MARTIN WOLF, από τους Financial Times Υπάρχει μία ιστορία για έναν άνδρα που καταδικάστηκε σε θάνατο από τον βασιλιά. Ο βασιλιάς του είπε θα του χαρίσει τη ζωή εάν μάθει στο άλογό του να μιλάει μέσα σε έναν χρόνο. Ο άνδρας συμφώνησε. Όταν τον ρώτησαν γιατί δέχθηκε αυτόν τον όρο, απάντησε πως πολλά μπορεί να γίνουν μέσα σε έναν χρόνο: ο βασιλιάς μπορεί να πεθάνει, ο ίδιος μπορεί να πεθάνει και το άλογο ίσως μάθει να μιλάει.
Αυτή ακριβώς είναι και η προσέγγιση της ευρωζώνης ως προς τη δημοσιονομική κρίση που πλήττει την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία και απειλεί και άλλα κράτη-μέλη. Οι αξιωματούχοι αποφάσισαν να κερδίσουν χρόνο ελπίζοντας ότι οι χώρες που αντιμετωπίζουν δυσκολίες θα ανακτήσουν την αξιοπιστία τους. Προς το παρόν, αυτή η προσέγγιση έχει αποτύχει: το κόστος δανεισμού αυξάνεται αντί να υποχωρεί. Ειδικότερα για την περίπτωση της Ελλάδας, την πρώτη χώρα που έλαβε πακέτο στήριξης, οι πιθανότητες να ανακτήσει πρόσβαση στις αγορές με βιώσιμους όρους είναι πολύ μικρές. Το να αναβάλει κανείς, όμως, την τελική ημέρα της κρίσης δεν διευκολύνει τη θέση της χώρας. Αντιθέτως, θα καταστήσει ακόμα πιο επώδυνη την αναδιάρθρωση χρεών όταν τελικά υλοποιηθεί.
Το ελληνικό χρέος οδεύει στο 160% του ΑΕΠ. Δυστυχώς, εύκολα μπορεί να ξεπεράσει και αυτό το επίπεδο, όπως σημειώνει σε έκθεσή του ο κ. Nouriel Rοubini. Η Ελλάδα ενδέχεται να μην πετύχει τους δημοσιονομικούς της στόχους, λόγω του δυσμενούς αντίκτυπου της δημοσιονομικής λιτότητας στην οικονομία ή εξαιτίας της αντίστασης στην εφαρμογή των συμφωνηθέντων μέτρων. Η πραγματική υποτίμηση που απαιτείται για την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας επίσης θα αυξήσει τον λόγο του χρέους προς το ΑΕΠ, ενώ ενδεχόμενη αποτυχία στην επίτευξη αυτής της υποτίμησης μπορεί να ανακόψει την αναγκαία επιστροφή στην ανάπτυξη. Το ευρώ ενδέχεται να ανατιμηθεί, υπονομεύοντας περαιτέρω την ανταγωνιστικότητα. Τέλος, οι τράπεζες ίσως δεν πετύχουν να στηρίξουν την οικονομία.
Ποιες είναι άραγε οι πιθανότητες μιας χώρας με τέτοιο δανειακό βάρος και με την προϊστορία της Ελλάδας να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της από τις αγορές με όρους που να συμβάλουν στην προσπάθεια μείωσης του χρέους; Ιδιαίτερα μικρές.
Ας υποθέσουμε ότι τα επιτόκια μακροπρόθεσμου δανεισμού της Ελλάδας είναι στο 6% αντί για το σημερινό 16%. Ας υποθέσουμε, επίσης, ότι το ονομαστικό ΑΕΠ αυξάνεται με ρυθμό 4%. Σημειωτέον ότι οι υποθέσεις αυτές είναι υπερβολικά αισιόδοξες. Ακόμα και με αυτές τις προϋποθέσεις, όμως, η κυβέρνηση θα πρέπει να καταγράψει πρωτογενές πλεόνασμα (προ τόκων) της τάξεως του 3,2% του ΑΕΠ. Εάν στόχος είναι να περιοριστεί το χρέος της Ελλάδας στους όρους της συνθήκης του Μάαστριχτ, στο 60% του ΑΕΠ μέχρι το 2040, τότε η χώρα θα πρέπει να καταγράφει πρωτογενές πλεόνασμα 6% του ΑΕΠ. Παράλληλα, κάθε χρόνο ο ελληνικός λαός θα πρέπει να παραπλανάται ή να εξαναγκάζεται σε καταβολή υψηλότερης φορολογίας απ' ό,τι λαμβάνει από τις δημόσιες δαπάνες.
Τι μπορεί να πείσει, λοιπόν, τους επενδυτές ότι όλα αυτά είναι ένα πιθανό σενάριο ώστε να δικαιολογηθεί η χρηματοδότηση της Ελλάδας; Τίποτα.
Με λίγα λόγια, η χώρα βρίσκεται εγκλωβισμένη σε έναν φαύλο κύκλο, καθώς οι πιστωτές γνωρίζουν ότι δεν έχει αρκετή αξιοπιστία για να δανειστεί με λογικά επιτόκια. Η Ελλάδα θα παραμείνει εξαρτημένη σε ακόμη μεγαλύτερες ποσότητες θεσμικού δανεισμού, που δημιουργούν όμως μία ακόμη μεγαλύτερη παγίδα.
Ας υποθέσουμε, επί παραδείγματι, ότι το ήμισυ του ελληνικού χρέους διακρατείται από θεσμικούς πιστωτές όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας, που θα αντικαταστήσει το EFSF το 2013. Ας υποθέσουμε, επίσης, πως η μείωση του χρέους που απαιτείται για να εξασφαλιστεί πρόσβαση στις αγορές -με εφικτούς όρους- είναι της τάξεως του 50% σε ονομαστική αξία. Σε αυτήν την περίπτωση, οι ιδιώτες επενδυτές θα εξαφανιστούν. Υπό τέτοια δραματική απειλή, κανείς νοήμων πιστωτής δεν θα προσφέρει χρηματοδότηση με όρους εφικτούς για την Ελλάδα. Η εξαγορά του ελληνικού χρέους από θεσμικά ταμεία καθιστά, κατά συνέπεια, ακόμα πιο απίθανη την επιστροφή στις αγορές.
Εάν πάρει κανείς στα σοβαρά την άποψη ότι πρέπει να αποκλειστεί το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης χρεών, που υποστήριξε και ο Lorenzo Bini Smaghi, σημαίνων Ιταλός τραπεζίτης και μέλος του συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, τότε τα θεσμικά ταμεία θα πρέπει να χρηματοδοτούν την Ελλάδα επ' αόριστον. Επιπλέον, θα πρέπει να είναι διατεθειμένα να συνεχίσουν με γενναιόδωρους όρους ώτε να καταστεί εφικτή η μακροπρόθεσμη μείωση του δανειακού βάρους της χώρας.
Αυτό είναι εφικτό. Από πολιτική άποψη, όμως, είναι εφιάλτης και ο κίνδυνος που εγκυμονεί είναι τεράστιος. Η Ελλάδα θα χάσει σχεδόν όλη της την εθνική κυριαρχία επ' αόριστον και οι αντιδράσεις θα φτάσουν σε κρίσιμο σημείο και στις δύο πλευρές. Επιπλέον, τα μη ευρωπαϊκά μέλη του ΔΝΤ θα αντιδράσουν στην προσφορά τόσο αόριστης γενναιοδωρίας. Το βάρος στη συνέχεια θα πέσει στους Ευρωπαίους και φαίνεται μάλλον απίθανο να πετύχουν την απαιτούμενη ομοφωνία.
Η εναλλακτική είναι μία προληπτική αναδιάρθρωση χρεών, ίσως ακόμη και τον επόμενο χρόνο. Η πορεία των αγορών μας δείχνει ότι ήδη αυτό είναι κάτι που οι επενδυτές αναμένουν. Άρα το σοκ δεν θα είναι πολύ μεγάλο. Η αναδιάρθρωση θα πρέπει να βελτιώσει την αξιοπιστία της χώρας και να αυξήσει τα κίνητρα εμμονής στο πρόγραμμα σταθεροποίησης και μεταρρυθμίσεων. Επιπλέον, με μία σχεδιασμένη και προληπτική αναδιάρθρωση, οι Αρχές θα μπορούν επίσης να προετοιμαστούν και για την αναγκαία στήριξη των τραπεζών, τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδος.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι αναδιάρθρωσης χρεών. Ορισμένοι είναι πιο εξαναγκαστικοί από άλλους. Ευτυχώς, το 95% του ελληνικού κρατικού χρέους υπόκειται στην ελληνική νομοθεσία, γεγονός που μειώνει τα νομικά προβλήματα από την επιβολή βαθιάς αναδιάρθρωσης.
Είναι βεβαίως σαφές ότι η αναστάτωση θα είναι μεγάλη. Επιπλέον, δεν υπάρχει καμία εξασφάλιση ότι με την αναδιάρθρωση χρεών η Ελλάδα θα επιστρέψει στην ανάπτυξη γιατί αντιμετωπίζει επίσης σημαντικό πρόβλημα ανταγωνιστικότητας. Εντός της ευρωζώνης δεν υπάρχει απλός τρόπος να επιλυθεί αυτή η έλλειψη ανταγωνιστικότητας. Η χώρα ενδέχεται να καταδικαστεί σε μακροχρόνιο αποπληθωρισμό.
Παρ' όλα αυτά, όσο μη δημοφιλής κι αν είναι η επιλογή της αναδιάρθρωσης, είναι καλύτερη από τις εναλλακτικές. Σε αντίθετη περίπτωση, το χρέος της χώρας θα πρέπει να χρηματοδοτείται εσαεί. Ουσιαστικά θα είναι σαν να μπαίνουμε από την πίσω πόρτα σε έναν μηχανισμό δημοσιονομικής στήριξης για τα κράτη-μέλη ακόμα πιο ακραίο απ' ό,τι ισχύει για τις πολιτείες των ΗΠΑ.
Το σίριαλ μάλλον δεν θα τελειώσει με την Ελλάδα. Και άλλες χώρες της περιφέρειας -η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, επί παραδείγματι- μπορεί επίσης να βρεθούν αποκλεισμένες από τις αγορές για μεγάλο χρονικό διάστημα. Σε κάθε περίπτωση, η επιστροφή σε υγιή δημοσιονομική κατάσταση δεν διασφαλίζεται με κανέναν τρόπο, δεδομένου του ιδιαίτερα δύσκολου σημείου εκκίνησης.
Εάν αποκλειστεί το ενδεχόμενο της αναδιάρθρωσης χρεών, τότε μέλη της ευρωζώνης θα βρεθούν σε μία κατάσταση όπου θα χρηματοδοτούν και θα αστυνομεύουν άλλα μέλη.
Συγκεκριμένα, τα μεγαλύτερα και ισχυρότερα μέλη θα χρηματοδοτούν και θα αστυνομεύουν τα μικρότερα και πιο αδύναμα. Και θα πρέπει να συνεχίσουν σε αυτό το μοτίβο μέχρις ότου όλα τα άλογα μάθουν να μιλάνε. Αυτό είναι το μέλλον που θέλουμε;
Πηγή: www.euro2day.gr

1 σχόλιο: