Οι Υπέροχες Νύχτες του Συντάγματος

Mόλις έχω γυρίσει από το Σύνταγμα και το ρολόι δείχνει 7.15 το πρωί.

Προσπαθώ να βάλω άυπνος σε μια σειρά τις σκέψεις, τα αισθήματα και τις εντυπώσεις μου.

Η δεύτερη μέρα του κινήματος του Συντάγματος ήταν από πολλές απόψεις πιο ενδιαφέρουσα, πιο μεστή και πιο συναρπαστική.

Ναι ο κόσμος ήταν εμφανώς λιγότερος από την πρώτη μέρα αλλά πάλι ήταν αρκετός και επίμονος.Τόσο επίμονος ώστε δεν κάμφθηκε από τις τρομερές νεροποντές που έπεφταν συχνά και ξαφνικά.Παλιά τέτοιου είδους βροχές ήταν ικανές να ματαιώνουν συγκεντρώσεις. Ευτυχώς ξεπεράσαμε αυτό το στάδιο. Η πλατεία Συντάγματος είναι η ...
Ελληνική Ταχρίρ.Το κίνημα κόντρα σε συκοφαντίες και απαξιώσεις έχει αρχίσει να ριζώνει.Η τρίτη του μέρα αναμένεται με τεράστιο ενδιαφέρον.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Με ελάχιστο ύπνο φτάνω στο Σύνταγμα κατά τις 7.30 το απόγευμα. Η πρώτη εντύπωση αρνητική.Μια φίλη μού αναφέρει ότι μόλις πριν από λίγο ένας φασίστας επιτέθηκε σε μετανάστες που πούλαγαν ομπρέλλες.”Και τι κάνατε;Δεν τον κράξατε;“

“Τον κράξαμε.Και τώρα δεν είναι εδώ“Αναρωτιέμαι που βρήκε το θράσος του. Ένας λόγος που έχω εξαγριωθεί με την απουσία συντρόφων από το Σύνταγμα αποτέλσμα της απαξίωση τους είναι ότι ακριβώς διευκολύνουν με αυτή την στάση τους την δράση τέτοιων θρασύδειλων..

Ας είναι…Οι μετανάστες είναι ακόμη εκεί και δεν υπήρξα μάρτυρας ανάλογης ρατσιστικής συμπεριφοράς.

Ο κόσμος έρχεται ενώ σουρουπώνει. 9 το βράδυ και η ροή ανθρώπων προς το σύνταγμα είναι πολύ μεγαλύτερη από την εκροή του από αυτό. Βρίσκω έναν γείτονα με το παιδί του που ποτέ άλλοτε δεν είχα δει σε διαδήλωση. Συναντώ συντρόφους αναρχικούς που έχουν φάει τους δρόμους με το κουτάλι. Είναι εκεί και γενικά βρίσκουν πολύ καλή την φάση.Πώς μπορείς να κρίνεις αρνητικά την κατάληψη του Συντάγματος από κόσμο που στρέφεται κατά του καθεστώτος; Είναι και αυτοί προβληματισμένοι που σύντροφοι μας εξακολουθούν να σνομπάρουν την όλη κατάσταση και απέχουν από αυτήν…

Οι ελληνικές σημαίες είναι πάλι λίγες αλλά κάπως περισσότερες από χτες.Υπάρχουν τύποι που κυκλοφορούν με την γαλανόλευκη ως μπέρτα τους. Είναι ελάχιστοι αλλά ξεχωρίζουν μέσα στο πλήθος. Η ενδυματολογική παρουσία τους με ενοχλεί αλλά η ενόχληση μετριάζεται εμφανώς όταν αντικρύζω τα πρόσωπα του κόσμου που γενικά κυκλοφορεί. Οι περισσότεροι είναι νέοι και νέες με όμορφα φωτεινά πρόσωπα και έναν αέρα ανεξάρτητης προσωπικότητας. Η μέση εικόνα τους είναι πολύ καλύτερη από την μέση εικόνα την πρώτης μέρας.(κι όταν έτρωγες πολύ περισσότερο στην μάπα την μικροαστική απολιτίκ θολωμένη πρωτοαφύπνιση ανθρώπων που για πρώτη φορά βρεθήκαν στους δρόμους μαζί με άλλους…)

Φεύγω από την πλατεία και μεταφέρομαι στον κεντρικό δρόμο μπροστά από την βουλή. Κι εδώ η γενική εικόνα πολύ βελτιωμένη από αυτή της πρώτης μέρας. Δεν ακούς πια μόνο το κλέφτες-κλέφτες και τον εθνικό ύμνο! Το αντίθετο!

Η ατμόσφαιρα δονείται από συνθήματα όπως “να καεί να καεί το μπουρδέλο η βουλή” και (προς έκπληξη μου!) το αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι. (και τα δυο κλασικά αναρχικά συνθήματα περασμένων δεκαετιών) Ακούγονται και συνθήματα καινούργια όπως το “και α και ου γαμώ το ΔΝΤ” παραλλαγή ενός παλιού δαπίτικου συνθήματος που στην νέα του εκδοχή ακουγόταν πολύ καλά!

Το κλίμα γιορταστικό και πιο παθιασμένο σε σχέση με αυτό της πρώτης μέρας.Ακούγεται πάλι ο εθνικός ύμνος αλλά όχι με την συχνότητα και το πάθος της πρώτης μέρας. Δεν τραγουδιέται από πολλούς και μάλιστα όσοι τον τραγουδούν δεν τον τραγουδούν όλο παρά μια περικοπή του.Οι μπάτσοι φαίνονται απυηδησμένοι και στραβωμένοι.Όταν εμφανίζονται ΜΑΤ στο πάνω μέρος της βουλής γιουχάρονται και πέφτουν πλήθος λέιζερς πάνω τους. Μπροστά μου έχει στηθεί μια μικρή σκηνή με άτομα να είναι μέσα της.Νιώθεις ότι το κίνημα προχωρά, ριζώνει και δεν είναι μια εκτόνωση.

Στην πλατεία έχει αρχίσει η αμεσοδημοκρατική συνέλευση. Για μένα αυτή η συνέλευση αποτέλεσε μια αποκάλυψη. Μου έδειξε ότι το συνειδητοποιημένο κομμάτι του κινήματος του Συντάγματος είναι πολύ μπροστά και πολύ αποφασισμένο.

Η συνέλευση πλαισιωνόταν από πολύ κόσμο, αρκετά περισσότερο από την χτεσινή.Αν ο κόσμος που συμμετέχει στην διαρκή κινητοποίηση του Συντάγματος είχε το επίπεδο και τους προβληματισμούς αυτής της συνέλευσης τότε θα είμασταν στα πρόθυρα ανίκητης κοινωνικής επανάστασης! Ακούστηκαν πράγματα που θα έπρεπε να κοκκινήσουν αυτούς που σνομπάρουν αυτό το κίνημα απέχοντας επιδεικτικά στο όνομα μιας αυτοαναφορικής ιδεολογικής καθαρότητας.Θα έπρεπε να κοκκινήσουν γιατί αυτά που ακούστηκαν συνέτριψαν τον μύθο του αντιδραστικού απολίτικου που νομίζουν ότι δεσπόζει σε αυτό το κίνημα.

Δυστυχώς κάποιοι πέρνουν την καρικατούρα που έχει σχεδιάσει τα ΜΜΕ για αυτό το κίνημα ως πραγματικότητα του.Αλλά η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Τι θυμάμαι από τις τοποθετήσεις:

Τον σύντροφο που έθεσε το ζήτημα της ελληνικής σημαίας και για το αν μια τέτοια σημαία πρέπει να είναι ανεκτή.(ναι, αν αυτοι που την κρατούν είναι παιδιά ή δεν είναι φασίστες)Επίσης ο ίδιος έθεσε ότι όλες οι σημαίες (κόκκινες μαυροκοκκινες, μαύρες ή άλλες) πρέπει να είναι ανεκτές και ότι είναι πράξη φασιστικής βίας όσοι προπηλακίζονται γιατί θέλουν να τις κρατούν.Επίσης μίλησε για την ανάγκη να φτιαχτεί νέα σημαία που να εκφράζει αυτό το κίνημα και γενικά για την ανάγκη να μην κολλάμε σε σύμβολα αλλά στην ουσία.Η τοποθέτηση καταχειροκροτήθηκε.

Άλλη συντρόφισσα έθεσε το θέμα να μην πληρώνουμε τίποτα.Ούτε ΜΜΜ, ούτε τράπεζες ούτε τίποτα. Άλλοι τόνισαν την ανάγκη να διαχυθεί αυτό το κίνημα σε εργασιακούς χώρους και στα Πανεπιστήμια. Άλλοι την ανάγκη να αυτοργανωθεί ακόμη καλύτερα η όλη κατάσταση σε όλους τους τομείς (ενημέρωσης, καθαριότητας, σίτισης και στέγασης στην Πλατεία)

Μεγάλο χειροκρότημα έφαγε ένας μετανάστης που έδειξε την οικουμενικότητα αυτού του κινήματος.Τον εισήγαγε ένας σύντροφος που ανοιχτά δήλωσε την πολιτική του ένταξη (Αναρχικός) Προηγούμενα γιουχαϊστηκε άγρια ένας τύπος που άρχισε να χώνει ρατσιστικές πίπες ενώ αναπάντεχη ήταν η παρέμβαση στην αρχή ενός ΟΥΚά(!!) που κατέληξε με “τα μπατσάκια τα έχω για πλάκα.Να αγιάσει το χέρι του Κουφοντίνα(!!!!)

Μίλησε και ένας σύντροφος από την Βαρκελώνη που έθεσε την ανάγκη το κίνημα να ριζώσει στην πλατεία και να αντιμετωπίσει σοβαρά τα πρακτικά του ζητήματα.

Η συνέλευση διακόπηκε από μια ξαφνική μπόρα αλλά ξανάρχισε όταν αυτή σταμάτησε. Κάπου κει μίλησα και γω.

Έθεσα τρία πράγματα:α) ότι η τηλεόραση είναι εχθρός αυτόυ του κινήματος και το παρουσιάζει παραπλανητικά και ύπουλα.Ειδικά ο Αλαφούζος και το Σκάι είναι οι χειρότεροι υποκριτές άξιοι για φτύσιμο.Το κανάλι του ΔΝΤ και του μνημονίου έχει το θράσος να κάνει υποδειξεις για αυτό το κίνημα που είναι ξεκάθαρα κατά του ΔΝΤ β) Στηλίτευσα συντρόφους μου και φίλους μου που έχουν απαξιώσει αυτό το κίνημα θεωρώντας το ανάξιο για συμμετοχή και άγονο ως επικίνδυνο στις προοπτικές του. γ)Έθεσα το γεγονός με τον φασίστα που προσπάθησε να δείρει μετανάστες και τόνισα κατηγορηματικά ότι τέτοιες συμπεριφορές δεν μπορούν να είναι ανεκτές(συγκεκριμένα είναι για κλωτσιές) Η ενότητα αυτού του κινήματος δεν συμπεριλαμβάνει και τους φασίστες.Το κίνημα είναι οικουμενικό και πανανθρώπινο, εμπνεύστηκε από τα κινήματα αντίστασης άλλων χωρών και με την σειρά του μπορεί να εμπνεύσει άλλες χώρες. Ομολογώ ότι η αποδοχή όσων είπα ήταν ενθουσιώδης και άλλη μια ένδειξη για το ποιες ιδέες ασπάζονται ο συνειδητοποιημένος πυρήνας του κινήματος.

Γενικά το κλίμα στην συνέλευση ήταν φιλικό και όμορφο.Προέκυψαν εντάσεις (ειδικά για το θέμα της κάλυψης της συνέλευσης από livestream ) αλλά αυτό είναι αναπόφευκτο σε συνελεύσεις που συμμετέχουν ζωντανοί άνθρωποι.

Προς το τέλος της εμφανίστηκαν κάποιοι τύποι που προηγούμενα ήταν πάνω στον δρόμο και έδειξαν με τον τρόπο τους ότι υπάρχει ένα χάσμα μεταξύ των συνειδητοποιημένων και των ακατέργαστων απολίτικων. Ένας τύπος λοιπόν πρότεινε εκεί να ψάλλουμε (όσοι τον ξέρουμε όπως είπε!) τον εθνικό ύπνο. Του αντιπρότεινα φωνάζοντας να ψάλλει αν ξέρει την Διεθνή (στον αγώνα ενωμένοι κι ας μην λείψει κανείς ω νάτη μας προσμένει στον κόσμο η Διεθνής) Έπεσαν περιπαικτικές ειρωνείες ότι πρέπει να μάθει κι άλλα τραγούδια και όχι μόνο αυτό που του έμαθαν στα πεντε του χρόνια και ρωτήθηκε αν η εμμονή κάποιων με τον εθνικό ύμνο φτάνει ως το σημείο να τον ψελνούν και μετά την αφοδευση στις τουαλέτες ή μετά το σεξ!

Δεν είμασταν απειλητικοί απέναντι τους αλλά τους δώσαμε να καταλάβουν ότι πρέπει κάπως να ξεκολλήσουν από ένα άσμα που κάνει τους ντόπιους φασίστες να νιώθουν περήφανοι.

Τότε είδα και έναν από τους τύπους που είχε ως μπέρτα του την ελληνική σημαία και δεν κρατήθηκα από το να του μιλήσω.(όπως θα γραφτεί και πιο κάτω, ένα τρομερό επίτευγμα αυτού του κινήματος είναι η ευκολία με την οποία μιλάς με ανθρώπους που πριν δεν γνώριζες και έτσι η ευκαιρία να ζυμωθείς μαζί τους)

Ο διάλογος ήταν απολαυστικός. “Συγγνώμη ρε φιλε με όλο το συμπάθειο αλλά φοράς κάτι που στέκεται στο κοντάρι του κτιρίου που μουτζώνεις, δεν υπάρχει εδώ μια μικρή αντίφαση“

“αυτοί το πρόδωσαν αυτό το σύμβολο”

“Ποιο σύμβολο προδόθηκε;Αυτό που πρωτοέφερε εδώ ένας Βαυαρός βασιλιάς;“

“Ναι αλλά σε αυτό υπάρχει η ψυχή ενός λαού“

“Η ψυχή ενός λαού μπορεί να υπάρχει σε πολλά πράγματα και σε διαφορετικά σύμβολα. Κάποια από αυτά μάλιστα πολύ περισσοτερα οικουμενικά από ένα εθνικό σύμβολο που απεικονίζει ένα εργαλείο βασιστηρίου και θανάτωσης“

Και ξαφνικά η κουβέντα παίρνει άλλη τροπή. Ο τύπος αποδεικνύεται πολύ περισσότερο ανοιχτόμυαλος και μορφωμένος από όσο φανταζόμουν. Δέχεται ότι όλα τα σύμβολα είναι διφουρούμενα και εν δυνάμει να μετατραπούν σε δικαιολογηση και δικαιώση μαζικών δολοφονίων. Είναι κατά των συνόρων(!!). Αναφέρει αρνητικά ότι μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο θεσπίστηκαν διαβατήρια που περιόρισαν τη ελευθερη μετακίνηση. Απέχει πολύ από το να έιναι φασίστας. Το παράδειγμα δείχνει ότι δεν πρέπει να κρίνουμε τους ανθρώπους έυκολα και αρνητικά μόνο από τα σύμβολα που προβάλουν.

Η ώρα έχει περάσει. Είμαστε αρκετά μετά τα μεσάνυχτα.Κόσμος παραμένει και στον δρόμο και στην πλατεία. Πηγαδάκια παντού. Ο κόσμος συζητά για όλα.Μπορείς να συμμετέχεις σε κάθε πηγαδάκι ή να φτιάξεις το δικό σου.

Γνωρίζω τόσο καινούργιο κόσμο όσο δεν έχω γνωρίσει ποτέ σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας. Λινουξάδες που μιλάμε για την ανωτερότητα του Linux και την ξεφτίλα των windows. Άλλους που μιλάμε για το νόημα των λέξεων και για το αν μπορεί να υπάρξει κοινός εννοιολογικός κώδικας. Ένας πρώην πολεμικός ανταποκριτής που διηγείται φοβερά πράγματα για το Κόσσοβο και την Αϊτή. Ένας φοιτητής που παραλληλίζει την κατάσταση με έναν νέο Μάη 68 και την αναγκαιότητα τούτη την φορά οι φοιτητές να αγνοήσουν την εξεταστική τους και να είναι στους δρόμους. Ένας υπέροχος άνθρωπος μεγάλης ηλικίας που έχει κόψει όλες τις ουσίες (καφέ, τσιγάρο κλπ) και έχει ένα κόλλημα να έρθει εδώ ο Γλέζος να χαιρετήσει. Συζητήσεις για το που θα πάει αυτό το κίνημα. Για την ειρηνικότητα του και την βία. Αντιλαμβανόμαστε ότι το καθεστώς δεν έχει χτυπήσει ακόμη κατασταλτικά όχι γιατί όπως ψευδώς λένε τα κανάλια δεν υπάρχουν “γνωστοί άγνωστοι” (και τότε γιατί έλιωσε στο πρόσφατο παρελθόν δυο ειρηνικές καθιστικές διαμαρτυρίες;) αλλά γιατί νιώθεί ότι αν το κάνει θα το φουντώσει όπως έγινε και στην Ισπανία. Σε αυτή την φάση βασίζεται στην ελπίδα ότι αυτό το κίνημα να ξεφουσκώσει μόνο του και αντιλαμβάνομαστε ότι αυτή η ανοχή έχει ημερομηνία λήξης αν το κίνημα δεν αυτοαποσυρθεί. Ένα προαίσθημα για μια μεγάλη σύγκρουση που έρχεται τις επόμενες μέρες…

Παραδίπλα άνθρωποι κοιμούνται στις σκηνές και ερωτευμένα ζευγαράκια φιλούνται. Μαθαίνω τηλεφωνικά ότι φασίστες έχουν χτυπήσει κόσμο στην Ηπείρου. Η εφαρμογή της γραμμής της Χρυσής αυγής που κράζει τα μέλη της που σκάνε στο Σύνταγμα παρακούωντας την ντιρεκτίβα της καλώντας τα να εστιάσουν στον “αγώνα” τους στις γειτονιές της Αθήνας…Αηδία…

Ο κόσμος που έχει μείνει τόσο αργά στο Σύνταγμα είναι στο σύνολο του εναλλακτικός. Σκουλαρίκια στην μύτη και χύμα ενδυμασία. Ξανανεβαίνω με έναν φίλο στον δρόμο που ακόμη δονείται από τα συνθήματα διαδηλωτών. Είναι λίγοι αλλά τόσο απτόητοι. Διακρίνω πάλι μια ελληνική σημαία. Πάω να πιάσω κουβέντα με αυτόν που την κρατάει. Είναι μετανάστης!

Γελάμε με τον φίλο μου και σκαρφιζόμαστε τρόπους για να περιορίσουμε το φαινόμενο να ψέλνεται ο εθνικός ύμνος.(εθνικός ύπνος όπως άθελα του και μέσα στην κούραση του τον αποκάλεσε ο φίλος μου!) Προτείνονται διάφορα. Να γιουχάρουμε. Να λέμε παράλληλα την διεθνή Να τον παραφράζουμε (απ’τα κοκκαλα βγαλμένη των ανθρώπων τα ιερά, χαιρε ω χαιρε λευτεριά) Γελάμε ιδιαίτερα για το πόσο η φράση εθνικός ύμνος απέχει από τον εθνικό ύπνο μονο κατά ένα γράμμα, και μάλιστα τα δυο διαφορετικά γράμματα είναι τα αρχικά αντίστοιχα των λέξεων που στην χυδαία τους μορφή ονοματίζουν το γυναικείο και το αντρικό σεξουαλικό όργανο!

Παίζονται τουμπερλεκια. Κάποιοι έχουν πιάσει κουβέντα με τους μπάτσους (όχι με τα ΜΑΤ που είναι ουγκ αλλά με τους μπλε που είναι πιο συζητήσιμοι)  Ένα ερώτημα τους φέρνει σε μεγάλη αμηχανία.”Ειμαστε εδώ ειρηνικά και δεν σας βριζουμε, αν πάρετε εντολή να μας λιώσετε θα το κάνετε;” Τι να απαντήσουν; “Λοιπόν θα μας λιώσετε.Αλλά τότε γιατί πειράζεστε που σας λένε μπάτσους γουρούνια δολοφόνους;“

Κάποια στιγμή οι μπάτσοι έφυγαν! Μείναμε χωρίς αυτούς.Διακωμωδούμε την κατάσταση.”Τους πείσαμε ! Άλλαξαν επάγγελμα! Η βουλή είναι χωρίς φύλαξη. Πάμε να την καταλαβουμε” Ο κόσμος πλακα-πλάκα έχει προωθηθεί πιο μέσα. Και πάλι εμφανίζονται μπάτσοι.

Μας σπρώχνουν. Κάποιοι με πιο πολύ ζήλο, άλλοι πιο χαλαρά. Αλλά σπρώχνουν και είναι επιθετικοι.”Ξέρετε σε τι χώρο μπήκατε” λέει ένας επικεφάλης του.”Σε ένα μπουρδέλο που θέλουμε να κάψουμε” σκέφτηκα από μέσα μου .Κάποιοι αντιστέκονται στις σπρωξιές αλλά ξέρουμε ότι δεν έχουμε ελπίδα επικράτησης. Ξανά στο πεζοδρόμιο. Η κυκλοφορία έχει ανοίξει. Αμάξια περνάνε και μας κορνάρουν για αλληλεγγύη. Ο κόσμος πια είναι πολύ λίγος. Δεν υπάρχει καμιά ελληνική σημαία αλλά υπάρχει χορός και τουμπερλέκια. Ξημερώνει και είμαστε στο πεζοδρόμιο μπροστά στην βουλή καμιά τριανταριά. Άλλοι είναι στην πλατεία. Τον ρυθμό στο τπυμπερλέκι τον δίνει ένας μετανάστης. Μιλαμε όλοι μεταξύ μας και ενώ είμασταν πριν άγνωστοι έχουμε γινει μια ωραία παρέα. Γνωρίζω έναν νέο που όπως μου λέει ήταν πριν ΔΑΠίτης.”Ως τώρα πήγαινα στον Κεραμικό, ήμουν ένας τρέντις και με ένοιαζε μόνο το facebook και η μπάλα .Τώρα είμαι δυο μέρες στον δρόμο ως τα ξημερώματα και για πρώτη φορά δεν θα πάω Κεραμικό την Παρασκευή αλλα θα είμαι εδώ!”

Μου τηλεφωνεί μια φίλη που μόλις γύρισε σπίτι της:”Άσε, γύρισα με έναν από το Σύνταγμα που αποδείχτηκε φασίστας και έβριζε τους μετανάστες. Του την είπα αλλά ήταν αμετανόητος. Μου είπε ότι αν η αδερφή του πάει με μαύρο θα την σκοτώσει—και εδώ βλέπουμε καθαρά την σύνδεση της αθλιότητας του ρατσισμού με την σεξουαλική αθλιότητητα και τις απωθημένες αιμομικτικές τάσεις της…—

Δίπλα μου είναι ένας τύπος που μοιάζει με τον John Lennon και ένας άλλος που μοιάζει με τον Jim Morrison. To σκηνικό σουρεάλ. Έχουμε μείνει πια μόν εφτά άτομα. Τέσσερις είναι έτοιμοι να φύγουν και θα μείνουμε τρεις (ανάμεσα τους ο πρωην ΔΑΠίτης) Γελάμε και τραγουδάμε το είμαστε δυο είμαστε τρεις του Θεωδοράκη. Λίγο πρίν ένας τύπος έχει σηκωθεί από την βρεγμένη κουβέρτα που είχε απλώσει και την τινάζει στα μούτρα των μπάτσων. Πάει να γίνει μια σύρραξη αλλά αποτρέπεται.

Εμείς οι εναπομείναντες τρεις πάμε τώρα προς την πλατεία. Θέλουμε να φύγουμε με σύνθημα αφού είμαστε οι τελευταίοι αλλά ποιο; Επιλέγουμε ένα που έλεγαν οι ΔΑΠίτες αλλά σε ριζοσπαστική παραλλαγή“Και α και ου και ου γαμώ το ΔΝΤ“

Στην πλατεία έχει σκάσει συνεργείο του Παπαδάκη που θέλει να μας πάρει συνεντεύξεις. Αρνούμαστε κατηγορηματικά.”Η τηλεόραση πολεμά αυτό το κίνημα και εμείς δεν θα καμωθούμε σε αυτήν τους εκπροσώπους του-Ρε ξεφτίλες βγάλατε άτομο που είπε ότι κατεβαίνει στο Σύνταγμα για να διαμαρτυρηθεί για την εγκληματικότητα στο κέντρο! Τόσο καραγκιόζηδες είστε“

Παραδίπλα ένας βλάχος (χωρίς την ρατσισική έννοια του όρου) που έχει έρθει Αθήνα για να ζήσει το κίνημα στο κέντρο φωνάζει:”Αυτοί θέλουν κλωτσιές. Για ηλίθιους ψάχνουν να τους πούμε για το κίνημα για να το βάλουν δίπλα σε διαφημίσεις στα βυζια και τους κώλους τους. Όλα τα ξεφτιλίζουν οι πουλημένοι“

Πρέπει να φύγω.Έχω κοιμηθεί τρεις ώρες σε τρεις μέρες και πάλι το απόγευμα εδώ θα είμαι.

Από τα 15 χρόνια μου έχω συμμετάσχει σε καταλήψεις σχολείων και πανεπιστημίων, σε γενικές απεργίες και αντιπολεμικά κινήματα, σε αντιρατσιστικές κινήσεις και σε εξεγέρσεις. Πολλές φορές με έξαψη και ενθουσιασμό. Μαζί με τον Δεκέμβρη αυτό το κίνημα με γεμίζει και με ολοκληρώνει όσο κανένα άλλο. Λυπάμαι όσους δεν το έχουν γνωρίσει. Θλίβομαι για όσους το έχουν παρεξηγήσει. Περισσότερο νιώθω άσχημα για τους συντρόφους μου που δεν έχουν γευτεί τις υπέροχες μοναδικές αναντικατάστες νύχτες του Συντάγματος.

Σύντροφοι ξεπεράστε τα κολλήματα σας και αγκαλιάστε ολόψυχα και ολόκαρδα αυτό το κίνημα!

Μην αναπαράγετε από την δική σας ιδεολογική πλευρά τις αηδίες του ΚΚΕ και της Χρυσής Αυγής και μην δέχεστε ως εικόνα του την αντιδραστική καρικατούρα των ΜΜΕ.

Εμείς ξέρουμε ότι στον δρόμο αλλάζουν οι συνειδήσεις και εμείς καλούσαμε τον κόσμο να μείνει στον δρόμο ερήμην!

Πολλά έχουν να γίνουν και πολλές οι αντιφάσεις αυτού του κινήματος. Αλλά είναι κυρίως προϊόν ελεύθερων ακηδεμόνευτων ανθρώπων και ήρθε για να μείνει.

ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ!

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΑΧΡΙΡ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ!
http://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com