Στα μονοπάτια του ρεμπέτικου θα μας ξεναγήσει ο Κώστας Φέρρης με το "Καφέ Αμάν" του, το Σάββατο 14 Αυγούστου
Το "Καφέ Αμάν του Φέρρη", δημιουργήθηκε το 2001, και εμφανίστηκε επανειλημμένα από τότε, σε νυχτερινά κέντρα και σε δεκάδες συναυλίες, στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Στη σημερινή του παρουσίαση, το Καφέ Αμάν αριθμεί 16 μουσικούς, ανάμεσα στους οποίους είναι και οχτώ τραγουδιστές. Η ενορχήστρωση περιλαμβάνει όλη τη γκάμα των οργάνων του εθνικού μας τραγουδιού, από μπουζούκια και μπαγλαμάδες μέχρι κανονάκι, βιολί και κλαρίνο.
Ο τίτλος της παράστασης είναι "Ονείρου Ελλάς", όπως άλλωστε και ο τίτλος της τηλεοπτικής σειράς της ΕΤ3, που σκηνοθέτησε ο Κώστας Φέρρης και ...
ενορχήστρωσε η Θέσια Παναγιώτου.
«Θελήσαμε σ’ αυτή την παράσταση, ν’ αποδώσουμε στο ρεμπέτικο και το παραδοσιακό τραγούδι, το μέγεθος και το εύρος που τους αξίζει. Φτάνει πιά τα "ξεπετάγματα" της σαχλαμάρας και του χαβαλέ», σημειώνει ο σκηνοθλετης της παράστασης Κώστας Φέρρης.
Την ερμηνεία των τραγουδιών θα κάνουν οι: Θεοδοσία Στίγκα, Άντζελα Ορφανού, Τζίνα Δαλάκα, Μάνος Κουτσαγγελίδης, Στράτος Παγιουμτζής, Θανάσης Ζερλεντές, Σωτήρης Σόφιας, Γιώργος Κουτουλάκης. Παίζουν οι μουσικοί: Γιώργος Κουτουλάκης, Μιχάλης Δήμας, Τζίνα Δαλάκα, Θανάσης Ζερλεντες, Δημήτρης Γκίνης, Μάνος Κουτσαγγελίδης, Αντώνης Σαργολογος, Δημήτρης Κουτσανίδης, Γιώργος Γκίκας.
Το Καφέ-Αμάν (όνομα που πιθανώς να προήλθε ίσως από το τούρκικο Μάνι Καβέσι), ήταν είδος λαϊκού καφενείου της προπολεμικής Ελλάδας μέσα στο οποίο δύο ή τρεις τραγουδιστές, οι επωνομαζόμενοι αμανετζήδες, αυτοσχεδίαζαν λέγοντας στίχους, συχνά στη μορφή του διαλόγου μεταξύ τους, πάντα σε ελεύθερο ρυθμό και μελωδία. Χαρακτηριστικό ήταν το επαναλαμβανόμενο επιφώνημα "αμάν, αμάν" που προσπαθούσαν με αυτό οι τραγουδιστές να κερδίσουν χρόνο για ν`αυτοσχεδιάσουν καινούργιους στίχους. Άλλη συνώνυμη ονομασία τέτοιου τύπου καφενείου ήταν και το Καφέ Σαντούρ, που ήταν συνηθέστερη στη Μικρά Ασία, και κυρίως στη Σμύρνη. Τα δε τραγούδια που άδονταν σ΄ αυτά λέγονταν αμανέδες ή μανέδες ή αμάνι.
Ο αμανές, όπως το έλεγαν οι Έλληνες, ή μανές, κατά τους Τούρκους ή αμάνι κατά τους Μικρασιάτες, ήταν ακριβώς αυτό το ημι-αυτοσχέδιο τραγούδι που χαρακτηριζόταν από τη διασπορά ανάμεσα στους στίχους μεγάλων μελισμάτων πάνω στη λέξη αμάν και που ως επί το πλείστον ήταν καταθλιπτικού περιεχομένου.
Σε αντιδιαστολή αυτού του τύπου των καφενείων της παλιάς Αθήνας ήταν τα γνωστά πολυτελείας καφενεία Καφέ-Σαντάν όπου ακόμη και μικροί θίασοι παρουσίαζαν πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα.
Τελικά τα Καφέ Αμάν έπαψαν να υφίστανται μετά από ειδική απαγορευτική διάταξη του καθεστώτος του Μεταξά το 1937 με την οποία και απαγορεύθηκαν οι αμανέδες, σε δημόσιους χώρους σε όλη την ελληνική επικράτεια θεωρούμενοι (εσφαλμένα) ως καθαρό τουρκικό είδος.
Ένα από τα ωραία χαρακτηριστικά λαϊκά τραγούδια που αναφέρονται στα Καφέ αμάν είναι και οι στίχοι του ακόλουθου τραγουδιού που πρωτακούσθηκε στην Αμερική για κάποιον πλούσιο πλέον μετανάστη σε στοίχους και μουσική του Δημοσθένη Ζάττα με έντονη μίξη δημοτικού τραγουδιού σε ανατολίτικο μοτίβο και που φέρεται να πρωτοτραγούδησε ο Γιάννης Ιωαννίδης:
Ήμουνα μόρτης μια φορά λεβέντης της Αθήνας
Με λέγανε παλικαρά μα ψόφαγα της πείνας.
....................................................
Μα τώρα πού΄χω τον παρά και είμαι μεγαλείο
Βουτάω σ΄ όλες μια χαρά, είμαι ερωτοπωλείο.
Σαν μπαίνω στο καφέ-αμάν τα μάτια σαν σηκώνω
Δεν ξέρω αν «γιου-αρ ντεστάντ», κάθε καρδιά πληγώνω
Πηγή: Βικιπαίδεια
Κώστας Φέρρης (σκηνοθέτης)
Ο Κώστας Φέρρης γεννήθηκε στις 18 Απριλίου 1935 στο Κάιρο της Αιγύπτου. Είναι Έλληνας και η οικογένεια του έχει Κυπριακές και Λιβανέζικες (από την οικογένεια Λαχούντ) καταβολές. Η παιδεία του ήταν προσανατολισμένη στο διεθνή ορίζοντα, αλλά βασισμένη στις Ελληνικές ρίζες του.
Απ' το 1957 εγκαθίσταται στην Ελλάδα. Δουλεύει ως βοηθός σκηνοθέτης σε περισσότερες από 60 ταινίες μυθοπλασίας. Συνεργάζεται, ανάμεσα σε άλλους με τους: Μιχάλη Κακογιάννη, Νίκο Κούνδουρο, Τάκη Κανελλόπουλο, Γρηγόρη Γρηγορίου, Andrew Marton, James Neilson, Robert Aldrich, Edouard Molinaro, Richard Sarafian, Laszlo Benedeck, Richard Wilson, Pierre Kast, Jean-Daniel Pollet κ.ά.
Εντάσσεται στην ομάδα έρευνας για το ρεμπέτικο τραγούδι, και συγχρόνως δημιουργείται, με δική του κυρίως πρωτοβουλία, η Ομάδα για την ανανέωση του Ελληνικού Κινηματογράφου. Ίσαμε το 1967, σκηνοθετεί την πρώτη του ταινία μικρού μήκους (1961), ανώνυμα την ταινία «Ένας Ντελικανής» (1963), που υπογράφει ο συγγραφέας Μανώλης Σκουλούδης, και την πρώτη (με την υπογραφή του) ταινία μεγάλου μήκους, «Μερικές το προτιμούν χακί» (1965).
Πριν, αλλά και κατά τη διάρκεια της εξορίας του στο Παρίσι (1967-1973), συνεργάζεται στενά με το Γάλλο σκηνοθέτη (και φίλο του από το 1962) Jean-Daniel Pollet. Μαζί του συμμετέχει ενεργά στο κίνημα του Μάη του 1968. Σ' αυτό το χρονικό διάστημα γνωρίζεται επίσης με τους Volker Schloendorf, Werner Hertzog, Barbet Schroeder, Nicholas Ray, Samuel Fuller, Ruy Guerra, Anatole και Pascale Dauman και άλλους. Το σενάριο μιας ταινίας, μία όπερα και ένα ροκ-ορατόριο σφραγίζουν την Παρισινή του περίοδο.
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, το 1973, σκηνοθετεί εννέα τηλεοπτικές σειρές, συνολικής διάρκειας περίπου 120 ωρών, για την Ελληνική τηλεόραση, αλλά και περισσότερες από 80 ώρες μουσικών προγραμμάτων, ντοκιμαντέρ, εκπαιδευτικών και ερευνητικών ταινιών.
Χαρακτηριστικές είναι οι σκληρές πολεμικές σκηνοθετών-κριτικών, στις οποίες ο Φέρρης πρωτοστατεί από το 1974 ως το 1990.
Σκηνοθέτης και σεναριογράφος, κινηματογράφου, τηλεοράσεως, θεάτρου, πολυμέσων και άλλων θεαμάτων, θεατρικός συγγραφέας, λιμπρετίστας, στιχουργός, θεωρητικός του οπτικοακουστικού, παραγωγός ταινιών και μουσικών έργων, μοντέρ και ενίοτε ηθοποιός ή... τραγουδιστής, κατά καιρούς δημοσιογράφος, εκδότης, τηλεοπτικός παρουσιαστής και δάσκαλος σκηνοθεσίας, με τρία διεθνή βραβεία και περισσότερα από 30 εθνικά, μέλος της Ακαδημίας Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, ο Κώστας Φέρρης αν μη τι άλλο, είναι ο πλέον πολυπράγμων, αναγεννησιακός καλλιτέχνης-δημιουργός της Ευρώπης. Μιλά πέντε γλώσσες (Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά, Αραβικά, Ελληνικά).
Σπουδές:
*Αμπέτειος Σχολή (Κάϊρο)
*Δραματική Σχολή Τάκη Τσάκωνα (Κάϊρο)
*Ανωτέρα Σχολή Κινηματογράφου (Αθήνα)
*Stage Audiovisuel, Nouvelles Technologies. Nanterre (Jean Rouch, Παρίσι)
*Religions de l’ Est. E.P.H.E., Sorbonne (Παρίσι)
1. ΜΥΘΟΠΛΑΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
«Τα ματόκλαδά σου λάμπουν», 1961, μικρού μήκους
«Ένας Ντελικανής», 1962 (στους τίτλους αναφέρεται ως «τεχνικός σύμβουλος σκηνοθεσίας»)
«Μερικές το προτιμούν χακί», 1965
«Η Φόνισσα», 1974
«Προμηθέας σε δεύτερο πρόσωπο», 1975
«Δυο φεγγάρια τον Αύγουστο», 1978
«Ρεμπέτικο», 1983
«Oh Babylon», 1988
2. ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΑ ΣΗΡΙΑΛ
«Οι Έμποροι των Εθνών», 52 επεισόδια, ΕΡΤ, 1973-1974
«Μενεξεδένια Πολιτεία», 30 επεισόδια, ΕΡΤ, 1975
«Η Ωραία Ελένη των γαϊδάρων», 26 επεισόδια, ΕΡΤ, 1976
«Έρωτας και επανάσταση», 6 επεισόδια, ΕΡΤ, 1978
«Έγκλημα στο Ψυχικό», 20 επεισόδια, ΕΡΤ, 1979
«Οικογένεια Ζαρντή», 14 επεισόδια, ΕΡΤ, 1982
«Απόδραση», 13 επεισόδια, ΕΡΤ, 1985
«Ρεμπέτικο» η μίνι σειρά, 4 επεισόδια, ΕΡΤ, 1985
«Καίτη Γκρέϋ: Η ζωή μου» (Σαν παραμύθι), 280 λεπτά, ανέκδοτο
3. ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΚΑΙ ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΕΣ ΣΕΙΡΕΣ
«Η Συνέλευση των ζώων», μουσικό παραμύθι σε video art, 30 λεπτά, ΕΡΤ 1982
«Κοινής αποδοχής», μουσική-θεατρική σειρά 13 επεισόδια, ΕΡΤ 1989
«Έλα στο φως», σε συνεργασία με τον Μίνω Βολανάκη, μουσική-θεατρική σειρά, 13 επεισόδια, ΕΡΤ 1990
«Απόψε στου Θωμά», μουσική σειρά, 13 επεισόδια, ΕΡΤ 1990
Διακρίσεις και Συμμετοχές:
*Αργυρή Άρκτος φεστιβάλ Βερολίνου, «Ρεμπέτικο», 1984
*Ειδικό Βραβείο Επιτροπής, φεστιβάλ Βαλέντσια, «Ρεμπέτικο», 1984
*Μεγάλο Βραβείο φεστιβάλ Αλεξανδρείας, «Ρεμπέτικο», 1985
*1Π Δημοφιλέστερη Διεθνώς Ελληνική Ταινία, «Ρεμπέτικο», IMDΒ 2000
*35 Βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (για 5 από τις ταινίες του)
*Μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου
*Πρόεδρος Κριτικής Επιτροπής, φεστιβάλ Βαλκανικού Κινηματογράφου, 1981
*Πρόεδρος Κριτικής Επιτροπής, Διεθνές Φεστιβάλ Αλεξανδρείας, 1996
*Μέλος Κριτικής Επιτροπής, Διεθνές φεστιβάλ Καΐρου, 2002
*Μέλος του Συμβουλίου του European Script Fund, 1996-1997 (Λονδίνο)
*Μέλος του Δ.Σ. της Εταιρίας Ελλήνων Σκηνοθετών (επανειλημμένα)
*Μέλος της Εταιρίας Ελλήνων θεατρικών Συγγραφέων
*Μέλος της Γαλλικής Εταιρίας θεατρικών Συγγραφέων (S.A.C.D.)
*Εκπρόσωπος της Ελλάδας στη FERA (Ομοσπονδία Ευρωπαίων Σκηνοθετών)
*Εισηγητής στο Ευρωκοινοβούλιο, 1996, για την Παιδεία του Οπτικοακουστικού Λόγου.
Πηγή: www.shortfromthepast.gr
Η Θέσια Παναγιώτου είναι η σύζυγος του Κώστα Φέρρη και κατάγεται από την Λευκωσία.
Ειδική Μουσική Παραγωγός της ΕΡΑ 3, με κλασσικές πλέον ραδιοφωνικές σειρές στο ενεργητικό της, όπως: «Απόψε στου Θωμά» (τηλεοπτική σειρά του Κ. Φέρρη), «Ονείρου Ελλάς», «Νυχτερινή Πτήση», «Τα Ρ της μουσικής» (Ρίζες, Ροκ, Ρέγκε, Ρεμπέτικο), «Ρεμπέτικη Καληνυχτιά», «Προ Πενταγράμμου», "Ανατολικά της Εδέμ" (Οριανταλισμός) κ.ά. Φανταστική, επίσης, η διασκευή της πάνω στο αριστούργημα του Χατζηχρήστου για τις ανάγκες της ταινίας «Καΐξής», όπου πρωταγωνιστούσε η Κ. Μουτσάτσου.
Στη δισκογραφία της πρέπει να προσθέσουμε τα CD με συνθέσεις της: «Απόδραση»,
«Ω Βαβυλών», «Ηλέκτρα και άλλα εγκλήματα», «Ρεμπέτικο Μυστήριο» και τα soundtrack ταινιών: «Ηλέκτρα» του Τζάϋ Ρασκίν και «Ρόζα σ' αγαπώ» της Ουσούλ Οζγκεντούρκ.
Βραβείο καλύτερης κινηματογραφικής μουσικής (Ω Βαβυλών, Θεσαλονίκη 1998)
Βραβείο καλύτερης κινηματογραφικής μουσικής (Ρόζα, σ' αγαπώ, 1990 Φεστιβάλ Άγκυρας).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου