Του Πάνου Πέτρου Έ να απεργιακό τσουνάμι στην Κίνα έφερε στην επιφάνεια τις βαθιές αλλαγές που συμβαίνουν στη χώρα και έδειξε τη δυναμική για ακόμα μεγαλύτερες κοινωνικές ανατροπές.
Στις 21 Μάη, 2.000 εργάτες στη μονάδα της Χόντα, στο Φοσάν, ξεκίνησαν απεργία, απαιτώντας αυξήσεις 40% (800 γιουάν) στους μισθούς. Μέσα σε μια βδομάδα, σταματώντας τη δουλειά σε ένα εργοστάσιο παραγωγή κομματιών, κατάφεραν να ...
νεκρώσουν την παραγωγή και στις 4 μονάδες παραγωγής αυτοκινήτων της Χόντα στην Κίνα. Σε συνθήκες όπου κάθε ανεξάρτητη οργάνωση είναι παράνομη, έχοντας να αντιμετωπίσουν τις απειλές των κρατικών «συνδικαλιστών» και τη βία των μπράβων, που επιστράτευσε η εργοδοσία, κατάφεραν να οδηγήσουν τη διοίκηση σε διαπραγματεύσεις. Η διοίκηση τελικά δέχτηκε να δώσει αυξήσεις 500 γιουάν. Η πρόταση (παρά τις ενστάσεις αρκετών που ήθελαν να συνεχίσουν μέχρι να κερδήσουν 800 γουάν) έγινε δεκτή. Μια σειρά άλλα αιτήματα –με βασικότερο το δικαίωμα στην εκλογή δικών τους συνδικαλιστικών εκπροσώπων στη θέση των διορισμένων από το κράτος– η Χόντα ζήτησε 2 μήνες περιθώριο για να τα εξετάσει. Οι εργαζόμενοι δέχτηκαν την «εκεχειρία», αλλά περιμένουν να ικανοποιηθούν τα περισσότερα από τα αιτήματά τους.
Αυτή η απεργία άλλαξε το σκηνικό σε ολόκληρη τη χώρα και οδήγησε στο μεγαλύτερο ξέσπασμα εργατικών αγώνων μετά το 2002. Τότε, οι εργάτες στις βαριές βιομηχανίες έδωσαν μάχη να υπερασπιστούν τις θέσεις εργασίας και τις συντάξεις τους, όταν οι πρώην κρατικές βιομηχανίες ιδιωτικοποιούνταν ή συρρικνώνονταν, χωρίς να τα καταφέρουν. Η απεργία στη Χόντα σηματοδότησε ένα νέο κύμα αγώνων. Δεν ήταν αμυντική, αλλά επιθετική απεργία. Οι απεργοί εξέλεξαν δική τους επιτροπή στο εργοστάσιο και διεκδίκησαν μαζί με τις αυξήσεις συνδικαλιστικά δικαιώματα. Ο Τέρι Γου, ο δισεκατομμυριούχος ιδιοκτήτης του τεχνολογικού κολοσσού Foxconn, σχολίασε την απεργία της Χόντα, πριν ακόμα ξεσπάσει το απεργιακό κύμα: «Είναι πλημμύρα. Δεν μπορούμε πια να στηριζόμαστε στη φτηνή εργασία της Κίνας». Η Foxconn μαζί με άλλες βιομηχανίες, ιδιαίτερα στην περιοχή Φοσάν, ανακοίνωσαν γενναίες αυξήσεις ως προληπτικό μέτρο για να αποτρέψουν ενδεχόμενες απεργίες. Αλλά τελικά δεν τα κατάφεραν.
Λίγες μέρες μετά, οι εργαζόμενοι σε άλλες δύο μονάδες της Χόντα κατέβηκαν σε απεργία με την ίδια τακτική και τα ίδια αιτήματα με των συναδέλφων τους στο Φοσάν. Τις επόμενες μέρες, το απεργιακό κύμα πήρε πρωτοφανείς διαστάσεις. Οι απεργίες έχουν εξαπλωθεί σε τουλάχιστον 5 επαρχίες της Κίνας και έχουν χτυπήσει την αυτοκινητοβιομηχανία, τα ηλεκτρονικά είδη, τα ελαστικά, τα αθλητικά είδη, τα υποδήματα, τη βαριά βιομηχανία. Ο κατάλογος των εταιρειών και των εργοστασίων, που έχουν αντιμετωπίσει απεργίες, είναι πάρα πολύ μακρύς. Τα αιτήματα είναι παντού ίδια: αυξήσεις, καλύτερη πληρωμή των υπερωριών, λιγότερες ώρες δουλειάς. Και παντού οι δηλώσεις των απεργών συγκλίνουν σε ένα πράγμα: «Αν δεν είχαν νικήσει στη Χόντα, δεν θα οργανώναμε τόσο πετυχημένη απεργία». Οι Κινέζοι εργάτες έχουν μπει σε μια διαδικασία «συγκρίσεων» από εργοστάσιο σε εργοστάσιο, για να διαμορφώσουν αιτήματα και να απεργήσουν.
Πρόκειται για μια ριζική ανατροπή του σκηνικού που είχαμε συνηθίσει στην Κίνα εδώ και τουλάχιστον 20 χρόνια. Η κινεζική οικονομία ξεπέρασε την κρίση του 2008 και έχει μπει σε μια νέα φάση ανάπτυξης που καθοδηγείται από τα θηριώδη πακέτα κρατικών επενδύσεων σε υποδομές και κατασκευές σε όλη τη χώρα. Αυτό έχει σπάσει το «μονοπώλιο» των ανεπτυγμένων παραλιακών επαρχιών (Σαγκάη, Χονγκ-Κονγκ) στη βιομηχανία και δημιουργεί θέσεις εργασίας σε πόλεις γειτονικές με τις αγροτικές επαρχίες που παραδοσιακά τροφοδοτούσαν τα παράλια με μετανάστες εργάτες. Πλέον οι εργαζόμενοι έχουν περισσότερες επιλογές για να δουλέψουν και στις παραλιακές επαρχίες, αλλά και στην ενδοχώρα. Οι εξαγωγικές βιομηχανίες στα παράλια αντιμετωπίζουν ελλείψεις εργατικών χεριών και αναγκάζονται να προσφέρουν υψηλότερους μισθούς, ενώ στην ενδοχώρα δημιουργούνται διαρκώς νέες θέσεις εργασίας. Αυτό το οικονομικό σκηνικό δημιουργεί μια πιο «θαρραλέα» νέα γενιά (οι απεργοί είναι κατά κανόνα 18-25 χρόνων) μεταναστών εργατών, που διεκδικεί το μερίδιό της σε αυτή την ανάπτυξη. Οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» περιέγραψαν τις απεργίες ως «σύμπτωμα μιας αλλαγής στο συσχετισμό δυνάμεων».
Η δυναμική που αναπτύσσεται στην Κίνα έχει διεθνή σημασία. Η απεργία στη μονάδα της Χόντα στο Φοσάν, που «πάγωσε» την παραγωγή της εταιρείας σε όλη την Κίνα, στερώντας της τα ανταλλακτικά, είναι μια επίδειξη της τεράστιας δύναμης που έχουν οι εργάτες στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό και το πόσο ευάλωτες είναι στην απεργιακή δράση οι πολυεθνικές με τις σύνθετες αλυσίδες τροφοδοσίας και τις χρονικά ακριβείς μεθόδους παραγωγής και παράδοσης.
Οι αυξήσεις που διεκδικούν οι Κινέζοι εργάτες (αν και οι μισθοί τους παραμένουν πολύ πίσω ακόμα και από αναπτυσσόμενες χώρες όπως η Ν. Κορέα), δείχνουν ότι υπάρχει εργατική απάντηση στο κυνήγι της «ανταγωνιστικότητας», δηλαδή στην ξέφρενη παγκόσμια κούρσα του εργατικού κόστους προς τα κάτω, που θέλουν να επιβάλουν οι καπιταλιστές.
Ένας «κοιμώμενος γίγαντας» ξυπνάει.
Από dea.org.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου