Ο εξεγερμένος λαός επέβαλε τις ΠΡΟΩΡΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ. Δεν θα τους χαρίσουμε την επόμενη μέρα. ΤΕΛΟΣ!!! Στις 6 Μάη 2012 θα ψηφίσουμε ΣΥΡΙΖΑ!
Νίκη στο κίνημα των Πλατειών.
Νίκη στο κίνημα των Πλατειών.
Στις 6 Μάη η ελληνική κοινωνία δεν πρόκειται να βρεθεί μπροστά σε μια τυπική
και συνηθισμένη εκλογική εναλλαγή των αστικών κομμάτων στην εξουσία.
Δεν πρόκειται επίσης να βρεθεί όπως φαντάζονται ορισμένες δυνάμεις της
αριστεράς μπροστά σε διλήμματα καταγραφής πολιτικών συσχετισμών δύναμης μεταξύ
των δυνάμεων της ριζοσπαστικής,
αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής ή όπως
αλλιώς επιλέγει να οριοθετείται Αριστεράς.
Η ελληνική κοινωνία έχει συνειδητοποιήσει αυτά τα δύο χρόνια συνεχών
κοινωνικών αγώνων, συγκρούσεων, απεργιών, καταλήψεων, κινημάτων ανυπακοής,
λαϊκών συνελεύσεων βάσης, πως οι αγώνες της μπορούν να φέρουν αποτέλεσμα.
Το αποτέλεσμα όμως αυτό (και αυτό το έχει ήδη συνειδητοποιήσει ένα
συντριπτικά μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού), δεν μπορεί πλέον να είναι, όπως
σε κάποιες περιόδους της προηγούμενης φάσης συσσώρευσης, η μετατόπιση των
πολιτικών ελίτ σε περισσότερο «φιλολαϊκές θέσεις» κάτω από την πίεση των κοινωνικών
κινημάτων.
Συνειδητοποιήθηκε πλέον από πολύ πλατιά κοινωνικά στρώματα ότι,
στις σημερινές συνθήκες, οι διεθνείς και εγχώριες δυνάμεις του κεφαλαίου δεν
έχουν στην πρόθεσή τους να συνάψουν κανενός είδους «νέο κοινωνικό συμβόλαιο» με
το λαό. Αντίθετα χωρίς καμία αναστολή δηλώνουν ωμά και απειλητικά ώστε να
τσακίσουν κάθε ελπίδα στο λαό, πως δεν λογαριάζουν το πολιτικό κόστος από τις
επιλογές τους.
Ο ελληνικός λαός συνειδητοποιεί όλο και περισσότερο πως
απέναντι στην εφαρμογή του παγκόσμιου και πανευρωπαϊκού σχεδίου
«τριτοκοσμιοποίησης» του Ευρωπαϊκού Νότου και της αρπαγής του δημόσιου πλούτου και
των δημόσιων αγαθών των εξαναγκασμένων σε υπερχρέωση χωρών από την διεθνή
χρηματοπιστωτική χούντα και τα ντόπια πολιτικά και οικονομικά στελέχη της, το
αστικό πολιτικό προσωπικό δρά πλέον αποκλειστικά και μονομερώς υπέρ των διεθνών
και εγχώριων κατόχων του πλούτου. Συνεπώς, αποστοιχίζεται από τις κυρίαρχες
αστικές δυνάμεις, αποσυνδέει όλο και περισσότερο τη μοίρα του από τις αυταπάτες
που δημιούργησαν οι νόθες υποσχέσεις της προηγούμενης περιόδου, χειραφετείται,
τολμά να αγωνιστεί, παύει να φοβάται, εξεγείρεται.
Η εξεγερμένη ελληνική κοινωνία στις πλατείες όλης της χώρας
απαίτησε να πέσει η κυβέρνηση
Παπανδρέου, Αξίωσε ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΟΛΟΙ και το εννοούσε. Την ώρα που η οργανωμένη
αριστερά όλων των αποκλίσεων μουδιασμένη αναρωτιόταν κρυφά και φωναχτά «και ποιος
θα έρθει μετά» εννοώντας μάλλον πως η μόνη αρμοδία ( αυτή η ίδια) δεν ήταν
προετοιμασμένη να αναλάβει αυτή τη θέση (για την οποία εξάλλου και κανείς δεν
την κάλεσε).
Ο Παπανδρέου έπεσε. Πριν απ’ όλα κατέρρευσε η δυνατότητά του
να κυβερνήσει τον...