Με επιτυχία και ξεπερνώντας τις προσδοκίες των διοργανωτών σε συμμετοχή ολοκληρώθηκε ο πρώτος Περίπατος στον πύργο.
Κουπάκι, 23.05.10.
Το πρόγραμμα έλεγε ότι η εκκίνηση θα γίνει από την πλατεία στις 08:15. Όταν είχαν γίνει οι προετοιμασίες (άνοιγμα και σήμανση μονοπατιού, τοποθέτηση πινακίδων) έκανε ζέστη και υπολογίζαμε να ανέβουμε πριν ζεστάνει η μέρα. Για καλή μας τύχη όμως οι προηγούμενες μέρες ήταν βροχερές και με ...
λίγο κρύο.
Ιδανικές συνθήκες για περίπατο, ξεκινήσαμε λοιπόν κατά τις 09:00, διασχίσαμε το χωρίο και πήραμε το δασικό δρόμο για το Διάσελο. Η ομάδα αποτελείται από τριάντα δυο άτομα, όλο κέφι και ενθουσιασμό. Άνθρωποι χωρίς καταγωγή από το Κουπάκι, άλλοι με μικρή παρουσία έως τότε, μικρά παιδιά, όλοι όμως με νεανικό ενθουσιασμό γέμισαν με την παρουσία και τις φωνές τους την απεραντοσύνη του τοπίου.
Η φύση τον Μάη οργιάζει, όλα τα δέντρα με νέα φύλλα, χρώμα πράσινο φωτεινό, μυρωδιές της άνοιξης, χώμα βρεγμένο πατημένο, σκεπασμένο με ταπετσαρία από φύλλα ξερά – κάποιοι παρατήρησαν ότι είναι καλύτερα και από χαλί Περσικό.
Μια πρώτη μικρή στάση σε μια πηγή που παλιοί τη θυμούνταν, ήταν όμως θαμμένη από τα βάτα, την αποκάλυψαν ο Κώστας με το Βαγγέλη, μένει να προσπαθήσουμε να την ξαναλειτουργήσουμε, να ξαναβγάλει νεράκι γάργαρο. Φτάνει μόνο να μην την λιμπιστούν οι βάνδαλοι που κλέβουν τις πέτρες από τις δεσιές, και δούμε αργότερα τις πέτρες και τη γούρνα της σε καμιά μάντρα.
Πριν από το Διάσελο, πινακίδα μας κατευθύνει που πρέπει να πάμε για να πάρομε το μονοπάτι. Περπατάμε πλαγιά-πλαγιά, οι περισσότεροι μαγεμένοι από το θέαμα. Παντού υπάρχουν σημάδια σήμανσης, σωστά βαλμένα από το Γιώργο, τον Κώστα, το Βαγγέλη. Τα πλάγια αντηχούν από φωνές και γέλια – σίγουρα τα «σλάπια» θα κάνουν καιρό να ηρεμήσουν από τη φασαρία μας. Τόσοι άνθρωποι εκεί πάνω και με τόση φασαρία, δε θα χουν πάει πάνω από εβδομήντα χρόνια. Οι φωτογραφικές μηχανές έχουν «ανάψει», κάποιοι παίρνουν πόζες άλλοι τραβούν βίντεο, όλοι θέλουν να κρατήσουν την ανάμνηση όταν θα κατέβουν στην πόλη, σημαντικό είναι να τις δουν και αυτοί που δεν μπόρεσαν να είναι μαζί μας, πιο σημαντικό να τις δουν αυτοί που δεν μπορούσαν να είναι μαζί μας, που ήταν και είναι μακριά ή που η υγεία τους δεν επιτρέπει να ανέβουν στον Πύργο. Αυτοί θα δουν, θα χαρούν, θα θυμηθούν παλιούς περίπατους με αγαπημένα πρόσωπα σε αγαπημένα μέρη.
Η βλάστηση οργιάζει, πυκνό δάσος από κέδρους, βελανιδιές, μικρά ελατάκια, αγριόχορτα αλλά και βότανα χρήσιμα και θεραπευτικά για «πέτρες στα νεφρά», κάποιοι μαζεύουν και άλλα, λες να ναι και «βιαγκρόχορτο» – αυτό θα το πάμε δώρο, δεν είναι για μας, να και ένα όμορφο κόκκινο μανιτάρι!!!
Φτάνουμε και σε ένα ξέφωτο, απέναντι άλλα Ρουμελιώτικα χωριά και της Αιτωλοακαρνανίας. Μικρή στάση για ξεκούραση αλλά πιο πολύ για ενημέρωση από τον κο Γιαννακόπουλο για τις περιουσίες και τα τοπωνύμια του Κουπακιού.
Συνέχεια στην ανάβαση πάντα μέσα στο δάσος, δεξιά και αριστερά βλέπουμε λακκούβες (μπάνια) όπου τα αγριογούρουνα παίρνουν το μπανάκι τους χειμώνα-καλοκαίρι. Σε κάποιους κυνηγούς γυάλισε το ματάκι τους, πιθανόν να σκέφτηκαν ή να θυμήθηκαν την συνταγή της ιστοσελίδας μας για «αγριογούρουνο στιφάδο» - ας αλλάξουμε κουβέντα καλύτερα, περπατάμε τόση ώρα και ο περίπατος ανοίγει την όρεξη.
Νέα πινακίδα μας οδηγεί σε λίγο και στον Πύργο. Παλιά θα ήταν ξέφωτο, έχει και σημείο σήμανσης της γεωγραφικής υπηρεσίας στρατού, ο Γιώργος θυμήθηκε παιδί ήταν που κουβαλούσαν τα υλικά για να το φτιάξουν. Τώρα δέντρα περιορίζουν την ορατότητα, σε λίγο θα δασώσει και εδώ. Ο κος Γιαννακόπουλος πάντα έτοιμος, μας εξηγεί τι έκαναν εκεί παλιά και μας περιγράφει παραστατικότατα παιδικά παιχνίδια, που τάφτιαχναν με ξύλα, με πέτρες και ζωικά κομμάτια.
Από εκεί το μονοπάτι είναι κατηφορικό, πάντα ακολουθούμε τα σημάδια, το περιβάλλον είναι μαγευτικό, πυκνό δάσος βελανιδιάς με αρκετά έλατα που έχουν φυτρώσει στα πιο απίθανα σημεία. Ο Γιώργος θυμάται μια πηγή, που παιρναν νερό τα πάνω σπίτια του χωριού, τη βρήκαμε, είχαν φτιάξει τοιχίο με πέτρες, έχει υγρασία, αλλά θέλει καθάρισμα.
Τελειώνει το μονοπάτι, πάμε όμως και στο Αλωνάκι, παντοτινό σημείο συνάντησης των παιδιών και των νέων του χωριού. Εδώ ο σύλλογος έχει κάνει εγκαταστάσεις, πάγκους, κιόσκι, ψησταριά, μπαίνουν ιδέες για πάρτι και ξεφαντώματα.
Διψάσαμε όμως, ας πάμε στο Βαρκό για φρέσκο νεράκι. Εδώ η πηγή τρέχει με σταθερή μικρή ροή και θερμοκρασία όλο τα χρόνο. Ολο το χωριό παίρνει νερό από εδώ, καλέ τι φωνάζουν τα παιδάκια σκαρφαλωμένα στο πλατάνι; “ΕΛΑΤΕ ΣΤΟ ΚΟΥΠΑΚΙ!!!»
Κουραστήκατε? Αρχίζει το πολιτιστικό κομμάτι του περιπάτου αναψυχής, επίσκεψη στην όμορφη εκκλησία του Αη Γιώργη και βέβαια στο παλιό σχολειό που τώρα είναι λαογραφικό μουσείο. Ο Βαγγέλης ταλαιπωρήθηκε εδώ δυο Σαββατοκύριακα, καθάρισε, τοποθέτησε με σεβασμό και προσοχή παλιά χρηστικά αντικείμενα, θρανία, βιβλία, άμφια.
Τώρα θα ξεκινήσει το διασκεδαστικό – κοινωνικό κομμάτι του προγράμματος. Στον ξενώνα του χωριού θα στηθεί το γλέντι. Πρώτα όμως, έχουμε την ευκαιρία να προμηθευτούμε ένα δισκάκι με κινηματογραφικά πλάνα που τράβηξε το 1934 ο χωριανός μας ο Αποστόλου. Χάρη στον Λάκη, το υλικό σώθηκε και έφτασε στα χέρια του συλλόγου. Αυτός ο δίσκος δεν πρέπει να λείπει από κανένα σπίτι, θαυμασμό θα προκαλέσει από τον τρόπο ζωής στο χωριό πριν από 80 χρόνια, και πως μας κατάντησαν πόλεμοι, εμφύλιοι, ξενιτεμοί και «προγράμματα σταθεροποίησης».
Α, έχουμε και γλυκά κουταλιού, κερασάκι, σύκο, σταφύλι, ότι πρέπει γλυκάκι με δροσερό νερό (δεν πιστεύω να μας κόψει την όρεξη).
Ο Γιώργης και η Γιωργία ετοιμάζουν τα τραπέζια, σιγά-σιγά μαζευόμαστε μπόλικοι. Το κοντοσούβλι όνειρο-λουκουμάκι, σαλάτες, λουκάνικα, πατατούλες, εξαφανίζονταν αμέσως, τα σπρώχνει το κρασάκι.
Πολλοί έφυγαν μετά το φαγητό, συνέχισαν τον περίπατο, πήγαν άλλες βόλτες, πολλοί έμειναν και το γλέντι κορυφώθηκε… Τι φιγούρες, τι πιρουέτες είναι αυτές; Βλέπω να ανακαινίζεται ο ξενώνας.
Ευχάριστη διαπίστωση που σε κάνει πιο χαρούμενο και καταλαβαίνεις πόσο σημαντικά είναι κάποια γεγονότα, από το «ευχαριστώ» που ακούσαμε από κάποιους επαγγελματίες της περιοχής μας. Τα όμορφα χωριά μας πραγματικά ξαναέζησαν αυτό το τριήμερο, παρέες έμειναν σε ξενώνες, έφαγαν σε ταβέρνες και επισκέφτηκαν και άλλα χωριά. Αυτό είναι θαυμάσιο και σημαντικό για την περιοχή μας που είναι απομακρυσμένη και συνήθως άδεια. Νέοι επισκέπτες βλέπουν την ομορφιά του τόπου μας, αν περάσουν καλά θα φέρουνε και άλλους, να βλέπει ο κόσμος το καλό και το ωραίο.
Εμείς καλά περάσαμε, ελπίζω όλοι να πέρασαν καλά, χρήσιμο είναι να έχουμε κάποιες παρατηρήσεις για βελτίωση ή νέες ιδέες για άλλες εκδηλώσεις. Κάποιοι έχουν προτείνει ποδήλατα βουνού ή mountain bikes στα Koupakiotika, άλλοι τοξοβολία σε ξέφωτα, έχουμε και άλλα όμορφα μονοπάτια για σήμανση. Ορεξη έχουμε, τόπο ευλογημένο, ας οργανωθούμε βρε παιδιά.
Αντε, και στην άλλη βόλτα με καλό!!!
Από coupaki.gr
