Η καπετάνισσα Διαμάντω απο τον Θεοφάνη Λευκαδίτη

Ο πολυβραβευμένος λαογράφος Θεοφάνης Λευκαδίτης έδωσε τη χρονιά που μας πέρασε ένα βιβλίο που ξεφεύγει από τα κύρια λαογραφικά του θέματα όπως μας έχει συνηθίσει. Το καινούργιο βιβλίο αναφέρεται στην Οδύσσεια μιας αντάρτισσας (Καπετάνισσα Διαμαντώ) και το τραγικό της τέλος.
Το έργο αφορά την περίοδο της κατοχής και του εμφυλίου τότε που αναπτύχθηκε η διχόνοια η δολερή που έφτασε και σε εγκληματικές αδικίες και σε χάσμα αγεφύρωτο μεταξύ των Ελλήνων. Η πατρίδα μας απαιτεί από μας που έτυχε να επιζήσουμε να μην ξεχνάμε ποτέ να τιμούμε όπως πρέπει εκείνους που θυσιάστηκαν. Από εφημερίδα Κουκουβίτσα


Σύντομη περιγραφή

Ο πόλεμος δεν έχει νικητές, μόνο ηττημένους. Η αντάρτισσα Διαμάντω, που απέμεινε μόνη κι έρημη από την ξεκληρισμένη οικογένειά της, παρά τις αντιξοότητες και τις αλλεπάλληλες τραγωδίες της ζωής της, κατάφερε να επιζήσει. Ωστόσο, ...
η ζωή της έσφυζε από αδάμαστα πάθη, πολιτικές φυλακίσεις, δημόσιες ταπεινώσεις, Βία και σεξουαλική κακοποίηση. Μια και μοναδική φορά υπήρξε ευτυχισμένη. Παρόλ' αυτά, ένα τραγικό μυστικό από το παρελθόν θα επηρεάσει μοιραία και αναπόδραστα το μέλλον, τόσο το δικό της όσο και του μονάκριβου παιδιού της... Μια συγκλονιστική τραγωδία που εκτυλίχθηκε στα χρόνια του εμφύλιου σπαραγμού.

Λευκαδίτης, Θεοφάνης

Ο Θεοφάνης Λευκαδίτης γεννήθηκε στην Καλοσκοπή Φωκίδας το 1919. Από πολύ μικρός κατέβηκε στην Αθήνα κι άρχισε το δύσκολο αγώνα της ζωής. Στα 1940 στρατευμένος στο αλβανικό μέτωπο έγραφε ρεπορτάζ διανθισμένα με χιούμορ για τη νίλα των Ιταλών και τα έστελνε στις εφημερίδες και τα περιοδικά Αθηνών και Θεσσαλονίκης. Άπειρα άρθρα του, γλαφυρά κείμενα και ευθυμογραφήματαα εξακολουθούν να δημοσιεύονται σε έντυπα της επαρχίας καθώς και στις δυο εφημερίδες της Καλοσκοπής, Λαμίας και Αθηνών την "Κουκουβίτσα" στην οποία για αρκετά χρόνια υπήρξε αρχισυντάκτης της. Για τη σημαντική αυτή προσφορά του, του απονεμήθηκε από το Σύνδεσμο Καλοσκοπιτών τιμητική διάκριση. Λογοτεχνικό κείμενό του αναφερόμενο στην Εθν. Αντίσταση στους σκοπούς της και τα ιδεώδη της βραβεύτηκε σε διαγωνισμό που διενεργήθηκε στην Άμφισσα. Αναμνηστικό μετάλλιο, τιμής ένεκεν, του απονεμήθηκε από την πολιτεία δια την συμμετοχήν του στον Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα εναντίον των κατακτητών. Για την προσφορά του στη Λαογραφία βραβεύτηκε στις 15-6-2002 από το σύλλογο Ελλήνων Λογοτεχνών και στις 30-4-2004 από την Ακαδημία Αθηνών.


Γράφει η Ρούλα Δανιήλ στην Αθλητή

Θεοφάνης Λευκαδίτης
Ο Θεοφάνης Λευκαδίτης Γεννήθηκε στην Καλοσκοπή Φωκίδας το 1919.
Τελειώνοντας το δημοτικό σχολείο έφυγε από την Καλοσκοπή για την Αθήνα για να συνεχίσει τις σπουδές του ενώ παράλληλα δούλευε. Ο πόλεμος δεν τον άφησε να εκπληρώσει τις σπουδές του. Η φιλομάθειά του και το ανήσυχο πνεύμα του τον βοήθησαν να αρθρογραφεί από την εποχή που ήταν στο μέτωπο μέχρι σήμερα. Το λαογραφικό του έργο απέσπασε 3 βραβεία από την Ομοσπονδία Συλλόγων Παρνασσίδας, από το Σύλλογο Ελλήνων Λογοτεχνών και από την Ακαδημία Αθηνών.
Τώρα ετοιμάζει ένα βιβλίο με 1600 παροιμίες και λαϊκά γνωμικά.
Κυκλοφορούν:
ANΘΟΛΟΓΙΑ, 3115 Δημοτικών Παραδοσιακών Τραγουδιών από όλη την Ελλάδα και την Κύπρο σε 2 τόμους. Είναι χωρισμένα σε ενότητες, Αποκριάτικα, Κλέφτικα, Ιστορικά του
Γάμου, της Άνοιξης και του Λαζάρου, Κάλαντα, Μοιρολόγια κ.α.
Καπετάνισσα ΔΙΑΜΑΝΤΩ - Η οδύσσεια μιας αντάρτισσας και το τραγικό της τέλος με ιστορικά αλλά φανταστικά στοιχεία
Καλοσκοπή το Μπαλκόνι της Ρούμελης με λαογραφικά στοιχεία από τη ζωή, τα ήθη και τα έθιμα της Καλοσκοπής.

Αιολική ενέργεια για μας και όχι για τους κερδοσκόπους

Από την Συμπαράταξη Βοιωτών για το περιβάλλον.

Ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον άρθρο του Τέλη Τύμπα, αναφέρεται στην ιστορία των Ανεμογεννητριών και στην υποκατάσταση του αρχικού οικιακού- αγροτικού μοντέλου που κυριάρχησε μαζικά μέχρι το μεσοπόλεμο στην Αμερική από βιομηχανικά αιολικά πάρκα και ανεμογεννήτριες κολοσσιαίων διαστάσεων.

Η ύβρις της ανεμογεννήτριας 25/01/2009
Tου Τέλη ΤΥΜΠΑ

Από το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα μέχρι και το μεσοπόλεμο, στο πλαίσιο δηλαδή μιας ιστορίας που δεν προηγείται της εκβιομηχάνισης αλλά συνυπάρχει με αυτή, η χρήση μηχανικών διατάξεων αιολικής ενέργειας αυξήθηκε σε κάποια περιβάλλοντα εντυπωσιακά. Στην περίπτωση των ΗΠΑ, της χώρας που την εποχή αυτή προετοιμαζόταν για να ηγεμονεύσει τεχνολογικά σε όλο τον κόσμο, ο αριθμός των διατάξεων αυτών ξεπέρασε τα πέντε εκατομμύρια. Η άντληση νερού για να ποτίζονται τα γελάδια στις μεσοδυτικές πολιτείες χρωμάτισε στις ΗΠΑ την ιστορία ... της χρήσης μηχανικών αιολικών διατάξεων. Κάποιες άλλες χρήσεις αιολικών διατάξεων συνδυάστηκαν αμεσότατα με τη βιομηχανική τεχνολογία, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τις μηχανικές αιολικές διατάξεις για την ανύψωση νερού σε δεξαμενές τοποθετημένες δίπλα στη γραμμή του σιδηροδρόμου. Η ιστορία των χρήσεων αυτών ανατρέπει τη δημοφιλή θεώρηση των αιολικών διατάξεων ως αποκλειστικά προβιομηχανικών, παραδοσιακών και προκαπιταλιστικών. Η αιολική ενέργεια έχει ένα σημαντικό παρελθόν και στο εσωτερικό του ιστορικού καπιταλισμού, η ιστορία της δεν εξαντλείται στην ιστοριογραφία των προβιομηχανικών-παραδοσιακών τεχνικών.

Για τις ανάγκες πάντως της διαμόρφωσης τεχνολογικής πολιτικής στη σημερινή συγκυρία, την πιο άμεσα χρήσιμη ιστορία της αιολικής ενέργειας την παρέχει ένα κεφάλαιο διαφορετικό από την ιστορία της αιολικής ενέργειας του μεσοπολέμου. Για να μείνουμε στην παραδειγματική περίπτωση των ΗΠΑ, πιο εντυπωσιακό και από τα πέντε εκατομμύρια των μηχανικών αιολικών διατάξεων είναι κατά τη γνώμη μου το μισό εκατομμύριο ηλεκτρο-μηχανικών αιολικών διατάξεων (ανεμογεννήτριες) που χρησιμοποιήθηκαν στο μεσοπόλεμο σε αγροκτήματα των ΗΠΑ, για να φωτίσει η λάμπα αλλά και για να παίξει το ραδιόφωνο.

Το μηχανικό μέρος της αιολικής διάταξης, από τη φτερωτή (συλλογή ενέργειας) μέχρι τον κυβερνήτη (ρύθμιση της διάταξης), προσαρμόσθηκε στην περίπτωση αυτή στην ηλεκτρική χρήση, ενώ αναπτύχθηκε κατάλληλα και το ηλεκτρικό μέρος, με την ανάπτυξη ειδικών ηλεκτρικών συσσωρευτών (μπαταρίες). Στα επιδέξια χέρια κάποιων αγροτόπαιδων, η φτερωτή αντικαταστάθηκε από τη νέα (τότε) τεχνολογία της έλικας. Ένα τέτοιο αγροτόπαιδο, ο Marcelus Jacobs, ίδρυσε μια εταιρεία που κατασκεύασε και πούλησε χιλιάδες τέτοιες μεσοπολεμικές ανεμογεννήτριες. Ο στρατός εγκατέστησε και μετά ξέχασε μία από αυτές σε πολικά περιβάλλοντα. Χρόνια μετά, την βρήκαν να λειτουργεί χωρίς πρόβλημα. Το ίδιο και μία που εγκαταστάθηκε στην Αφρική.

Η ιστορία της χρήσης αξιοσημείωτα βιώσιμων τεχνικά ανεμογεννητριών έχει επομένως ένα βαθύτερο παρελθόν απ' ότι συνήθως υποτίθεται. Το παρελθόν αυτό δεν ξεκινάει με την ενεργειακή κρίση της δεκαετίας του 1970 και δεν σχετίζεται με τις απόπειρες να κατασκευασθούν γιγαντιαίες ανεμογεννήτριες για να τροφοδοτήσουν ένα μακρύ δίκτυο μεταφοράς. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι το παρελθόν των ανεμογεννητριών τύπου Jacobs αντιπαρατίθεται στο μέλλον αυτού που ονομάζεται αιολικά πάρκα (συστοιχίες ανεμογεννητριών). Οι βιώσιμες ανεμογεννήτριες του μεσοπολέμου ήταν αυτόνομες μονάδες. Δεν χρειάζονταν δίκτυο μεταφοράς και υψηλή τάση. Ο ατομικός ιδιοκτήτης τους (και όχι κάποιος μισθωτός εργαζόμενος από την εργασία του οποίου παράγονταν υπεραξία) ήταν και ο χρήστης τους (στην Ευρώπη υπήρχαν και περιπτώσεις κοινοτικής χρήσης). Ήταν αυτός που τις συντηρούσε, με ελάχιστο κόστος. Το αρχικό τους κόστος δεν ήταν ακριβώς ευκαταφρόνητο (κατά μέσο όρο κόστιζαν όσο και ένα μέσο αυτοκίνητο), αλλά ακόμη κι αυτό δεν εμπόδισε να στηθεί μισό εκατομμύριο από αυτές, και μάλιστα κυρίως από αγρότες με περιορισμένους πόρους. Χωρίς φυσικά να παρέχονται επιδοτήσεις, όπως αυτές που δίνονται στο κεφάλαιο που υποστηρίζει τα αιολικά πάρκα.

Αντίθετα, η γενναία επιδότηση του κευνσιανού-ρουσβελτιανού κράτους του ύστερου μεσοπολέμου στον ηλεκτρισμό της μακράς μεταφοράς ενέργειας, τον ηλεκτρισμό της μεγάλης κλίμακας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, επιδίωξε και κατάφερε τελικά να τις ξεριζώσει, υποχρεώνοντας τους αγρότες να υπαχθούν στο ηλεκτρικό δίκτυο, ενσωματώνοντάς τους (όχι χωρίς αντίσταση) ακόμη περισσότερο στον κεφαλαιοκρατικό τρόπο παραγωγής ενέργειας. Η ιστορία του εξηλεκτρισμού, όπως έχει παγιωθεί μετά την έκδοση του διάσημου Networks of Power του Thomas Hughes (το 1983), υποθέτει μια ορθολογική-εξελικτική πορεία προς την τεχνικά υπέρτερη (υποτίθεται) τεχνολογία των μακρών δικτύων μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Στην αφήγηση αυτή δε θα μπορούσε να χωρέσει η ιστορία του μισού εκατομμυρίου των μεσοπολεμικών ανεμογεννητριών, καθώς αυτές εκπροσωπούσαν το ακριβώς αντίθετο, την πλήρη απεξάρτηση από κάθε δίκτυο μεταφοράς ενέργειας

Μ' άλλα λόγια, η ιστορία των χρήσεων ανεμογεννητριών σαν και του Jacobs αντιπαρατίθεται στις δημοφιλείς εξελικτικές υποθέσεις για την ιστορία της τεχνολογίας. Η ιστορία του καπιταλισμού σημαδεύεται και στην περίπτωση της ιστορίας της ενεργειακής τεχνολογίας από τον ανταγωνισμό τεχνολογικών εκδοχών, οι οποίες ευνοούσαν διαφορετικούς (και πολύ συχνά αντιπαραθετικούς) προσανατολισμούς ως προς την οργάνωση του κοινωνικού. Ότι επικράτησε τεχνικά και κοινωνικά δεν ήταν υποχρεωτικά το καλύτερο. Κάθε συγκριτική αποτίμηση τεχνικών θα πρέπει να λάβει υπόψη την αποφασιστική παρέμβαση του κράτους υπέρ μιας συγκεκριμένης εκδοχής εξηλεκτρισμού (τις τεράστιες μεσοπολεμικές μονάδες παραγωγής, με βάση την προβληματικότατη, όπως αποδείχθηκε, περιβαλλοντικά επιλογή των τεράστιων φραγμάτων) έναντι μιας άλλης (μικρές αυτόνομες ανεμογεννήτριες).

Η ιστοριογραφία της αιολικής ενέργειας αγνοεί την ιστορία των μεσοπολεμικών ανεμογεννητριών, καθώς περιορίζεται σε παραδοσιακές αιολικές διατάξεις ή σε κάποια εντυπωσιακά (αλλά παταγωδώς αποτυχημένα) μεταπολεμικά πειράματα για κολοσσιαίες ανεμογεννήτριες. Σημειώνω, με την ευκαιρία, ότι η Δανία, μια χώρα που συντήρησε καθ' όλη τη διάρκεια του εικοστού αιώνα μια παράδοση ανεμογεννητριών κλίμακας ενός σπιτιού ή μιας μικρής κοινότητας, βρέθηκε τελικά πιο προετοιμασμένη από τις ΗΠΑ, από τη χώρα δηλαδή που ηγήθηκε μεταπολεμικά σε πειράματα με τεράστιες ανεμογεννήτριες. Ως αποτέλεσμα, η αγορά ανεμογεννητριών του 1980 και του 1990, ακόμη και στην Καλιφόρνια, πλημμύρισε από δανέζικες ανεμογεννήτριες.

Τo Networks of Power του Hughes βρίσκεται στη βιβλιοθήκη κάθε ιστορικού της τεχνολογίας. Αντίθετα, για να καταφέρει κάποιος να διαβάσει κάτι στοιχειωδώς ενημερωτικό για την ιστορία των ανεμογεννητριών του μεσοπολέμου θα ταλαιπωρηθεί αρκετά. Πολύ χαρακτηριστικά, το πιο γνωστό βιβλίο για την ιστορία της αιολικής ενέργειας, αυτό του Richard Hills (Power from the Wind, εκδόθηκε το 1994), αναφέρει κάποια ελάχιστα και καθόλου διαφωτιστικά για το θέμα, σε μισή σελίδα. Μόνο στο (συγκριτικά άγνωστο) Wind Energy in America του Robert Righter (εκδόθηκε το 1996), ενός ειδικού στην τοπική και περιβαλλοντική ιστορία, υπάρχει ένα ολόκληρο σχετικό κεφάλαιο, από την ανάγνωση του οποίου μπορεί να κατανοηθεί επαρκώς το εύρος της χρήσης των μεσοπολεμικών ανεμογεννητριών. Για τη δανική ιστορία της συνέχειας στον επιτυχή πειραματισμό σε μικρότερη συγκριτικά κλίμακα, όπως αυτή αντιπαραβάλλεται στα μεταπολεμικά αποτυχημένα πειράματα με τεράστιες ανεμογεννήτριες, υπάρχει ευτυχώς το βιβλίο Die Geschichte der Windenergienutzung 1890-1990 του καλού ευρωπαίου συναδέλφου Matthias Heymann (εκδόθηκε το 1995). Για να εξηγήσει τι πήγαινε στραβά με τα πειράματα αυτά, για να ερμηνεύσει δηλαδή γιατί οι τεράστιες πειραματικές ανεμογεννήτριες τσακίζονταν με πάταγο, ο Heymann αναφέρεται σε αυτές ως παράδειγμα «ύβρεως» έναντι της κλίμακας της φύσης.

Η ανάγνωση των κειμένων των Righter και Heymann αναδεικνύει νομίζω μια χρησιμότατη παρατήρηση. Την διατυπώνω σε λεξιλόγιο οικείο στις αναγνώστριες και τους αναγνώστες της Αυγής. Aυτό που προκύπτει ως κρίσιμη κατά τη γνώμη μου διαφορά, καθοριστική για τον ορισμό μιας αιολικής διάταξης ως ανανεώσιμης, έχει να κάνει με την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής της αιολικής αυτής διάταξης. Με κριτήριο την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής ενέργειας, τα σημερινά αιολικά πάρκα ανεμογεννητριών και οι μεσοπολεμικές ανεμογεννήτριες εκπροσωπούν κάτι το διαφορετικό, αν όχι το ακριβώς αντίθετο. Αυτή η διαφορά αποτυπώνεται στην ανάγκη για μακρύ δίκτυο μεταφοράς υψηλής τάσης στην περίπτωση του αιολικού πάρκου. Τεχνικά, αποτυπώνεται και ως η διαφορά μεταξύ του συνεχούς ρεύματος χαμηλής τάσης του κυκλώματος των αυτόνομων μεσοπολεμικών ανεμογεννητριών και του εναλλασόμενου ρεύματος υψηλής τάσης του δικτύου μεταφοράς των αιολικών πάρκων. Λίγα μέτρα κυκλώματος το πρώτο, χιλιόμετρα επί χιλιομέτρων το δεύτερο: αυτό σημαίνει κολώνες και ξεχέρσωμα, καρκινογόνα ακτινοβολία και αρκετά επιπλέον προβλήματα στη δεύτερη περίπτωση.

Από αυτή τη διαφορά πρέπει να ξεκινήσουμε για να καταλάβουμε γιατί η αισθητική της μεσοπολεμικής ανεμογεννήτριας πρόσθετε και ήταν καλοδεχούμενη (ήταν χαρά και τιμή να ποζάρεις με φόντο μια αυτόνομη ανεμογεννήτρια) ενώ κανείς δε θέλει στην περιοχή του τα αιολικά πάρκα (αρκετοί όμως αγοράζουν αντίκες μεσοπολεμικές ανεμογεννήτριες για τη διακόσμηση της αυλής τους). Τα αιολικά πάρκα, όπως κάθε βιομηχανική εγκατάσταση, μολύνουν αισθητικά αλλά και ηχητικά. Ο ρυθμικός ήχος της μεσοπολεμικής ανεμογεννήτριας δεν έχει σχέση με το θόρυβο που προκαλεί η συγκέντρωση ανεμογεννητριών σε πάρκα, δηλαδή η συγκέντρωση σε βιομηχανική διάταξη. Τα αιολικά πάρκα διώχνουν (όταν δεν σκοτώνουν τα πουλιά). Οι αυτόνομες μεσοπολεμικές ανεμογεννήτριες ήταν ευχάριστα πολύχρωμες και πολυποίκιλες. Τα αιολικά πάρκα και οι μακρές γραμμές μεταφοράς έχουν μια καταθλιπτική ομοιομορφία, τυπική κάθε αλυσίδας μαζικής παραγωγής του ανεπτυγμένου καπιταλισμού.

Δεν μπορεί οι αριστερές και οι αριστεροί να είμαστε με τον ηλεκτρισμό γενικά. Ο ηλεκτρισμός της μεσοπολεμικής ανεμογεννήτριας συγκρατούσε ανθρώπους στην επαρχία. Ο ηλεκτρισμός των υπερδικτύων μεταφοράς ενέργειας ενίσχυσε αντίθετα τελικά την απερημοποίηση του χωριού, την υπερδιόγκωση της πόλης. Η υπόσχεση του νεοεκλεγέντος Πρόεδρου των ΗΠΑ για προσανατολισμό στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ήταν κομβικό μέρος του προεκλογικού του προγράμματος. Απομένει να αποδειχθεί αν θα είναι, όπως γράφεται, ένας νέος Ρούσβελτ ή κάτι κάπως πιο κοντά σε αυτό που τόσο πολύ χρειάζεται η παγκόσμια κοινωνία και το περιβάλλον.

Δεν μπορεί ως αριστεροί και οικολόγοι να είμαστε γενικά και αόριστα με την αιολική ενέργεια, επειδή δεν πρέπει να είμαστε ούτε με τα αιολικά πάρκα (αλλά ούτε και με την τεράστια ανεμογεννήτρια, την ανεμογεννήτρια-ύβρι). Η ανανεώσιμη αιολική ενέργεια είναι κάτι ειδικό και συγκεκριμένο (ελπίζω στη φιλοξενία της Αυγής για να επιχειρηματολογήσω σε μελλοντικά σημειώματα, με βάση τη διαθέσιμη ιστοριογραφία, ότι ισχύει το ίδιο και για την ηλιακή ενέργεια, την ενέργεια από τα κύματα, τα βιοκαύσιμα, το υδρογόνο, κ.τ.λ.).

Η διαφορά που προκύπτει από την ανάγνωση της ιστορίας του μισού εκατομμυρίου των μεσοπολεμικών ανεμογεννητριών πρέπει κατά τη γνώμη μου να αποτελέσει την αφετηρία για έναν αριστερό-οικολογικό ορισμό της ανανεώσιμης ενέργειας, αλλά και για μια τεχνολογική πολιτική που θα τον υπηρετεί. Εξυπακούεται ότι η πολιτική αυτή δεν μπορεί παρά να συνδυάζεται με την προσπάθεια αντιστροφής της καρκινώδους ανάπτυξης της πόλης. Μια πόλη πέντε εκατομμυρίων όπως η Αθήνα, η οποία συγκεντρώνει το μισό του πληθυσμού μιας χώρας, είναι προφανώς συμβατή μόνο με πλήθος αιολικά πάρκα και ένα πυκνό και μακρύ ηλεκτρικό δίκτυο μεταφοράς ενέργειας που θα την ενώνει με αυτά, με πάρκα δηλαδή που θα ερημώνουν περισσότερο την υπόλοιπη Ελλάδα, από τη Σκύρο μέχρι τη Βοιωτία.

Έχουμε κάθε λόγο να είμαστε αντίθετες και αντίθετοι με τα βιομηχανικά αιολικά πάρκα και με τα απαραίτητα γι' αυτά δίκτυα μεταφοράς (κάποιων χιλιομέτρων αλλά και εθνικά), για τα οποία έχουν αρχίσει να γδέρνονται πανέμορφα βουνά σαν και τον βοιωτικό Ελικώνα. Από τη διαφορά ως προς την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, η οποία προκύπτει νομίζω φυσιολογικά ως κρίσιμη από την ανάγνωση της ιστοριογραφίας που ανέφερα, εξηγείται γιατί πρέπει να είμαστε στο πλευρό όσων αντιστέκονται, στη Βοιωτία και αλλού, στην υποθήκευση και του ανέμου στον κεφαλαιοκρατικό τρόπο παραγωγής ενέργειας. Βρίσκω επομένως πολύ φυσιολογικό και ελκυστικό το ότι η προοπτική για την αιολική ενέργεια που ενδιαφέρει την μαχητικότατη αριστερή-οικολογική Συμπαράταξη των Βοιωτών για το Περιβάλλον δεν είναι η ίδια με αυτή που προωθεί το ενεργειακό κεφάλαιο (μέρος του οποίου ενισχύει και θεσμούς που είναι γενικά και αόριστα υπέρ των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας) και οι κρατικοί μηχανισμοί (Υπουργείο Ανάπτυξης, Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας, κ.τλ.). Η (υπέρ του δημοσίου και κατά του ιδιωτικού) κρατική τεχνολογική πολιτική που ενδιαφέρει την αριστερά δεν μπορεί να είναι υπέρ ενός κράτους που υποστηρίζει τα αιολικά πάρκα, με οικονομικούς αλλά και κατασταλτικούς μηχανισμούς. Αλλά και δεν μπορεί να αναπαράγουν και τα δικά μας έντυπα την προβολή των αιολικών πάρκων, όπως κάνουν οι αστικοί ιδεολογικοί μηχανισμοί, οι οποίο έχουν μάλιστα ήδη αρχίσει την επιχείρηση γελοιοποίησης των αγώνων όσων κινητοποιούνται ενάντια σε αυτά (βλέπε χλευαστικά πρόσφατα άρθρα σε ελληνικές εφημερίδες που ηγεμονεύουν από άποψη κυκλοφορίας).

Μια άλλη αιολική ενέργεια είναι (τεχνικά-οικονομικά, πολιτικά και ιδεολογικά) εφικτή - το αποδεικνύει η ιστορία του μισού εκατομμυρίου των αυτόνομων μεσοπολεμικών ανεμογεννητριών.

Ο Τέλης Τύμπας διδάσκει Ιστορία της Τεχνολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών

Αθλητικές αναμετρήσεις της Κυριακής

Στην έδρα τους παίζουν και ο Αστέρας Ιτέας και ο Φωκικός αυτήν την Κυριακή

Τα ματς είναι Αστέρας Ιτέας - Τύρναβος 2005
και Φωκικός - Νίκη Βόλου
Τα ματς ξεκινάνε στις 3 αν θέλετε όμως μέχρι τότε μπορείτε να προπονηθείτε.

FOOT 2008 (REMI GAILLARD)
Ανέβηκε από nqtv

Ο Αστέρας έχασε με 3-0 από τον Τύρναβο που έδειξε μέσα στο γήπεδο γιατί είναι η πρώτη σε βαθμολογία ομάδα στον όμιλό της. Εκτός από τα 3 γκολ είχε και δοκάρι μετά το 3-0.
Η ομάδα του Τυρνάβου έδειξε να ξέρει τι θέλει μέσα στο γήπεδο και να το παίρνει σχετικά εύκολα.
Σε όλη την διάρκεια του αγώνα ο Αστέρας είχε την κατοχή της μπάλας αλλά χωρίς να απειλήσει ουσιαστικά την αντίπαλη εστία. Τα γκολ τα δέχθηκε από τρεις αντεπιθέσεις του Τυρνάβου.
Η διαιτησία ήταν εκνευριστική ενάντια στον Αστέρα και φόρτωσε με κάρτες την ομάδα, αλλά δεν καθόρισε σε καμία περίπτωση την πορεία του αγώνα.

Θέσεις εργασίας στα ΕΛΤΑ Ιτέας και Λιδορικίου

Οι θέσεις είναι για:
ΣΥΜΒΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥ ΧΡΟΝΟΥ (Εποχιακό Προσωπικό)
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΔΕ
ΚΛΑΔΟΣ / ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ ΔΙΑΝΟΜΕΩΝ
ΘΕΣΕΙΣ 1
ΦΟΡΕΑΣ ΕΛΤΑ Α.Ε. ΚΑΤ. ΙΤΕΑΣ
ΘΕΣΕΙΣ 1
ΦΟΡΕΑΣ ΕΛΤΑ Α.Ε. ΚΑΤ. ΛΙΔΟΡΙΚΙΟΥ
ΕΔΡΑ / ΝΟΜΑΡΧΙΑ ΦΩΚΙΔΑΣ
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΓΚΡΙΣΗΣ 27/1/2009

Στο Κατάστημα Πανεμπορική στην Ιτέα υπάρχει αναρτημένη ανακοίνωση με την οποία ζητούν γυναίκα και άνδρα μέχρι 35 ετών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, για πληροφορίες απευθυνθείτε στο κατάστημα.

Το " Μήδέν είς το πηλίκο" και τα γαυγίσματα

Επειδή μερικοί παραπονιούνται, η Ιστοσελίδα μας προσφέρει πλουραλισμό.
Δείτε ...το πλούσιο πολιτικό έργο!!! που γίνεται στον Νομό μας και χαρείτε την διεκδίκηση ποιος θα πάρει τα εύσημα.
Το ΠΑΣΟΚ τα έκανε, ή η Ν.Δ.;
ΤΕΙ Αμφισσας, σε ποιόν να δώσουμε τα συγχαρητήρια, Παραδοσιακός Ελαιώνας της Άμφισσας, η ψυχή τους βγήκε και ακόμα να πληρωθούν, ΒΙΟΠΑ Άμφισσας , δρόμος Αγία Ευθυμία - Λιδορίκι (μετ εμποδίων) και ένας ακόμα επαρχιακός δρόμος. Καμαρώστε τα έργα σας . Μπείτε στην σειρά εσείς που τσακώνεστε για να πάρετε το βραβείο σας.
Το ανέκδοτο είναι που τσακώνονται για την πατρότητα του Απόλυτου Μηδέν.
Ευτυχώς δεν διεκδικούν το σχέδιο πόλης της Ιτέας, να χαιρόμαστε ή να ανησυχούμε, λέτε να έχουμε ελπίδες, ή πάει αυτό ξεχάστε το;

Αγαπητοί αναγνώστες ηρεμήστε δεν είναι τίποτα, χαλαρώστε, πατήστε την λεξούλα περισσότερα... και απολαύστε κομματικό λόγο. Αν σας αρέσει να κάνουμε και άλλες τέτοιες αναρτήσεις, πάντως εμείς δεν αντέχουμε και πολύ.

Ευκαιριακού χαρακτήρα παρεμβάσεις δεν αρκούν για να καλύψουν την πολιτική απουσία του ΠαΣοΚ στο Ν. Φωκίδας
27/01/2009

Δελτίο Τύπου

Αθήνα, 27 Ιανουαρίου 2009

Θέμα: Ευκαιριακού χαρακτήρα παρεμβάσεις δεν αρκούν για να καλύψουν την πολιτική απουσία του ΠαΣοΚ στο Ν. Φωκίδας

Όπως προκύπτει από πρόσφατες αναφορές στον τοπικό τύπο, το ΠαΣοΚ επιχειρεί όψιμα, με ευκαιριακού χαρακτήρα παρεμβάσεις και εθιμοτυπικές επισκέψεις, να καλύψει, όσον αφορά στα ζητήματα της Φωκίδας, αφενός την αδράνεια που το διακατείχε ως κυβέρνηση και αφετέρου την άγνοια και την αδιαφορία που το διακρίνει ως αντιπολίτευση.

Οι πολίτες γνωρίζουν, ωστόσο, ποια ήταν η κατάσταση της Φωκίδας το 2004 και ποια είναι σήμερα: Από το μονοψήφιο ποσοστό απορρόφησης του ΠΕΠ Στερεάς Ελλάδας έχουμε επιτύχει σήμερα την πλήρη αξιοποίηση του προγράμματος, εφαρμόζουμε το πρωτοποριακό πρόγραμμα «Προστασία παραδοσιακού ελαιώνα Άμφισσας», ενώ υλοποιούμε το Ειδικό Αναπτυξιακό Πρόγραμμα «Παμφωκίς», προϋπολογισμού 120 εκ. ευρώ, μέσω του οποίου δημοπρατήθηκαν και ήδη εκτελούνται σημαντικά οδικά έργα προσπέλασης του ορεινού τμήματος του νομού μας.

Παράλληλα, κατασκευάζονται οι δρόμοι Αγίας Ευθυμίας – Λιδωρικίου και Αγίου Αθανασίου – Καστριώτισσας, ενώ πρόσφατα ολοκληρώθηκε η ανοικτή διαδικασία ανάθεσης της μελέτης «Βελτίωση κατά τμήματα Ε.Ο. Λαμία – Ιτέα – Αντίρριο» και αναμένεται η υπογραφή της σχετικής σύμβασης. Όσον αφορά στα βιοτεχνικά πάρκα του νομού μας, ήδη εγκαθίστανται οι πρώτες επιχειρήσεις στο ΒΙΟΠΑ Άμφισσας, μετά την αντιμετώπιση χρονίων και δυσεπίλυτων προβλημάτων, ενώ για εκείνα της Ιτέας και της Γραβιάς προωθούνται σχετικές μελέτες μέσω του «Παμφωκίς».

Εντύπωση προκαλεί η κριτική του ΠαΣοΚ ειδικά για το Τμήμα ΤΕΙ Άμφισσας, το οποίο παραδόθηκε το 2004 ως «ίδρυμα – ταμπέλα», χωρίς υποδομές και προοπτικές, εν τέλει, δε, χωρίς σπουδαστές. Σήμερα έχει ολοκληρωθεί με επιτυχία η μετεξέλιξη του Τμήματος από «Τουριστικών Επιχειρήσεων» (Η υπεύθυνη παιδείας του ΠαΣοΚ πρότεινε το Τμήμα να παραμείνει ως έχει και να στραφεί στη ρωσική αγορά, εκπαιδεύοντας τους σπουδαστές στη ρωσική γλώσσα!) σε «Εμπορίας & Διαφήμισης», ενώ αναμένεται σύντομα η παράδοση της νέας μελέτης του κτιρίου του ιδρύματος από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση. Δρομολογείται, επίσης, η λειτουργία του Κέντρου Στήριξης ΑμεΑ Άμφισσας, μετά την ψήφιση σχετικής τροπολογίας στη Βουλή, αφού η κυβέρνηση του ΠαΣοΚ, που είχε προγραμματίσει την κατασκευή του, δεν το ενέταξε στα ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ αλλά σε έναν νέο τύπο δομών, για τον οποίο δεν υπήρχε καν θεσμικό πλαίσιο!

Σε διαρκή συνεργασία με τη Ν.Α., τους Δήμους και τους αναπτυξιακούς φορείς του νομού μας προωθούμε σύγχρονες και εφαρμόσιμες λύσεις για την αντιμετώπιση χρονίων προβλημάτων και τη διαμόρφωση μιας αξιόπιστης προοπτικής για τους πολίτες της Φωκίδας. Η προσχηματική κριτική του ΠαΣοΚ, επιβεβαιώνει την άγνοιά του επί των ζητημάτων του τόπου μας και την κοινή πεποίθηση ότι αυτός αποτελεί για το εν λόγω κόμμα νομό χαμηλής προτεραιότητας, είτε ευρίσκεται στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση.

Η "ανταλλαγή "

H Κινηματογραφική λέσχη Άμφισσας
έχει προγραμματίσει δύο προβολές
την Κυριακή στις 6μμ και στις 9μμ
στο Πνευματικό Κέντρο Άμφισσας
με την ταινία η Ανταλλαγή.
Διαβάστε λίγα λόγια
για την ταινία
δείτε και
το τρέιλερ της ταινίας.

...

Η Ανταλλαγή (Changeling)
To θέμα: Η ηρωίδα ζει στο Λος Άντζελες του 1928. Μια μέρα, καθώς επιστρέφει από τη δουλειά της, συνειδητοποιεί πως ο 8χρονος γιος της έχει εξαφανιστεί. Σημεία ζωής από πουθενά και έτσι καταφεύγει στην αστυνομία. Πέντε μήνες αργότερα, της ανακοινώνεται πως το παιδί της βρέθηκε. Εκείνη διαπιστώνει με φρίκη ότι το παιδί που της παραδίδουν δεν είναι το δικό της.

Το φιλμ: Όλα σε ένα και συμφέρει και πολύ. Αν ήταν άλλος ο σκηνοθέτης, θα μιλούσαν όλοι για εξωφρενικό μελό ή για το ότι θέλει να τα χωρέσει όλα σε ένα. Ο Κλιντ Ίστγουντ όμως είναι άλλη ιστορία. Και μας παραδίδει, ύστερα από μήνες ξηρασίας, ένα καλό παραδοσιακό Χόλιγουντ, με την Αντζελίνα Τζολί στην καλύτερη μετα-οσκαρική εμφάνισή της εδώ και οκτώ χρόνια. Και ως ερμηνεύτρια αλλά και ως σταρ, στα χέρια του Ίστγουντ αποπνέει κάτι το κλασικό. Σε κάποια σημεία που πάει να κάνει παλιό, έρχεται η σκηνοθεσία του Κλιντ και το ανατρέπει. Η ταινία της εβδομάδας.
Σκηνοθεσία: Κλιντ Ίστγουντ Παίζουν: Αντζελίνα Τζολί κ.ά.

Οι νέοι Αντινομάρχες του Νομού Φωκίδας

Είχαμε γράψει για τα προβλήματα που έχουν προκύψει με τον ένα Αντινομάρχη, τελικά αλλάξαν οι Αντινομάρχες στην Νομαρχία Φωκίδας.

Έτσι:

Ο Νομάρχης Φωκίδας κ. Νικόλαος Φουσέκης σύμφωνα με την αρ.31/12-1-2009 ορίζει Αντινομάρχες για το έτος 2009 τους κατωτέρω κατά σειρά Νομαρχιακούς Συμβούλους:

α) Παναγιώτα Λαΐνη-Κολλιαλή
β) Δημήτριο Ιντέρνο

Απο την Οικολογικής Κίνησης Αντίκυρας ‘’ Η ΑΡΤΕΜΙΣ’’

Η Οικολογικής Κίνησης Αντίκυρας ‘’ Η ΑΡΤΕΜΙΣ’’ μας έστειλε το παρακάτω μήνυμα

"Σας απευθύνουμε έκκληση για συγκέντρωση υπογραφών για τη σωτηρία του Κορινθιακού.
*Εαν έχετε ήδη υπογράψει διαδώστε το όσο περισσότερο μπορείτε*.
Είναι ΕΠΕΙΓΟΝ και ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΣΙΜΟ. Σας ευχαριστούμε.

Πολλοί γνωρίζετε ότι η Οικολογική Κίνηση Αντίκυρας « Η ΑΡΤΕΜΙΣ» έχει προσφύγει στο Ε΄ τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας ενάντια στην εγκατάσταση και λειτουργία στον κλειστό κόλπο της Αντίκυρας μιας μονάδας ηλεκτροπαραγωγής με καύσιμο το φυσικό αέριο, ισχύος 412MW.
Η εκδίκαση της υπόθεσης έχει οριστεί για την 11η Φεβρουαρίου 2009.

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΥ ΚΟΛΠΟΥ «Η ΑΛΚΥΩΝ»
ΠΟΛΙΤΕΣ ΦΩΚΙΔΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΥ ΚΟΛΠΟΥ
ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΒΟΙΩΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

ΨΗΦΙΣΜΑ

ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ και ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ κατηγορηματικά ότι ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΤΙΘΕΤΟΙ και ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΜΕ τη συντονισμένη επίθεση ολοκληρωτικής καταστροφής του Κορινθιακού κόλπου …
που μεθοδεύεται με :
• Τη δημιουργία ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ στον κόλπο της Αντίκυρας με:...
- μονάδα ηλεκτροπαραγωγής με καύσιμο φυσικό αέριο ισχύος 334MW -ήδη σε δοκιμαστική λειτουργία)
- μονάδα με καύσιμο φυσικό αέριο ισχύος 412 MW -εκκρεμεί αίτηση ακύρωσης στο Συμβούλιο της Επικρατείας- και που ανοίγει το δρόμο σε
- μονάδα ηλεκτροπαραγωγής με καύσιμο λιθάνθρακα ισχύος 600MW. (Θετική γνωμοδότηση ΡΑΕ).
- ενώ σχεδιάζεται και τέταρτη μονάδα με καύσιμο φυσικό αέριο
• Την εγκατάσταση μονάδας ηλεκτροπαραγωγής με καύσιμο φυσικό αέριο ισχύος 422 MW στον κόλπο της Θίσβης (υπό κατασκευή).
• Την κατασκευή τεράστιων λιμενικών εγκαταστάσεων στην Θίσβη και στην Αντίκυρα για την εξυπηρέτηση των εμπορικών και των “καρβουνάδικων” καραβιών.
• Την μετατροπή όλης της Βοιωτίας σε χώρο ανεξέλεγκτης βιομηχανικής εγκατάστασης
ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΩΣΤΕ Ο ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΣ ΚΟΛΠΟΣ ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΕΙ:
► Θάλασσα παράνομου και ασύδοτου πλουτισμού των πολυεθνικών εταιριών και των ολίγων, σε βάρος της υγείας, της ψυχής και της αξιοπρέπειας μας,
► Θάλασσα υδάτινος δρόμος, χαβούζα σαπιοκάραβων, φορτωμένων με χιλιάδες τόνους εισαγόμενου κονιορτοποιημένου λιθάνθρακα και άλλων χημικών.
► Θάλαμος αερίων λόγω των εκατομμυρίων τόνων διοξειδίου του άνθρακα, οξειδίων του αζώτου και του θείου, αιωρουμένων σωματιδίων και τέφρας, που θα εκπέμπονται μαζί με θερμότητα από τις ενεργειακές μονάδες, ενισχύοντας το φαινόμενο του θερμοκηπίου, αλλάζοντας το κλίμα όλης της περιοχής, προκαλώντας όξινη βροχή, βλάπτοντας εγκληματικά την υγεία των κατοίκων.
► «Νεκρή θάλασσα» λόγω της συνεχιζόμενης απόθεσης εκατοντάδων χιλιάδων τόνων ετησίως κόκκινης λάσπης, βαρέων μετάλλων και καρκινογόνων ουσιών και των τεράστιων ποσοτήτων νερού για την ψύξη των βιομηχανιών που θα αυξήσουν τη θερμοκρασία της θάλασσας και θα εξαφανίσουν τους έμβιους οργανισμούς.

ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΟΤΙ:
Είμαστε αλληλέγγυοι και συμμετέχουμε στο δικαστικό αγώνα της Οικολογικής Κίνησης Αντίκυρας ‘’ Η ΑΡΤΕΜΙΣ’’ γιατί:
Θέλουμε τον Κορινθιακό γαλάζιο, θάλασσα επικοινωνίας, θάλασσα συνεργασίας, θάλασσα ανάπτυξης για όλους τους ανθρώπους του.
ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟ ΚΟΛΠΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΖΩΗΣ ΓΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ. Διεκδικούμε άμεσα αυστηρό καθεστώς προστασίας
ΟΧΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ ΣΤΗΝ ΚΛΕΙΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΥ

O Νομός Φωκίδας στο πλευρό του Ράλλυ Ακρόπολις

Σε συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στη Νομαρχία Φωκίδας στις 28-01-2009 μεταξύ εκπροσώπων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, της εταιρείας Βωξιτών και της Οργανωτικής Επιτροπής του 56ου Ράλλυ Ακρόπολις, συζητήθηκαν τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για την ομαλή διέλευση του αγώνα από την περιοχή. Υπενθυμίζεται ότι η πρώτη Ημέρα του αγώνα περιλαμβάνει τις ειδικές διαδρομές Βωξίτες και Δροσοχώρι και, φυσικά, το Remote Service στη μαρίνα της Ιτέας.

Αυτά αναφέρονται σε ... Δελτίο Τύπου της ΕΛΠΑ

Αν θέλετε να δείτε Τον Νέο Οδηγό ρου Ράλλυ θα τον βρείτε εδώ (είναι στα Αγγλικά)

Για το ίδιο θέμα μπορείτε να δείτε και προηγούμενη ανάρτηση του Iteanet

Άραγε θα τους περιποιηθούμε στα αλήθεια, ή δεν θα ξαναπατήσει κανείς εδώ το πόδι του; Αλλά να μου πεις τι μας νοιάζει εμείς θα φέρουμε την Φόρμουλα 1 στην Φωκίδα, για το Ράλλυ Ακρόπολις θα σκάσουμε τώρα.

Ιταλικό Λούνα Παρκ στην Ιτέα

Στην Ιτέα έχει έρθει Λούνα Παρκ μεγαλύτερο απο αυτά που έρχονται συνήθως.
Στα κουπόνια που δίνει, έχει ονομασία "Ιταλικό Λουνα Παρκ".
Βρίσκεται απέναντι από το τρίτο Δημοτικό σχολείο, κοντά στις καινούργιες εργατικές κατοικίες.
Λόγω της εορτής των τριών Ιεραρχών που είναι την Παρασκευή, γίνεται πιο εύκολη η δυνατότητα διασκέδασης για την νεολαία, αυτές τις ημέρες.
Αν μπείτε πάντως σε αυτό το παιχνίδι που δείχνω στην εικόνα, οι πιθανότητες να μην ζαλιστείτε είναι ελάχιστες.
Πάντως υπάρχουν παιχνίδια τόσο για μικρά, όσο και για μεγαλύτερα παιδιά.

Δωρεάν το έργο του Καπετάν Ζαχαριά απο την κοινότητα της Αντίκυρας

Η Κοινότητα Αντίκυρας εξέδωσε βιβλίο για τον Κ. Γεωργιάδη το θρυλικό καπετάν Ζαχαριά ιδρυτή του Εθνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Ναυτικού (ΕΛΑΝ).

Ο καπετάν Ζαχαριάς γεννήθηκε στο Χελιδόνι Ηλείας το 1922 και μεγάλωσε στη Σπάρτη. Υπηρέτησε στο Αλβανικό μέτωπο με το βαθμό του δεκανέα Μηχανικού και οργανώθηκε στην Αντίσταση το 1942 υπό τον καπετάν - Κρόνο, στην Κουκουβίτσα. Πήρε μέρος σε πολλές μάχες, ενώ αργότερα κατόπιν εντολής πήγε στην Αντίκυρα με σκοπό να οργανώσει το τοπικό ΕΛΑΝ, όπου και έδρασε μέχρι την απελευθέρωση.

Η πρωτοβουλία της Κοινότητας Αντίκυρας γίνεται ακόμα πιο σημαντική καθώς το βιβλίο διατίθεται εντελώς ΔΩΡΕΑΝ σε όποιον το ζητήσει.

Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι ένα τηλέφωνο στο 22670-41474 (κα Δήμητρα Ντόσκα), να δώσετε στοιχεία και διεύθυνση και να περιμένετε να το παραλάβετε ταχυδρομικώς.

Στο βιβλίο μπορείτε να δείτε όλη την διαδρομή συγκρότησης του ΕΛΑΝ. Πως έγιναν οι πρώτες επιχειρήσεις , πως οι κάτοικοι ξεπέρασαν την επιφυλακτικότητα με την τακτική και τις επιτυχίες του Καπετάν Ζαχαριά.
Υπάρχει επίσης η αντιστασιακή ιστορία της περιοχής και οι κάτοικοι που συμμετείχαν σε αυτήν, από την Αντίκυρα, το Γαλαξίδι , την Ερατεινή την Ιτέα την Δεσφίνα, την Άμφισσα .
Η στρατηγική που οργανώθηκαν παρατηρητήρια και έτσι ελευθέρωσαν τον Κορινθιακό, αυτόν τον μικρό κλειστό κόλπο κατά την διάρκεια της Γερμανικής κατοχής.
Θα μάθετε πως ο στόλος του ΕΛΑΝ εξαφανιζόταν από τους Γερμανούς με την τακτική της βύθισης και της ανέλκυσης . Πρόσωπα και καταστάσεις ζωντανεύουν με αυτό το βιβλίο που έγραψε μόνος του ο Καπετάν Ζαχαριάς.
Μαζί τους ξετυλίγονται και οι δύσκολες κατοπινές μέρες που η πολιτική ηγεσία του αντάρτικου σε κόντρα με τους Καπεταναίους τόσο με τον¨Αρη Βελουχιώτη όσο και με τον Ζαχαριά , δεν κατάφερε να φέρει την απελευθέρωση αλλά οδήγησε αυτόν τον κόσμο, στην υποχώρηση, με αποτέλεσμα οι Εγγλέζοι να μας οδηγήσουν στον εμφύλιο και καταστροφή.
Οι περιγραφές που δίνει με αντάρτες του ΕΛΑΣ και του ΕΛΑΝ να πίνουν καφέ μαζί με τους Εγγλέζους στις πόλεις της Πελοποννήσου, την στιγμή που οι Αγγλικές και Ινδικές δυνάμεις σκότωναν στην Αθήνα, μαζί με τους απελευθερωμένους συνεργάτες των Γερμανών ταγματασφαλίτες, είναι χαρακτηριστικές.

Ο λαός μας απελευθερώθηκε μόνος του, αλλά έπρεπε να σκλαβωθεί πάλι από τους νέους "απελευθερωτές" , του.

Για το βιβλίο αυτό, κάναμε ένα βιντεάκι με τον Ύμνο του ΕΛΑΝ που μπορείτε να δείτε παρακάτω.

Ευχαριστούμε την ιστοσελίδα του Akamas και του Αμετανόητου για την βοήθειά τους.

Παναγιώτης Ραπτάκης

Ο ΚΑΤΑΞΙΩΜΕΝΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΜΙΛΑ ΣΤΟΝ "ΧΡΟΝΟ"

Δεν τον ενδιαφέρει η αναγνωρισιμότητα και έτσι δεν επέλεξε να κάνει καριέρα στην Αθήνα, αλλά να υπηρετήσει το θεατρικό σανίδι περνώντας απ’ όλα τα ΔΗΠΕΘΕ της περιφέρειας, γνωρίζοντας την Ελλάδα σε μήκος και πλάτος.

Η συνέντευξη είναι μία αφορμή να καταγράψουμε την ζωή και την καλλιτεχνική του διαδρομή, κάνοντας μια βόλτα με λιακάδα στις γειτονιές και τους κοντινούς οικισμούς της Κομοτηνής, μιλώντας για το ξεκίνημά του μέχρι σήμερα. Μια πορεία που δεν θα την άλλαζε με τίποτα.

Ο Παναγιώτης Ραπτάκης με την επιβλητική φωνή και την εκπληκτική ροή του λόγου του, μας θυμίζει το ξεκίνημα και όσα συνέβησαν μετά, αποκαλύπτοντας την ομορφιά ενός ανθρώπου πολύ ισορροπημένου και γήϊνου που βρίσκεται συνειδητά στην τέχνη και το θέατρο, ενώ θα μπορούσε αν εξαργύρωνε αρχές και αξίες από τα νιάτα του να ήταν αναγνωρίσιμος και πιο πλούσιος. Ο πλούτος του όμως είναι εντός του και είναι οι χαρές που ζει με την οικογένεια και την κόρη του, οι στιγμές με φίλους σε πόλεις της Ελλάδας, οι δουλειές που κάνει στο θέατρο και είναι κομμάτι του εαυτού του, οι χαρές της καθημερινότητας.
Σε ποια ηλικία σκεφθήκατε να ασχοληθείτε με το θέατρο, με την ηθοποιΐα, με αυτό το μονοπάτι της τέχνης;
-Από πολύ μικρός μου μπήκε το μικρόβιο μέσα γιατί θυμάμαι στην α’ δημοτικού είπα ένα ποίημα. Δεν θυμάμαι πώς το είπα, αλλά θυμάμαι ότι παιδιά έλεγαν ένα τετράστιχο και σταματούσαν, είχαν τρακ. Εγώ είχα μάθει ένα ποίημα που ήταν σαν τον εθνικό ύμνο και θυμάμαι ένα χειροκρότημα από κάτω στο τέλος, όχι για το πώς το είπα, αλλά γιατί έφερα εις πέρας αυτή την τεράστια απαγγελία.
Στην συνέχεια στο δημοτικό παίζαμε κάθε τέλος της χρονιάς αυτά τα πατριωτικά έργα και αυτό συνετέλεσε να έχω το μικρόβιο του ηθοποιού. Στο γυμνάσιο ήταν πάλι να παίξω σε αρχαία τραγωδία αλλά επειδή ήταν το γυμνάσιο μακριά, πήγαινα από το Χρυσό στην Αράχωβα κάθε μέρα 18 χιλ. και γυρνούσα δεν μπορούσα να μείνω και να κάνω πρόβες και έτσι, αλλά το μικρόβιο είχε βεβαιωθεί πλέον … Τελειώνοντας το γυμνάσιο θυμάμαι με ρωτούσαν οι καθηγητές τι θα κάνω και τους έλεγα «ηθοποιός». Δηλαδή είχα πάρει ήδη την απόφασή μου. Ήθελα να κατέβω κάτω και να πάω σε μία σχολή.
Η οικογένειά σας πώς ήταν;
-Ο πατέρας μου είχε πεθάνει, γιατί αν ζούσε δεν ξέρω αν θα με άφηνε. Εν πάσει περιπτώσει θα είχα μία διαμάχη, αλλά θα πήγαινα γιατί πάντα έκανα το δικό μου. Έχει μείνει η μάνα μου και ένας μικρότερος αδελφός, δύο χρόνια μικρότερος από εμένα. Και όταν τελείωσα έκατσα ένα χρόνο στο χωριό, βοήθησα την μάνα μου γιατί είχε ένα φούρνο που τον δούλευε μόνη της και μετά κατέβηκα κάτω να πάω στην σχολή. Βρήκα μία σχολή άγνωστη, είχα ένα φίλο μαζί μου και κατηφορίσαμε. Στην αρχή βρήκαμε μία σχολή που ήταν προς τα Εξάρχεια κοντά, αλλά δεν μας μίλησαν καλά. Αισθανθήκαμε άσχημα και φύγαμε.
Προχωρήσαμε παραπέρα και βρήκαμε την σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη η οποία ήταν πολύ σημαντική τότε. Έβγαλε πολλούς και καλούς ηθοποιούς οι οποίοι στέκονται ακόμη στο θέατρο.
Μιλάμε τώρα για το έτος 1969-1970. Και εκεί ενώ μου φέρθηκε καλά, βρήκα ένα ηθοποιό τον Βαγγέλη Τραϊφόρο ο οποίος ήταν στην σχολή τότε και ήταν νομίζω Σάββατο.
Την Δευτέρα ως συνήθως επειδή οι ηθοποιοί δουλεύουν ως συνήθως στο θέατρο, έδιναν εξετάσεις στην σχολή και ήθελα να δώσω και εγώ. Μου λέει ξέρεις τίποτα εσύ; Του λέω όχι δεν ξέρω. Δεν έχεις ένα κομμάτι μου λέει; Ωραία λέει. Μου δίνει ένα δημοτικό τραγούδι και ένα κομμάτι από αρχαία τραγωδία και μου λέει να τα μάθω μέχρι την Δευτέρα. Μου έδειξε μάλιστα και πώς να τα πω. Την Δευτέρα πάω.
Η πλάκα είναι ότι συμπτώσεις ήταν, παραλίγο να μην γίνω ηθοποιός, γιατί την Δευτέρα έδωσα εξετάσεις και στην συνέχεια έφυγα στο χωριό μου και περίμενα να βγουν τα αποτελέσματα. Με είχε δει και ένας άλλος καθηγητής ο Χριστοφυλάκης ο οποίος είχε κάνει και το έργο στην Κομοτηνή τον «Φονιά» και τον είχαμε και αυτό στην σχολή δάσκαλο. Και του λέω του φίλου μου που είχε μείνει στην Αθήνα, πήγαινε να δεις τι γίνεται, αν πέρασα.
Πάει ο φίλος μου στην σχολή, είχαν περάσει άτομα και εμένα δεν με είχαν σαν όνομα εκεί στην λίστα των επιτυχόντων. Ετοιμαζόταν ο φίλος να φύγει μέχρι που μπήκε ο Χριστοφυλάκης μέσα και του λέει ότι «πέρασα στην σχολή». Πώς πέρασε λέει ο φίλος μου, αφού δεν είναι στην λίστα. Αρχίζει να βρίζει ο Χριστοφυλάκης γιατί δεν με είχαν στην λίστα. Και παίρνει το στυλό και σημειώνει το όνομά μου και του λέει να πας να του πεις να έρθει, πέρασε στην σχολή.
Πιστεύετε στην τύχη, στο πεπρωμένο, πού;
-Δεν ξέρω αν πιστεύω σε αυτά τα πράγματα. Συμπτώσεις βέβαια στην ζωή μου συμβαίνουν πάρα πολλές και μπορεί να είναι και συχνές και να μην τις εκμεταλλευόμαστε. Άλλες να τις εκμεταλλευόμαστε και να λέμε ότι είμαστε τυχεροί, πάντως την τύχη μας την δημιουργούμε μόνοι μας.
Ακολουθήσατε, τελειώσατε την σχολή. Πρώτη επαγγελματική συμμετοχή πού;
-Πριν τελειώσω την σχολή είχα την ευκαιρία, είχαμε μία δασκάλα την Κική Αγραφιώτου η οποία ήταν χορογράφος και στο 1ο έτος της σχολής και ήταν καλό για μένα αυτό και πήρα πολλά χρήματα την εποχή εκείνη, έπαιξα στον χορό, γιατί τότε υπήρχε η άδεια εξασκήσεως του επαγγέλματος και δεν μπορούσες να μιλήσεις στο θέατρο.
Έπαιξα όμως στον χορό αρχαίας τραγωδίας στην «Αντιγόνη» του Σοφοκλή και στον Οιδίποδα επί 5 μήνες. Παίζαμε εναλλακτικά κάθε μέρα τραγωδία στην Ρόδο για 5 μήνες. Αυτή ήταν για μένα η πρώτη μου επαφή με το θέατρο και ήταν ένα σχολείο για μένα. Από εκεί και ύστερα, όταν τελείωσα το 1974 άρχισα να ασχολούμαι, έπαιξα κάποιες παραστάσεις, αλλά δεν τα πήγα καλά με το συνάφι. Ήμουν ωμός, αληθινός, δεν ξέρω τι ήμουν, πάντως ήμουν κάθετος σε κάποια πράγματα, άλλα όνειρα είχα, έβλεπα διαφορετικά τα πράγματα, κάποια στιγμή αηδίασα και έφυγα για το σπίτι μου. Αποχώρησα λοιπόν αηδιασμένος από όλη αυτή την κατάσταση, γιατί τότε χτύπαγα γροθιά πάνω στο μαχαίρι.
Τώρα με τα χρόνια έχω μαλακώσει και θυμάμαι ότι το 1981 με ξαναέβγαλαν στο θέατρο φίλοι μου οι οποίοι με κατηγορούσαν, γύρναγα με ένα 10άρικο στην τσέπη μου, με ένα τζάκετ, με ένα παντελόνι και το 1981 έγινε μία φοβερή πίεση από κάποιους φίλους συναδέλφους ηθοποιούς και έλεγαν ότι το πιθανότερο είναι ότι είσαι τεμπέλης και δεν θέλεις να δουλέψεις και διάφορα άλλα. Μάλιστα μου βρήκαν και μία δουλειά και οι ίδιοι που είμαστε όλοι συμμετέχοντες σε αυτή την δουλειά δηλαδή και ότι βγάλουμε και μου είπαν θα πας εκεί.
Πήγα λοιπόν, δουλέψαμε με συναδέλφους και από τότε ξαναμπαίνω δυναμικά και δεν χάνω 3μηνο. Δουλεύω όλο τον χρόνο, πάρα πολλές φορές συνέχεια. Κάπου μπορείς να πεις τύχη, κάπου μπορείς να πεις ότι από ένα σημείο και μετά άρχισα να καταλαβαίνω τι σημαίνει να είσαι καλός ηθοποιός, τι σημαίνει να μπορείς να καταφέρεις κάποια πράγματα και έτσι δουλεύω συνέχεια όλα τα χρόνια χωρίς να χάνω σεζόν. Αναπλήρωσα δηλαδή όλα τα χαμένα χρόνια δουλεύοντας συνέχεια.
Ήταν σημαντικό αυτό για μένα βρέθηκα στα περισσότερα περιφερειακά θέατρα, γιατί προς τα εκεί έβλεπα τελικά, δεν μου άρεσε να μείνω μέσα στην Αθήνα, άλλωστε την Αθήνα δεν την μπόρεσα ποτέ.
Είστε ένα «αλάνι» δηλαδή της περιφέρειας και των δημοτικών θεάτρων;
-Ναι, μπορώ να πω ότι είμαι από τους ανθρώπους που έχουν δουλέψει σχεδόν αποκλειστικά στα δημοτικά περιφερειακά θέατρα. Σχεδόν σε όλα. Δεν έχω κανένα παράπονο, έζησα από αυτή την δουλειά, όντας όταν δεν είχα και χρήματα, γιατί κακά τα ψέματα κάποιος ηθοποιός πρέπει να έχει από πίσω του χρήματα ώστε να μπορεί να κάνει και επιλογές.
Παρά ταύτα και οι επιλογές μου ήταν καλές, έπαιξα ρόλους και ρόλους μεγάλους και με σκηνοθέτες όπως ο Μπάκας, που για μένα ήταν από τους σκηνοθέτες δασκάλους. Από αυτό τον άνθρωπο πήρα πρέφα περισσότερα πράγματα, κατάλαβα τι σημαίνει να είσαι ηθοποιός και τι μπορείς να κάνεις στο θέατρο. Πώς θα πρέπει να βλέπεις ένα έργο, να μπαίνεις στο βάθος, στην ουσία του έργου και όχι να στέκεσαι επιφανειακά.
Μέσα σε αυτό τον χώρο κάνει κανείς φιλίες;
-Μέσα σε αυτό τον χώρο μπορώ να πω εγώ ότι όλα αυτά τα χρόνια που είναι περίπου 37 χρόνια, κάνεις φίλους αλλά είναι ελάχιστους. Πραγματικοί φίλοι, δηλαδή φίλους στο θέατρο έχω μόνο 4 μόνο.
Όταν σβήσουν τα φώτα της ράμπας, μένετε μόνος;
-Δεν έχω μεγάλο πρόβλημα.
Η αίγλη, το χειροκρότημα, η αποδοχή, η αποθέωση, μετά φεύγει και κανείς βρίσκεται μόνος του, ηρεμεί ή είναι γήϊνος όπως όλοι που κάνουν μία δουλειά;
-Εγώ νομίζω ότι είμαι γήϊνος. Δηλαδή όταν τελειώνει μία δουλειά δεν στέκομαι εκεί, φεύγω και πάμε για την επόμενη.
Σαν χαρακτήρα δεν θα σας φανταζόταν κανείς ως δημόσιο υπάλληλο;
-Δεν θα μπορούσα να είμαι σε ένα γραφείο και ειδικά δεν θα μπορούσα να έχω πάνω από το κεφάλι μου κάποιον. Αντιδρώ, δεν μπορώ να δουλέψω. Θα ήθελα να είμαι μόνος μου, να κάνω και αυτό που έλεγα στο θέατρο, δηλαδή μπορεί να πειθαρχείς στον σκηνοθέτη, αλλά πολλές φορές όταν ο σκηνοθέτης είναι και γνωστός σου και φίλος ή ακόμη και αν δεν είναι, αν έχει καταλάβει ότι πρέπει να είμαστε συνδημιουργοί σε αυτό που κάνουμε, θα πρέπει να μου αφήσει την ελευθερία κινήσεων αυτή, όπως και εγώ αυτή που θέλει.
Αλλά θα πρέπει να συνδημιουργήσουμε, αλλιώς δεν θα πάει καλά το έργο. Και εγώ θα προσπαθήσω να περάσω τα δικά μου και δεν θα περάσει ο σκηνοθέτης τα δικά του. Δηλαδή πρέπει να είμαστε συνδημιουργοί σε αυτή την δουλειά που κάνουμε.
Ποιες είναι οι άλλες σας αγάπες; Τα ταξίδια, η θάλασσα, οι άνθρωποι, τι;
-Μου αρέσει να ταξιδεύω. Μου αρέσει για παράδειγμα πάρα πολύ να είμαι ελεύθερος, να φεύγω, γιατί οι ηθοποιοί είμαστε λίγο κυκλοθυμικοί. Δηλαδή έχω το αμάξι τώρα μαζί μου γιατί μπορώ κάποια ώρα να με πιάσει να πάω στην Θεσσαλονίκη ή κάπου αλλού.
Μου αρέσει η θάλασσα πάρα πολύ. Άλλωστε με καθορίσει το τοπίο που έχω γεννηθεί. Δηλαδή ανοίγοντας το παράθυρο του σπιτιού μου βλέπω την θάλασσα μπροστά μου που είναι η Ιτέα και γύρω – γύρω βλέπω την Γκιόνα με τον Παρνασσό από πίσω, αλλά έχω διέξοδο την θάλασσα. Πάντα θέλω να βγαίνω στην θάλασσα. Αν δεν είναι δυνατό αυτό θα ήθελα να πήγαινα σε ένα ποταμάκι ή σε μία λιμνούλα. Το νερό είναι η ζωή μου, δεν θα μπορούσα να ζήσω σε έναν κάμπο. Στο βουνό ναι.
Διαβάζετε, σας αρέσει να βλέπετε καινούριες εκδόσεις;
-Διαβάζω τελευταία. Είχα σταματήσει ένα διάστημα αλλά τώρα διαβάζω πάρα πολύ. Αλλά επειδή είμαι και κοντά στους Δελφούς και σε αυτά τα μέρη, τώρα διαβάζω ξανά μυθολογία, πράγματα που έχουν σχέση με την ελληνική γραμματεία και νομίζω ότι τελικά εκεί πρέπει να σκύψεις στην ρίζα σου για να αισθανθείς κάθε μεγαλείο.
Και διαβάζω ίσως τώρα μόνο τέτοια πράγματα, κάθε τι που είναι ελληνικό. Λατρεύω την ποίηση που έχω διαβάσει πάρα πολύ, μου αρέσουν πάρα πολύ οι Έλληνες ποιητές, αλλά τώρα διαβάζω ιστορία, φιλοσοφία. Δεν ξέρω αν κάνω καλά ή κακά, αλλά με αυτά θα πεθάνω τελικά. Με τους αρχαίους Έλληνες.
Ο κινηματογράφος, η τηλεόραση δεν σας έλκυσε;
-Είναι μία πονεμένη ιστορία. Η πρώτη μου επαφή δεν ήταν σωστή, ειδικά στην τηλεόραση. Θα σου πω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ήταν χούντα θυμάμαι και το σήριαλ παιζόταν στην ΕΡΤ. Με φώναξαν, πήγα εκεί για μία ξένη ταινία, γιατί στις ξένες ταινίες παίρναμε περισσότερα χρήματα. Και μου λέει ο παραγωγός φύγε με αυτή την φάτσα και πήγαινε να πάρεις ένα ρόλο στον τάδε γραφείο για ένα σήριαλ.
Δεν έχει τίποτα η ταινία η ξένη για σένα. Και φεύγω πράγματι, τον πράγματι τον παίρνω τον ρόλο. Ήταν ο ρόλος αυτός ένα ιστορικό πρόσωπο, θυμάμαι και το όνομά του ακόμα και τον έλεγαν «Ματσούκα». Στην υποχώρηση λοιπόν των Ελλήνων το 1992 ο Ματσούκας έκανε δολιοφθορές στους Τούρκους, έβαζε φωτιές, έκανε διάφορα σαμποτάζ στον τούρκικο στρατό. Αυτό τον ρόλο μου έδωσαν να υποδυθώ με αποτέλεσμα να μην μπορέσω να τον παίξω ποτέ γιατί αποχώρησα τότε. Πώς αποχώρησα; Περίμενα να παίξουμε, έχω πάει από το πρωΐ στις 6 η ώρα, έχει φτάσει 12 η ώρα τη νύχτα και κάθομαι σε μία καρέκλα..
Έχουν αλλάξει δύο συνεργεία, γιατί τότε οι τεχνικοί είχαν φοβερό συνδικαλισμό, πετούσαν μέσα στο 8ωρο τα μηχανήματα κάτω και έφευγαν. Οι ηθοποιοί καθόντουσαν από το πρωΐ μέχρι τη νύχτα. Αλλά αυτό δεν ήταν ο λόγος. Ο λόγος ήταν ο άλλος, ότι κυνηγημένος από τους Τούρκους αυτό το παλικάρι, εγώ δηλαδή, μπαίνω μέσα σε ένα ελληνικό σπίτι. Εκεί είναι δύο Έλληνες ηλικιωμένοι, ο ένας είναι κουτσός και ο άλλος στραβός. Με βάζει λοιπόν ο σκηνοθέτης στην μέση και αρχίζουν να με βαράνε. Εσύ είναι το παλικάρι ο Ματσούκας;
Να και η μία, να και η άλλη, πάρε και αυτή. Εγώ έχω ένα μαχαίρι στην τσέπη και σταματάω το γύρισμα, που τότε για να το σταματήσεις το γύρισμα ήθελε μεγάλη καρδιά και κουράγιο. Και λέω συγνώμη γιατί με βαράνε; Άμα μου πείτε γιατί με βαράνε θα συνεχίσω, αλλιώς δεν θα συνεχίσω. Έπεσαν επάνω μου, ούρλιαζαν όλοι, δεν θα ξαναβρείς δουλειά κλπ. εγώ τους λέω: Αφήστε τα όλα αυτά, εμένα θα μου πείτε γιατί με βαράνε και γιατί εγώ δεν τους σκοτώνω και τους δυο, αφού εγώ είμαι το παλικάρι.
Και το σενάριο ήταν αστείο, πιο πέρα του είχαν στήσει μία ποντικοπαγίδα που πιάνουν τα ποντίκια για να τον πιάσουν από το πόδι και να έρθουν να με σκοτώσουν με ένα τσεκούρι στο κεφάλι. Δηλαδή να τι παθαίνουν τα παλικάρια Ματσούκα. Μέσα στην χούντα παιζόταν το σήριαλ. Εγώ αυτά δεν τα δεχόμουν. Από ιδεολογική άποψη.
Στην συνέχεια με φώναζαν κατά καιρούς, πήγαινα, τους άρεσα σαν φάτσα όταν ήμουν νέος, ήμουν και πιο αδύνατος, αλλά δεν πήγαινα πολλές φορές στα γραφεία. Εάν κάποιοι σκηνοθέτες από τις παραστάσεις που είχαμε κάνει στο θέατρο με φώναζαν, τύχαινε να είναι τηλεοπτικοί και να κάνουν δουλειές, με φώναζαν όταν ήμουν στην Αθήνα γιατί συνήθως ήμουν στην επαρχία. Δουλειά μου το θέατρο, καμία σχέση με τα πράγματα αυτά εδώ.
Και πραγματικά βλέπεις την κατάντια τι γίνεται σήμερα. Προσωπάκια καινούρια, όμορφα συνέχεια σε ένα σήριαλ, σαχλαμαρούλες. Μα όχι μόνο αναλώσιμα, ούτε αναγνωρίσιμα καν. Εγώ καμία φορά κάνω ζάπινγκ και δεν μπορώ να τα δω γιατί εκνευρίζομαι, αλλά όταν θα κάνω ζάπινγκ για να δω τι γίνεται, βλέπω ότι περνάνε τόσα πολλά πρόσωπα νεανικά από την οθόνη που δεν μπορώ να κρατήσω κανένα. Άρα είναι αναλώσιμο αρχής εξαρχής από την στιγμή που ξεκίνησε.
Δεν υπάρχει δηλαδή να πούμε ότι βλέπω ένα ηθοποιό και τον βλέπω και κρατιέται και είναι σωστός και θα μείνει αυτός. Είναι αναλώσιμος από την στιγμή που μπήκε, αστραπιαία έχει τελειώσει κιόλας. Και να ξαναπαίξει πάλι δεν θα ξαναγίνει αυτό που γινόντουσαν οι παλιοί ηθοποιοί με μία ταινία. Κρατιόντουσαν και γινόντουσαν φίρμες..
Τώρα κανείς δεν τους αναγνωρίζει. Δηλαδή δεν ξέρουμε ποιο είναι το όνομα και το επίθετό τους, πολλές φορές γινόταν σύγχυση, γιατί τον έλεγαν τον έλεγαν Αλέκο και τον φώναζε ο κόσμος Αλέκο το πρωΐ που τον συναντούσε στον δρόμο από τον ρόλο του. Τώρα το κατάλαβαν και έχουν αλλάξει και βάζουν το όνομα του ηθοποιού στα σενάρια του ρόλου για να μην τους φωνάζουν αλλιώς. Αυτή είναι η κατάντια της τηλεόρασης.
Βέβαια γίνονται και κάποιες καλές, λίγες όμως δουλειές. Βέβαια το παράπονο που με πιάνει τα τελευταία χρόνια είναι ότι δεν έκανα τότε τηλεόραση και ίσως τώρα το πληρώνεις αυτό. Δηλαδή τα παιδάκια που κάνουν τηλεόραση τα οποία δεν είναι και καλά, δεν έχουν καμία σχέση με το θέατρο, στο θέατρο φαίνεται ο ηθοποιός, όταν αυτά παίξουν θέατρο είναι ανύπαρκτα. Στο θέατρο δεν μπορείς να μιλήσεις σιγανά, πρέπει να έχεις εσωτερική ένταση και να πηγαίνεις μέχρι τον τελευταίο θεατή, ειδάλλως δεν είσαι καλός. Και υπήρξαν και μεγάλοι ηθοποιοί που δεν μπόρεσαν να παίξουν στην τηλεόραση ή στον κινηματογράφο.
Ο Χορν, δυσκολευόταν πάρα πολύ, έβγαινε υπερβολικός, γιατί όταν ένα μάτι σε κοιτάει από τόσο κοντά και εσύ έχεις μάθει να πλασάρεις και την φωνή σου αφενός, την γκριμάτσα σου, αυτό το συναίσθημα που πρέπει να πάει μέχρι πίσω στον τελευταίο θεατή, όταν θα το κάνεις και θα σε πάρει από το μισό μέτρο ο φακός, θα σε κάνει ζουμ, θα είσαι υπερβολικός. Αυτά τα παιδιά επειδή είναι πανάσχετα μπορούν να βγαίνουν και πιο σωστά.
Ο Υβ Μοντάν ήταν και θεατρικός ηθοποιός. Δηλαδή θέλει άλλου είδους παίξιμο. Στον κινηματογράφο πρέπει να κάνεις την μισή γκριμάτσα, όχι ολόκληρη όπως θα την κάνεις στο θέατρο. Αυτό κάνει την διαφορά. Αλλά εγώ πιστεύω πάρα πολύ στο θέατρο και όλοι οι ηθοποιοί το έχουν πει αυτό. Η ζωντάνια και η αμεσότητα έρχεται εκεί και όχι στο πανί. Βέβαια το πανί και η τηλεόραση σε κάνει γνωστό, σε βάζει σε κάθε σπίτι, σου ανεβάζει και το κασέ. Έχουν παρατηρηθεί και αυτά. Τα τελευταία χρόνια ένα παιδί που έχει τελειώσει 1-2 χρόνια και δεν είναι και καλός ηθοποιός, να παίρνει πιο πολλά λεφτά από μένα. Τι να κάνουμε, εγώ δεν το έκανα αυτό.
Δεν επένδυσα στην τηλεόραση, επένδυσα στο θέατρο. Όποιος θέλει ας με πάρει και όποιος θέλει ας μην με πάρει, ας πάρει το παιδάκι.
Έχετε ακούσει πάρα πολλά και από παραγωγούς και από σκηνοθέτες, τι είναι αυτό που θυμόσαστε πολύ χαρακτηριστικά αλλά δεν σας επηρέασε από ό,τι φαίνεται;
-Θυμάμαι τον Καραγιάννη που είχε με τον Καρατζόπουλο που έκαναν τα φιλμ, τον έφερε κάποια στιγμή ο συχωρεμένος ο Κωστής Μιχαηλίδης, να μας κάνει μάθημα στην σχολή. Ήρθε την πρώτη μέρα και με το που ξεκίνησε να μας πει πέντε πράγματα για τον κινηματογράφο, μας είπε ότι εμείς θέλουμε όνειρα, φιλοδοξίες να παίξουμε κάποιους ρόλους, να καλυτερεύσουμε τον κόσμο, να δώσουμε κάτι, ότι ξεχάστε αυτά που έχετε κατά νου, γιατί ο ελληνικός λαός είναι μαλ…ς, φασόλια θέλει, φασόλια θα του δίνουμε κάθε μέρα, να μην του δώσουμε ποτέ κρέας. Θα καλομάθει. Άμα του δώσουμε κρέας δεν θα πάμε καλά.
Όλη την εβδομάδα φασόλια και θα είμαστε ωραίοι και εμείς και αυτοί ωραίοι που θα μας βλέπουν. Να μην προσπαθήσουμε τίποτα παραπάνω να κάνουμε. Έγινε ο χαμός μέσα στην σχολή και δεν ξαναπάτησε. Την επόμενη φορά δεν ήρθε γιατί αντιδράσαμε τόσο έντονα και δεν ξαναήρθε να κάνει μάθημα.
Παίξατε και στην Αθήνα σε παραστάσεις σταθμούς θα θυμηθείτε κάποιες;
-Η παράσταση της Κοκκίνου νομίζω ότι ήταν μία παράσταση εκπληκτική τα «Λίγα από όλα» του Μόλα. Ήταν σαν το καραγκιόζη στραμμένοι στα πλάγια και με το πανί μπροστά. Ξέρεις γραπτό κείμενο αφενός δεν υπάρχει στον καραγκιόζη, ο καραγκιοζοπαίχτης τα λέει από το μυαλό του όλα αφού έχει όλο τον μύθο στο κεφάλι του. Άρα πώς βρέθηκε τώρα με ένα γραπτό θα σου πω αυτό το κείμενο.
Ο Μόλας που ήταν Πατρινός καραγκιοζοπαίχτης και έπαιζε στην πόλη του τότε υπήρχε κάποιος Γάλλος αξιωματικός με τον γαλλικό στρατό ο οποίος παρακολούθησε παράσταση και του έκανε φοβερή εντύπωση ο καραγκιόζης που έπαιζε ο Μόλας. Και τον παρακάλεσε να του πει κάτι. Και ο Μόλας έκανε το εξής. Του είπε για κάθε ρόλο ξεχωριστά, λίγα από όλα. Δηλαδή του είπε για τον μπαρμπα-Γιώργο ένα κατεβατό, που συνήθως λέει όταν μπαίνει μέσα, του είπε για τον Χατζατζάρη, για τον Καραγκιόζη, για τα Κολλητήρια, για όλους.
Τα έγραψε λοιπόν ο Γάλλος αυτά τα πράγματα και τα πήρε μαζί του. Από εκεί λοιπόν έχουμε τώρα αυτό το κείμενο που το μεταφράσαμε από τα γαλλικά στα ελληνικά. Ήταν λοιπόν μία εκπληκτική παράσταση, έγραψαν ύμνους όλες οι εφημερίδες, είχαν δύο σελίδες κατεβατά με φωτογραφίες και αφιερώματα. Βέβαια εγώ αναγνωρίσιμος δεν ήμουν εκτός από μέσα από την δουλειά στο θέατρο και από κάποιους συναδέλφους.
Ερχόντουσαν κάποιοι συνάδελφοι από κάτω και ρωτούσαν ποιος είναι αυτός ο ηθοποιός, τους έκανα εντύπωση. Και απαντούσαν οι άλλοι, αυτός είναι χρόνια σε …αγροτικό ιατρείο, έπρεπε να τον ξέρεις. Αυτός έχει κάνει τα αγροτικά του, είναι έξω στην επαρχία.
Με την κουζίνα τι σχέση έχετε;
-Έχω ερωτική σχέση με την κουζίνα την μαγειρική και την Παρασκευή ψωμιού. Βασικά κάνω φαγητά που είναι γύρω από κρέας, ψάρια και τέτοια πράγματα, επειδή είμαι και κρεατοφάγος πάρα πολύ, αλλά γενικά κάνω σύνθετα φαγητά.
Η ανάγκη με έκανε να αρχίσω να μαγειρεύω από πολύ μικρός. Θα πρέπει να σου πω ότι ήμουν τελείως άσχετος. Την πρώτη φορά που πήγα να κάνω ψάρι στην Ρόδο, να το τηγανίσω, το έβαλα στο τηγάνι χωρίς αλεύρι γιατί δεν ήξερα, δεν θυμόμουν και κόλλησε το ψάρι φυσικά.
Μία συνταγή δική σου.
-Τελευταία κάνω κάτι συνταγές από μεσογειακή δίαιτα και είναι πάρα πολύ νόστιμες».

Ο Παναγιώτης Ραπτάκης λατρεύει την Κομοτηνή, βρίσκεται στην πόλη μας με αφορμή την παράσταση «το όνειρο του Σκιάχτρου», ξέρει πρόσωπα και πράγματα, του αρέσει να αφουγκράζεται τους χώρους, να δημιουργεί φίλους, να ανακαλύπτει το παρελθόν μιας περιοχής. Πήγε στο σπήλαιο της Μαρώνειας με ντόπιο κάτοικο που είχε γεννήτρια και τώρα θέλει να βρεθεί στο Παπίκιο.
Η περιπλάνηση στην Κομοτηνή και τους γύρω οικισμούς μας έδωσε την δυνατότητα να δούμε το δέσιμό του με την φύση και την καθημερινή ζωή.

Εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ στα μπλόκα των αγροτών

Απο το altpressfthiotida.blogspot.com
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΝ ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ ΣΤΑ ΜΠΛΟΚΑ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ

Ο Πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέξης Τσίπρας, επικεφαλής αντιπροσωπείας του κόμματος αποτελούμενης επισκέφθηκε σήμερα το μπλόκο των αγροτών στο Κάστρο, το μπλόκο Θηβών και το μπλόκο Λεβέντη (Παλαιά Εθνική Οδός) και συνομίλησε μαζί τους.

Μετά τη συνάντηση, ο Πρόεδρος του ΣΥΝ έκανε τις ακόλουθες δηλώσεις:

«Οι αγρότες βγαίνουν στους δρόμους, κλείνουν τους δρόμους διότι διεκδικούν το δίκιο τους, διεκδικούν την επιβίωση. Η κυβέρνηση πρέπει να καταλάβει ότι δεν ενδιαφέρονται μόνο για κάποιο επίδομα, για να περάσουν τον επόμενο ή τον μεθεπόμενο μήνα και μετά να ξαναβρεθούν σε απόγνωση. Οι αγρότες αγωνίζονται για επιβίωση. Παλεύουν για να διατηρήσουν την παραγωγή, για να διατηρήσουν το επάγγελμα που βρήκαν από τους παππούδες και τους πατεράδες τους. Αυτό δεν αντιμετωπίζεται με επικοινωνιακούς τρόπους. Η τακτική του «γράψε Κώστα» και της κοροϊδίας, μας τελείωσε.

Από εδώ και μπρος η κυβέρνηση πρέπει να... δώσει συγκεκριμένες δεσμεύσεις για αναζωογόνηση του χώρου της υπαίθρου, που θα μπορέσουν να δώσουν προοπτική και μέλλον στην αγροτική οικονομία
Είναι συνηθισμένες και αυτή η κυβέρνηση αλλά και η προηγούμενη να αντιμετωπίζουν τους αγρότες με επικοινωνιακά τερτίπια. Να τους βλέπουν σαν μια δεξαμενή ψήφων χρήσιμη κάθε φορά που έχουμε εκλογές. Για να εκλέξουν τη μια ή την άλλη κυβέρνηση. Όμως τώρα έχουν τελειώσει τα επιχειρήματα αυτά.

Είναι ανάγκη να υπάρξει μια ριζική αναδιάρθρωση της πολιτικής που ακολουθούμε ως χώρα. Να στηρίξουμε την αγροτική οικονομία. Να αποκτήσουμε εθνική στρατηγική. Κυρίως να σταματήσουμε να ακολουθούμε πιστά τις επιταγές Ε.Ε., διότι η αναθεωρημένη Κοινή Αγροτική Πολιτική αλλά και η έλλειψη εθνικής στρατηγικής μας έχει φέρει στο χείλος του γκρεμού.

Εμείς τα λέγαμε χρόνια, όταν κάποιοι χάιδευαν τα αυτιά των αγροτών με τις επιδοτήσεις, ότι η αποσύνδεση της αγροτικής παραγωγής θα επιφέρει σημαντικά προβλήματα, τα οποία θα τα βρούμε μπροστά μας στο μέλλον. Είναι αναγκαίο να ξανασυζητήσουμε για εκείνες τις απαραίτητες υποδομές που θα κρατήσουν τον αγρότη στην ύπαιθρο, να συζητήσουμε για την άμεση στήριξη του αγροτικού εισοδήματος, γιατί υπάρχει πραγματικό πρόβλημα επιβίωσης.

Θα βρεθούμε στο πλάι των αγροτών που αγωνίζονται και διεκδικούν. Οι αγρότες έχουν καταφέρει και έχουν ξεφύγει από τις συμπληγάδες της κομματικής λογικής, έχουν αυτόνομα συντονιστικά. Έχουν έναν αγώνα ο οποίος είναι αυθόρμητος και δεν υποκινείται από κανέναν. Η κυβέρνηση πρέπει να το λάβει αυτό σοβαρά υπ΄όψιν της. Να μην διαπραγματεύεται με κομματικούς επιτελάρχες και να σκύψει στα προβλήματα για να δώσει λύσεις.

Χορός Θεσσαλών Ν. Φωκίδας

Το Σάββατο 7 Φεβρουαρίου

και ώρα 21:00

γίνεται

στο κέντρο"Ομφαλός"

στους Δελφούς (5ο χιλιόμετρο Δελφών - Αράχωβας)

ο Χορός του
Συλλόγου Θεσσαλών Ν. Φωκίδας.

Θα υπάρχει
Θεσσαλική Ορχήστρα

Τηλ επικοινωνίας 6973764491

Συνεχίζονται οι αγροτικές κινητοποιήσεις

Συνεχίζονται και σήμερα οι κινητοποιήσεις των αγροτών στην Άμφισσα. Κατά την διάρκεια της νύχτας διακόπηκαν από τις 8 το βράδυ μέχρι το πρωί. Στις 8 το πρωί ξανά λειτούργησαν τα μπλόκα και κρατούν τις χθεσινές τους θέσεις . Αφήνουν την κυκλοφορία οχημάτων για δέκα λεπτά κάθε περίπου μία ώρα για να μπορούν και τον αγώνα να τους να μην εκτονώνουν αλλά και τους οδηγούς να μην τους επβαρύνουν υπέρμετρα.