Ρίξε πρώτα το δικό σου φράχτη (και μετά μίλα για τον φράχτη των άλλων) Τι μπορείτε να προσφέρετε για τους πρόσφυγες

 Ρίξτε τον φράχτη στον Έβρο και μετά μιλήστε...

Δημήτρης Κανελλόπουλος

Ωραία τα λόγια του πρωθυπουργού χθες στη Βουλή για τους φράχτες που υψώνονται στην Ευρώπη, στα σύνορα κρατών. Ωραία και δακρύβρεχτα. Ωραία αλλά ανέξοδα. Κι εκ του αποτελέσματος μοιάζουν υποκριτικά.
«Το ευρωπαϊκό όραμα γεννήθηκε όταν έπεσε το τείχος του Βερολίνου» είπε ο Αλέξης Τσίπρας. «Αυτό το όραμα πεθαίνει σήμερα με τα νέα τείχη και τα συρματοπλέγματα».
Σωστά, κύριε Τσίπρα, αλλά έχουμε κι εμείς φράχτη στα σύνορά μας στον Έβρο. Έχει σημασία αν εσείς τον βρήκατε και δεν τον υψώσατε; Δεν έχει από τη στιγμή που δεν αποφασίζετε να τον κατεδαφίσετε. Και είναι υποκριτικό ...

Πήρε την Ελλάδα μαζί της στην Αμερική-Η γιαγιά από την Ευρυτανία έγινε μετανάστρια στα 95 της

Υπεύθυνος: ΦΩΤ.: ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣΣυνέντευξη στη ΓΕΩΡΓΙΑ ΛΙΝΑΡΔΟΥ 

Πηγή:http://www.enet.gr

Η γιαγιά ξυπνά χαράματα. Ταΐζει, αρμέγει τα ζωντανά, μαζεύει τ' αβγά από τις κότες. Παίρνει την τσάπα, σκαλίζει. Βάζει στην ποδιά τους καρπούς της γης, υψώνει το βλέμμα, λέει «δόξα τω Θεώ» και στέλνει μία καλημέρα στην Ελλάδα.

Η 95χρονη Ελένη Χολέβα, από το χωριό Μουζίλο της Ευρυτανίας, ίσως να 'ναι η μεγαλύτερη σε ηλικία Ελληνίδα που εγκατέλειψε τον τόπο και μετανάστευσε στη Βόρεια Καρολίνα των ΗΠΑ.

Οταν πριν χρόνια τα παιδιά της, ο Κώστας, ο Γιάννης, η Κατερίνα, έφυγαν για μια καλύτερη ζωή στην Αμερική, εκείνη έμεινε πίσω με το γέροντα...

Θέατρο στο Γαλαξίδι

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΑΛΑΞΕΙΔΙΟΥ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Η θεατρική ομάδα "ΟΝ.ΤΑ" του Π.Σ. ΓΑΛΑΞΕΙΔΙΟΥ παρουσιάζει την Παρασκευή 10 Μαΐου στις 8:00 μ.μ. το θεατρικό έργο "Μάνα θα πάω Αυστραλία"

Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, η θεατρική μας ομάδα "ΟΝ.ΤΑ" παρουσιάζει ένα καινούριο, πρωτόπαιχτο θεατρικό έργο με τίτλο "Μάνα θα πάω Αυστραλία". Το θέμα με το οποίο καταπιάνεται, επίκαιρο. Απασχολεί σίγουρα, λόγο της οικονομικής κρίσης που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας πολλές οικογένειες με παιδιά που σπουδάζουν. ...

Έτοιμος ο φράχτης στον Έβρο, γέμισε πνιγμένους οικονομικούς μετανάστες το αιγαίο.

ΕΚΤΑΚΤΟ !!! – Τραγωδία στη Λέσβο – Εντοπίστηκαν νεκροί 20 λαθρομετανάστες – Αγνοούνται 7 – Μόνο ένας είναι μέχρι στιγμής ο επιζών !!! – Εικόνες ΣΟΚ

Τραγωδία στη θάλασσα του Αιγαίου !!!

20 νεκροί 7 αγνοούμενοι και ένας μόνο μέχρι στιγμής επιζών είναι ο ταργικός απολογισμός της ασύλληπτης τραγωδίας που εξελίσσεται από χθες στις ακτές της Λέσβου ανάμεσα στο Κανόνι της Θερμής και τα Νησέλια....

Φωτογραφία ΣΟΚ: Ένα από τα παιδιά-μετανάστες που πνίγηκαν στο Αιγαίο

Η φωτογραφία είναι από την τραγωδία που εξελίχθηκε στο Αιγαίο, ανοικτά της Σμύρνης, όπου δουλεμπορικό σκάφος που μετέφερε μετανάστες, βυθίστηκε με αποτέλεσμα 60 μετανάστες, να χάσουν την ζωή τους, μεταξύ αυτών, 31 παιδιά! Η φωτογραφία προέρχεται από χρήστη του facebook, και αφιερώνεται σε όλους τους ”Ελληνάρες” που έχουν γεμίσει ....

Ποιος φταίει για το μεταναστευτικό;

(ένα άρθρο με αφορμή την συζήτηση για τα κέντρα κράτησης στο περιφερειακό συμβούλιο Στερεάς)
της Δέσποινας Σπανούδη

Η συζήτηση για τα κέντρα κράτησης, έχει ξεπεράσει κάθε όριο γελοιότητας της σύγχρονης δημόσιας ζωής. 

Ο Χρυσοχοίδης μας κουνάει το δάχτυλο από την τηλεόραση αναφωνώντας αγανακτισμένος «δεν πάει άλλο» ενώ στο τελευταίο περιφερειακό συμβούλιο ξιφούλκησαν επίδοξοι υποψήφιοι βουλευτές.

Και μόνο για την αθλιότητα των παρατάξεων της συγκυβέρνησης, να καπηλεύονται προεκλογικά το πρόβλημα που οι ίδιοι διογκώνουν τις τελευταίες δεκαετίες, θα έπρεπε να τους γυρίσουν όλοι την πλάτη.

Και μόνο το θράσος να επιχειρούν να στρέψουν αλλού την οργή των ολοένα και πιο ..

OI “ MΠΑΞΕΣ “ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ..ΟΝΕΙΡΟΥ..

    Η μετανάστευση από παρελθόν ξανά παρόν

Δεν ξέρω αδέρφια , το γιατί , αλλά χρόνια τώρα , κάθε που κοντο..ζυγώνουν οι γιορτάδες , όλο στριφο..γυρνάνε στο νου μου , διάφορες παλιές ιστορίες , γιά την ξενητειά τους ..ξενητεμένους , έρχονται στο νου , παλιοί αγαπημένοι φίλοι και συγγενείς , που απ’ το χρόνο , λες , και ..ξεθώριασε η εικόνα τους και πάει να σβύσει..έχουν μισο..ξεχαστεί..
   Πόσα και πόσα παιδιά , μιλάμε γιά..τότε , έφυγαν ..αμούστακα σχεδόν , παλληκαράκια , γεμάτα φλόγα γιά ...

Ελεύθερος και δικαιωμένος ο Ελχάφεντ Χαντούσι, ένας από τους 300 απεργούς πείνας

Από τις 14 Νοέμβρη πέρασε τα πάνδεινα.

Συνελήφθη χάρη σε μια κακόβουλη καταγγελία. Ενώ ο εισαγγελέας τον άφησε ελεύθερο, η Αστυνομική Διεύθυνση Χανίων, εκδικητικά και αυθαίρετα, τον έκλεισε σ’ ένα κελί και τον πίεζε να υπογράψει ότι δέχεται ν’ απελαθεί. Οταν παρενέβη η αλληλεγγύη και η άμυνα του Χαντούσι πήρε οργανωμένο χαρακτήρα και ενώ ο μετανάστης είχε ξεκινήσει απεργία πείνας, προσπάθησαν να τον συκοφαντήσουν διοχετεύοντας σε διάφορα λαθρόβια και φασίζοντα σάιτ και μπλογκ την «είδηση», ότι δήθεν είναι βιαστής.

Οταν και αυτό δεν πέρασε, τον έκαναν πακέτο και τον έστειλαν στο Ηράκλειο κι από εκεί στην Αθήνα. Η σκυτάλη στη συνέχεια πέρασε στη Διεύθυνση Αλλοδαπών Αττικής, που αυθαίρετα, ετσιθελικά, παράνομα, έβγαλε νέα απόφαση απέλασής του. Τον μετέφεραν ακόμη και στην πρεσβεία του Μαρόκου στην Αθήνα, για να οργανώσουν την απέλασή του.

Οταν και αυτό δεν πέρασε και ενώ είχε γίνει παρέμβαση και από τον Συνήγορο του Πολίτη (μετά από αναφορά-καταγγελία του Πέτρου Γιώτη), την παραμονή των Χριστουγέννων τον φόρτωσαν σε μια κλούβα και τον έστειλαν στα αστυνομικά κρατητήρια της Αμφισσας, για να μην έχει ούτε επισκεπτήριο...

O ZΩΝΤΑΝΟΣ Ο..ΧΩΡΙΣΜΟΣ …

  Βρήκαμε το παρακάτω άρθρο με αυτό το σχόλιο που αποτελεί τον καλύτερο πρόλογο.

 TATANA τι συγκινητικό άρθρο!!!
Υποθέτω πως θα έχετε "κουραστεί" από τα πολλά εύσημα που σας απονένουν αλλά ένας άνθρωπος σαν εσάς αξίζει πραγματικά πολλά συγχαρητήρια. Τόσο παραστατική η γραφή σας, τόσο συγκινητικά αυτά που γράφετε....

Πήγε στο κτήμα του και τον βρήκε κρεμασμένο από την ελιά

Σοκ έπαθε χθες στις 11:00 το πρωί ένας αγρότης από την Ιτέα, όταν πήγε στο ελαιοπερίβολό του στη θέση "Γωνιά".

Ένας άνδρας είχε κρεμαστεί με σχοινί από μια ελιά μέσα στο κτήμα του. Αμέσως ειδοποίησε την αστυνομία και όπως αποδείχθηκε πρόκειται για ...

Ένας Πακιστανός εργάτης βρέθηκε κρεμασμένος στον ελαιώνα της Άμφισσας

Είναι δίπλα μας, ζούνε δίπλα μας και όμως δεν τους γνωρίζουμε. Ένας πακιστανός εργάτης βρέθηκε χθες κρεμασμένος στον ελαιώνα της Άμφισσας.
Ένας απο τους μετανάστες ανεβάζει βίντεο στο you tube για να ...

Συγκρότηση Συμβουλίου Ένταξης Μεταναστών στο Δήμο Δελφών

ΔΗΜΟΣ ΔΕΛΦΩΝ

            Πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για τη συγκρότηση Συμβουλίου Ένταξης Μεταναστών

στο Δήμο Δελφών

Ο Δήμος Δελφών του Νομού Φωκίδας κατ’ εφαρμογή του άρθρου 78 του Ν.3852/2010 «Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και Αποκεντρωμένης Διοίκησης – Πρόγραμμα Καλλικράτης» θα προβεί στη συγκρότηση Συμβουλίου Ένταξης Μεταναστών. Πρόκειται για όργανο με συμβουλευτικές αρμοδιότητες, με κύριο σκοπό την ενίσχυση της...

Η κρίση οδηγεί χιλιάδες Ελληνες κάθε ηλικίας να δηλώνουν ότι βρίσκονται σε «μεταναστευτική ετοιμότητα» τι λέει ο Γιώργος απο την Άμφισσα

«Patriotaki», ερχόμαστε Αυστραλία
«Γεια σας. Είμαι 60 ετών γεννημένη στην Αυστραλία με αυστραλιανή υπηκοότητα, όπως άλλωστε και ο σύζυγός μου.
Θέλουμε να επιστρέψουμε Αυστραλία, όπου δικαιούμαστε σύνταξη, αλλά μαζί με τα παιδιά και τα εγγόνια μας που έχουν ελληνικό διαβατήριο, τι να κάνουμε;» γράφει με αγωνία η 60χρονη Ελληνοαυστραλέζα στο forum του www.patriotaki.com.
Εδώ, τους τελευταίους μήνες οι συζητήσεις γύρω από τις «εξόδους κινδύνου» από το πλοίο που ονομάζεται Ελλάδα, έχουν φουντώσει. Χιλιάδες Ελληνες, κάθε ηλικίας αλλά και κοινωνικών καταβολών, δηλώνουν ότι βρίσκονται σε «μεταναστευτική ετοιμότητα».
H επιλογή των προορισμών έχει άρωμα δεκαετίας ’60, αφού από την Ευρώπη το ενδιαφέρον εστιάζεται στις σκανδιναβικές χώρες -κυρίως τη Σουηδία- και από την ...

Βρέθηκε λύση - Λήγει η απεργία των μεταναστών

Οι μετανάστες θεωρούν μεγάλη νίκη για τον αγώνα τους τις εξελίξεις μετά τη συνάντησή τους με τους αρμόδιους υπουργούς στο κτήριο της Γ.Σ.Ε.Ε.

Οι μετανάστες αποφάσισαν να λήξουν την απεργία πείνας, ενώ δηλώνουν ικανοποιημένοι με τις αποφάσεις που ελήφθησαν.

Όπως είπαν, μεταξύ των αποφάσεων ήταν να ορισθεί καθεστώς ανοχής για τους ίδιους, ενώ θα τους παρέχονται ταξιδιωτικά έγγραφα, για να ...

Οι συλλήψεις αλληλέγγυων και οι απειλές απέλασης δεν σπάνε την απεργία

Η κυβέρνηση φαίνεται να το τραβάει στα άκρα, απειλώντας με απελάσεις τους απεργούς πείνας και συλλαμβάνοντας συμπαραστάτες τους.
Οι ευθύνες είναι δικές της, αυτή πρέπει να λύσει το πρόβλημα που δεν έλυσε εδώ και χρόνια.

Μαρτίου 8, 2011
Όλα δείχνουν ότι η κυβέρνηση αποφάσισε να αντιμετωπίσει την απεργία πείνας των 300 μεταναστών με την αστυνομική καταστολή. Επειδή ο αγώνας δεν έσπασε ούτε από τις κακουχίες ούτε από την εκστρατεία συκοφάντησης, οι κυβερνητικοί ιθύνοντες επιστρατεύουν τώρα την κρατική βία. Από το πρωί γινόμαστε αποδέκτες...

Τραγωδία στη Σούδα της Κρήτης 3 νεκροί 16 αγνοούμενοι

Τραγωδία τα ξημερώματα της Κυριακής στη Σούδα κατά τον κατάπλου του πλοίου Ionian King, που μετέφερε από τη Λιβύη, 1.200 υπηκόους στην πλειονότητά τους από το Μπαγκλαντές.

Σύμφωνα με τις έως τώρα πληροφορίες, 49 επιβάτες πήδησαν στη θάλασσα προσπαθώντας να αποφύγουν τον έλεγχο στοιχείων.

Τρεις εξ αυτών έχασαν τη ζωή...

Ανακοίνωση των 7 απεργών δίψας

Εμείς οι 7 απεργοί πείνας που από την Πέμπτη 3 Μαρτίου ξεκινήσαμε και απεργία δίψας μεταφερθήκαμε σήμερα το απόγευμα στα νοσοκομεία Ελπίς και Αγ. Όλγα με νεφρική ανεπάρκεια. Αρνηθήκαμε να μας τοποθετηθεί ορός.
Μετά από έκκληση των συντρόφων μας στην Υπατία και τη Θεσσαλονίκη, που μας ζήτησαν να μην ξεπεράσουμε το όριο καταστροφής των νεφρών μας, ανακοινώσαμε στους γιατρούς ότι δεχόμαστε να μας τοποθετηθεί μόνο ορός και δηλώνουμε ότι συνεχίζουμε την απεργία πείνας και δεν δεχόμαστε κανενός είδος σίτιση.
Σάββατο 5 Μαρτίου 2011, ώρα 21.30
Οι 7 απεργοί δίψας

Συνολικά 55 από τους 300 μετανάστες απεργούς πείνας έχουν μεταφερθεί σε νοσοκομείο .

Σε διάφορα νοσοκομεία της Αθήνας νοσηλεύονταν μέχρι χθες το βράδυ 41 από τους 300 μετανάστες απεργούς πείνας, ενώ σήμερα μεταφέρθηκαν επιπλέον 14 άτομα και άλλα 10 είναι σε διαδικασία μεταφοράς, σύμφωνα με τον γιατρό Θανάση Καραμπέλη από την ομάδα παρακολούθησης της υγείας των απεργών πείνας που βρίσκονται στο κτίριο "Υπατία".

Τα συμπτώματα που παρουσιάζουν είναι έντονη αφυδάτωση, αρχόμενη οξεία νεφρική ανεπάρκεια και ...

Οι χρυσαυγανακτισμένοι πολίτες του Αγίου Παντελέημονα και οι επιθέσεις στους συριζαίους

Η είδηση της επιθέσεως στον Άγιο Παντελέημονα με αυγά και γιαούρτια, προ ολίγων ημερών, στον Αλαβάνο και στην Πορτάλιου του Σύριζα είναι λίγο πολύ γνωστή. Παίχτηκε σε κανάλια, παράθυρα κ.ο.κ., οπότε δεν την επαναλαμβάνουμε. Για όσους δεν γνωρίζουν, πχ: κλικ (επίσης με μια αναζήτηση στο google θα βρείτε πολύ υλικό).

Ως επί τω πλείστον αυτό το γεγονός παρουσιάστηκε ως επίθεση "αγανακτισμένων πολιτών" του Αγίου Παντελέημονα, χωρίς να διευκρινιστεί βέβαια αυτό που εδώ και καιρό φωνάζουμε από αυτό το ιστολόγιο. Ότι δηλαδή η συγκεκριμένοι "αγανακτισμένοι πολίτες" δεν είναι παρά -κατά 99%- μέλη της νεοναζιστικής συμμορίας Χρυσή Αυγή.
Πράγμα που φυσικά, ωρυόμενα, δεν αποδέχεται ένα κομμάτι της μπλογκόσφαιρας,...

Ημερολόγιο Συνόρων «Νιώθω Αργεντινή, Χιλιανή, Ελληνίδα και Κροάτισσα»

Το όνομά μου είναι Μαριάννα Σοφία Κούτουλας Βρσάλοβιτς. Ο παππούς μου, από την πλευρά του πατέρα, ήταν Ελληνας που μετανάστευσε στη Χιλή τη δεκαετία του ΄20. Ηταν από το Κροκύλειο Φωκίδας, τη γενέτειρα του Μακρυγιάννη...

Στη Βόρεια Χιλή, στην Αντοφαγάστα, μια πόλη περικυκλωμένη από την έρημο, γνώρισε τη γιαγιά μου. Μετανάστρια από την Κροατία. Παντρεύτηκαν, αν και τα σόγια τους δεν ήθελαν. Οι Ελληνες ήθελαν το παιδί τους να παντρευτεί Ελληνίδα. Στους Κροάτες δεν άρεσε που το κορίτσι τους ερωτεύτηκε έναν «μαυριδερό Ελληνα». Παντρεύτηκαν και έτσι γεννήθηκε ο πατέρας μου. Στην Αντοφαγάστα ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε τη μητέρα μου, που έχει κροατική, γαλλική και περουβιανή καταγωγή. Εκαναν ευτυχισμένη ζωή. Μέχρι την ημέρα που ήρθε στην εξουσία ο Σαλβαδόρ Αλιέντε και τους έκανε τη ζωή αβίωτη. Οι γονείς μου είχαν ένα μικρό εργοστάσιο παραγωγής αυγών. Οι αρχές άρχισαν να τους παρενοχλούν, να βάζουν δικούς τους ανθρώπους ...να βιαιοπραγούν ενάντια σε δήθεν πλουτοκράτες. Ταυτόχρονα τους εξόντωσαν με φόρους. Η επιχείρηση φαλίρισε. Τότε, με τα τρία τους παιδιά, πήραν τον δρόμο της ξενιτιάς. Εγκαταστάθηκαν στη Σάλτα, στη Βόρεια Αργεντινή, μια περιοχή με βουνά και άγρια βλάστηση. Οι γονείς μου ήταν φιλελεύθεροι. Αντιπαθούσαν τον Αλιέντε, σιχαίνονταν τον Πινοσέτ. Τους θεωρούσαν καταστροφή για τη Χιλή. Γι΄ αυτό, δεν επέστρεψαν στην Χιλή μετά το πραξικόπημα του Πινοσέτ. Από τους γονείς μου έμαθα να αγαπώ την ελευθερία και να σιχαίνομαι τους λαϊκιστές, τους δικτάτορες και τους ρατσιστές, από όπου και αν προέρχονται...

●●●
Εγώ γεννήθηκα στην Αργεντινή, στη Σάλτα, το 1977. Εναν χρόνο μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα. Εγινα αργεντινή πολίτις αμέσως. Στις χώρες μας ισχύει το δίκιο του εδάφους. Μεγάλωσα μέσα σε αντιθέσεις και αντιφάσεις. Ημουν Αργεντινή, με αδέλφια Χιλιανούς και γονείς που είχαν προγόνους Ελληνες και Κροάτες. Ακουγα λίγες ελληνικές και κροατικές λέξεις. Οι γονείς μου δεν μιλούσαν πια τη γλώσσα των γονέων τους. Ανέφεραν όμως συνεχώς την καταγωγή τους. Μεγάλωσα χορεύοντας ελληνικούς χορούς και τραγουδώντας δαλματικά μοτίβα. Παράδεισος των παιδικών μου χρόνων έγιναν δυο μακρινές χώρες, που ηχούσαν στα αυτιά μου σαν μαγικές λέξεις: «Ελλάδα»- «Κροατία»... Μεγάλωσα στην Αργεντινή, όπου οι Χιλιανοί ήταν ανεπιθύμητοι. Οι γονείς μου κατάφεραν να ορθοποδήσουν οικονομικά, αλλά για τους ντόπιους παρέμειναν «ξένοι» και «παρείσακτοι». Λίγα χρόνια μετά τη γέννησή μου, η Χιλή και η Αργεντινή κόντεψαν να κάνουν πόλεμο. Για τρεις βραχονησίδες... Μικρή καθώς ήμουν, απορούσα γιατί η Χιλή και η Αργεντινή μάλωναν μεταξύ τους. Γιατί μισούνται αντί να αγαπιούνται; Την ώρα της γεωγραφίας, βλέποντας στον χάρτη τη Χιλή και την Αργεντινή, δίπλα δίπλα, φανταζόμουν τη Χιλή σαν έναν ωραίο λιγνό άνδρα και την Αργεντινή σαν μια νταρντάνα γυναίκα που χορεύει τάνγκο και έχει μείνει έγκυος από τη Χιλή. Τους φανταζόμουν σαν ανδρόγυνο, σαν τους γονείς μου...

●●●
Κάθε καλοκαίρι πηγαίναμε στη Χιλή, στην Αντοφαγάστα, όπου αντίκρυζα την έρημο και τον ωκεανό. Στη Σάλτα ζούσα περικυκλωμένη από τα βουνά και τη ζούγκλα. Οταν βρισκόμουν στη Χιλή αισθανόμουν Αργεντινή. Μάλωνα κάθε φορά που άκουγα κακές κουβέντες για την Αργεντινή. Οταν επέστρεφα στην Αργεντινή γινόμουν Χιλιανή. Τσακωνόμουν με τους δασκάλους και τους συμμαθητές μου κάθε φορά που έβριζαν τη Χιλή. Θυμάμαι όμως τον καιρό που η Αργεντινή έκανε πόλεμο με τη Βρετανία για τις Μαλδίβες. Στο σχολείο μάς έλεγαν ότι οι χιλιανοί μετανάστες είναι εσωτερικοί εχθροί. Οταν επέστρεψα στο σπίτι ρώτησα με ανακριτικό ύφος τη μητέρα μου αν ήταν με την Αργεντινή ή με την Αγγλία. Επαθε σοκ. Εκλαψε με αναφιλητά. Ενιωσε συντετριμμένη από το καχύποπτο βλέμμα του ίδιου του παιδιού της. Οι στρατοκρατούμενες κοινωνίες φέρνουν πάντα το μίσος και την πλύση εγκεφάλου... Είχα, λοιπόν, μια ζωή περίπλοκη, αλλά που μου έμαθε πολλά. Να εκτιμώ τους ανθρώπους όχι με βάση την καταγωγή, αλλά την αξία τους. Οταν με ρωτούν καμιά φορά ποια είναι η ταυτότητά μου, απαντώ: Νιώθω Αργεντινή, Χιλιανή, Ελληνίδα και Κροάτισσα. Προπαντός είμαι ο εαυτός μου...

●●●
Από μικρή ασχολήθηκα με τον χορό. Εκτός από ελληνικούς χορούς έκανα μπαλέτο και φλαμέγκο. Οταν συμπλήρωσα τα δεκάξι αποφάσισα να ασχοληθώ με το θέατρο. Από τότε έγινε το μεγάλο πάθος της ζωής μου. Πήγα να σπουδάσω θεατρολογία στην Κόρντοβα, μια πόλη στην Κεντρική Αργεντινή. Αρχισα να συνδυάζω θέατρο του δρόμου και μπαλέτο, να γράφω ποιήματα και παραμύθια. Στα τέλη του ΄90 άρχισα να σκέφτομαι τα ταξίδια. Σκεφτόμουν να πάω στη Λυών, στη Γαλλία. Τελικά, κατέληξα στη Μαδρίτη μαζί με μια στενή μου φίλη. Εκεί πήγαιναν οι περισσότεροι Αργεντινοί, άλλωστε. Γνώρισα εκεί και άλλα παιδιά και δημιουργήσαμε έναν θίασο. Αρχίσαμε να ταξιδεύουμε σε όλη την Ισπανία. Επαιζα σε έργα και έκανα θέατρο του δρόμου. Αυτό που οι περισσότεροι αποκαλούν «άγαλμα». Το θέατρο του δρόμου δεν έχει καμιά σχέση με τους ερασιτέχνες που βάζουν απλά μια λευκή μάσκα και κάνουν το «άγαλμα». Είναι πραγματική τέχνη, δύσκολη και απαιτητική. Ως «άγαλμα» γύρισα σχεδόν όλη την Ευρώπη. Πήγα Πορτογαλία, Γαλλία, Ιταλία, Τσεχία, Πολωνία, Ουγγαρία, Ρωσία, Βοσνία, Σερβία. Στην Κροατία έμεινα ενάμιση χρόνο. Και, τέλος, Ελλάδα. Κάνοντας θέατρο του δρόμου στέκεσαι ακίνητη και βλέπεις τον κόσμο να γυρνάει γύρω σου. Τους ζητιάνους που σε βλέπουν ως συνάδελφο. Τους ερωτευμένους ή τους χωρισμένους που έρχονται και σου κάνουν εξομολογήσεις. Τα παιδάκια που σε πλησιάζουν για να σου πουν τι όνειρα είδαν. Αλλοι κάνουν τάματα στα πόδια σου. Αλλοι σε ερωτεύονται, αφήνουν ερωτικά ραβασάκια. Μόλις «ξεπαγώνεις» όμως και δεν είσαι πια «άγαλμα», ξενερώνουν. Οταν κάνεις θέατρο του δρόμου μαθαίνεις πόσο σημαντική είναι η ενέργεια. Οταν έχεις κακή ενέργεια, οι άνθρωποι δεν σε προσέχουν... Πηγαίνοντας από χώρα σε χώρα μαθαίνεις τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρονται οι άνθρωποι. Τον τρόπο που σε κοιτάνε, σε αγγίζουν, πετάνε τα κέρματα και λένε «ευχαριστώ»...

Στην Ελλάδα ήρθα για πρώτη φορά το 2000.

Για να κάνω τα χαρτιά μου ως ομογενής. Σήμερα έχω ελληνικό διαβατήριο. Στην Αργεντινή επιστρέφω κάθε χρόνο για δυο μήνες. Αυτό τον καιρό, λόγω της οικονομικής κρίσης, ακούω να συγκρίνουν την Ελλάδα με την Αργεντινή. Δεν ξέρω εάν μοιάζουν. Ξέρω ότι η Αργεντινή μοιάζει με καρδιογράφημα. Φθάνει πάντα σε μια κορυφή και ξαφνικά κατρακυλά στον πάτο. Διαφέρει από την Ελλάδα, νομίζω, στο ότι εκεί οι άνθρωποι φοβούνται λιγότερο τις στερήσεις. Στην Αργεντινή η ιδέα ότι πρέπει να τα βγάλουμε πέρα με τα λίγα που έχουμε ή ότι μπορεί να χάσουμε αυτά που έχουμε, αποτελεί τρόπο ζωής και σκέψης. Στην Αργεντινή όταν κάνουμε ένα πάρτι τα πλαστικά ποτήρια δεν τα πετάμε. Τα κρατάμε για το επόμενο πάρτι. Η χρεοκοπία μάς ταρακούνησε αλλά δεν τη θεωρήσαμε το τέλος του κόσμου. Δεν πιστεύω ότι η φτώχεια κάνει τους ανθρώπους καλύτερους. Πιστεύω όμως ότι είναι καλύτερα να μάθεις να ζεις φτωχικά παρά να χαραμίζεις την αφθονία σου. Νομίζω επίσης ότι μόνο η κρίση φέρνει την πραγματική αλλαγή... ●●●
Ζω στην Ελλάδα μόνιμα από το 2005. Ασχολούμαι με θέατρο. Εχουμε δημιουργήσει τον δικό μας θίασο και δίνουμε διάφορες παραστάσεις στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις. Ποιες είναι οι εντυπώσεις μου από την Ελλάδα; Νομίζω ότι εδώ οι άνθρωποι δεν ψάχνονται πολύ. Τους βρίσκω κάπως αναίσθητους. Μου κάνει εντύπωση επίσης που στα λεωφορεία δεν σηκώνεται κανείς να καθήσει κάποιος ηλικιωμένος. Η Αθήνα ως πόλη μου αρέσει και την Ελλάδα τη νιώθω πολύ δική μου. Εχω ταξιδέψει αρκετά αλλά δεν μπορώ να πω γιατί αγαπώ αυτή ή εκείνη την πόλη, αυτή ή εκείνη τη χώρα. Νομίζω πως έχει σχέση με αυτό που δίνεις. Οπου και αν πας η βαλίτσα που κουβαλάς μαζί σου είναι ο εαυτός σου. Τι μου έμαθε το ταξίδι; Να ζω με λίγα και να δέχομαι πολλά. Μου έμαθε να μη γενικεύω, γιατί παντού συναντάς εξαιρέσεις. Τι σκέφτομαι για το μέλλον;

Δεν ξέρω. Οπου και αν βρεθώ, πάντως, θα κάνω θέατρο...
Από gazikapllani