Δεν φεύγουν; Να τους διώξουμε...

Ο αγώνας για τη σωτηρία της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης και την ακύρωση της απόλυσης 2.700 εργαζομένων είχε ένα σημαντικό πολιτικό αποτέλεσμα: «κόντυνε» τον Σαμαρά και έκανε την υπόθεση της ανατροπής της τρικομματικής απόλυτα εφικτό στόχο.

 Η προσπάθεια των επιτελείων της Συγγρού και των ΜΜΕ να φιλοτεχνήσουν για τον Σαμαρά ένα προφίλ ηγέτη μακράς περιόδου, ικανού να ηγηθεί ενός «ευρωπαϊκού» μπλοκ πολυκομματικής διακυβέρνησης –ή και συγχώνευσης σε νέο κόμμα– των αστικών δυνάμεων που, τάχα, θα μας βγάλουν από την κρίση, κατέληξε σε κομμάτια και θρύψαλα...

VIDEO - Ο Αντ. Νταβανέλλος: Πολιτικές επιλογές της ριζοσπαστικής Αριστεράς"

Δείτε σε βίντεο την εισήγηση του Αντώνη Νταβανέλλου με θέμα: "Πολιτικές επιλογές της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Κινήματα ανατροπής και ο στόχος για την κυβέρνηση της Αριστεράς".
Ο Αντώνης Νταβανέλλος, μέλος της γραμματείας της Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ, κατά την διάρκεια της ...

ΣΥΡΙΖΑ: Δεύτερο κύμα ριζοσπαστικοποίησης

Αντώνης Νταβανέλλος | 05.02.2013

     

Την επόμενη ημέρα της συνόδου της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, θεωρώ ότι το «μήνυμα» έχει κατατεθεί δυνατά και καθαρά. Και, ευτυχώς, όχι μόνο από τα στελέχη της Αριστερής Πλατφόρμας, αλλά και από συντρόφους-φισσες της ΑΝΑΣΑ, του ΕΚΜ, της Αριστερής Ενότητας, ανένταχτους-ες.

Το «μή­νυ­μα» είναι ότι ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ όχι μόνο δεν πρέ­πει να βάλει νερό στο κρασί του, αλλά αντί­θε­τα οφεί­λει να σκλη­ρύ­νει τη στάση και τις θέ­σεις του, για να αντι­με­τω­πί­σει τις προ­κλή­σεις της πε­ριό­δου που δια­νύ­ου­με. ...

Να πέσουν, το γρηγορότερο

Η κυβέρνηση των Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη θα επιχειρήσει να τσακίσει το εισόδημα των εργαζομένων, να συνεχίσει το ψαλίδισμα στις κοινωνικές δαπάνες, να ξεθεμελιώσει οριστικά τις εργασιακές σχέσεις και να ολοκληρώσει τη φοροεπιδρομή σε βάρος των λαϊκών τάξεων. Αυτό το καταστρεπτικό πρόγραμμα θα πρέπει να σταματήσει, η κυβέρνηση, που το στηρίζει, πρέπει να ανατραπεί το συντομότερο.  

Σαμαράς-Βενιζέλος-Κουβέλης: Η νέα μνημονιακή τρικομματική

Λίγες μόλις βδομάδες πριν, ο Φώτης Κουβέλης δήλωνε: «να προσέξουν οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, γιατί την Κυριακή (σ.σ.: την 6η Μάη) θα ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργό τον κ. Σαμαρά». Πριν καν στεγνώσει το μελάνι στα ψηφοδέλτια της 17ης Ιούνη, οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ διαπιστώνουν ότι ψήφισαν για πρωθυπουργό τον Αντ. Σαμαρά. Γιατί πέρα από το φύλλο συκής περί «Εθνικής Σωτηρίας», οι (λέμε τώρα) σοσιαλδημοκράτες του ΠΑΣΟΚ και οι «αριστεροί της ευθύνης» της ΔΗΜΑΡ συσπειρώνονται σε μια κυβέρνηση της ΝΔ και μάλιστα με αρχηγό τον Αντ. Σαμαρά, που επανέφερε στη ζωή όλα τα ιδεολογήματα της σκληρής Δεξιάς του ’50 και του ’60.
Και αυτό δεν είναι τυχαίο, αλλά αντίθετα υποχρεωτικό για όλα τα κόμματα που είναι εξαρτημένα από το σύστημα. Μετά τον αριστερό-εργατικό-λαϊκό σεισμό της 6ης Μάη (όταν η ντόπια κυρίαρχη τάξη και οι διεθνείς σύμμαχοί της διαπίστωναν με βαθιά ανησυχία ότι ήταν εφικτό και πραγματοποιήσιμο το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ για μια κυβέρνηση της Αριστεράς που ως ιδρυτική πράξη της υποσχόταν την ακύρωση του μνημονίου και την καταγγελία της δανειακής σύμβασης…) οι δυνάμεις του συστήματος συσπειρώθηκαν κυρίως γύρω από τον Αντ. Σαμαρά και τη ΝΔ. Και επέβαλλαν στο ΠΑΣΟΚ και στη ΔΗΜΑΡ «δεύτερους ρόλους», στην προσπάθεια ανακοπής του απειλητικού λαϊκού ρεύματος που αντιπροσώπευε ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η συμμαχία καλείται σήμερα να αναλάβει τα βάρη της διακυβέρνησης.
Πολύ περισσότερο όταν η «νίκη» των μνημονιακών δυνάμεων στις 17 Ιούνη ήταν κυριολεκτικά οριακή και ουσιαστικά ασταθής και αβέβαιη. Μια πλατύτατη κοινωνικοπολιτική συμμαχία (που άρχιζε από τη Μέρκελ και έφτανε μέχρι τα «Νέα» και το «Έθνος») ίδρωσε για να ξεπεράσει κατά 2,5% τον ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα που πριν λίγους μήνες «μέτραγε» κάτι ανάμεσα στο 4 και 5%.
Το 27% του ΣΥΡΙΖΑ προέκυψε μέσα από την επιμονή και την αποφασιστικότητα ενός ...