«Σύντροφοι, είναι απέραντη η σοσιαλιστική πατρίδα, κι όμως άλλος τόπος για υποχώρηση δεν υπάρχει! Πίσω μας είναι η Μόσχα…»*
*Τα λόγια αυτά αποδίδονται σε έναν πολιτικό
επίτροπο του Κόκκινου Στρατού και απευθύνονταν το 1941 σε μονάδα εφέδρων
υπερασπιστών της Μόσχας, σε κρίσιμο σημείο της πολιορκίας λίγο πριν την
ανατροπή της και την έναρξη της σοβιετική αντεπίθεσης.
Στην παρούσα ανάρτηση δεν έχω την πολυτέλεια –από πλευράς χρόνου,
χώρου και ιεράρχησης θεμάτων– να αναφερθώ αναλυτικά σε διάφορα γεγονότα
που μεσολάβησαν από την προηγούμενη πριν 13,5 μήνες (18/2/2012). Ούτε
φυσικά θα αναφερθώ στον οχετό που (απολύτως προβλέψιμα και αναμενόμενα)
μου απευθύνθηκε μετά από αυτή την τελευταία ανάρτηση. Κάνω μόνο μια
διευκρίνιση μιας και αρκετοί από τους “ευγενέστατους σχολιαστές” μου με
κατηγόρησαν αφενός για «μεγαλομανία», «εγωπάθεια» κλπ επειδή μιλάω σε
πρώτο ενικό και αφετέρου ως συμμέτοχο σε κάποια τεράστια «αντικομματική
συνωμοσία». ...
