Από το χθεσινό δελτίο τύπου του Συμβουλίου Υπουργών Οικονομικών και Δημοσιονομικών Θεμάτων της Ε.Ε. σχετικά με το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης που κατέθεσε η Ελλάδα και τις συστάσεις που μας έκαναν:«Το Συμβούλιο επομένως καλεί την Ελλάδα να σχεδιάσει και να εφαρμόσει το συντομότερο δυνατόν, αρχής γενομένης το 2010, ένα τολμηρό και περιεκτικό πακέτο διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Αυτό θα προσδιορίζει συγκεκριμένα μέτρα, που θα καλύπτουν τους μισθούς, τη μεταρρύθμιση των συντάξεων, μεταρρυθμίσεις στο σύστημα υγείας, το δημόσιο ... τομέα, την αγορά προϊόντων, το επιχειρηματικό περιβάλλον, την παραγωγικότητα και την αύξηση της απασχόλησης.»
Και με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα:
«Το Συμβούλιο θέτει αριθμητικούς περιορισμούς στα δημοσιονομικά ελλείμματα της Ελλάδας και στις ετήσιες αλλαγές στο ενοποιημένο ακαθάριστο χρέος το 2010, 2011 και 2012. Καλεί την Ελλάδα να εφαρμόσει ειδικά μέτρα δημοσιονομικής εξυγίανσης, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που παρουσιάζονται στο πρόγραμμα σταθερότητας της, και συγκεκριμένα:
Επείγοντα μέτρα να ληφθούν έως τις 15 Μαΐου 2010,
Υποστηρικτικά μέτρα για να διασφαλίσουν τους δημοσιονομικούς στόχους του 2010,
Επιπλέον μέτρα να υιοθετηθούν έως τα τέλη του 2010 και
Επιπλέον μέτρα να υιοθετηθούν έως το 2012.»
Σαφές, σαφέστατο. Το πρόβλημα μπορεί να είναι δημοσιονομικό, αλλά η λύση που μας επιβάλουν σαρώνει τα πάντα, δημόσιο τομέα, επιχειρήσεις, παραγωγικότητα γιατί είμαστε και τεμπέληδες, αγορές, απασχόληση κι όποιον πάρει ο χάρος μετά τις 15 Μαΐου.
Τέλος, σχετικά με όσα μελοδραματικά ακούστηκαν τώρα τελευταία σχετικά με την εθνική ανεξαρτησία, κυριαρχία κλπ, που είχαμε και χάσαμε, ας θυμηθούνε λίγο το άρθρο 28 του Συντάγματός μας, όλοι αυτοί με τα κροκοδείλια δάκρυα:
Άρθρο 28 - (Κανόνες του διεθνούς δικαίου και διεθνείς οργανισμοί)
1. Oι γενικά παραδεγμένοι κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς και οι διεθνείς συμβάσεις, από την επικύρωσή τους με νόμο και τη θέση τους σε ισχύ σύμφωνα με τους όρους καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου. H εφαρμογή των κανόνων του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συμβάσεων στους αλλοδαπούς τελεί πάντοτε υπό τον όρο της αμοιβαιότητας.
2. Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών.
3. H Ελλάδα προβαίνει ελεύθερα, με νόμο που ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, σε περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της, εφόσον αυτό υπαγορεύεται από σπουδαίο εθνικό συμφέρον, δεν θίγει τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος και γίνεται με βάση τις αρχές της ισότητας και με τον όρο της αμοιβαιότητας.
** Ερμηνευτική δήλωση: Το άρθρο 28 αποτελεί θεμέλιο για τη συμμετοχή της Χώρας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Και έτσι ξεκινώντας το μακρινό 1986 (Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη), συνεχίζοντας το 1992 (Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση), το 1997 (Συνθήκη του Άμστερνταμ), το 2001 (Συνθήκη της Νίκαιας), το 2007 (Συνθήκη τη Λισαβόνας) φτάσαμε πλέον και εμείς σαν έθνος στα 2010, στην Ευρωπαϊκή μας Ολοκλήρωση. Με τις υγείες μας
Όμως Το άρθρο 28 παρ. 2 του Συντάγματος προβλέπει ότι «για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών».
Αυτό σημαίνει ότι τέτοιου είδους συμφωνίες, όπως η «συνεργασία» με το ΔΝΤ αλλά και με τον γαλλογερμανικό άξονα, για οικονομική στήριξη πρέπει να «περάσουν» από τη Βουλή και να κυρωθούν με την αυξημένη πλειοψηφία που προαναφέρθηκε, στο μέτρο που συνεπάγονται υπαγόρευση μέτρων και πολιτικών στα αρμόδια εθνικά όργανα και ιδίως στο Υπουργείο Οικονομικών. Αντ’ αυτού η Κυβέρνηση όχι μόνο δεν εφάρμοσε το Σύνταγμα, ενημερώνοντας τη Βουλή, αλλά κρατάει κλειστά τα χαρτιά της για το τι όρους περιλαμβάνουν οι συμφωνίες στήριξης που έχει ήδη συνομολογήσει, ασκώντας ένα είδος μυστικής οικονομικής διπλωματίας άνευ προηγουμένου!
