Ενημερωτική σελίδα για την Ιτέα και την Φωκίδα
Παλιό (;) μεταλλείο βωξίτη στη Φωκίδα. Αυτό το συγκεκριμένο θα πρέπει να είναι “αποκατεστημένο” γιατί διακρίνονται κάτι σειρές από αναιμικά δεντράκια στα πρανή.
Το πώς θα ήταν και πόσο θα κόστιζε η “σωστή” αποκατάσταση μετά από μια τέτοια βάρβαρη επέμβαση παραμένει ερώτημα…
Διαβάζουμε στο Iteanet ανακοίνωση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Φωκίδας με θέμα τη “δημοπράτηση μελέτης για την αποκατάσταση παλαιών μεταλλείων και λατομείων της Φωκίδας”.
Για όσους γνωρίζουν τις οικονομικές δυνατήτες των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων, το ποσό των 288.432 ευρώ “πονάει”! Μακριά από εμάς η σκέψη ότι η απόφαση της Νομαρχίας Φωκίδας να διαθέσει τώρα αυτό το ποσό συνδέεται με τη δυναμική κινητοποίηση πολιτών του Νομού για να εμποδίσουν την καταστροφή του τόπου τους από τις μεταλλευτικές εταιρείες, με τον εμπρησμό του σπιτιού ενός από αυτούς και με τις αλυσιδωτές αντιδράσεις που πυροδότησε αυτός ο τραμπουκισμός!
To πρώτο που σημειώνουμε στην ανακοίνωση είναι ότι “αντικείμενο της σύμβασης είναι η εκπόνηση μελέτης για την αποκατάσταση παλαιών μεταλλευτικών και λοιπών χώρων” και όχι η ίδια η αποκατάσταση! Όμως η μεγάλη έκπληξη στην ανακοίνωση αυτή είναι ότι η ανάληψη αυτών των δράσεων από τη Νομαρχία Φωκίδας επιβάλλεται επειδή “δεν υπάρχει νομική υποχρέωση ανάληψης εργασιών αποκατάστασης από τρίτους”!!!
Κατά την Περιβαλλοντική Νομοθεσία, οι Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις είναι ο θεσμικός φορέας ελέγχου τήρησης των Περιβαλλοντικών Όρων και επιβολής των προβλεπόμενων κυρώσεων, με πρώτη υποχρέωση των ... παραβατών την αποκατάσταση των επιπτώσεων της δραστηριότητάς τους. Ο “περιβαλλοντικός νόμος” Ν.1650/1986 έδινε σε όλες τις εν λειτουργία επιχειρήσεις (μεταλλευτικές και μη) περιθώριο μιας τριετίας ώστε να αδειοδοτήσουν τις δραστηριότητές τους σύμφωνα με τον καινούριο νόμο και να αναλάβουν τις υποχρεώσεις που αυτός ορίζει. Από το 1986 και μετά, καμία τρύπα στο βουνό δεν είναι “αγνώστου πατρός” και η “παράλειψη” αποκατάστασης του περιβάλλοντος αποτελεί παράβαση του νόμου για την οποία είναι ΥΠΕΥΘΥΝΗ η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση.
Αλλά κι αν ακόμα υπάρχουν πληγές στο περιβάλλον από δραστηριότητες “αγνώστων” (!),τι κάνει η Ν.Α. Φωκίδας για τις αμέτρητες πληγές από μεταλλευτικές/λατομικές δραστηριότητες με πατρότητα γνωστή και καταχωρημένη στη Διεύθυνση Περιβάλλοντος της Νομαρχίας; Εκτός από το να υποχρεώνει τους πολίτες να πληρώσουν από την τσέπη τους τα σπασμένα των επιχειρηματιών που πήραν τα κέρδη τους κι αποχώρησαν αφήνοντας πίσω ρημαδιό, τι κάνει για τις καταστροφές στο περιβάλλον που συμβαίνουν ΣΗΜΕΡΑ; Πώς εφαρμόζονται στη Φωκίδα οι διατάξεις του Ν. 1650/1986 και ειδικά των άρθρων 5, 26, 27, 28, 29 και 30;
Η Νομαρχία Φωκίδας οφείλει μια διευκρινιστική απάντηση στα ανωτέρω για να μείνουν ήσυχοι οι Έλληνες πολίτες ότι το περιβάλλον σήμερα προστατεύεται αποτελεσματικά και αποκαθίσταται πλήρως. Οφείλει να ενημερώσει τους πολίτες πώς ενεργεί για να μη δημιουργηθεί άλλη μια γενιά “ορφανών” μεταλλείων/λατομείων, την αποκατάσταση των οποίων θα κληθούν κάποια στιγμή στο μέλλον να πληρώσουν πάλι εκείνοι.
Και αφού ενημερώσει τους πολίτες η Νομαρχίας Φωκίδας, καλό θα ήταν να ενημερώσει και τις υπόλοιπες Νομαρχίες της χώρας για το πώς αντιμετωπίζονται αποφασιστικά οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις από τις μεταλλευτικές δραστηριότητες …με δημόσια δαπάνη!
Απο την σελίδα antigoldgreece
Σας παρουσιάζουμε και δύο δικές μας φωτογραφίες από την αποκατάσταση δίπλα στην Ιτέα για να καταλάβετε τι γίνεται. Στην πρώτη φωτογραφία βλέπετε από μακρυά το τοπίο. Φέτος απο τις βροχές έχει πρασινίσει και η άσφαλτος, ενώ και οι πέτρες ακόμα έχουν λουλουδιάσει. Το μόνο μέρος που δεν πρασινίζει είναι το "αποκαταστημένο λατομείο" . Στην δεύτερη φωτογραφία βλέπεται τον σάρισμένο τόπο που έχουν δημιουργήσει και τους σωλήνες ποτίσματος, που είναι σε παράλληλους απο το χώμα. Τίποτα δεν πρασινίζει παρόλα τα έργα που έγιναν δίπλα στην Ιτέα και δίπλα στον κεντρικό δρόμο Ιτέας Ναυπάκτου, μπορείτε να φανταστείτε τις αποκαταστάσεις που γίνονται, όταν ...γίνονται, λίγο πιο πέρα.
Η αλήθεια για τα μεταλλεία είναι πολύ πιο σκληρή από όσο νομίζαμε.Θα σταθούμε σε μια φράση της ανακοίνωσης: «το ζήτημα είναι βαθιά πολιτικό και δευτερευόντως νομικό». Πιστεύουμε ότι το ζήτημα είναι βαθιά ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ, λίγο νομικό και ψηφοθηρικά πολιτικό.
Για να γίνει κατανοητή αυτή η διάσταση, ας την τοποθετήσουμε στους βωξίτες της Φωκίδας.
mining_waste_generated_from_aluminium_production" width="172" height="240"> Απόβλητα της βιομηχανίας παραγωγής αλουμινίου (από το Grid/Arendal-UNEP):
Για ένα τόνο αλουμινίου εξορύσσονται 4-5 τόνοι βωξίτη και παράγονται 10 τόνοι στείρων και 3 τόνοι τοξικής κόκκινης λάσπης
Ο βωξίτης είναι ο ορυκτός πόρος/πρώτη ύλη της αλουμίνας και του αλουμινίου. Η τιμή του προϊόντος/μετάλλου είναι χρηματιστηριακά καθοριζόμενη και η ίδια, ανεξάρτητα από την χώρα προέλευσης της πρώτης ύλης/βωξίτη ή του τελικού προϊόντος μετάλλου/αλουμινίου. Αντίθετα το συνολικό κόστος παραγωγής (total production cost: TPC) διαμορφώνεται διαφορο σε κάθε μια χωριστά χώρα παραγωγής της ορυκτής πρώτης ύλης και του τελικού προϊόντος μετάλλου.
Tέσσερις είναι οι καθοριστικοί παράγοντες διαμόρφωσης του συνολικού κόστους παραγωγής- για τον βωξίτη και για όλα τα μεταλλικά και βιομηχανικά ορυκτά:...
Περιεκτικότητα, θέση και προσβασιμότητα μεταλλεύματος, δίκτυα υποδομών
Εργασία και ασφάλιση
Kόστος ενέργειας
Περιβαλλοντική προστασία και αποκατάσταση.
Τα βωξιτικά κοιτάσματα απαντώνται σχεδόν παντού στη γη. Αυστραλία, Κίνα, Βραζιλία, Γουινέα, Ινδία, Τζαμάικα είναι χώρες με μεγάλα κοιτάσματα και μεγάλη παραγωγή βωξίτη.
Επειδή τα ελληνικά κοιτάσματα βωξίτη είναι σχετικά μεγάλου βάθους και η Ελλάδα είναι από τις ελάχιστες χώρες που έχουν (και) υπόγεια μεταλλεία, σε έναν κλάδο που κυριαρχείται από τις φτηνές επιφανειακές εκμεταλλεύσεις. Το υψηλό κόστος της υπόγειας εξόρυξης (ή της μεγαλύτερου βάθους επιφανειακής), κάνει τον ελληνικό βωξίτη «ακριβό», τουλάχιστον όσον αφορά το κόστος της εξόρυξης.
Το εργατικό/ασφαλιστικό κόστος είναι γνωστό ότι είναι ιδιαίτερα ψηλό στην Ελλάδα, ενώ είναι ελάχιστο σε χώρες όπως η Ινδία ή η Κίνα. Από τους τέσσερις παράγοντες κόστους που προαναφέρθηκαν, οι τρεις πρώτοι αντιπροσωπεύουν ανελαστικές δαπάνες. Ο παράγων «περιβάλλον» είναι ο μόνος «ελαστικός» και είναι ο μόνος τομέας από όπου μπορούν να κάνουν περικοπές οι Ελληνικές εταιρείες που προσπαθούν να ανταγωνιστούν τις χαμηλού κόστους παραγωγούς χώρες του Τρίτου Κόσμου.
Στις feasibility studies των μεταλλευτικών επενδύσεων, το περιβαλλοντικό κόστος στην διαμόρφωση του συνολικού κόστους παραγωγής αγνοείται συστηματικά.
Το ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ περιβάλλον των μεταλλευτικών επιχειρήσεων είναι ιδιαίτερα ευπαθές και απαιτεί γρήγορες κινήσεις προσαρμογής στις αντίστοιχες κινήσεις που διαμορφώνονται στην παγκόσμια αγορά του κάθε μετάλλου.
«Κοίτασμα» στη γλώσσα των μεταλλευτικών επιχειρήσεων είναι το εκμεταλλεύσιμο τμήμα του συνολικού κοιτάσματος. Το «εκμεταλλεύσιμο» καθορίζεται κυρίως από την τιμή του αντίστοιχου μετάλλου σε συγκεκριμένη χρονική περίοδο, σε συνδυασμό με την εφαρμοζόμενη τεχνολογία/μέθοδο εξόρυξης και μεταλλουργίας.
Έτσι ένα κοίτασμα χαμηλής περιεκτικότητας σε μέταλλο, σε περιόδους υψηλών τιμών και μεγάλης ζήτησης γίνεται εκμεταλλεύσιμο και η ποσότητα/όγκος προς εξόρυξη αυξάνεται δραματικά, με τις αντίστοιχες επιπτώσεις στο περιβάλλον. Όταν η τιμή του προϊόντος στη διεθνή αγορά είναι παρατεταμένα χαμηλή, οι εταιρείες καταφεύγουν σε τεχνικές «high grading», δηλαδή την απόληψη μόνο των πλούσιων τμημάτων του κοιτάσματος, συχνά καταστρέφοντας τις δυνατότητες μελλοντικής απόληψης και των φτωχότερων τμημάτων. Οι προσπάθειες μείωσης του κόστους παραγωγής οδηγούν, εκτός από την απόλυση εργαζομένων, στην εγκατάλειψη των δαπανηρών έργων προστασίας και αποκατάστασης του περιβάλλοντος – πάλι με τις αντίστοιχες επιπτώσεις.
Η «βαθιά ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ διάσταση» των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων έχει ως αποκλειστικό γνώμονα και κριτήριο το κέρδος του «επενδυτή».2. ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΗ ΚΑΙ ΥΠΟΓΕΙΑ ΕΞΟΡΥΞΗ: ΠΟΣΟ ΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ;
Οι κύριοι τρόποι μέθοδοι εξόρυξης είναι: η επιφανειακή (open pit, strip mining), η υπόγεια (διάφορες παραλλαγές) και ο συνδυασμός τους. Η επιλογή καθορίζεται βασικά από την υψομετρική χωροθέτηση του κοιτάσματος και το σχετικό κόστος. Τα βωξιτικά κοιτάσματα είναι στη συντριπτική τους πλειονότητα επιφανειακά ή μικρού βάθους, γεγονός που τα κάνει ιδανικά για επιφανειακή εξόρυξη. Το 80% του παραγόμενου βωξίτη παγκοσμίως προέρχεται από μεγάλες επιφανειακές εξορύξεις τύπου «κουβέρτας», βάθους 4-6 μέτρων. Το συγκριτικό κόστος επιφανειακής/υπόγειας εξόρυξης είναι της τάξης του 1/5. Γίνεται έτσι κατανοητό ότι η επιφανειακή εξόρυξη είναι θα είναι (και) στο μέλλον η αναγκαστική επιλογή για τη Φωκίδα.
Στην ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ επισημαίνεται: «Καμία επιφανειακή εξόρυξη». Αλλά αν υποθέσουμε ότι παρά το συντριπτικά υψηλότερο κόστος της υπόγειας εξόρυξης, οι εταιρείες θα επιλέξουν αυτήν και όχι την επιφανειακή, οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις θα είναι άραγε πολύ μικρότερες;
Οι υπόγειες εξορύξεις θα γίνουν με φτηνές μεθόδους και όχι βέβαια με τη σημαντικά ακριβότερη μέθοδο των κοπών και λιθογομώσεων, στην οποία τα απόβλητα του εμπλουτισμού του μεταλλεύματος αναμιγμένα με τσιμέντο χρησιμοποιούνται για την πλήρωση των κενών της εξόρυξης, δίνοντας έτσι σταθερότητα στην επιφάνεια του εδάφους.
α. Υδρολογικές επιπτώσεις:
Η υπόγεια εξόρυξη μαστεύει τα νερά της ευρύτερης περιοχής, τα οποία διαφεύγουν προς τα χαμηλότερα επίπεδα των στοών, όπου επιβαρύνονται με ευδιάλυτες ορυκτές ουσίες. Τα νερά αυτά αντλούνται από τα υπόγεια έργα επειδή εμποδίζουν τις εργασίες εξόρυξης και απορρίπτονται επιβαρυμένα σε επιφανειακούς αποδέκτες.
Συχνά πριν την έναρξη της εκμετάλλευσης διανοίγεται μια σειρά από γεωτρήσεις περιφερειακά του κοιτάσματος, από τις οποίες αντλείται όλος ο υπόγειος υδροφόρος ορίζοντας για να μην δημιουργεί προβλήματα στην εξόρυξη. Όσο πιο βαθιά κάτω από την επιφάνεια είναι το υπόγειο μεταλλείο, τόσο πιο βαθιά πρέπει να πάνε οι γεωτρήσεις άντλησης των νερών.
Επιφανειακοί και υπόγειοι ταμιευτήρες νερού στραγγίζουν, με θύματα τα δάση της περιοχής, τις καλλιέργειες και την υδροδότηση των οικισμών. Λόγω των ρωγματώσεων των πετρωμάτων και των κενών που δημιουργούνται από την εξορυκτική διαδικασία, η υδρολογία της περιοχής αλλάζει εντελώς. Η ισορροπία δεν αποκαθίσταται ούτε μετά το πέρας της δραστηριότητας και η αιμορραγία συνεχίζεται εις το διηνεκές.
Παρά την υποχρέωση της χώρας να καταρτίσει σχέδια διαχείρισης των υδάτων για κάθε λεκάνη απορροής ποταμού, όπως προβλεπει η οδηγία-πλαίσιο για το νερό (2000/60/ EC), τέτοια σχέδια δεν υπάρχουν ούτε στα χαρτιά. Η «υδατική πολιτική» είναι άγνωστη στην Ελλάδα και το νερό δεν μπαίνει ποτέ ως παράγοντας στην αξιολόγηση και έγκριση επενδυτικών προτάσεων.
Δεν υπάρχει πουθενά στην Ελλάδα σχέδιο προστασίας του πιο πολύτιμου και αναντικατάστατου φυσικού πόρου: του νερού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι Σκουριές στα Μεταλλεία Κασσάνδρας Χαλκιδικής. Όταν το 1998 ξεκίνησε η διάνοιξη μιας μεταλλευτικής στοάς στις Σκουριές, η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων προέβλεπε ότι θα βγαίνουν 35 κ.μ. νερού την ώρα. Οι προβλέψεις αποδείχθηκαν τραγικά λάθος. Η στοά «χτύπησε» φλέβα νερού με παροχή 350 κ.μ. την ώρα, τα οποία παροχετεύθηκαν στο γειτονικό ρέμα. Μετά από σύντομο χρονικό διάστημα, το άλλοτε καθαρό νερό του βουνού ήταν ένας μολυσμένος όξινος βούρκος που βρωμοκοπούσε θειάφι.
Παρά τις επανειλημμένες καταγγελίες πολιτών και του Δήμου Παναγίας, οι Σκουριές είναι στην ίδια κατάσταση μέχρι σήμερα. Και αντί να γίνουν έργα αποκατάστασης για να διαφυλαχθούν τα πολύτιμα υδατικά αποθέματα, προωθείται η έγκριση ενός θηριώδους μεταλλείου χρυσού/χαλκού που θα καταστρέψει ολοκληρωτικά την υδροφορία του ορεινού όγκου. Σημειώνεται ότι η περιοχή των Σκουριών με το παρθένο δάσος της είναι ο μεγαλύτερος ταμιευτήρας καθαρού νερού στη Χαλκιδική που υποφέρει από λειψυδρία.
β. Καθιζήσεις:
Το φαινόμενο της καθιζησης του εδάφους στις περιοχές των υπόγειων εξορύξεων είναι αναπόφευκτο, όποια κι αν είναι η μέθοδος εξόρυξης. Μπορεί να είναι εκτεταμένη ή περιορισμένη, μπορεί να εμφανιστεί με μεγάλη χρονική καθυστέρηση (έχουν καταγραφεί περιπτώσεις καθιζήσεων 100 χρόνια μετά το πέρας της εκμετάλλευσης), όμως είναι ένας κίνδυνος που δεν μπορεί να εξαλειφθεί. Oι καθιζήσεις κάνουν την περιοχή ασταθή και επικίνδυνη και την αποκλείουν από κάθε μελλοντική χρήση. Η άντληση των υπογείων υδάτων που γίνεται για να διευκολυνθεί η εξόρυξη δημιουργεί κενά εκεί όπου άλλοτε υπήρχαν θύλακες νερού και είναι η ίδια μια σημαντική αιτία πρόκλησης καθιζήσεων. Το 80% των καταγεγραμμένων καθιζήσεων στις ΗΠΑ οφείλεται στην υπεράντληση των υπόγειων νερών.
Σχετικά με τις επιπτώσεις της υπόγειας εξόρυξης, δείτε το “Underground Hard-Rock Mining: Subsidence and Hydrologic Environmental Impacts” του Center for Science in Public Participation, 2002. Η συγκεκριμένη μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «επειδή αυτές οι επιπτώσεις δεν μπορούν να αποφευχθούν, η υπόγεια εξόρυξη πρέπει να θεωρείται ακατάλληλη για Εθνικά Πάρκα, περιοχές άγριας ζωής κ.λ.π».
Η προτροπή λοιπόν «υπόγεια και όχι επιφανειακή εξόρυξη», ούτε θα γίνει αποδεκτή από τις εταιρείες, λόγω της θέσης των κοιτασμάτων και του συντριπτικά μεγαλύτερου κόστους, ούτε όπου τυχόν προτιμηθεί θα έχει πολύ μικρότερες περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Πλεονεκτεί μόνο στα ορατά αποτελέσματα, δηλαδή την μικρότερη παραμόρφωση του τοπίου.3. ΑΠΟΒΛΗΤΑ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΒΩΞΙΤΗ/ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΥ
Για να παραχθεί ένας τόνος αλουμινίου, απαιτούνται 4-5 τόνοι βωξίτη. Στον υπολογισμό δεν μπαίνουν τα στείρα υλικά που μπορεί να είναι σημαντικά σε ποσότητα και που αποτίθενται επιφανειακά στην περιοχή της εξόρυξης, με ότι αυτό συνεπάγεται για τα δάση και για τις περιοχές που βρίσκονται στα κατάντι των αποθέσεων (έκπλυση από τις βροχοπτώσεις και κατάληξη στους επιφανειακούς υδατικούς αποδέκτες).
Τελικά, από τα εκατομμύρια τόνους που εξορύσσονται, μόνο ένα ποσοστό της τάξης του 20-25% απομακρύνεται από την ευρύτερη περιοχή της εξόρυξης και του εργοστασίου επεξεργασίας. Από το υπόλοιπο προϊόν της εξόρυξης, το οποίο με το επίπλυσμα έχει όγκο μεγαλύτερο του αρχικού εξορυσσόμενου όγκου, ένα μέρος αποτίθεται επιφανειακά ενώ το περισσότερο καταλήγει στο βυθό του Κορινθιακού κόλπου. Η πρακτική της υποθαλάσσιας απόθεσης των αποβλήτων είναι απαγορευμένη από διεθνείς συμβάσεις που έχει υπογράψει η Ελλάδα, αλλά επιτρέπεται «χαριστικά» εδώ και χρόνια, τόσο στο «Αλουμίνιο» όσο και στη ΛΑΡΚΟ. Κάποια στιγμή ο νόμος επιτέλους θα εφαρμοστεί, και οι εταιρείες αυτές θα υποχρεωθούν να βρουν χώρους επίγειας απόθεσης των αποβλήτων τους και να τους αδειοδοτήσουν με τη νόμιμη διαδικασία.4. ΔΑΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ: ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ
Οι συντάκτες της ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗΣ έχουν προφανώς κατά νού ότι τα δάση της χώρας προστατεύονται από το Σύνταγμα, γι’αυτό και θεωρούν ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ το: «Καμία εξόρυξη οποιουδήποτε τύπου μέσα στα δάση» κι ακόμα περισσότερο το «Καμία έρευνα ή εξόρυξη οποιουδήποτε τύπου μέσα σε καθορισμένες ζώνες προστασίας (ΝΑTURA κ.λ.π.)».
Οι μεταλλευτικές δραστηριότητες μέσα σε δάση και δασικές εκτάσεις είναι μια πραγματικότητα γνωστή εδώ και πολλά χρόνια στη Γκιώνα, την Οίτη και τη Χαλκιδική. Η ισχύουσα νομοθεσία (Ν.3010/2002) θεωρεί το μεταλλείο «χωροθετημένο από τη φύση» κι αν το μεταλλείο τύχει να βρίσκεται κάτω από δάση …τόσο το χειρότερο για τα δάση. Με τη μεταμφίεση του κέρδους του επιχειρηματία σε «μεγάλο εθνικό και τοπικό όφελος», παρακάμπτονται τα αναχώματα του Συντάγματος κι γίνονται δυνατές μεγάλης κλίμακας επεμβάσεις μέσα σε δάση.
Με το «Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο Αειφόρου Ανάπτυξης της Βιομηχανίας» που εγκρίθηκε πρόσφατα, η επιδρομή των μεταλλευτικών εταιρειών κατά των δασών της χώρας παίρνει νέες διαστάσεις. Σε ότι αφορά τη μεταλλευτική και μεταλλουργική βιομηχανία, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο «εισηγητής» του νέου Χωροταξικού δεν ήταν άλλος από …τον Σύνδεσμο Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ). Πράγματι οι θέσεις του ΣΜΕ, οι οποίες διατυπώθηκαν σαφώς από τον Πρόεδρο του Συνδέσμου κ. Βιδάλη στην Ημερίδα του ΤΕΕ με θέμα «Εθνικός Χωροταξικός Σχεδιασμός και Εξορυκτική Δραστηριότητα» στις 20.9.2006, έγιναν ΟΛΕΣ δεκτές από το ΥΠΕΧΩΔΕ και ενσωματώθηκαν τόσο στο «Γενικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού» όσο και στο «Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για τη Βιομηχανία».
Με το Ειδικό Χωροταξικό καθιερώνεται η χωροθέτηση της βιομηχανίας μεταποίησης (μεταλλουργία) της ορυκτής πρώτης ύλης σε τελικό προϊόν μέταλλο στην αυτή θέση της «φυσικής χωροθέτησης». Η λογική είναι η εξής: «η εμπορική αξιολόγηση της πώλησης των συμπυκνωμάτων δείχνει εμφανώς μια πολύ μεγάλη προστιθέμενη αξία από την περαιτέρω καθετοποίηση μέσω της μεταλλουργικής διαδικασίας, πέραν βεβαίως της στρατηγικής παραγωγής καθαρών μετάλλων που αποτελεί εθνική επιδίωξη» (απόσπασμα από την κατά την Προκαταρκτική Περιβαλλοντική Εκτίμηση/Αξιολόγηση της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ για τα Μεταλλεία Κασσάνδρας). Για μια ακόμα φορά, το κέρδος των επιχειρήσεων αναγορεύεται σε «εθνικό» στόχο και δίνει στη νομοθετική εξουσία κατευθύνσεις για τη μελλοντική πορεία της χώρας.
Αυτή η «φυσικά χωροθετημένη» θέση μπορεί να είναι δασική έκταση, δάσος, περιοχή NATURA 2000 ή ακόμα και Εθνικός Δρυμός. Από τη μεταλλευτική και μεταλλουργική βιομηχανία εξαιρούνται ΜΟΝΟΝ οι περιοχές Ειδικής Προστασίας και οι πυρήνες των Εθνικών Δρυμών.
Μια πρώτη γεύση της καθετοποίησης της εξόρυξης με μεταποιητικές μονάδες δίνει η ΠΠΕΑ για τα Μεταλλεία Κασσάνδρας της Χαλκιδικής, έκτασης 317.000 στρεμμάτων με δασοκάλυψη 90%. Σε αυτήν προβλέπεται η κατασκευή/λειτουργία μεταλλουργιών παραγωγής χρυσού, αργύρου, χαλκού, μολύβδου και ψευδαργύρου, παράλληλα με εργοστάσια παραγωγής θειϊκού οξέος, κρυογεννητικού οξυγόνου και μονάδα επεξεργασίας αρσενικού. Η ΠΠΕΑ έχει ήδη εγκριθεί από το Υπουργείο Ανάπτυξης.5. TO “ΔΗΜΟΣΙΟ ΟΦΕΛΟΣ” ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ
Όλως περιέργως, το Κράτος αρνείται να μας πει ποιο είναι αυτό το περίφημο «εθνικό όφελος» από τις μεταλλευτικές δραστηριότητες χάριν του οποίου επιτρέπονται όλα τα ανωτέρω. Με έγγραφό μας προς τα Υπουργεία Εθνικής Οικονομίας και Ανάπτυξης ζητήσαμε να μας προσδιορίσουν το «εθνικό όφελος που προκύπτει από την επένδυση της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ στα Μεταλλεία Κασσάνδρας» της Χαλκιδικής, διευκρινίζοντας ότι εννοούμε το συνολικό όφελος και ΟΧΙ την φορολογική δήλωση της εταιρείας. Μετά από πολλες διαδρομές του αιτήματός μας ανάμεσα στα Υπουργεία, το έγγραφο που ήρθε τελικά από τη ΔΟΥ Χαλανδρίου (!) μας γνώριζε ότι … «δεν είναι δυνατόν να δοθεί απάντηση στο ερώτημά μας, διότι τα στοιχεία αυτά είναι απόρρητα»!!!
Ζητά η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ τη «θέσπιση και εφαρμογή ενός σαφούς χωροταξικού πλαισίου …προς το όφελος και των μεταλλευτικών εταιρειών, τουλάχιστον όσων έχουν εντάξει στην επιχειρηματική τους δράση τις έννοιες της κοινωνικής ευθύνης και της αειφορίας….». Όμως η πραγματικότητα μας έχει προσπεράσει.
Όπως προαναφέρθηκε, το «σαφές χωροταξικό πλαίσιο» έχει ήδη θεσπισθεί και είναι το νέο Ειδικό Χωροταξικό της Βιομηχανίας. Μόνο που είναι προς όφελος ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ των μεταλλευτικών εταιρειών και έχει ένα πολύ σαφή στόχο: ο στόχος αυτός διατυπώθηκε με σαφήνεια από τον Πρόεδρο του ΣΜΕ στην ημερίδα που προαναφέρθηκε: «Να ακυρωθεί η δυνατότητα του Συμβουλίου της Επικρατείας να ανατρέπει μεταλλευτικές επενδύσεις επικαλούμενο έλλειψη χωροταξικού σχεδιασμού…». Τα οφέλη βέβαια τα απολαμβάνουν όλες οι εταιρείες και όχι μόνο «όσες έχουν εντάξει στη δράση τους τις έννοιες τις κοινωνικής ευθύνης και αειφορίας».6. ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΚΑΙ ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ
Προκύπτει από αυτό το μέρος της ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗΣ ότι πιστεύετε ότι η «αειφορία» και η «μεταλλεία» μπορούν να συνυπάρξουν. Αλλά η άσκηση της μεταλλευτικής δραστηριότητας είναι συνυφασμένη με την εκμετάλλευση και εξάντληση μη ανανεώσιμων φυσικών πόρων. Ένα γενικό σχόλιο σχετικά με την πολυδιαφημιζόμενη «βιωσιμότητα της μεταλλευτικής βιομηχανίας» έχουμε κάνει παλιότερα εδώ.
Η βιωσιμότητα της δραστηριότητας και της απασχόλησης που προσφέρει στην τοπική κοινωνία (συνήθως σε εργασίες χαμηλής ή μηδενικής ειδίκευσης ) καθορίζεται νομοτελειακά από την διαμόρφωση των συνθηκών στην παγκόσμια αγορά για το κάθε μέταλλο. Η χρονική διάρκεια της επένδυσης κατά την παγκόσμια πρακτική, συνδέεται αποκλειστικά με την οικονομική απόδοση του κοιτάσματος. Όταν τα οικονομικά δεδομένα ανατραπούν ή το εκμεταλλεύσιμο κοίτασμα εξοφληθεί, όλα εγκαταλείπονται εκεί και ως έχουν εν μια νυκτί. Θλιβερή απόδειξη είναι τα δεκάδες μεταλλεία που έχουν κλείσει από τότε που ξέσπασε η πρόσφατη οικονομική κρίση και οι δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι που έχουν μείνει χωρίς δουλειά.
Η Δρ. Ειρήνη Κλαμπατσέα της Αρχιτεκτονικής Σχολής του ΕΜΠ μελέτησε το Μαντούδι της Εύβοιας ως μια χαρακτηριστική περίπτωση φθίνουσας βιομηχανικής περιοχής και ανέδειξε την εγγενή παθογένεια της λειτουργικής εξειδίκευσης της στον εξορυκτικό-μεταλλευτικό τομέα (σχετικό δικό μας κείμενο). Όταν εξαντληθεί ο ορυκτός πόρος, η περιοχή που μέχρι πρότινος ζούσε από το μεταλλείο μετατρέπεται σε έναν «πλεονάζοντα χώρο» και θύλακα ανεργίας (Μαντούδι, Λαύριο). Οι άνεργοι μεταλλωρύχοι είναι από τις χειρότερες μορφές ανεργίας, επειδή έχουν κατά κανόνα χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης και έχουν αποκοπεί από τον τοπικό ιστό απασχόλησης.
7. ΕΞΟΡΥΞΕΙΣ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΟΙΚΙΣΜΟΥΣ
Σύμφωνα με την ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ: «Ολόκληρη σχεδόν η Φωκίδα είναι χωρισμένη σε μεγάλα παραλληλόγραμμα μεταξύ τριών εταιρειών… ακόμα και μέσα στην πόλη της Άμφισσας υφίσταται δικαίωμα μεταλλειοκτησίας… και θεωρητικά (;) υπάρχει πάντα η δυνατότητα να μας διώξουν από τα σπίτια μας για να σκάψουν». Τα «μεγάλα παραλληλόγραμμα» είναι Οριστικές Παραχωρήσεις Μεταλλείων, μεταγεγραμμένες στα οικεία Υποθηκοφυλακεία και ισχύουν για δεκαετίες.
Και παρακάτω τονίζεται: «Καμία έρευνα ή εξόρυξη κάτω από οικισμό…».
Το δικαίωμα εξόρυξης πάνω στην πόλη είναι (ίσως) θεωρητικό για τη Φωκίδα. Δεν είναι βέβαια καθόλου θεωρητικό για το νομό Κοζάνης όπου η ΔΕΗ έχει ήδη «σηκώσει» πέντε χωριά για να εκμεταλλευθεί το λιγνίτη, ενώ άλλα δυο είναι σε φάση μετεγκατάστασης.
Όσο για την εξόρυξη κάτω από την πόλη, αυτή είναι μια πραγματικότητα εδώ και εννέα χρόνια: κατά το «θυμήσου τη Χιροσίμα», θα σας πούμε «σκεφθείτε τη Στρατονίκη». Μια κωμόπολη της Β. Χαλκιδικής η οποία βίωσε τις καθιζήσεις και το γκρέμισμα της εκκλησίας των Αγίων Αναργύρων και οκτώ σπιτιών και στην οποία από τους άλλοτε 2000 κατοίκους, απόμειναν σήμερα 800, συνταξιούχοι των μεταλλείων στην πλειονότητα. Παρά τις δεσμεύσεις των πολιτικών και των εταιρειών, τα φουρνέλα πέφτουν 24 ώρες το 24ωρο, μέρα νύχτα, όλο το χρόνο, κάτω από τα σπίτια και τους δρόμους του οικισμού, εδώ και εννέα χρόνια.
Όλα τα ανωτέρω γίνονται δυνατά χάρη στην επίκληση του «μεγάλου εθνικού οφέλους», μπροστά στο οποίο οι βασικότερες διατάξεις του Συντάγματος είναι ανίσχυρες. Η Άμφισσα και οι κάτοικοί της σε τι διαφέρουν από τη Στρατονίκη Χαλκιδικής ή τη Χαραυγή Κοζάνης και τους κατοίκους τους;ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Η αποδοχή της άσκησης της μεταλλείας σε μια περιοχή, π.χ. στη Φωκίδα, από τις τοπικές κοινωνίες είναι δυνατή μόνο αν η απασχόληση στις μεταλλευτικές δραστηριότητες δεν είναι επιλογή αλλά αποτέλεσμα περιορισμένης ή μηδενικής παρουσίας άλλων αναπτυξιακών δραστηριοτήτων. Αυτό οδηγεί στην πολιτική της επιβολής αναπτυξιακού εμπάργκο στις μεταλλευτικές περιοχές, τα αποτελέσματα της οποίας πουθενά δεν είναι τόσο εμφανή όσο στη Β. Χαλκιδική:
Η Β. Χαλκιδική με τη μοναδική ομορφιά, αλλά και με πανάρχαιη μεταλλευτική ιστορία και μισό αιώνα σύγχρονης εντατικής μεταλλευτικής εκμετάλλευσης, έχει φτάσει σήμερα να έχει μόλις το 1/3 του κατά κεφαλήν εισοδήματος της «άλλης», της τουριστικής Χαλκιδικής. Είναι επίσης η πιο αραιοκατοικημένη περιοχή του νομού, έχει το χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο και το μεγαλύτερο δείκτη θνησιμότητας από μεταλλειογενείς ασθένειες (πνευμονοκονίαση, καρκίνος, καρδιακά και αναπνευστικά νοσήματα). Έχει μόλις το 3% των τουριστικών κλινών της Χαλκιδικής και το 2% της παραθεριστικής κατοικίας. Οι τιμές της γης, ακόμα και της παραθαλάσσιας είναι δέκα τουλάχιστον φορές χαμηλότερες από την «άλλη» Χαλκιδική. Έχει βαρύτατες, μη αναστρέψιμες περιβαλλοντικές βλάβες.
Για το ιδιότυπο καθεστώς των μεταλλευτικών περιοχών είχαμε γράψει εκτενώς στο παλιότερο κείμενό μας «Τι σημαίνει “μεταλλευτική περιοχή”; Εκεί όπου δεν ισχύει το Σύνταγμα όπως το ξέρουμε». Γράφαμε τότε (τον περασμένο Οκτώβριο) ότι:
…Υπάρχει μια ασάφεια του νομοθετικού πλαισίου για τις μεταλλευτικές περιοχές η οποία επιχειρείται να λύθεί:
1. Με το “Γενικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού” που ορίζει γενικά τις περιφέρειες με μεταλλευτικό ενδιαφέρον και θα εξειδικευθεί περαιτέρω με το “Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού για τη Βιομηχανία” και
2. Με τα “Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια” των Δήμων (ΓΠΣ), που θα καθορίσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια τις επιτρεπόμενες χρήσεις γης σε κάθε περιοχή.
Επιχειρείται να λυθεί, προς όφελος όχι των πολιτών αλλά των μεταλλειοκτητών…
Σήμερα, τα πράγματα έχουν πλέον ξεκαθαρίσει. Το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο του Δήμου Σταγείρων-Ακάνθου Χαλκιδικής που έχει την τύχει να «φιλοξενεί» τα Μεταλλεία Κασσάνδρας, ακυρώθηκε γιατί προσέκρουε στη μεταλλειοκτησία και στις μεταλλευτικές δραστηριότητες, σημερινές και μελλοντικές, της εταιρείας ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ.
Τα Χωροταξικά Πλαίσια (Γενικό και Ειδικό της Βιομηχανίας) είναι πλέον θεσμοθετημένα και σφίγγουν ακόμα περισσότερο το βρόγχο γύρω από τις μεταλλευτικές περιοχές. Ενισχύουν τις διατάξεις του Ν. 210/1973 (Μεταλλευτικός Κώδικας), του Σύνταγματος και του Αστικού Κώδικα που καθιερώνουν την κατίσχυση της μεταλλειοκτησίας έναντι της ιδιοκτησίας. Θωρακίζουν θεσμικά την προτεραιότητα της μεταλλείας έναντι των άλλων αναπτυξιακών δυνατοτήτων της περιοχής, την προνομιακή πρόσβαση σε γη και σε παράκτιο χώρο, καταργούν εντελώς την προστασία των δασών.
Η συνταγή του ΥΠΕΧΩΔΕ, καθ’υπαγόρευσιν της μεταλλευτικής βιομηχανίας είναι συνταγή καταστροφής και υπανάπτυξης. Πριμοδοτεί την μεταλλεία σε βάρος όλων των άλλων δραστηριοτήτων, μειώνει τα ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ δικαιώματα των πολιτών, καθιστά βέβαια την καταστροφή των δασών και των προστατευόμενων περιοχών. Εγγυάται ότι την θαυμαστή πορεία υπανάπτυξης που απολαμβάνει η Β. Χαλκιδική θα ακολουθήσουν και οι λοιπές μεταλλευτικές περιοχές της χώρας.
Όπως η Φωκίδα.
Αυτή τη φορά για την εγκατάσταση γραμμής μεταφοράς από τη μονάδα ηλεκτροπαραγωγής της Θίσβης. Η γραμμή είναι υπερυψηλής τάσης (400 KV), διπλού κυκλώματος, έχει μήκος, περίπου 20 Km και αποτελείται από 64 μεταλλικούς πυλώνες, ύψους 45 μέτρων. Για κάθε πυλώνα προβλέπεται μια ζώνη κατάληψης 30 Χ 30 ή 35 Χ 35 μέτρων, συνολικά 62 στρέμματα. Για τους δρόμους πρόσβασης προβλέπεται η κατάληψη άλλων 66,5 στρεμμάτων. Μιλάμε, φυσικά, για την τυπική πρόβλεψη, καθώς γνωρίζουμε ότι η πραγματική έκταση επέμβασης θα είναι πολύ μεγαλύτερη. Η γραμμή μεταφοράς ξεκινά από τον υποσταθμό υπερυψηλής τάσης, δίπλα στο εργοστάσιο, ανηφορίζει προς την Αγία Άννα (δίπλα στον Πευκιά), περνά μέσα από το υφιστάμενο αιολικό πάρκο της Αγίας Άννας, κατευθύνεται προς τον υπάρχοντα υποσταθμό του αιολικού πάρκου και συνεχίζει, παράλληλα και σε απόσταση 40 μέτρων από την υφιστάμενη γραμμή υψηλής τάσης, μέχρι την Πέτρα. Για όσους δεν το έχουν συνειδητοποιήσει ακόμη, να ξεκαθαρίσουμε ότι και αυτή η γραμμή περνά μέσα από το δρυόδασος της Στριγανιάς, ώστε να αποτελειώσει ότι απόμεινε από την προηγούμενη ....επέμβαση
[πατήστε πάνω για μεγέθυνση]
Απαντάμε στην μήνυση που κατέθεσε ο όμιλος Μυτιληναίου κατά πολιτών και επιστημόνων- Ενημερώνουμε για τις επιπτώσεις από τις δραστηριότητες του ομίλου στον Κορινθιακό
Η οικολογική κίνηση Αντίκυρας “η ΑΡΤΕΜΙΣ” (μέλος του δικτύου της Συμπαράταξης Βοιωτών για το περιβάλλον), σε συνεργασία με το Δίκτυο κινήσεων πολιτών Κορινθιακού, οργανώνουν ανοιχτή εκδήλωση στην Αντίκυρα, το Σάββατο 9 Μαΐου, στις 7.00 το απόγευμα, στην πλατεία της Αντίκυρας με θέμα:
“ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΗ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΠΙΕΣΗ
ΣΤΟΝ ΚΟΛΠΟ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΥΡΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΕΥΡΥΤΕΡΟ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟ”
Να θυμίσουμε ότι ο κλειστός κόλπος της Αντίκυρας είναι το πεδίο δράσης του ομίλου Μυτιληναίου, στο οποίο λειτουργούν οι εγκαταστάσεις αλουμίνας και αλουμινίου (από το 1965), με παραγωγή 800.000 τόνων ετησίως κόκκινης λάσπης (που ... απορρίπτονταν στο σύνολό της στον Κορινθιακό, ενώ και τώρα ένα μεγάλο μέρος της έχει την ίδια τύχη). Στην τεράστια έκταση των εγκαταστάσεων αυτών (σημειώνουμε ότι απαλλοτριώθηκε με δαπάνη του ελληνικού δημοσίου για τον ειδικό σκοπό της εγκατάστασης μονάδων αλουμίνας και αλουμινίου) επιχειρείται, τα τελευταία χρόνια, να εγκατασταθεί ένα ενεργειακό κέντρο, σε συνεργασία με την ισπανική ENDESA.
Έχει, ήδη, κατασκευαστεί η πολυσυζητημένη μονάδα συμπαραγωγής με φυσικό αέριο, 334 MW (χωρίς να έχει τεθεί σε λειτουργία ακόμη), κατασκευάζεται δεύτερη μονάδα φυσικού αερίου, 412 MW (έχουν γίνει προσφυγές για την αποτροπή της), υπάρχει διατυπωμένη σκέψη για τρίτη μονάδα φυσικού αερίου, ενώ εκεί σχεδιάζονταν και η μονάδα λιθάνθρακα των 600 MW, που προς το παρόν έχει ανασταλεί.
Το καθεστώς αυτό της πλήρους υποβάθμισης, αμφισβητούν μαχητικά τα τελευταία χρόνια οι πολίτες της Αντίκυρας και ολόκληρης της Βοιωτίας, μέσα από τη δράση της Οικολογικής κίνησης Αντίκυρας και του δικτύου της Συμπαράταξης Βοιωτών για το περιβάλλον, δίνοντας καθημερινά πραγματικές μάχες, μέσα σε ένα περιβάλλον διαβρωμένο από την οικονομική κυριαρχία στην περιοχή του συγκεκριμένου ομίλου.
Στην εκδήλωση θα παρουσιασθούν για πρώτη φορά τα πορίσματα δυο μελετών που εκπονήθηκαν πρόσφατα για την περιοχή από τους ειδικούς επιστήμονες που είχαν την ευθύνη.
“Αποτίμηση περιβαλλοντικών μελετών για την κατασκευή και λειτουργία των θερμοηλεκτρικών σταθμών στην περιοχή του όρμου της Αντίκυρας» Παπανίκας Δημήτριος, ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών.
«Επιπτώσεις στο χερσαίο και παράκτιο χώρο της ευρύτερης περιοχής της λειτουργίας του βιομηχανικού συγκροτήματος της ¨Αλουμίνιον της Ελλάδος¨ Χρ. Αναγνώστου. Δ/ντής Ερευνών στο Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας του ΕΛΚΕΘΕ. Δρ. Ι. Χατζηανέστης. Κύριος Ερευνητής στο Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας του ΕΛΚΕΘΕ.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι η δεύτερη μελέτη, έγινε αντικείμενο σφοδρής επίθεσης από τον όμιλο Μυτιληναίου, που προσπάθησε να την παρουσιάσει σαν πλαστή, καταφεύγοντας, μάλιστα, σε μήνυση κατά της Οικολογικής Κίνησης Αντίκυρας και των ερευνητών του ΕΛΚΕΘΕ. Η σπασμωδική αυτή ενέργεια του ομίλου Μυτιληναίου εξηγείται και από το γεγονός ότι η συγκεκριμένη μελέτη θα αποτελέσει βασικό όπλο στην εκδίκαση της προσφυγής κατά της δεύτερης μονάδας, αλλά και στην αμφισβήτηση της εγκυρότητας των περιβαλλοντικών όρων , που εγκρίθηκαν πρόσφατα.
Η δημόσια εκδήλωση – παρουσίαση στην πλατεία της Αντίκυρας, έχει διπλό στόχο: να ενημερώσει όλους τους πολίτες της περιοχής αλλά και κάθε ενδιαφερόμενο για τα πολύ σοβαρά ευρήματα της έρευνας και την μελλοντική επιδείνωση από την λειτουργία των νέων μονάδων.
να απαντήσει στην απόπειρα συκοφάντησης και σπίλωσης του αγώνα των πολιτών που το τελευταίο διάστημα και ενόψει της εκδίκασης στο Συμβούλιο της Επικρατείας, έχει προσλάβει οργανωμένα χαρακτηριστικά
Η συμμετοχή σας θα υποστηρίξει τον αγώνα μας και θα ενισχύσει το αίτημα για τον έλεγχο της βιομηχανικής ρύπανσης και την διάσωση του Κορινθιακού.
Περισσότερα για τις τελευταίες εξελίξεις, στην ιστοσελίδα της Συμπαράταξης Βοιωτών για το περιβάλλον εδώ και εδώ
τηλέφωνα επικοινωνίας: Λουκάς Σαμουήλ: 6940775549
Δέσποινα Σπανούδη 6972850659
--
Συμπαράταξη Βοιωτών για το περιβάλλον
http://symparataxi.blogspot.com/
symparataxi@gmail.com
Ορειβατικό καταφύγιο Βαρδουσίων
Η φωνή της λογικής από την Μεσσηνία
Από την Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Μεσσηνίας, ανακοινώνεται ότι δεν προτιθέμεθα να πληρώσουμε ούτε ένα ευρώ για ταυτοποιήσεις και ενεργοποιήσεις δικαιωμάτων.
Η απόφαση που πάρθηκε από την ομοσπονδία είναι η εξής:
“Εδώ και καιρό παρακολουθούμε το θέατρο του παραλόγου που εξελίσσεται με το θέμα των ταυτοποιήσεων αγροτεμαχίων και ενεργοποιήσεων των δικαιωμάτων ενιαίας ενίσχυσης. Καλούμαστε ως αγρότες - δικαιούχοι ενιαίας ενίσχυσης - να σπεύσουμε με τη διαδικασία του κατεπείγοντος σε πολύ στενά χρονικά όρια μέσα στα οποία όλοι οι εμπλεκόμενοι λένε ότι είναι αδύνατο να ολοκληρωθεί η διαδικασία, ώστε να λειτουργήσει επιτέλους αξιόπιστα το Ολοκληρωμένο Σύστημα Διαχείρισης Επιδοτήσεων (ΟΣΔΕ).
Δηλαδή να αποκτήσει η χώρα μας αξιόπιστο ΟΣΔΕ, η αναξιοπιστία του οποίου μας έχει .......
ήδη στοιχίσει πρόστιμα ύψους 1,28 δισ. ευρώ και απειλείται και μάλιστα άμεσα περικοπή των επιδοτήσεων κατά 10%!
Επίσης σύμφωνα με πληροφορίες μας, σημαντικός ανασταλτικός παράγοντας είναι η έλλειψη έμπειρων υπαλλήλων οι οποίοι θα μπορούσαν να χειριστούν με αξιόπιστο τρόπο την ταυτοποίηση των αγροτεμαχίων.
Συνεπώς κύριε υπουργέ επιτρέψτε μας να μην είμαστε αισιόδοξοι και να εκφράζουμε βάσιμους φόβους ότι από όλη αυτή την ιστορία το μόνο που θα μείνει είναι η ταλαιπωρία σε μας τους αγρότες και το ίδιο αναξιόπιστο ΟΣΔΕ στη χώρα μας.
Εκτιμάμε ότι θα γνωρίζετε την απίστευτη ταλαιπωρία που έχουμε υποστεί όλα αυτά τα χρόνια για να συνταχθεί το περίφημο ΟΣΔΕ.
Οπως πάντα με διαδικασίες κατεπείγοντος και με την απειλή “τρέξτε και πληρώστε για να μη χάσετε την επιδότησή σας” έχουμε σταθεί περιμένοντας στις ουρές και για ώρες στις Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισμών για να δώσουμε τις απαραίτητες πληροφορίες ή να κάνουμε ενστάσεις επί ενστάσεων για τα λάθη και τις παραλείψεις που διαπιστώνονταν κάθε φορά με κύρια ευθύνη των ενώσεων ή του ΟΠΕΚΕΠΕ, οι οποίοι κατά το κλασικό ελληνικό σύστημα ο ένας έριχνε το μπαλάκι των ευθυνών στον άλλον.
Και πάντα με το αζημίωτο βέβαια.
Αναφορικά με τα ως άνω λοιπόν έχουμε τα εξής ερωτήματα:
α. Γιατί κάτι το οποίο δεν μπόρεσε να γίνει εδώ και τόσα χρόνια και έχει στοιχίσει στον Ελληνα φορολογούμενο 1,28 δισ. θα τελειώσει μέσα σε ασφυκτικά χρονικά περιθώρια επιτυχώς;
β. Τι σκοπιμότητες υπάρχουν και γίνονται όλα στο πόδι και την τελευταία στιγμή;
Και εν πάση περιπτώσει πού πηγαίνουν τα χρήματα που έχουμε καταβάλει τόσα χρόνια και πώς έχουν αξιοποιηθεί;
γ. Γιατί καλούμαστε με διαδικασίες κατεπείγοντος -και με το αζημίωτο πάντα- να κλείνουμε λογαριασμούς ανεπιτυχώς όταν αυτά τα ζητήματα απαιτούν πολύ περισσότερο χρόνο και πολύ καλύτερο σχεδιασμό και οργάνωση;
δ. Πώς μπορείτε να εγγυηθείτε -με δεδομένο το βεβαρημένο παρελθόν- ότι τουλάχιστον αυτή τη φορά η υπόθεση ΟΣΔΕ θα στεφθεί από επιτυχία και θα σταματήσουμε να επιβαρυνόμαστε ως παραγωγοί αλλά και ως Ελληνες φορολογούμενοι με πρόστιμα;
Αναφορικά τώρα με την ενεργοποίηση των δικαιωμάτων η οποία έπεται των ταυτοποιήσεων, από την πλευρά μας έχουμε να πούμε τα εξής:
Εως τώρα και μάλιστα σε αντίθεση απ ό,τι συμβαίνει στις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ στις οποίες το κόστος των ενεργοποιήσεων καταβάλλεται από το κράτος, στη χώρα μας το κόστος ενεργοποιήσεων καταβάλλεται από εμάς τους αγρότες.
Αναφορικά με το κόστος οι πληροφορίες μας λένε ότι έχει γίνει με υπολογισμούς της ΠΑΣΕΓΕΣ και κινείται στα 50 εκ. ευρώ ετησίως.
Η δημοσιοποίηση βέβαια του κόστους, δεν έχει γίνει ποτέ.
Η ΠΑΣΕΓΕΣ μάλιστα ανακοίνωσε ότι δεν σκοπεύει να κάνει διακρίσεις, όλοι δηλαδή θα πληρώσουν για να κάνουν την ενεργοποίηση των δικαιωμάτων τους.
Συνεπώς έχουμε κάθε δίκιο να πιστεύουμε ότι χρησιμοποιούμαστε ως χρηματοδότες ενός συστήματος το οποίο έχει λειτουργήσει από καθόλου έως ελάχιστα ανταποδοτικά προς εμάς και μάλιστα με τις ευλογίες όλων, του υπουργείου σας, των πολιτικών κομμάτων, των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων κ.λπ.
Γι’ αυτό κύριε υπουργέ από την πλευρά μας ζητάμε:
- Να τηρήσετε αυτά που υποσχεθήκατε, δηλαδή το κόστος των ενεργοποιήσεων, τουλάχιστον για τους κατά κύριο επάγγελμα αγρότες και τους συνταξιούχους αγρότες να το αναλάβει το κράτος, όπως συμβαίνει και με τις άλλες ελαιοκομικές χώρες της ΕΕ και μάλιστα άμεσα.
Για κόστος ταυτοποιήσεων από την πλευρά μας δεν τίθεται καν θέμα, από το να πληρωθεί από αυτούς που απέτυχαν να το φτιάξουν παρά τον πακτωλό χρημάτων που εισέπραξαν.
- Να δημιουργηθεί ένας μηχανισμός προληπτικού ελέγχου της δραστηριότητας των ΕΑΣ που θα το αναλάβουν (αναγκαστικά, αφού δεν υπάρχει και άλλος) ώστε να μην γίνουν λάθη πάλι και ξαναταλαιπωρούμεθα στο μέλλον, αλλά και ούτε να καταλήξουμε σε περιοχές της χώρας τα αγροτεμάχια να επεκτείνονται πέρα από τις ακτές προς τη θάλασσα.
Από την πλευρά μας δηλώνουμε ότι είμαστε αποφασισμένοι να μην καταβάλουμε ούτε ένα ευρώ για τις ταυτοποιήσεις και τις ενεργοποιήσεις.
Μας έχουν κοστίσει ήδη πολύ, τόσο σε χρήματα όσο και σε ταλαιπωρία”.
Από την Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Μεσσηνίας.
Στην σύσκεψη των εν Αθήναις φίλων της Γκιώνας αποφασίστηκε
Από 10 μέχρι 280 ευρώ θα πληρώσουν φέτος όλοι οι παραγωγοί για να ενεργοποιήσουν το δικαίωμα επιδότησης. Αυτό προκύπτει από τον κατάλογο που προτείνει η ΠΑΣΕΓΕΣ στις Ενώσεις που ανεβάζει το κόστος ανά 100 ευρώ μέχρι τα 800 ευρώ επιδότηση και ανά 1.000 ευρώ μέχρι τα 5.000 ευρώ επιδότηση. Πάνω από 10.000 ευρώ πληρώνουν όλοι το ίδιο. Η πρόταση έφθασε χθες στην ΕΑΣ Μεσσηνίας και από την πρώτη εκτίμηση φαίνεται “αλμυρή” ιδιαίτερα στις ενδιάμεσες κατηγορίες. Το θέμα θα συζητηθεί τη Δευτέρα το απόγευμα στο Διοικητικό Συμβούλιο της Ενωσης που θα κληθεί να αποφασίσει αν θα προχωρήσει με αυτό τον κατάλογο ή αν θα κάνει διαχωρισμούς με βάση τούς κατά κύριο επάγγελμα αγρότες. Σε επιστολή που συνοδεύει τον τιμοκατάλογο, η ΠΑΣΕΓΕΣ κάνει γνωστό ότι πρέπει να ξεκινήσει η διαδικασία και εφόσον τελικά η ενεργοποίηση γίνει δωρεάν για τους κατά κύριο επάγγελμα αγρότες, τότε το ποσό που έχουν καταβάλει θα επιστραφεί στο λογαριασμό τους. Πηγή . Εφ. Ελευθερία.
Ξεκίνησαν απο σήμερα οι Αιτήσεις για ΟΣΔΕ, και για εξισωτική αποζημίωση στην Ένωση Άμφισσας.
