 |
| Οι επιστρατευμένοι απεργοί του Μετρό διαδηλώνουν στις 31 Γενάρη. Οι αγώνες ανοίγουν το δρόμο για την Αριστερά. |
Το πιo αξιόπιστο “δημοσκοπικό δείγμα”
Written by Λένα ΒερδέΟι δημοσκοπήσεις των τελευταίων μηνών έχουν βαλθεί να μας πείσουν ότι η αριστερή στροφή που εκφράστηκε στις διπλές εκλογές του Μάη και του Ιούνη του 2012, έχει μείνει στάσιμη. Όσα νέα μέτρα κι αν πήρε η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ που συγκροτήθηκε το περσινό καλοκαίρι, όσοι αγώνες κι αν δόθηκαν για την ανατροπή τους, η αριστερά, μας λένε τα γκάλοπ, δεν κατάφερε να εκφράσει τη δυσαρέσκεια του κόσμου και να ανεβάσει, όπως θα περίμενε κανείς, τα ποσοστά της. Ούτε καν η διάλυση της τρικομματικής με την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ πρόσφατα, δεν άλλαξε εντυπωσιακά αυτή την εικόνα, συνεχίζουν....
Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, η ΝΔ διατηρεί τις περισσότερες φορές το προβάδισμά της από το ΣΥΡΙΖΑ, οριακό μεν, αλλά παραμένει πρώτη κρατώντας το πλεονέκτημα. Ακόμα κι όταν αυτό αλλάζει, οριακά ξανά, υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, πάντα ακολουθεί μια επόμενη ερώτηση, πχ περί “καταλληλότητας πρωθυπουργού” ή περί “αισιοδοξίας για γρήγορη έξοδο από την κρίση”, για ν’ ανατρέψει το προηγούμενο εύρημα.
Μετά, έρχεται η υποτίμηση. Η προβολή της Χρυσής Αυγής σταθερά πια στην τρίτη θέση, πέρα από την ανοιχτή πριμοδότησή της, παίζει και αυτό το ρόλο. Να μας πουν ότι η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να θεωρηθεί το γεγονός της χρονιάς, αν δεν συνοδευόταν από τη δεξιά στροφή των ψηφοφόρων προς τους νεοναζί. Δεν είναι τυχαίο που κάθε φορά που γίνεται αυτή η συζήτηση για την αριστερά, υπάρχει πάντα ένας σχολιαστής που θα υπενθυμίσει την είσοδο της ΧΑ στη Βουλή.
Ανάλογα είναι τα “πορίσματά” τους από τη δημοσκοπική πορεία του ΚΚΕ μετά τις περσινές εκλογές. Για την αντικαπιταλιστική αριστερά, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ούτε λόγος. Η θέση της στα γκάλοπ εξακολουθεί να είναι, με ελάχιστες εξαιρέσεις, στο “άλλο κόμμα”.
Ανάποδη εικόνα
Οταν, όμως, φεύγουμε από το κοινοβουλευτικό εκλογικό επίπεδο και πάμε λίγο στη ζωή και συγκεκριμένα στις εκλογές των συνδικάτων, η εικόνα γυρίζει ανάποδα. Εκεί, η αριστερά, όχι μόνο δεν είναι στάσιμη όπως θέλουν να μας πείσουν οι δημοσκοπήσεις, αλλά την τελευταία χρονιά κερδίζει θέσεις που για δεκαετίες παρέμεναν απαγορευμένες. Εκεί, οι δυνάμεις της έχουν αρχίσει να “χτυπάνε” πλειοψηφίες σε μια σειρά πρωτοβάθμια σωματεία, ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα. Εκεί, το “άλλο κόμμα” φτάνει σε αρκετές περιπτώσεις να περνά στη δεύτερη, ακόμα και την πρώτη θέση.Αντίθετα, οι συνδικαλιστικές παρατάξεις ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ που στήριξαν τις μνημονιακές κυβερνήσεις βλέπουν τις παλιότερες πρωτιές τους να απειλούνται ή να χάνονται. Στις περισσότερες εκλογικές αναμετρήσεις, οι δυνάμεις τους πέφτουν, σε άλλες διασπώνται και καταποντίζονται, ακόμα και εξαφανίζονται. Οσο για τη Χρυσή Αυγή, όχι να συγκροτήσει ψηφοδέλτια δεν έχει καταφέρει, αλλά πετάγεται “κλωτσηδόν” έξω από τα συνδικάτα και τους χώρους δουλειάς.
Αυτή η αλλαγή στα συνδικάτα είναι το πιο “αξιόπιστο, ασφαλές δημοσκοπικό δείγμα” για την άνοδο της αριστεράς συνολικά. Εκεί χρειάζεται να κοιτάξουν όλες οι αριστερές ηγεσίες για να απαντήσουν στα ερωτήματα αν οι συσχετισμοί στην κοινωνία είναι υπέρ του εργατικού κινήματος και της ανατροπής ή όχι. Αν υπάρχουν οι “όροι και οι προϋποθέσεις” για την κλιμάκωση των αγώνων ή χρειάζεται αναμονή για τις κάλπες. Αν οι απεργίες διαρκείας έχουν αποτέλεσμα ή είναι “τυχοδιωκτισμοί και πυροτεχνήματα”.
Ούτως ή άλλως η τύχη αυτής της κυβέρνησης, όπως και αυτών που προηγήθηκαν δεν πρόκειται να κριθεί στα γραφεία των δημοσκόπων και των “ομάδων αλήθειας” του κάθε Σαμαρά. Θα κριθεί μέσα στους χώρους δουλειάς, εκεί που χτυπάει η καρδιά της μαχόμενης εργατικής τάξης και ανεβαίνει η Αριστερά της ανατροπής.
Οι εκλογές στα συνδικάτα χτυπάνε την καμπάνα Αριστερά
Ενισχυμένη, με πολλές χιλιάδες περισσότερες ψήφους, με πολλές
παραπάνω έδρες και εκλεγμένους, με νέα σχήματα και παρατάξεις, με
πλειοψηφικά ποσοστά σε μια σειρά ΔΣ σωματείων, ομοσπονδιών και εργατικών
κέντρων, βγαίνει η Αριστερά την τελευταία χρονιά. Αυτή είναι η τάση που
καταγράφεται στις εκλογικές αναμετρήσεις των συνδικάτων, την ίδια ώρα
που ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ χάνουν δυνάμεις και συνοχή.
Οι εκλογές του ΣΕΛΜΑ, του μεγαλύτερου σωματείου του ΜΕΤΡΟ πριν ένα
χρόνο, ήταν το πρώτο καμπανάκι γι' αυτή την αριστερή στρoφή. Στους 668
ψηφίσαντες, το ψηφοδέλτιο του ανυποχώρητου αγώνα διαρκείας έλαβε 329
ψήφους, κερδίζοντας τις 6 από τις 11 έδρες στο νέο ΔΣ. Η ΠΑΣΚΕ των 6
εδρών στις προηγούμενες εκλογές, δεν τόλμησε καν να κατεβάσει επίσημο
ψηφοδέλτιο, ενώ η ΔΑΚΕ κατέβηκε διασπασμένη χάνοντας τις 2 από τις 4
έδρες της.
Το καμπανάκι χτύπησε δυνατά για δεύτερη φορά στις εκλογές της ΕΙΝΑΠ, στη μεγαλύτερη Ενωση Νοσοκομειακών Γιατρών της χώρας. Στα 4.283 έγκυρα ψηφοδέλτια, οι παρατάξεις της αριστεράς κέρδισαν 2.173 ψήφους και ποσοστό 50,7% (από 42,3%). Το ψηφοδέλτιο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, Ενωτικό Κίνημα για την Ανατροπή, πέρασε στη δεύτερη θέση, ενώ τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, Μέτωπο Νοσοκομειακών Γιατρών για την Υγεία και του ΚΚΕ, ΔΗΠΑΚ, στην τρίτη και τέταρτη θέση αντίστοιχα. Πτώση σε ψήφους και ποσοστά είχε η παράταξη της ΔΑΚΕ, ΔΗΚΝΙ, παρόλο που διατήρησε τις 5 έδρες της. Ενώ συντριβή επεφύλαξαν οι γιατροί για την ΠΑΣΚ: από 1.119 ψήφους, 4 έδρες και 23,9% στο προηγούμενο ΔΣ έπεσε στους 370 ψήφους, στη 1 έδρα και το 8,6%.
Συνολικότερα στα νοσοκομεία, η αριστερή στροφή που ξεκίνησε στις εκλογές των σωματείων όπως στον Αγιο Σάββα και το Αττικό, συνεχίστηκε την περασμένη χρονιά. Στο Ασκληπιείο, το πρωτοεμφανιζόμενο αριστερό ψηφοδέλτιο “Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση” ήρθε πρώτο κερδίζοντας τις 4 από τις 11 έδρες στο νέο ΔΣ. Στο Γεννηματάς, η αριστερά πήρε 440 ψήφους στους 920 περίπου ψηφίσαντες, με το ψηφοδέλτιο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, στο πρώτο του κιόλας κατέβασμα, να κερδίζει 100 ψήφους. Στο ΚΑΤ, η αριστερά κέρδισε τις 6 από τις 11 έδρες στο νέο ΔΣ, την ίδια ώρα που η ΠΑΣΚΕ έχασε τη μισή της δύναμη πέφτοντας από τις 6 στις 3 έδρες.
Οι αριστερές ανακατατάξεις έφτασαν και στα υπουργεία. Στο μεγαλύτερο σύλλογο του ΥΠ.ΠΟ, τον Ενιαίο Σύλλογο Αττικής, Στερεάς και Νήσων, η Αριστερά πήρε 904 ψήφους στους 1800 ψηφίσαντες και κέρδισε τις 5 από τις 9 έδρες στο νέο ΔΣ. Το ψηφοδέλτιο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση, αναδείχτηκε για πρώτη φορά σε πρώτη δύναμη με 393 ψήφους και άνοδο κατά 5,6%. Η ΠΑΣΚΕ, παρότι άλλαξε όνομα, δεν απέφυγε την πτώση κατά 13,2%, ενώ κατά 1,7% μειώθηκε και το ποσοστό της ΔΑΚΕ.
Στις εκλογές του Συλλόγου Υπαλλήλων τ.ΥΠΑΝ (τομείς Βιομηχανίας και Ενέργειας), η ΠΑΣΚ επίσης προτίμησε να καλυφτεί πίσω από μια “νέα” παράταξη για να διατηρήσει τις ψήφους της, αλλά δεν κατάφερε να κρατήσει και τις 3 έδρες της. Επεσε στις 2, με την πρωτοεμφανιζόμενη “Συσπείρωση Εργαζομένων”, που συγκροτήθηκε από μέλη της επιτροπής κατάληψης τον Οκτώβρη του 2011, να κερδίζει μία θέση στο νέο ΔΣ. Πτώση σε ψήφους είχε η ΔΑΚΕ.
Μία έδρα λιγότερη για την ΠΑΣΚΕ και στο Σύλλογο Εργαζομένων στη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εργων (τ.ΥΠΕΧΩΔΕ), με ταυτόχρονη άνοδο της αριστεράς, ενώ για μία ψήφο δεν μπήκε στο ΔΣ το ψηφοδέλτιο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, Αριστερή Αγωνιστική Παρέμβαση, που συμμετείχε για πρώτη φορά.
Η αριστερή στροφή στα πρωτοβάθμια είχε την έκφρασή της και σε δευτεροβάθμιο επίπεδο, σε Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα.
Στο συνέδριο της ΟΛΜΕ, η Αριστερά για πρώτη φορά από τη μεταπολίτευση απέκτησε την πλειοψηφία της Ομοσπονδίας με ένα εντυπωσιακό 62,5% των αντιπροσώπων. Σε σχέση με το προηγούμενο εκλογικό συνέδριο το 2011, οι ΣΥΝΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ) είχαν άνοδο κατά 57,5%, οι Παρεμβάσεις κατά 47,1% και η ΕΣΑΚ (ΠΑΜΕ) κατά 20,3%. Η ΠΑΣΚ καταποντίστηκε χάνοντας το 58,9% της δύναμής της, ενώ η ΔΑΚΕ το 14,2% της δύναμής της.
Τα αποτελέσματα χάρισαν τις 7 από τις 11 έδρες του ΔΣ της Ομοσπονδίας στην αριστερά με τις ΣΥΝΕΚ να έχουν 126 ψήφους και 3 έδρες (από 80 και 2), τις Παρεμβάσεις 75 ψήφους και 2 έδρες (από 51 και 1) και την ΕΣΑΚ 71 ψήφους και 2 έδρες (από 59 και 2). Η ΠΑΣΚ έπεσε στις 44 ψήφους και την 1 έδρα (από 107 και 3), ενώ στις 103 ψήφους έπεσε η ΔΑΚΕ (από 120) διατηρώντας τις 3 έδρες της.
Στο συνέδριο της ΔΟΕ, οι δυνάμεις της αριστεράς έφτασαν στο 43,15% ανεβάζοντας τις έδρες τους στις 5 από τις 3. Από μία έδρα χάνουν ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ, με την πρώτη να έχει πτώση 12% και τη δεύτερη 2,4% σε σχέση με το προηγούμενο εκλογικό συνέδριο του 2011.
Στην ΟΕΝΓΕ, στην πρώτη Ομοσπονδία που η αριστερά κέρδισε την πλειοψηφία από την περίοδο των πρώτων μνημονιακών επιθέσεων το 2010, η αριστερή στροφή ενισχύθηκε στο πρόσφατο συνέδριο. Οι δυνάμεις της αριστεράς έφτασαν στο 65,2% των συνέδρων και έχουν πλέον τα 17 από τα 27 μέλη στο νέο Γενικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας (από 15 μέλη στο προηγούμενο). Η ΠΑΣΚ έπεσε στα 3 από τα 6 μέλη ενώ η ΔΗΚΝΙ (ΔΑΚΕ) στα 5 από τα 6.
Αντίστοιχα, στο συνέδριο του ΕΚΑ, οι παρατάξεις της αριστεράς έφτασαν στο 48%, κερδίζοντας την πλειοψηφία στο νέο ΔΣ με 16 από τις 31 έδρες. Διασπασμένες κατέβηκαν η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ χάνοντας από τον έλεγχό τους το μεγαλύτερο Εργατικό Κέντρο της χώρας.
Η αλλαγή εκφράστηκε ήδη στο πρόσφατο συνέδριο της ΓΣΕΕ και τις εκλογές για τη νέα Διοίκηση. Για πρώτη φορά από τη δεκαετία του '80, η ΠΑΣΚΕ κατέβηκε διασπασμένη, χάνοντας 6 έδρες προς τ' αριστερά της και πέφτοντας από τις 22 έδρες και ποσοστό 48,2% στις 16 έδρες και 34,52%. Ενισχυμένη με 10 έδρες και 22,22% από 9 και 20,92% ήταν η ΔΑΣ (ΠΑΜΕ), με 5 έδρες και 10,40% από 3 και 6,08% η Αυτόνομη Παρέμβαση. 3 έδρες και ποσοστό 7,57% κέρδισε η αριστερή διάσπαση της ΠΑΣΚΕ, ΕΜΕΙΣ.
Αν η αριστερή στροφή έφτασε στη ΓΣΕΕ, όπου οι εκλογές για τους συνέδρους στα περισσότερα συνδικάτα της δύναμής της είχαν προηγηθεί των απεργιακών αγώνων της τελευταίας χρονιάς, τότε είναι σίγουρο ότι δε θα αφήσει απ' έξω το συνέδριο της ΑΔΕΔΥ που ακολουθεί.
Από την ΟΕΝΓΕ για παράδειγμα, οι δυνάμεις της αριστεράς πάνε στο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ με 3 παραπάνω αντιπροσώπους, ενώ οι ΔΗΚΝΙ-ΠΑΣΚ με 5 λιγότερους. Από την ΔΟΕ, η αριστερά στέλνει 27 αντιπροσώπους περισσότερους (δεν υπολογίζονται, λόγω ανεπαρκών στοιχείων, οι αντιπρόσωποι μικρότερων αριστερών παρατάξεων παρά μόνο αυτές με έδρα στο ΔΣ της Ομοσπονδίας), ενώ οι ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ στέλνουν 24 λιγότερους. Από την ΟΛΜΕ, η αριστερά έχει 19 παραπάνω αντιπροσώπους (ξανά χωρίς να υπολογίζονται οι αντιπρόσωποι μικρότερων αριστερών παρατάξεων), ενώ οι ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ 20 λιγότερους.
Αποκαλυπτική της αριστερής στροφής στα συνδικάτα είναι η έρευνα της ΔΟΕ με τα αθροισμένα αποτελέσματα των εκλογικών Συνεδρίων ΔΟΕ – ΟΛΜΕ για τα έτη 1995-2013. Από τελευταίες με μόλις 33 αντιπροσώπους και ποσοστό 4,5% το 1995, οι Παρεμβάσεις που πρόσκεινται στην αντικαπιταλιστική αριστερά είναι σήμερα δεύτερη δύναμη στους εκπαιδευτικούς με 192 αντιπροσώπους και ποσοστό 18,6%.
Ανοδική είναι και η πορεία των ΣΥΝΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ) και του ΠΑΜΕ (ΚΚΕ). Οι ΣΥΝΕΚ από 69 αντιπροσώπους και 9,3% το 1995, έφτασαν τους 191 αντιπροσώπους και το 18,5% το 2013. Ενώ το ΠΑΜΕ από 51 αντιπροσώπους και 6,9% το 1995, ανέβηκε τους 147 αντιπροσώπους και το 14,2% σήμερα.
Αντίστροφη είναι η πορεία της ΠΑΣΚ και της ΔΑΚΕ. Η ΠΑΣΚ από 349 αντιπροσώπους και 47,2% το 1995 έφτασε τους 183 αντιπροσώπους και το 17,7% το 2013. Η ελεύθερη πτώση της ξεκινά κατά κύριο λόγο από το 2011 και μετά, πληρώνοντας στην ουσία το τίμημα για τις μνημονιακές επιθέσεις του ΠΑΣΟΚ που ως παράταξη δεν έκανε τίποτα για να ανατρέψει. Αντίστοιχα, η ΔΑΚΕ που το 2007 είχε φτάσει τους 426 αντιπροσώπους και το 38,3%, έπεσε φέτος στους 269 αντιπροσώπους και το 26%.
Συνολικά, από 20,7% το 1995, η Αριστερά είναι σήμερα πλειοψηφική δύναμη στους εκπαιδευτικούς με 51,3%. Αφήνοντας πίσω την ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ με 43,7% από 79,1% που είχαν το 1995.
Για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, οι παραδοσιακές συνδικαλιστικές ηγεσίες αρχίζουν να χάνουν τον έλεγχο σε μεγάλα και καθοριστικής σημασίας για το εργατικό κίνημα, συνδικάτα. Οι σκληρές μνημονιακές επιθέσεις που δεν επιτρέπουν τις παλιές συναινέσεις με τις κυβερνήσεις, αλλά και οι μαχητικές διαθέσεις της βάσης των εργαζόμενων που πιέζουν ξανά και ξανά για κλιμάκωση της σύγκρουσης, είναι ο συνδυασμός που φέρνει αυτή την αλλαγή.
Τα ποσοστά της ΔΑΚΕ μειώνονται, δυνάμεις της διαφοροποιούνται από την επίσημη γραμμή. Από την άλλη, η ΠΑΣΚΕ (όταν καταφέρνει να συγκροτήσει ψηφοδέλτιο) καταποντίζεται και ολόκληρα κομμάτια της σπάνε και ανεξαρτητοποιούνται, όπως στην περίπτωση του Φωτόπουλου της ΓΕΝΟΠ ή του Μπαλασόπουλου της ΠΟΕ-ΟΤΑ.
Οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, έχουν να παίξουν πολύτιμο ρόλο σε αυτή την κατεύθυνση. Πατώντας στην αναγνώριση και τις εκλογικές τους επιτυχίες σε μια σειρά χώρους, μπορούν να αξιοποιήσουν τόσο τα ρήγματα στη συνδικαλιστική κορυφή όσο και τη ριζοσπαστικοποίηση στη βάση για να βοηθήσουν το απεργιακό κίνημα να κλιμακώσει. Ενισχύοντας, ταυτόχρονα με την ανάδειξή τους στα ΔΣ των σωματείων, την οργάνωση από τα κάτω, στους εργατικούς χώρους, με απεργιακές επιτροπές, συνελεύσεις, επιτροπές αγώνα και φυσικά, με συντονισμό των αγώνων που ξεσπάνε από την ΕΡΤ μέχρι τους δήμους και από την εκπαίδευση μέχρι τα νοσοκομεία. Αυτή η προσπάθεια είναι που θα φέρει το πρόγραμμά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τη στάση πληρωμών, τη διαγραφή του χρέους, την έξοδο από την ΕΕ και την ευρωζώνη, την κρατικοποίηση των τραπεζών και όλων των επιχειρήσεων που κλείνουν με εργατικό έλεγχο, στην πρώτη γραμμή της μάχης.
http://anemosantistasis.blogspot.gr
Το καμπανάκι χτύπησε δυνατά για δεύτερη φορά στις εκλογές της ΕΙΝΑΠ, στη μεγαλύτερη Ενωση Νοσοκομειακών Γιατρών της χώρας. Στα 4.283 έγκυρα ψηφοδέλτια, οι παρατάξεις της αριστεράς κέρδισαν 2.173 ψήφους και ποσοστό 50,7% (από 42,3%). Το ψηφοδέλτιο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, Ενωτικό Κίνημα για την Ανατροπή, πέρασε στη δεύτερη θέση, ενώ τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, Μέτωπο Νοσοκομειακών Γιατρών για την Υγεία και του ΚΚΕ, ΔΗΠΑΚ, στην τρίτη και τέταρτη θέση αντίστοιχα. Πτώση σε ψήφους και ποσοστά είχε η παράταξη της ΔΑΚΕ, ΔΗΚΝΙ, παρόλο που διατήρησε τις 5 έδρες της. Ενώ συντριβή επεφύλαξαν οι γιατροί για την ΠΑΣΚ: από 1.119 ψήφους, 4 έδρες και 23,9% στο προηγούμενο ΔΣ έπεσε στους 370 ψήφους, στη 1 έδρα και το 8,6%.
Συνολικότερα στα νοσοκομεία, η αριστερή στροφή που ξεκίνησε στις εκλογές των σωματείων όπως στον Αγιο Σάββα και το Αττικό, συνεχίστηκε την περασμένη χρονιά. Στο Ασκληπιείο, το πρωτοεμφανιζόμενο αριστερό ψηφοδέλτιο “Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση” ήρθε πρώτο κερδίζοντας τις 4 από τις 11 έδρες στο νέο ΔΣ. Στο Γεννηματάς, η αριστερά πήρε 440 ψήφους στους 920 περίπου ψηφίσαντες, με το ψηφοδέλτιο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, στο πρώτο του κιόλας κατέβασμα, να κερδίζει 100 ψήφους. Στο ΚΑΤ, η αριστερά κέρδισε τις 6 από τις 11 έδρες στο νέο ΔΣ, την ίδια ώρα που η ΠΑΣΚΕ έχασε τη μισή της δύναμη πέφτοντας από τις 6 στις 3 έδρες.
Ανατροπές
Η εκπαίδευση ήταν ο κλάδος με τις μεγαλύτερες ανατροπές. Στις εκλογές για το φετινό συνέδριο της ΟΛΜΕ, στις 87 ΕΛΜΕ πανελλαδικά, οι δυνάμεις της αριστεράς έφτασαν το 59,07%. Σύμφωνα με τις Παρεμβάσεις και το ΠΑΜΕ, στις εκλογές συμμετείχαν περισσότεροι από 43.100 εκπαιδευτικοί. Αυτό σημαίνει ότι πάνω από 24.100 καθηγητές στήριξαν την αριστερά.Οι αριστερές ανακατατάξεις έφτασαν και στα υπουργεία. Στο μεγαλύτερο σύλλογο του ΥΠ.ΠΟ, τον Ενιαίο Σύλλογο Αττικής, Στερεάς και Νήσων, η Αριστερά πήρε 904 ψήφους στους 1800 ψηφίσαντες και κέρδισε τις 5 από τις 9 έδρες στο νέο ΔΣ. Το ψηφοδέλτιο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση, αναδείχτηκε για πρώτη φορά σε πρώτη δύναμη με 393 ψήφους και άνοδο κατά 5,6%. Η ΠΑΣΚΕ, παρότι άλλαξε όνομα, δεν απέφυγε την πτώση κατά 13,2%, ενώ κατά 1,7% μειώθηκε και το ποσοστό της ΔΑΚΕ.
Στις εκλογές του Συλλόγου Υπαλλήλων τ.ΥΠΑΝ (τομείς Βιομηχανίας και Ενέργειας), η ΠΑΣΚ επίσης προτίμησε να καλυφτεί πίσω από μια “νέα” παράταξη για να διατηρήσει τις ψήφους της, αλλά δεν κατάφερε να κρατήσει και τις 3 έδρες της. Επεσε στις 2, με την πρωτοεμφανιζόμενη “Συσπείρωση Εργαζομένων”, που συγκροτήθηκε από μέλη της επιτροπής κατάληψης τον Οκτώβρη του 2011, να κερδίζει μία θέση στο νέο ΔΣ. Πτώση σε ψήφους είχε η ΔΑΚΕ.
Μία έδρα λιγότερη για την ΠΑΣΚΕ και στο Σύλλογο Εργαζομένων στη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εργων (τ.ΥΠΕΧΩΔΕ), με ταυτόχρονη άνοδο της αριστεράς, ενώ για μία ψήφο δεν μπήκε στο ΔΣ το ψηφοδέλτιο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, Αριστερή Αγωνιστική Παρέμβαση, που συμμετείχε για πρώτη φορά.
Η αριστερή στροφή στα πρωτοβάθμια είχε την έκφρασή της και σε δευτεροβάθμιο επίπεδο, σε Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα.
Στο συνέδριο της ΟΛΜΕ, η Αριστερά για πρώτη φορά από τη μεταπολίτευση απέκτησε την πλειοψηφία της Ομοσπονδίας με ένα εντυπωσιακό 62,5% των αντιπροσώπων. Σε σχέση με το προηγούμενο εκλογικό συνέδριο το 2011, οι ΣΥΝΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ) είχαν άνοδο κατά 57,5%, οι Παρεμβάσεις κατά 47,1% και η ΕΣΑΚ (ΠΑΜΕ) κατά 20,3%. Η ΠΑΣΚ καταποντίστηκε χάνοντας το 58,9% της δύναμής της, ενώ η ΔΑΚΕ το 14,2% της δύναμής της.
Τα αποτελέσματα χάρισαν τις 7 από τις 11 έδρες του ΔΣ της Ομοσπονδίας στην αριστερά με τις ΣΥΝΕΚ να έχουν 126 ψήφους και 3 έδρες (από 80 και 2), τις Παρεμβάσεις 75 ψήφους και 2 έδρες (από 51 και 1) και την ΕΣΑΚ 71 ψήφους και 2 έδρες (από 59 και 2). Η ΠΑΣΚ έπεσε στις 44 ψήφους και την 1 έδρα (από 107 και 3), ενώ στις 103 ψήφους έπεσε η ΔΑΚΕ (από 120) διατηρώντας τις 3 έδρες της.
Στο συνέδριο της ΔΟΕ, οι δυνάμεις της αριστεράς έφτασαν στο 43,15% ανεβάζοντας τις έδρες τους στις 5 από τις 3. Από μία έδρα χάνουν ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ, με την πρώτη να έχει πτώση 12% και τη δεύτερη 2,4% σε σχέση με το προηγούμενο εκλογικό συνέδριο του 2011.
Στην ΟΕΝΓΕ, στην πρώτη Ομοσπονδία που η αριστερά κέρδισε την πλειοψηφία από την περίοδο των πρώτων μνημονιακών επιθέσεων το 2010, η αριστερή στροφή ενισχύθηκε στο πρόσφατο συνέδριο. Οι δυνάμεις της αριστεράς έφτασαν στο 65,2% των συνέδρων και έχουν πλέον τα 17 από τα 27 μέλη στο νέο Γενικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας (από 15 μέλη στο προηγούμενο). Η ΠΑΣΚ έπεσε στα 3 από τα 6 μέλη ενώ η ΔΗΚΝΙ (ΔΑΚΕ) στα 5 από τα 6.
Αντίστοιχα, στο συνέδριο του ΕΚΑ, οι παρατάξεις της αριστεράς έφτασαν στο 48%, κερδίζοντας την πλειοψηφία στο νέο ΔΣ με 16 από τις 31 έδρες. Διασπασμένες κατέβηκαν η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ χάνοντας από τον έλεγχό τους το μεγαλύτερο Εργατικό Κέντρο της χώρας.
ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ
Η άνοδος της αριστεράς και η κρίση των κυβερνητικών συνδικαλιστικών παρατάξεων, δεν αφήνει ανεπηρέαστα τα συνδικάτα ούτε σε τριτοβάθμιο επίπεδο.Η αλλαγή εκφράστηκε ήδη στο πρόσφατο συνέδριο της ΓΣΕΕ και τις εκλογές για τη νέα Διοίκηση. Για πρώτη φορά από τη δεκαετία του '80, η ΠΑΣΚΕ κατέβηκε διασπασμένη, χάνοντας 6 έδρες προς τ' αριστερά της και πέφτοντας από τις 22 έδρες και ποσοστό 48,2% στις 16 έδρες και 34,52%. Ενισχυμένη με 10 έδρες και 22,22% από 9 και 20,92% ήταν η ΔΑΣ (ΠΑΜΕ), με 5 έδρες και 10,40% από 3 και 6,08% η Αυτόνομη Παρέμβαση. 3 έδρες και ποσοστό 7,57% κέρδισε η αριστερή διάσπαση της ΠΑΣΚΕ, ΕΜΕΙΣ.
Αν η αριστερή στροφή έφτασε στη ΓΣΕΕ, όπου οι εκλογές για τους συνέδρους στα περισσότερα συνδικάτα της δύναμής της είχαν προηγηθεί των απεργιακών αγώνων της τελευταίας χρονιάς, τότε είναι σίγουρο ότι δε θα αφήσει απ' έξω το συνέδριο της ΑΔΕΔΥ που ακολουθεί.
Από την ΟΕΝΓΕ για παράδειγμα, οι δυνάμεις της αριστεράς πάνε στο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ με 3 παραπάνω αντιπροσώπους, ενώ οι ΔΗΚΝΙ-ΠΑΣΚ με 5 λιγότερους. Από την ΔΟΕ, η αριστερά στέλνει 27 αντιπροσώπους περισσότερους (δεν υπολογίζονται, λόγω ανεπαρκών στοιχείων, οι αντιπρόσωποι μικρότερων αριστερών παρατάξεων παρά μόνο αυτές με έδρα στο ΔΣ της Ομοσπονδίας), ενώ οι ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ στέλνουν 24 λιγότερους. Από την ΟΛΜΕ, η αριστερά έχει 19 παραπάνω αντιπροσώπους (ξανά χωρίς να υπολογίζονται οι αντιπρόσωποι μικρότερων αριστερών παρατάξεων), ενώ οι ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ 20 λιγότερους.
Εκπαιδευτικοί: Η αντικαπιταλιστική αριστερά δεύτερη δύναμη
Αποκαλυπτική της αριστερής στροφής στα συνδικάτα είναι η έρευνα της ΔΟΕ με τα αθροισμένα αποτελέσματα των εκλογικών Συνεδρίων ΔΟΕ – ΟΛΜΕ για τα έτη 1995-2013. Από τελευταίες με μόλις 33 αντιπροσώπους και ποσοστό 4,5% το 1995, οι Παρεμβάσεις που πρόσκεινται στην αντικαπιταλιστική αριστερά είναι σήμερα δεύτερη δύναμη στους εκπαιδευτικούς με 192 αντιπροσώπους και ποσοστό 18,6%.
Ανοδική είναι και η πορεία των ΣΥΝΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ) και του ΠΑΜΕ (ΚΚΕ). Οι ΣΥΝΕΚ από 69 αντιπροσώπους και 9,3% το 1995, έφτασαν τους 191 αντιπροσώπους και το 18,5% το 2013. Ενώ το ΠΑΜΕ από 51 αντιπροσώπους και 6,9% το 1995, ανέβηκε τους 147 αντιπροσώπους και το 14,2% σήμερα.
Αντίστροφη είναι η πορεία της ΠΑΣΚ και της ΔΑΚΕ. Η ΠΑΣΚ από 349 αντιπροσώπους και 47,2% το 1995 έφτασε τους 183 αντιπροσώπους και το 17,7% το 2013. Η ελεύθερη πτώση της ξεκινά κατά κύριο λόγο από το 2011 και μετά, πληρώνοντας στην ουσία το τίμημα για τις μνημονιακές επιθέσεις του ΠΑΣΟΚ που ως παράταξη δεν έκανε τίποτα για να ανατρέψει. Αντίστοιχα, η ΔΑΚΕ που το 2007 είχε φτάσει τους 426 αντιπροσώπους και το 38,3%, έπεσε φέτος στους 269 αντιπροσώπους και το 26%.
Συνολικά, από 20,7% το 1995, η Αριστερά είναι σήμερα πλειοψηφική δύναμη στους εκπαιδευτικούς με 51,3%. Αφήνοντας πίσω την ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ με 43,7% από 79,1% που είχαν το 1995.
Κρίση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας
Όταν πριν ένα χρόνο το ψηφοδέλτιο της “απεργίας διαρκείας” κέρδιζε την πλειοψηφία στις εκλογές του ΣΕΛΜΑ, του μεγαλύτερου σωματείου του ΜΕΤΡΟ, η νίκη του έμοιαζε ακόμα τότε με μεμονωμένη εξαίρεση. Σήμερα που σε όλο και περισσότερους χώρους δουλειάς οι εργαζόμενοι υιοθετούν τις πιο ριζοσπαστικές μορφές πάλης, οργανώνουν απεργίες και καταλήψεις και ακόμα και Ομοσπονδίες, όπως η ΟΛΜΕ, περνούν στα χέρια της αριστεράς, η κρίση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας γίνεται ολοφάνερη.Για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, οι παραδοσιακές συνδικαλιστικές ηγεσίες αρχίζουν να χάνουν τον έλεγχο σε μεγάλα και καθοριστικής σημασίας για το εργατικό κίνημα, συνδικάτα. Οι σκληρές μνημονιακές επιθέσεις που δεν επιτρέπουν τις παλιές συναινέσεις με τις κυβερνήσεις, αλλά και οι μαχητικές διαθέσεις της βάσης των εργαζόμενων που πιέζουν ξανά και ξανά για κλιμάκωση της σύγκρουσης, είναι ο συνδυασμός που φέρνει αυτή την αλλαγή.
Τα ποσοστά της ΔΑΚΕ μειώνονται, δυνάμεις της διαφοροποιούνται από την επίσημη γραμμή. Από την άλλη, η ΠΑΣΚΕ (όταν καταφέρνει να συγκροτήσει ψηφοδέλτιο) καταποντίζεται και ολόκληρα κομμάτια της σπάνε και ανεξαρτητοποιούνται, όπως στην περίπτωση του Φωτόπουλου της ΓΕΝΟΠ ή του Μπαλασόπουλου της ΠΟΕ-ΟΤΑ.
Δυνατότητες
Οι τριγμοί στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία πολλαπλασιάζουν τις δυνατότητες για την εργατική αντίσταση να νικήσει τα μνημόνια. Αρκεί οι συνδικαλιστικές ηγεσίες της αριστεράς να ανταποκριθούν στο αριστερό ρεύμα που υπάρχει και εκφράζεται στα συνδικάτα, κλιμακώνοντας τους εργατικούς αγώνες, τη μόνη δύναμη που μπορεί και να αποτελειώσει τις δυνάμεις του συμβιβασμού στα συνδικάτα και να διώξει κυβέρνηση-τρόικα.Οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, έχουν να παίξουν πολύτιμο ρόλο σε αυτή την κατεύθυνση. Πατώντας στην αναγνώριση και τις εκλογικές τους επιτυχίες σε μια σειρά χώρους, μπορούν να αξιοποιήσουν τόσο τα ρήγματα στη συνδικαλιστική κορυφή όσο και τη ριζοσπαστικοποίηση στη βάση για να βοηθήσουν το απεργιακό κίνημα να κλιμακώσει. Ενισχύοντας, ταυτόχρονα με την ανάδειξή τους στα ΔΣ των σωματείων, την οργάνωση από τα κάτω, στους εργατικούς χώρους, με απεργιακές επιτροπές, συνελεύσεις, επιτροπές αγώνα και φυσικά, με συντονισμό των αγώνων που ξεσπάνε από την ΕΡΤ μέχρι τους δήμους και από την εκπαίδευση μέχρι τα νοσοκομεία. Αυτή η προσπάθεια είναι που θα φέρει το πρόγραμμά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τη στάση πληρωμών, τη διαγραφή του χρέους, την έξοδο από την ΕΕ και την ευρωζώνη, την κρατικοποίηση των τραπεζών και όλων των επιχειρήσεων που κλείνουν με εργατικό έλεγχο, στην πρώτη γραμμή της μάχης.
http://anemosantistasis.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου